Είναι αφελής όποιος πίστευε, ή εξακολουθεί να πιστεύει, ότι
η μείωση μισθών η και τα άλλα μέτρα εξαθλίωσης είχαν σκοπό την ανάπτυξη.
Η μείωση μισθών φτώχεια, οι ατελείωτοι φόροι δεν αποτελούσαν
το δρόμο προς την ανάπτυξη, ήταν αυτά κάθε αυτά το ζητούμενο αποτέλεσμα, ο τελικός
στόχος και σκοπός της ΤΡΟΙΚΑ.
Η φτωχοποίηση όμως έπρεπε να έρθει σιγά σιγά, προοδευτικά, ώστε
να συνηθίζει ο κόσμος στη φτώχεια, να προσαρμόζεται,
να χάνει το κουράγιο του και να αποδέχεται τελικά τη μοίρα του, ως αναπόφευκτη.
Σε όλα αυτά βέβαια συμμετέχουν ψυχολόγοι, επικοινωνιολόγοι, κλπ, η διαδικασία επιβολής
της φτώχειας είναι τέχνη.
Προοδευτικά μειώνονται οι μισθοί, όχι μια κι έξω, για να δημιουργείται
η ψευδαίσθηση του αδιέξοδου, ότι δεν γινόταν άλλως. το σκληρότερο μέτρο, αυτό
της κατάσχεσης της ιδιοκτησίας έμεινε τελευταίο, γιατί -κατά τη γνώμη μου αλλά
και κατά την άποψη των ειδικών που μας τα επιβάλλουν όλα αυτά-
είναι και το πλέον δύσκολο από άποψη εφαρμογής, καθότι αυτό μπορεί -ΚΑΙ
ΠΡΕΠΕΙ- να προκαλέσει την εξέγερση.
Γιατί αν εξαιρέσουμε από τη σκέψη μας τη λύση αυτή, την εξέγερση,
και ασχολούμαστε μόνο αριθμητικά με το μισθό των 450 ευρώ, η ότι άλλο σχετικό,
είμαστε χαμένοι. Κατ αυτούς, ανάπτυξη σημαίνει αυτό ακριβώς το παραπάνω,
εργασία 10 ώρες την ημέρα με 3 ευρώ την ώρα, χωρίς περίθαλψη, ασφάλιση, χωρίς στέγη,
ΧΩΡΙΣ ΜΕΛΛΟΝ.
Β. ΒΕΡΜΙΣΣΩ
ΙΑΤΡΟΣ Δ/ΝΤΗΣ ΕΣΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου