Νεκρός στη φωλιά του
βρέθηκε ο γηραιότερος αρκούδος του Καταφυγίου που λειτουργεί η οργάνωση του
«Αρκτούρου» στο Νυμφαίο της Φλώρινας το πρωί της 24ης Μαΐου 2013.
Ο Ανδρέας, όπως τον ονόμαζαν οι άνθρωποι της οργάνωσης,
αποτελούσε μια αρκούδα-σύμβολο για τον «Αρκτούρο» καθώς είναι το πρώτο αρσενικό
που κατοίκησε το καταφύγιο το 1993. Έφτασε σε μεγάλη ηλικία, αυτή των 50 ετών,
ξεπερνώντας κάθε προσδόκιμο – υπολογίζεται στα 25-30 έτη για τις αρκούδες.
Αποτέλεσμα ήταν να θεωρείται ως η αρκούδα-θρύλος, καθώς καμιά άλλη του είδους
του στον κόσμο δεν έχει καταγραφεί ποτέ σε αυτή την ηλικία.
Αγαπήθηκε από χιλιάδες κόσμο, ενώ από το 1993 μέχρι και
σήμερα τον υιοθέτησαν περίπου 300 πολίτες υποστηρίζοντας έτσι την προσπάθεια
του «Αρκτούρου» να τον κρατήσει στη ζωή με χειρουργικές επεμβάσεις και εντατική
κτηνιατρική παρακολούθηση. Ταυτόχρονα αποτέλεσε έμπνευση για λούτρινο παιχνίδι
και για παιδικό βιβλίο.
Ο Ανδρέας ήταν μια από τις τελευταίες ζωντανές αρκούδες
χορεύτριες που φιλοξενούνται στο Καταφύγιο του Νυμφαίου μετά την παύση του
βάναυσου εθίμου στη χώρα μας το 1997.
Εδώ και περίπου 10 χρόνια ο Ανδρέας απολάμβανε δικό του
διαμέρισμα στη δασική έκταση του Καταφυγίου στο Νυμφαίο.
Η ιστορία του Ανδρέα
Ο Ανδρέας κατασχέθηκε τον Ιανουάριο του 1993 από αρκουδιάρη
στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας. Έφτασε στο Περιβαλλοντικό Κέντρο του «Αρκτούρου»
υποσιτισμένος, φοβισμένος και σε άθλια φυσική κατάσταση. Το βάρος του δεν
ξεπερνούσε τα 90 κιλά, είχε αλυσίδα περασμένη με δύο χαλκάδες που του τρυπούσαν
τη μύτη, θαμπό και μαδημένο τρίχωμα και κατεστραμμένη όραση.
Για να μην τον ενοχλούν οι άλλες αρκούδες αλλά και οι
επισκέπτες, ο Ανδρέας έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του σε δικό του περιφραγμένο
χώρο στο Καταφύγιο όπου άφηνε ακόμη και γάτες να μπαίνουν μέσα, να φωλιάζουν
στο τρίχωμά του και να κοιμούνται μαζί του.
Ιδιαίτερα κοινωνικός ο «παππούς Ανδρέας», απολάμβανε τις
σύντομες επισκέψεις από το προσωπικό και τους εθελοντές του «Αρκτούρου».
Αντιλαμβανόταν την παρουσία τους μέσω της πιο ισχυρής αίσθησης των αρκούδων,
αυτήν της όσφρησης, μια και οι άλλες αισθήσεις του έχουν εξασθενήσει και τους
πλησίαζε με αργά βήματα, αλλά με μεγάλο ενθουσιασμό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου