Κάτι περίεργο συμβαίνει με τα πρόστιμα για αισχροκέρδεια

Ο περιορισμός των κυβερνητικών ανακοινώσεων στο ύψος των προστίμων χωρίς περιγραφή της επιλήψιμης δραστηριότητας και η σπουδή των εταιρειών να πληρώσουν δημιουργούν υποψίες

 

Τα πρόστιμα για αισχροκέρδεια που επέβαλε η κυβέρνηση σε πολυεθνικές εταιρείες και οι υποψίες που κινεί η αδιαμαρτύρητη πληρωμή τους

Από την αρχή μού φαινόταν περίεργο που η κυβέρνηση ανακοινώνει με καμάρι τα πρόστιμα που επιβάλλονται σε πολυεθνικές εταιρείες (τονίζοντας πάντα το «πολυεθνικές» προκειμένου να μείνει πιστή στη σοσιαλιστική παράδοση που ταυτίζει τις συγκεκριμένες εταιρείες με το απόλυτο κακό) χωρίς ποτέ να αναφερθεί στα κέρδη τα οποία αποκτήθηκαν χάρη στη δραστηριότητα η οποία τιμωρήθηκε με τα πρόστιμα. Μπορεί επειδή είμαι κακόπιστος, αλλά κάθε φορά που ακούω ένα σκέτο πρόστιμο υποψιάζομαι ότι είναι πολύ πιθανό το κέρδος από την δραστηριότητα που τιμωρείται να είναι πολλαπλάσιο και εν τέλει η συγκεκριμένη δραστηριότητα να είναι επικερδής ακόμα και μετά την «τιμωρία».

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να εξηγήσω γιατί ένα πρόστιμο που είναι χαμηλότερο του κέρδους της παράνομης δραστηριότητας στην πραγματικότητα είναι το αντίτιμο για τη νομιμοποίησή της και στην ουσία διευκολύνει την παραβατική συμπεριφορά παρά την αποθαρρύνει. Όπως δεν χρειάζεται να εξηγήσω ότι, όταν μιλάμε για πρόστιμα, μιλάμε γι’ αυτά που τελικά πληρώνονται και όχι για αυτά που επιβάλλονται αφού μια εταιρεία (όπως και ένας πολίτης) έχει πάντα τη δυνατότητα προσφυγής με την ελπίδα της μείωσης ή ακόμα και της διαγραφής του προστίμου.

Η περίεργη κυβερνητική συμπεριφορά, αυτό το καμάρι για τιμωρίες που κανείς δεν ξέρει πόσο τιμωρητικές είναι, μου φάνηκε ακόμα πιο περίεργη όταν άκουσα τον πρωθυπουργό να λέει ότι «η καταβολή του προστίμου σημαίνει και αναγνώριση από την πλευρά της επιχείρησης ότι κάτι λάθος έχει κάνει».

Ομολογώ ότι δεν έχω ξανακούσει για επιχειρήσεις που πρόθυμα σπεύδουν να καταβάλουν πρόστιμο επειδή αναγνωρίζουν το λάθος τους. Μου φαίνεται πολύ περίεργη η ιδέα μιας επιχείρησης που, αντί να προσφύγει εναντίον του προστίμου που της επιβάλλεται, το πληρώνει αδιαμαρτύρητα και ζητά και συγγνώμη. Εκτός αν...

Εκτός αν η εταιρεία καταλαβαίνει ότι δεν χάνει. Εκτός αν αναγνωρίζει στο πρόστιμο όχι μια τιμωρία αλλά ένα ξεκάρφωμα που επιτρέπει και στην ίδια να κερδίζει παρανομώντας και στην κυβέρνηση να παριστάνει ότι κυνηγάει την παρανομία.

Δεν ισχυρίζομαι ότι ξέρω ότι αυτό που περιγράφω είναι αυτό που συμβαίνει. Λέω όμως ότι τόσο ο περιορισμός των κυβερνητικών ανακοινώσεων στο ύψος των προστίμων χωρίς περιγραφή της επιλήψιμης δραστηριότητας όσο και η σπουδή των εταιρειών να πληρώσουν μπορεί να δημιουργήσουν σε έναν κακόπιστο όπως εγώ υποψίες. Και μπράβο μου. 

 πηγή