Το κουρείο παλιά είχε μια αίγλη....
Ο πελάτης έφευγε ανανεωμένος, ξανανιωμένος .
Θα θυμηθώ ένα παλιό
στο Κέντρο της Αθήνας....
Μεσήλικας ο
πελάτης....
Καθότανε στην
πολυθρόνα και έδινε εντολή στον μπαρμπέρη.... " ...μαλλιά και
ξούρισμα κόντρα και κοίτα μη με σφάξεις..."
Χαμογελούσαν και ο
κουρέας και ο βοηθός γνωστός ως ...βούρτσα.
Το ψαλίδι δεν
σταματούσε να παίζει ακόμα και όταν δεν έκοβε....κράταγε τον ρυθμό....έλεγε ο
ειδικός.
Σαπούνι σε σκόνη
Σπλέντιτ ....μεγάλο τρίχινο πινέλο και παχιά σαπουνάδα στο μεταλλικό
μπώλ....
Το ξυράφι μετά
ακόνισμα στο δερμάτινο λουρί....
Σπάνια θα γινότανε
ατύχημα και αυτό από την κουβέντα...αμέσως η στύψη και σταματούσε το αίμα.
Η κατσαρόλα στο μικρό
φορητό μάτι είχε βραστό νερό και από πάνω ζεστές πετσέτες για
κομπρέσες στο πρόσωπο.
Μασάζ ελαφρύ στα
μάγουλα αλλά και στους κροτάφους....
Ο πελάτης ένοιωθε
Αγάς....
Κολόνια λεβάντα στο
πρόσωπο ....και μπριγιόλ στα μαλλιά ....
Έτοιμος και φρέσκος ο
πελάτης....
Ο βούρτσας στον ρόλο
του για τις τρίχες στο σακάκι και το παλτό από τον καλόγερο να το κρατάει για
να το φορέσει.
Το πουρμπουάρ το
καταλάβαινε από το μέγεθος και ανάλογο και το χαμόγελό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου