Η χρηματοδότηση του κλήρου από το κράτος καθιερώθηκε το 1945, εν μέρει ως αντιστάθμισμα στην απαλλοτρίωση της περιουσίας της που έκανε το κράτος, ωστόσο, σύμφωνα με κάποιους από τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς, το ποσό έχει ξεπληρωθεί μέσα σε 18.5 χρόνια, ενώ η χρηματοδότηση έχει συνεχιστεί για πάνω από 73. #
«Αν «χωρισμός Εκκλησίας-Κράτους» σημαίνει ότι οι ιερείς δεν θα είναι δημόσιοι υπάλληλοι αλλά θα γίνουν σαν υπάλληλοι ΔΕΚΟ, δηλαδή θα βγουν από το ενιαίο μισθολόγιο (άρα δεν θα ελέγχονται), αλλά τους μισθούς θα τους πληρώνουμε πάλι εμείς, μιλάμε για τη μεγαλύτερη προεκλογική απάτη από το 1821», διάβασα νωρίτερα. «Ο Ιερώνυμος παίρνει ένα τεράστιο δώρο: ετήσια μισθοδοσία υπό μορφή ενίσχυσης σε ένα υπεροργανισμό που πλέον αποκτά τεράστια διαπραγματευτική ισχύ και που προεκλογικά θα του υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια για πολιτική στήριξη.»
Κάποιος μπορεί να το σχολιάσει με πικρό χιούμορ:
Όχι μόνο δεν χωρίζουν Κράτος-Εκκλησία αλλά μας βάλανε να πληρώνουμε και τη διατροφή— La_Kappa (@La_Kappa_) 6 Νοεμβρίου 2018
Πάντως μπράβο στον Τσίπρα, υλοποιείται ένα πάγιο όνειρο των Ελλήνων: να πληρώνονται από το κράτος ακόμα και χωρίς να είναι υπάλληλοι του.— aNameToCome (@aNameToCome) 6 Νοεμβρίου 2018
Όμως αλήθεια, εξεπλάγη κανείς που ο κ. Τσίπρας διαπραγματεύτηκε για άλλη μια φορά για μαλλί, βγήκε κουρεμένος και όλο περηφάνια μας δείχνει πόσο του πάει το νέο του λουκ; Σε αντίθεση με άλλες κυβερνήσεις που δεν θα μπορούσαν να περάσουν απ’ τη Βουλή (και κυρίως απ’ την κοινωνία) ό,τι τους ζητούσαν, ο Τσίπρας το καταφέρνει πάντα με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις. Ίσως επειδή η Αριστερά μπορεί να πείθει πιο εύκολα για τις αγαθές της προθέσεις. Ίσως επειδή τις αντιδράσεις παλιότερα τις ενεργοποιούσε κυρίως το κόμμα του κ. Τσίπρα ενώ τώρα, όπως είναι βολεμένο στη γλυκιά θαλπωρή της καρέκλας, δεν έχει λόγο να διαμαρτυρηθεί για οτιδήποτε.
Πάντως είναι το λιγότερο αξιοθαύμαστο το πώς ο κ. Τσίπρας κατάφερε, μετά από… σκληρές φυσικά διαπραγματεύσεις, να αφήσει ευχαριστημένη και την Σκοπιανή Κυβέρνηση, και την κεφαλή της ελληνικής Εκκλησίας, και τη Μαντάμ Μέρκελ με τον Χερ Σόιμπλε, αλλά και να πείσει τους φανατικούς του ψηφοφόρους ότι αυτός κέρδισε σε όλες αυτές τις μάχες.
Παράδειγμα τωρινό: Το ότι δεν θα είναι πια Δημόσιοι Υπάλληλοι οι ιερείς, αλλά θα τους πληρώνουμε για πάντα με τα ίδια ακριβώς λεφτά, επειδή κάποτε μας έδωσαν εκτάσεις για τις οποίες απαιτούν να τους ξεχρεώνουμε για αιώνες = ιστορική συμφωνία για διαχωρισμό.
Ο Ιερώνυμος κερδίζει από τον Τσίπρα ΟΛΕΣ τις αμφισβητούμενες απο το Δημόσιο εκτάσεις και μαλιστα από το 1952 (!!). Αυτό που δεν πήρε απο πχ Παπάγο, Κ. Καραμανλή, Γ. Παπανδρέου, Χούντα ( !), Ανδρέα, το παίρνει η Εκκλησία απο τον Τσίπρα !!— DimitrisChalkiadakis (@dchalkiada) 6 Νοεμβρίου 2018
#Θεϊκή_Συμφωνία
Το πρόβλημα είναι πως ο κ. Τσίπρας, στην ανάγκη του να κερδίσει ψήφους απ’ την Εκκλησία (και κάποιων δικών του που ενδεχομένως θα εντυπωσιαστούν που τάχα ύψωσε το ανάστημά του στην Εκκλησία) πάει πίσω το ζητούμενο του αληθινού Διαχωρισμού. Δίνει από δω και πέρα το άλλοθι στην Εκκλησία να λέει πάντα ότι ο Διαχωρισμός ήδη έγινεκαι η ίδια μεγαλόψυχα «υποχώρησε» (ενώ ουσιαστικά δεν υποχώρησε πουθενά και καθόλου). Επίσης όμως δυσκολεύει οποιαδήποτε μελλοντική κυβέρνηση να θέσει ξανά ζήτημα Διαχωρισμού.
Ταυτόχρονα η Εκκλησία βάζει «συνέταιρο» το κράτος στην αξιοποίηση της περιουσίας. Τι κερδίζει η Εκκλησία από αυτό το ταμείο; αναρωτιέται κανείς. «ΑΠΛΟ: Η αξιοποιήσιμη περιουσία είναι σχετικά μικρή αν δεν υπάρξουν νομικές παρεμβάσεις. Όροι δόμησης, δασικές περιοχές κλπ, με τις κατάλληλες νομοθετικές παρεμβάσεις μεταβάλλονται απογειώνοντας την αξία της. Πιο απλά κράτος + Εκκλησία φτιάχνουν ένα νέο ΤΑΙΠΕΔ, 50-50 και ετοιμάζονται για νέα project τύπου «Ελληνικό» κλπ», διαβάζω.
Τώρα αν πάμε για νέο Ελληνικό ή για νέα Βατοπέδια θα φανεί, πάντως όπως γράφει η Βασιλική Σιούτη καθώς περιμέναμε την «αριστερή, ριζοσπαστική» πρόταση του Τσίπρα για την εκκλησία αυτός ανακοίνωσε όλα αυτά που ήθελε η εκκλησία και η ΝΔ. (Σε ανακοίνωσή της η ΝΔ τονίζει πως συμφωνεί με όσα ανακοίνωσε ο Τσίπρας για την Εκκλησία, αναφέροντας πως τα ίδια σχεδίαζε και αυτή από το 2013.)
Κατά τα άλλα, «τι σόι θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους θα είναι αυτή με το προοίμιο του καταστατικού του χάρτη να ομνύει σε ένα δόγμα, στην Ομοούσιο Τριάδα;» όπως γράφει ο Πάσχος Μανδραβέλης. «Η Αυτοκεφαλία της Ελλαδικής Εκκλησίας δόθηκε για να έχει το ελληνικό κράτος Εθνική Εκκλησία (και μεταξυ μας: για να την ελέγχει). Ο κ. Τσίπρας έδωσε τον έλεγχο και δεν πήρε το παραμικρό, πλην ενός επικοινωνιακού χάπενινγκ περί «χωρισμού».»
Πετυχημένα κάνει ο κ. Τσίπρας ό,τι του ζητούν, είτε του το ζητούν οι Αμερικανοί, ή οι Σκοπιανοί, ή οι Μητροπολίτες ή η μαντάμ Μέρκελ. Το κακό είναι πως σε κάθε περίπτωση το μόνο αντάλλαγμα που παίρνει είναι λίγη επικοινωνιακή στήριξη, κάποιες υποσχέσεις για το χρέος, και μπόλικες ψήφους της Ορθοδοξίας. Κερδίζει δηλαδή πράγματα πολύ βασικά για την πολιτική του επιβίωση και τη διατήρηση της καρέκλας, τελείως όμως άχρηστα για μας τους υπόλοιπους.
Η φαρσοκωμωδία με το «Διαχωρισμό» θα του δώσει πόντους και απ’ το αριστερό ακροατήριο που θα θεωρήσει ότι για πρώτη φορά κάποιος στρίμωξε την Εκκλησία, και απ’ το συντηρητικό ακροατήριο που φοβούμενο πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα «καταργούσε τα Χριστούγεννα και τους σταυρούς απ’ τα σχολεία» διαπιστώνει χαρούμενο πως ο ΣΥΡΙΖΑ όχι απλά σεβάστηκε την Εκκλησία αλλά πραγματοποίησε τα σχέδια της ΝΔ αναβαθμίζοντάς την κιόλας, χαρίζοντάς της την οικονομική αυτονόμηση – πάντα με τα δικά μας τα λεφτά φυσικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου