Με καταγωγή και από τους δύο γονείς του από την Φωκίδα ο Πολύτροπος Οδυσσέας !

Υπάρχει ανεξερεύνητος Τύμβος στην Αγόριανη;

Ο Οδυσσέας είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής των Ομηρικών Επών.

Ποια είναι η καταγωγή του;

Από την πλευρά της μητέρας του είναι απόγονος, δισέγγονος του θεού Ερμή και της Χιόνης . Ο Αυτόλυκος , ο παππούς του που του έδωσε και το όνομα, νυμφεύθηκε την Αμφιθέα και απέκτησαν την Αντίκλεια, τη μητέρα του Οδυσσέα. Ο Αυτόλυκος ζούσε στον Παρνασσό (πιθανών στην περιοχή του Επταλόφου- Αγόργιανης) , έχοντας δημιουργήσει πολλά κτήματα, πλούτο και οικογένεια με πολλούς γιους και θυγατέρες και έλαβε μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία.

Στον Παρνασσό πήγε ο Οδυσσέας πολύ νέος να φιλοξενηθεί από τον παππού του.
 Μαζί του και με τους θείους του, μια μέρα πήγαν για κυνήγι αγριογούρουνου.

Όμως ένας κάπρος επιτέθηκε στον Οδυσσέα και τον δάγκωσε στο γόνατο. Ο Οδυσσέας πρόλαβε και τον σκότωσε με το δόρυ του. (Αυτό ήταν το σημάδι που είδε η ΕΥΡΥΚΛΕΙΑ και τον αναγνώρισε όταν επέστρεψε μετά την περιπλάνηση στην Ιθάκη).

Από την πλευρά του πατέρα του, είναι απόγονος του Κέφαλου. Ο Κέφαλος, εγγονός του Αίολου, ήταν γιος του βασιλιά της Φωκίδας Δηίωνος ή Δηιονέως, Από τον γάμο του Κέφαλου και της Πρόκιδος, κόρης του Ερεχθέα, γεννήθηκε ο Αρκείσιος, πατέρας του Λαέρτη και παππούς του Οδυσσέα.

Το όνομα ΑΥΤΟΛΥΚΟΣ είναι μια υπενθύμιση και τιμή για τους λύκους που έσωσαν τους ανθρώπους των χωριων του Παρνασσού κατά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα. Που σημαίνει πως η οικογενειακές ρίζες του Αυτόλυκου πήγαιναν πάρα πολύ πίσω στο χρόνο. Πιο 'ντόπιο' όνομα δεν γίνεται...

Όταν η Αντίκλεια γέννησε τον Οδυσσέα, ο πατέρας της Αυτόλυκος πήγε στην Ιθάκη να δει το παιδί. Αυτός είναι που του δίνει και το όνομά του. Και το όνομα έχει σχέση με περιστατικό από την ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΖΩΗ.
Λέει:

«γαμβρὸς ἐμὸς θυγάτηρ τε, τίθεσθ᾿ ὄνομ᾿ ὅττι κεν
εἴπω:
πολλοῖσιν γὰρ ἐγώ γε ὀδυσσάμενος τόδ᾿ ἱκάνω,
ἀνδράσιν ἠδὲ γυναιξὶν ἀνὰ χθόνα πουλυβότειραν:
τῷ δ᾿ Ὀδυσεὺς ὄνομ᾿ ἔστω ἐπώνυμον:

«Γαμπρέ και κόρη, νοματίστε τον καθώς σας πω το γιο σας'
εδώ που με θωρείτε, έχω οργιστεί με πλήθος κόσμο ως τώρα,
κι είναι πολλοί που δυσαρέστησα στη γη, γυναίκες κι άντρες'
για τουτο κι Οδυσσέα το αγόρι σας να πήτε,
[ΟΔΥΣΣΕΙΑ, ραψωδια τ, στ. 406 κ.εξ.]

Αυτό μας δείχνει πόσο σημαντικός ήταν ο Αυτόλυκος για την οικογένεια του Οδυσσέα.

Τον ΑΥΤΟΛΥΚΟ τον βρίσκουμε και στην Ιλιάδα.

Είναι γεγονός πάντως πως υπάρχουν πολλές εκδοχές για τον ίδιο μύθο…

Για όσους μικρόνοους θεωρούν πως ο Οδυσσέας αφορά μόνο τους Ιθακίσιους, μία απλή ματιά στα Ομηρικά Έπη, θα τους δείξει με αποδείξεις, πως ο Οδυσσέας συνδέεται, με την Κρήτη, την Σάμο, την Ικαρία, την Σικελία, τη Φωκίδα, την Αιτωλοκαρνανία, την Αθήνα, την Αθηνά, την Ήπειρο , την Δωδώνη, την Θεσπρωτία και το Θεσπρωτικό, αφού υπάρχουν αναφορές και περιγραφές και εκπροσωπεί όλο τον σύγχρονο Ελληνισμό, πανταχόθεν της Γαίας.

Στην Αγόργιανη πριν πολλά χρόνια όταν χτιζόταν η εκκλησία της  ΑΓ. Παρασκευής (στους πρόποδες ένα τέλεια συμμετρικού λόφου- σαν Τύμβος ) ανακάλυψαν οστά και αρχαία που γρήγορα σκέπασαν ώστε να συνεχιστούν οι εργασίες...

 Ποιος είναι ο Θόας; ( κεντρική οδός στην Άμφισσα "Θόαντος" )

1. Κορίνθιος ήρωας, γιος του Όρνυτου, εγγονός του Σισύφου και της Πλειάδας Μερόπης και αδελφός του Φώκου. Ο αδελφός του έφυγε για τη Φωκίδα, η οποία πήρε και το όνομά του, ενώ ο Θόας έμεινε στην Κόρινθο, όπου και κράτησε την εξουσία μετά τον θάνατο του πατέρα του. Παρέμεινε βασιλιάς της Κορίνθου μέχρι την έλευση των Ηρακλειδών. Αυτός ο Θόας είχε ένα γιο, τον Δαμοφώντα.
2. Με το όνομα Θόας αναφέρεται από μερικούς και ένας γιος του Ικαρίου, αδελφός της Πηνελόπης.

Αξιότιμοι κύριοι

 του  ιστότοπου: «Καρτερία», χαίρετε!

Επισκέφτηκα σήμερα, 22/9/2018, τον εκλεκτό ιστότοπό σας, όπως εξάλλου συχνά συνηθίζω, και έπεσε στην αντίληψή μου η ανάρτησή σας με θέμα : «Με καταγωγή και από τους δύο γονείς του από την Φωκίδα ο Πολύτροπος Οδυσσέας!», έρευνα  που την υπογράφει ο κ. Χρήστος Βούλγαρης, Πολ. Μηχανικός, την οποία μάλιστα συνοδεύει και με έγχρωμες φωτογραφίες, για να τεκμηριώσει περισσότερο την πιθανολογούμενη άποψή του.

Διάβασα με προσοχή τα γραφόμενά του, και θεωρώ ότι η πιθανολόγησή του σχετικά με κατοίκηση του Αυτόλυκου στην Επτάλοφο (Αγόριανη) είναι παντελώς αυθαίρετη και αστήριχτη, και δεν σχετίζονται, επ’ ουδενί,  με τις υπάρχουσες αρχαίες πηγές, τις σχετικές με το υπόψη θέμα.

Τυχαίνει να έχω ασχοληθεί και εγώ εδώ και πολλά χρόνια με το εν λόγω ζήτημα (από το 1988), καθότι κατάγομαι από τον Παρνασσό (Αράχοβα) και είχα καταλήξει σε άλλα συμπεράσματα, διαβάζοντας και συγκρίνοντας τις αρχαίες πηγές.

Τα συμπεράσματα αυτά βρίσκονται στο άρθρο μου που ακολουθεί και παρακαλώ να το δημοσιεύσετε, έτσι ώστε οι επισκέπτες σας να έχουν καλύτερη πληροφόρηση, διότι διαφορετικά στρεβλώνεται περισσότερο η αλήθεια, αντί να προσεγγίζεται.

Συμπερασματικά, η δική μου άποψη είναι ότι το «ανάκτορο» του Αυτόλυκου, όπως τουλάχιστον τοποθετεί τα πράγματα ο Όμηρος, πρέπει να βρισκόταν στην κοιλάδα του Πλειστού, σε περιοχή ανάμεσα στη σημερινή Αράχοβα και τους Δελφούς.

Οι ανεμόδαρτες περιοχές πρέπει να ήσαν οι βραχώδεις κορυφές που δεσπόζουν στην περιοχή της Αράχοβας - Δελφών και ο τόπος που θα τραυματίστηκε ο Οδυσσέας από το αγριογούρουνο θα πρέπει να ήταν  μετά το σημερινό λιβάδι της Αράχοβας, δηλαδή στις πρώτες όμορες με αυτό δασώδεις περιοχές.

Κατά τη δική μου πάντα άποψη Αυτόλυκος και Αγόργιανη δεν πρέπει να έχουν καμία απολύτως σχέση, παρά μόνο ότι αρχίζουν και οι δυο αυτές λέξεις από…Άλφα(Α)!

Θα πρέπει, μάλιστα, οι επισκέπτες - αναγνώστες σας να έχουν υπόψη, σύμφωνα με το μεγάλο περιηγητή Παυσανία («Φωκικά», κεφαλ. 8 παράγραφος 6, μετάφραση Νικ. Δ. Παπαχατζή), τα εξής διαφωτιστικά: «[…] Κοντά στο ιερό της Προνοίας υπάρχει τέμενος του ήρωα Φυλάκου. Οι Δελφοί λένε πως και ο Φύλακος αυτός τους βοήθησε κατά την επίθεση των Περσών εναντίον τους. Στο υπαίθριο μέρος του Γυμνασίου, λένε πως υπήρχε κάποτε δάσος αγρίων δέντρων και πως σ’ αυτό το δάσος το αγριογούρουνο τραυμάτισε τον Οδυσσέα πάνω από το γόνατο, όταν ο Οδυσσέας είχε έρθει στον Αυτόλυκο και κυνηγούσε μαζί με τους γιούς του Αυτόλυκου. Στρέφοντας κανείς προς τ’ αριστερά από το Γυμνάσιο και κατηφορίζοντας όχι περισσότερο, υποθέτω, από τρία στάδια, φτάνει σε ποτάμι που λέγεται Πλειστός.[…]».

Φαίνεται λοιπόν ότι στην ύστερη αρχαιότητα η θέση του ανακτόρου του Αυτόλυκου έγινε τόπος τραυματισμού του εγγονού του Οδυσσέα, αλλά, τότε, σύμφωνα με την περιγραφή του Ομήρου  τα ανάκτορα του Αυτόλυκου θα πρέπει να μετατεθούν στην πεδιάδα του Χρισσού, πράγμα επίσης άτοπο.

Αλλά, εν πάση περιπτώσει, ας αφήσουμε τους αναγνώστες σας να σχηματίσουν τη δική τους άποψη ερευνώντας εάν χρειαστεί και οι ίδιοι τις ομηρικές πηγές και όχι μόνο.

Με ιδιαίτερη τιμή

Στάθης Ασημάκης

22/9/2018, Βύρωνας           

 η κορυφή του λόφου

 τέλειος κύκλος

ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ -τ-

390

αὐτίκα γὰρ κατὰ θυμὸν ὀί̈σατο, μή ἑ λαβοῦσα οὐλὴν ἀμφράσσαιτο καὶ ἀμφαδὰ ἔργα γένοιτο. νίζε δ᾿ ἄρ᾿ ἆσσον ἰοῦσα ἄναχθ᾿ ἑόν: αὐτίκα δ᾿ ἔγνω οὐλήν, τήν ποτέ μιν σῦς ἤλασε λευκῷ ὀδόντι Παρνησόνδ᾿ ἐλθόντα μετ᾿ Αὐτόλυκόν τε καὶ υἷας,

φοβήθηκε πως αν τον άγγιζε, μπορούσε το σημάδι να καταλάβει, κι έτσι να 'βγαινε το κάθε τι στη φόρα. Κι εκείνη ζύγωσε και βάλθηκε το ρήγα της να πλένει' αμέσως το σημάδι εγνώρισε, που του 'χε αφήσει ο κάπρος στον Παρνασό, για τον Αυτόλυκο σαν πήγε και τους γιους του,

430

υἱέες Αὐτολύκου: μετὰ τοῖσι δὲ δῖος Ὀδυσσεὺς ἤϊεν: αἰπὺ δ᾿ ὄρος προσέβαν καταειμένον ὕλῃ Παρνησοῦ, τάχα δ᾿ ἵκανον πτύχας ἠνεμοέσσας. Ἠέλιος μὲν ἔπειτα νέον προσέβαλλεν ἀρούρας ἐξ ἀκαλαρρείταο βαθυρρόου Ὠκεανοῖο,

οι γιοί του Αυτόλυκου, και πίσω τους ερχόταν ο Οδυσσέας᾿ στο απόγκρεμο, το δασοφούντωτο του Παρνασού ανεβήκαν βουνό και φτάσαν στ᾿ ανεμόδαρτα φαράγγια του σε λίγο. Την ώρα ο γήλιος που πρωτόριχνεν, απ᾿ το βαθύ κινώντας τον Ωκεανό τον αργοσάλευτο, το φως του στα χωράφια,

	450 γουνὸς ὕπερ, πολλὸν δὲ διήφυσε σαρκὸς ὀδόντι λικριφὶς ἀί̈ξας, οὐδ᾿ ὀστέον ἵκετο φωτός. τὸν δ᾿ Ὀδυσεὺς οὔτησε τυχὼν κατὰ δεξιὸν ὦμον, ἀντικρὺ δὲ διῆλθε φαεινοῦ δουρὸς ἀκωκή: κὰδ δ᾿ ἔπεσ᾿ ἐν κονίῃσι μακών, ἀπὸ δ᾿ ἔπτατο θυμός. ο κάπρος και τον βρήκε, κι έσκισε το δόντι του τη σάρκα πάνω απ᾿ το γόνατο κι ανέβλαβο το γόνατο του αφήκε. Μα κι ο Oδυσσέας τον κάπρο πέτυχε δεξιά στην πλάτη απάνω, κι απ᾿ το κοντάρι του το λιόφωτο βγήκε ο χαλκός αντίκρυ. Μουγκρίζοντας στις σκόνες έπεσε και πέταξε η ψυχή του. 455 τὸν μὲν ἄρ᾿ Αὐτολύκου παῖδες φίλοι ἀμφεπένοντο, ὠτειλὴν δ᾿ Ὀδυσῆος ἀμύμονος ἀντιθέοιο δῆσαν ἐπισταμένως, ἐπαοιδῇ δ᾿ αἷμα κελαινὸν ἔσχεθον, αἶψα δ᾿ ἵκοντο φίλου πρὸς δώματα πατρός. τὸν μὲν ἄρ᾿ Αὐτόλυκός τε καὶ υἱέες Αὐτολύκοιο Τον κάπρο ευτύς οι γιοι του Αυτόλυκου να συγυρίσουν τρέξαν, και την πληγή του ισόθεου, του άψεγου γνοιάστηκαν Οδυσσέα᾿ πεδέξια του τη δέσαν, κι έπειτα με ξόρκι σταμάτησαν τα μαύρο γαίμα, πριν στου κύρη τους διαγείρουν το παλάτι. Κι ο Αυτόλυκος μετά τον κοίταξε μαζί, με τους υγιούς του 460 εὖ ἰησάμενοι ἠδ᾿ ἀγλαὰ δῶρα πορόντες καρπαλίμως χαίροντα φίλην ἐς πατρίδ᾿ ἔπεμπον εἰς Ἰθάκην. τῷ μέν ῥα πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ χαῖρον νοστήσαντι καὶ ἐξερέεινον ἕκαστα, οὐλὴν ὅττι πάθοι: ὁ δ᾿ ἄρα σφίσιν εὖ κατέλεξεν καλά να γιάνει, και περίλαμπρα του δώσαν δώρα, κι έτσι γοργά χαρούμενοι χαρούμενο τον στέλναν στην Ιθάκη. Κει πέρα ο κύρης του κι η μάνα του χάρηκαν που τον είδαν, ωστόσο το σημάδι βλέποντας καταλεπτώς ρωτούσαν τι του 'γινε᾿ κι αυτός ιστόρησε με τη σειρά τα πάντα, 465 ὥς μιν θηρεύοντ᾿ ἔλασεν σῦς λευκῷ ὀδόντι, Παρνησόνδ᾿ ἐλθόντα σὺν υἱάσιν Αὐτολύκοιο. τὴν γρηὺ̈ς χείρεσσι καταπρηνέσσι λαβοῦσα γνῶ ῥ᾿ ἐπιμασσαμένη, πόδα δὲ προέηκε φέρεσθαι: ἐν δὲ λέβητι πέσε κνήμη, κανάχησε δὲ χαλκός, πως για κυνήγι με του Αυτόλυκου τους γιους ανέβη απάνω στον Παρνασό κι εκεί τον λάβωσε με τ᾿ άσπρο δόντι ο κάπρος. Τώρα τα χέρια της γερόντισσας του άγγιξαν το σημάδι, κι ως ψαχουλεύοντας το γνώρισε

Έρευνα:
Χρήστος Βούλγαρης 
πολ. μηχ.