Από την εκκλησία της σιωπής στην εκκλησία της μαρτυρίας

Πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Θεοφίλου M.D, Student Ph.D Ε.Κ.Π.Α

 Η μεγαλύτερη οδύνη για ένα λαό είναι να έχει πανούργους άρχοντες, απαίδευτους δασκάλους, κωφούς και βωβούς πνευματικούς ταγούς.

 Επτά χρόνια μέσα στη οικονομική και κοινωνική κρίση και κοντά πενήντα σε ένα διαρκές κατρακύλισμα θεσμών αξιών και αρχών, φτάσαμε στο «και μη παρέκει», αφημένοι να κατρακυλάμε σε ένα βάραθρο χωρίς τέλος. Με μια αντιλαϊκή κατ’ εξοχήν κυβέρνηση, που στη πράξη έχει στερηθεί τη «δεδηλωμένη», υποχείριο και τυφλό όργανο του Δ.Ν.Τ,  της Ε.Ε και της νέας τάξης πραγμάτων, που εξαντλεί τους λεονταρισμούς της, σε νέο-σταλινικού τύπου διώξεις  διαφορετικών φρονημάτων, με εμμονές και αγκυλώσεις του χθες, καταδικασμένες στη πράξη από την σύγχρονη ιστορία.

 Ο εξ’ ευωνύμων «ερυθρός φασισμός»*, επιδιώκει ενδοϊστορικά για άλλη μια  φορά, να δείξει το  φρικτό πρόσωπό του, επιστρατεύοντας ιδεολογικά  υλικά κατεδαφίσεων, από την κατάρρευση του υπαρκτού – ανύπαρκτου σοσιαλισμού. Πρόκειται σαφώς για ιδεολογικές εμμονές τροτσκιστικού, μαοϊκού και σταλινικού χαρακτήρα, από διάφορα αζήτητα ιδεολογικά ρετάλια, που έχει συγκεντρώσει, η «ροζ αριστερά», σε τούτη την έρμη πατρίδα. Αφού πρόκειται για μια ερμαφρόδιτη πολιτικά αλλήθωρη αριστερά, που κάποιοι την ψήφισαν και την εμπιστεύτηκαν, πιστεύοντας και ελπίζοντας πως θα πραγματοποιούσε τις πολλά υποσχόμενες πολιτικές της εξαγγελίες, για ένα καλύτερο και δικαιότερο αύριο, που δεν ήρθε όμως ποτέ, αλλά θάφτηκε μαζί με το αποτέλεσμα του ΟΧΙ, αφού η πολιτική της ηγεσία ξεπουλήθηκε, σε προκαθορισμένο από τους ξένους τίμημα.  

 Αυτή λοιπόν η «αριστερά» της προδοσίας, του ενδοτισμού και της μειοδοσίας, προχωρεί σε αδιάκοπα πογκρόμ – λες  και θέλει να ισοφαρίσει έτσι τις εξευτελιστικές ήττες, που υπέστη στο ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο των εξαγγελιών της και να εξευμενίσει τις συνιστώσες της προς εσωτερική κατανάλωση – ποινικοποιώντας  τις έννοιες της πίστης, της πατρίδας και της οικογένειες, προσβάλλοντάς τες κατάφορα και επιχειρώντας την διάλυσή τους. επιχειρώντας να δημιουργήσει νέα «Γκουλάγκ»,  και ταυτόχρονα να πλημμυρίσει την πατρίδα, με μουσουλμάνους που εκτελούν συγκεκριμένο «συμβόλαιο θανάτου» της Ευρώπης και ειδικά της Ελλάδας ως χώρας εισόδου, με τις «ευλογίες» των αδιευκρίνιστων Μ.Κ.Ο που δρουν ασύδοτα,  ενώ παράλληλα  επιχειρεί με επιτυχία να ολοκληρώσει την οικονομική και κοινωνική ισοπέδωση, που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει η διεφθαρμένη και αμαρτωλή κεντροδεξιά, ρημάζοντας ότι ακόμη άντεξε και έμεινε όρθιο.

 Μέσα σε αυτό τον παγκόσμιο αλλά και εθνικό ορυμαγδό, για άλλη μια φορά επιχειρείται το ενδιαφέρον των ανθρώπων, να στραφεί αλλού, από εκεί που πραγματικά θα έπρεπε να βρίσκεται και να αφορά τα πραγματικά προβλήματα της καθημερινής δύσκολης επιβίωσής του.

 Έτσι ποινικοποιείται και διώκεται η διαφορετική άποψη,  το φυσιολογικό λοιδορείται και χαρακτηρίζεται ….-φοβικό, ενώ η πάσης φύσεως διαστροφή και παραβίαση, θεωρείται ως κανονικότητα.

 Σε τούτη την δύσκολη στιγμή για το λαό και το έθνος μας η εκκλησία του που είναι σάρκα από τη σάρκα του και αίμα από το αίμα του, αρκεί να ανατρέξει κανείς στο γενεαλογικό δένδρο των περισσοτέρων Ελλήνων ώστε  μέσα από την καταγωγή του επωνύμου τους,  να ανακαλύψει κάποιο πρόγονο κληρικό, καλείται να ορθώσει το ανάστημά της αδιαφορώντας για το όποιο κόστος.  Η εκκλησία πάντα υπήρξε αρωγός, δίπλα στον αγωνιζόμενο άνθρωπο, στο επίπεδο της ενορίας, του κοντινού μοναστηριού, του ακάματου λευίτη εφημερίου, που προσέτρεχε και προστρέχει να προσφέρει από πλεόνασμα ή υστέρημα, εκεί όπου όλοι οι άλλοι γυρίζουν την πλάτη, και σφυρίζουν αμέριμνα.

 Η εκκλησία της σιωπής πρέπει να ΠΕΘΑΝΕΙ, έφτασε η ώρα της εκκλησίας της ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ – ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ, βρισκόμαστε μπροστά σε σύγχρονους διωγμούς και διώκτες, τόσο του χριστιανισμού, όσο  και της ορθόδοξης υπαρξιακής πορείας και παράδοσης.

 Αν ο οποιοσδήποτε γενίτσαρος, ημιμαθής και απαίδευτος, πιστεύει πως ένας μισθός που από κοινές συμφωνίες εκκλησίας –κράτους υποχρεούνται το κράτος να προσφέρει ως αποζημίωση στους κληρικούς, θα γίνει κινούμενη άμμος, φόβητρο ή ανασταλτικός παράγοντας στο νου και τη ψυχή των ελλήνων κληρικών, πλανάται πλάνη  οικτρά. Εξετάσεις έχουν δοθεί κατά το παρελθόν με ασυγκρίτως «δυσκολότερα θέματα» και υπήρξε αριστεία.

 Η μισθοδοσία των νεοεισερχόμενων κληρικών, εδώ και 7 χρόνια έχει  σταματήσει, από τον Τζέφρεϋ (ή αλλιώς λεφτά υπάρχουν…). Οι κληρικοί που σας διακονούν εδώ και 7 χρόνια είναι εθελοντές, επειδή αυτά δεν τα λένε τα κανάλια που νυχθημερόν παρακολουθείτε, δεν σημαίνει πως δεν είναι η οδυνηρή πραγματικότητα.

 Τη μισθοδοσία των νέων μας ιερέων, την έχουμε αναλάβει οι παλαιότεροι μισθοδοτούμενοι κληρικοί, με τους συγκλονιστικούς και πλούσιους μισθούς των 600 ευρώ για κληρικούς της υποχρεωτικής εκπαίδευσης έως 1200 ευρώ για κληρικούς με πανεπιστημιακή εκπαίδευση και 30 χρόνια προϋπηρεσίας. Μιλάμε για τρομερά ποσά η εξοικονόμηση των οποίων θα σώσει τον κρατικό κορβανά.  

 Ας θέσουμε όμως σε τούτο το σημείο κάποια αυταπόδεικτα ερωτήματα:

·         Η συστηματική ληστεία των ασφαλιστικών ταμείων πρόνοιας έγινε από κληρικούς;

·          Η οικονομική δημοσιονομική κατάρρευση και κακοδιαχείριση έγινε από κληρικούς;

·          Τα ευρωπαϊκά προγράμματα τα κατασπάραξαν κληρικοί;

·         Μέσα στις λίστες Lagarde  ενέχονται κληρικοί;

·         Τα σύνορα της χώρας τα κατάργησαν κληρικοί;

·         Τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα τον διέλυσαν κληρικοί;

·         Την παιδεία, την υγεία την άμυνα την εσωτερική ασφάλεια τα ισοπέδωσαν κληρικοί;

·         Φοροφυγάδες καναλάρχες, πατρώνοι αθλητικών ομάδων και λοιποί μεγαλοκαρχαρίες  είναι κληρικοί;

·         Εργολάβοι και μεσάζοντες που κατασπαράζουν το δημόσιο πλούτο και κατεξευτελίζουν την πατρίδα είναι κληρικοί;

·         Βουλευτές και πολιτευτές, του σε όλα ΝΑΙ, υπήρξαν κληρικοί;

·         Υπουργοί που επί σειρά ετών ασελγούν κατά συρροή, επάνω στη παιδεία ατιμώρητοι, υπονομεύοντας και καταργώντας κάθε αξία, αρχή και μνήμη από την παιδεία είναι κληρικοί;

 Θα μπορούσε η λίστα του ερωτηματολογίου να συνεχιστεί για πολύ ακόμη αλλά δεν ξέρω τι νόημα θα είχε.

 Επιτέλους κάποτε ας ξυπνήσουμε!!! και ας πάρουμε την ζωή  στα χέρια μας. Το μέλλον ανήκει σε μας και τα παιδιά μας. Πρέπει να  υπενθυμίσουμε σε όλους αυτούς τους τυχάρπαστους καρεκλοκενταύρους των Εξαρχείων και των Παρισίων του ’68, επαγγελματίες φοιτητές και ανεπάγγελτους κομματικούς παρατρεχάμενους και λακέδες, ότι καταπατούν ασυστόλως το Σύνταγμα των Ελλήνων, που έχει ως κυρίαρχους πυλώνες, την προάσπιση της πατρίδας μας και τη διαφύλαξη της ορθόδοξης πίστης μας.

 Ένα πράγμα θα πρέπει να γνωρίζουμε όλοι!!!

 Πως η ιστορία δεν χαρίζεται σε κανέναν, και ο ιστορικός του μέλλοντος θα μας κρίνει όλους, παρά πολύ σκληρά, για πράξεις και για παραλείψεις ιδιαζόντως  ειδεχθείς. Και επιπλέον, να γνωρίζουμε ότι αυτό το Έθνος, από τη στιγμή που δεν το εξαφάνισαν οι κάθε λογής και εποχής βάρβαροι,  δεν πρόκειται ούτε να φοβηθεί, ούτε να λυγίσει, ενώπιον  των νέο-σταλινικών βαρβάρων.

 Απλά όλοι αυτοί που σήμερα καμώνονται τους νεόκοπους, διαπλεκόμενους επαναστάτες του Κολωνακίου και τους αναρχικούς της εξουσιαστικής καρέκλας, των τζακούζι, των spa, των pride festival  και της Μυκόνου, θα αποτελέσουν μια τραγική φαιά μουτζούρα, μέσα  στην μακραίωνη ιστορία τούτου του Έθνους, που σύντομα θα βρει η γομολάστιχα, για να τους  σβήσει οριστικά από το χάρτη και να τους διαγράψει από τη μνήμη μας.

 Σύντομα, πολύ σύντομα…

 

___________________________________________

*Κάποιοι πριν από 4 περίπου χρόνια, όταν πρωτομίλησα δημόσια για τον μαύρο εθνικιστικό φασισμό, έσπευσαν να με κατατάξουν στη κομματική γεωγραφία αυτού του τόπου, και να μου βάλουν όπως – όπως μια κάποια ιδεολογική ταμπέλα. Αυτός  είναι ένας γνώριμος και προσφιλής αήθης τρόπος  ακύρωσης και αμαύρωσης, όσων τολμούν και προσπαθούν να πουν τα πράγματα με το όνομά, τους δίχως μισόλογα και παλινδρομήσεις, χωρίς να κρύβονται πίσω από σκιές και φαντάσματα, και κυρίως δίχως να έχουν δυνατούς σπόνσορες, υποστηρικτές και γενικότερα διασωστικά μέσα.

 Εδώ και καιρό αναφέρομαι στο κόκκινο (ροζ), λαϊκίστικο τροτσκιστικό φασισμό. Αυτά τα ολίγα για όσους βιάζονται να βγάζουν αβίαστα και επιπόλαια συμπεράσματα.

 Οι Χριστιανοί δεν ανήκουμε πουθενά, και κυρίως δεν φοβούμαστε να μιλήσουμε με παρρησία, για όλα εκείνα που οι άλλοι προσπερνούν ή εθελοτυφλούν, από αδιαφορία, φόβο ή κοστολόγηση συνεπειών.

Οι Χριστιανοί ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε πάντα λίγοι, μονοψήφιος μικρός ποσοστιαίος αριθμός μέσα στον κόσμο, αλλά ζύμη ικανή και αναγκαία, που θα μπορούσε να τον αναμορφώσει.

Οι Χριστιανοί είμαστε πάντα έτοιμοι για το Σταυρό και το ικρίωμα… μην σας ξεγελούν οι άβουλες και ανεπίγνωστες ανθρώπινες μάζες, των μνημοσύνων, των κηδειών και των λοιπών «από-πνευματικοποιημένων τελετών»,  οι περισσότερες απ’ αυτές  μυρίζουν ναφθαλίνη, παγανισμό, θάνατο και απόγνωση…