Η αβάσταχτη ελαφρότητα των «συνομηλίκων» που θέλουν να μας σώσουν.
Μπορεί να φανταστεί κάποιος τα ερωτηματικά που εμφανίστηκαν, όπως στα καρτούν, πάνω από τα κεφάλια χιλιάδων μεσηλίκων / υπερηλίκων θεατών που επιμένουν από βίτσιο και συνήθεια να παρακολουθούν τέτοια θεάματα, όταν ακούστηκε ο Πρωθυπουργός κατά την αντιπαράθεση για τη Συνταγματική Αναθεώρηση στην Ολομέλεια της Βουλής να ψέγει για την ανακόλουθη υποτίθεται στάση και την «ανερμάτιστη σκέψη» του, τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο ζήτημα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας.
«Τι είπε τώρα;», «Ποιος Εδεσσαϊκός;», «Ήρθε επιτέλους να με βρει η άνοια;» ήταν ίσως κάποιες από τις σκέψεις που έκαναν οι ανυποψίαστοι θεατές όταν ο Αλέξης Τσίπρας έπαιρνε πόζα stand up κωμικού πανέτοιμου να εξαπολύσει την τελική, εξοντωτική ατάκα, λέγοντας: «Αυτό δεν είναι θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ενδεχομένως είναι στάση και θέση του πρώην προέδρου του Εδεσσαϊκού, αλλά δεν είναι θέση για αρχηγό αξιωματικής αντιπολίτευσης!» [ωωωωω, τι είπε, «καρδούλα», «χαχα», «ουάου»].
«Έλεος» είναι το μόνο emoji αντίδρασης που ταιριάζει σε κάθε περίπτωση. Άντε να καταλάβει το ταλαίπωρο πολιτικό ον που επιμένει να βλέπει Βουλή αντί να πλακώνεται ψηφιακά με αγνώστους στα social media, ότι η «σπιρτόζα» αναφορά αφορούσε τον αλήστου μνήμης «μπεκετικό» μονόλογο του διοικητικού στελέχους της ΠΑΕ Εδεσσαϊκός όταν είχε κληθεί πριν μερικά χρόνια να σχολιάσει το παρασκήνιο της αναβολής του αγώνα της ομάδας της Καλαμαριάς. Ιδού ένα τμήμα από την απόπρα «transcript» του κορυφαίου - και πολλαπλώς viral - αυτού μνημείου avant garde ασυναρτησίας και ελλειπτικού λόγου:
«…Ύστερα ακούς μόλις είπανε, είπανε κοιτάξτε αυτοί ότι, ότι, ότι όχι δεν θέλαμε για να γίνει το παιχνίδι, ε και μείς ύστερα είπαμε: Ντάξει θέλουμε εεε... δεν θέλουμε και μείς και αυτοί ύστερα, μετά εμείς αφού είπαμε, είπαμε ναι αυτό θέλουμε, είπαν.. δεν θέλουμε και εμείς το αλλάξαμε και λέμε εντάξει λέμε ούτε και μείς θέλουμε και μετά είπανε αυτοί πάλι ότι: Ξέρετε εμείς θέλουμε να γίνει, μνενεμ.. εμείς μετά δεν δεχτήκαμε, μετά από όλα αυτά και είπαμε να, να γίνει μετά το παιχνίδι όποτε το κάνει, το ορίσει η ΕΠΑΕ. Αυτό ακριβώς. Τίποτα άλλο».
Βιάστηκε όμως ο πρωθυπουργός πάνω στην φούρια του να «την πει» στον Κυριάκο με τη σημειωτική της πιάτσας και έκανε ένα κρίσιμο λάθος που ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αναμενόμενα εκμεταλλεύτηκε στην απάντησή του όταν πήρε το μικρόφωνο: «Φοβάμαι κύριε Τσίπρα ότι από τα πιο ελαφρά στα πιο σοβαρά, κάνετε συνέχεια λάθη. Δεν ήταν πρόεδρος του Εδεσσαϊκού, ήταν αντιπρόεδρος!» [έτσι - έτσι, «χαχά», «καρδούλα», «τέλειο», τάπα και μπλοκ!]
«Κακό είναι;» θα πει κανείς. Ελάφρυνε και η ασήκωτη ατμόσφαιρα στην πνιγηρή αίθουσα. Εξάλλου, και οι δύο νέοι άνθρωποι είναι σχετικά (πολύ σχετικά όμως – ο Πρωθυπουργός είναι 44 και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης 50) που βιώνουν κι αυτοί τις τάσεις, τα σπαράγματα και τα απόνερα της μαζικής κουλτούρας, της ακατάσχετης ιντερνετικής συνομιλίας και της κοινωνικής δικτύωσης εν Ελλάδι. Παιδιά της ψηφιακής πιάτσας εν ολίγοις. Συνομήλικοί μας πολιτικοί άνδρες που έχουν νίψει τας χείρας από τις αμαρτίες και την κακοδιαχείριση των πρεσβυτέρων τους που μας οδήγησε στην κηδεμονία και στην φτωχοποίηση. Αθώοι του αίματος…
Καλή η πλάκα, αλλά ας είμαστε συγκρατημένοι στην άφεση αμαρτιών και στο ηλικιακό άλλοθι. Θυμάμαι την προηγούμενη γενιά από μένα στις αρχές αυτού του αιώνα να βαυκαλίζεται ότι αν μη τι άλλο, οι δύο επίδοξοι τότε πολιτικοί ηγέτες (Ο Κωστάκης, 62 τώρα και ο ΓΑΠ, 66 πλέον) ήταν νέοι, οικείοι και μπορούσες να «βγεις για ένα ποτό μαζί τους βρε αδελφέ». Και είδαμε τα αποτελέσματα. «Έλεος» είναι το μόνο emoji αντίδρασης που ταιριάζει σε κάθε περίπτωση.
Δημήτρης Πολιτάκης
Πηγή: www.lifo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου