Ζίγκριντ Σκαρπέλη-Σπερκ: «Αυτοί οι άνθρωποι έκλεβαν αλλά δεν γινόταν τίποτε».

Το σκοτεινό παρελθόν πίσω από την άρνηση της κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά να παραλάβει τη λίστα Μπόργιανς με τα χιλιάδες ονόματα πιθανών Ελλήνων φοροφυγάδων αποκαλύπτει στο Documento το πρόσωπο-κλειδί της υπόθεσης.

Πρόκειται για την πολύπειρη Γερμανίδα πολιτικό Ζίγκριντ Σκαρπέλη-Σπερκ του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος SPD την οποία προσέγγισε ο τότε υπουργός Οικονομικών του γερμανικού κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας Νόρμπερτ Βάλτερ-Μπόργιανς ως «γέφυρα επικοινωνίας» με την Ελλάδα μετά τις αποτυχημένες προσπάθειες ετών να πείσει τις ελληνικές αρχές να παραλάβουν τα «καυτά» αρχεία που περιείχε η λίστα.

Πότε μάθατε για πρώτη φορά για τη λεγόμενη λίστα Μπόργιανς; Αναφέρομαι στο «ελληνικό» κομμάτι της.

Γνωρίζω τον κ. Μπόργιανς για χρόνια μέσα από τη θητεία μου στη γερμανική Βουλή (Μπούντεσταγκ). Θεωρούμουν καλή οικονομολόγος. Αυτή την άποψη είχε και ο Μπόργιανς, που σε κάποια υπόθεση με σχετική θεματολογία ήξερε ότι θα μπορούσε να μου μιλήσει ανοικτά. Ετσι ήρθε σε μένα εμπιστευτικά και μου είπε: «Ζίγκριντ, έχω πρόβλημα».

Πότε ήρθε σε εσάς;

Ηρθε το 2015 εμπιστευτικά σε μένα και μου είπε πως έχουμε πρόβλημα και να δω γιατί οι Ελληνες δεν κάνουν τίποτε.

Δηλαδή μέχρι το 2015 δεν είχε γίνει τίποτε; 

Οχι. Μείναμε όλοι άναυδοι με τη στάση της τότε κυβέρνησης.

Το θεωρείτε ύποπτο που δεν δέχτηκε η τότε κυβέρνηση τη λίστα;

Είναι εκπληκτικό. Εντυπωσιακό, αν θέλετε, που δεν έγινε τίποτε μέχρι τότε. Ημουν έκπληκτη για την αρχική αντιμετώπιση και τη μη αξιοποίηση των στοιχείων της λίστας, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στη Γερμανία και την Ολλανδία. Υπήρχε η γνώση ότι αυτοί οι άνθρωποι (σ.σ.: εντός λίστας) εξαπατούσαν και έκλεβαν αλλά δεν γινόταν τίποτε. Ηταν απίστευτο και απαράδεκτο. Επρεπε να σταματήσει. Ημουν χαρούμενη που ο Μπόργιανς το ξεκίνησε. Κάποιος έπρεπε να το κάνει.

Σας είπε ο Μπόργιανς ότι υπάρχει κίνδυνος να μη φτάσει τελικά ποτέ η λίστα στην Ελλάδα;

Κοιτάξτε, το σοβαρό θέμα είναι να υπάρχει διαφάνεια στο κράτος. Να είναι «αγνές» οι κυβερνήσεις με στόχο την εξυγίανση του κράτους. Αν δεν το έκανες εσύ (σ.σ.: να παραλάβεις τη λίστα), τότε ήταν κακό για το έθνος, τους μικρομεσαίους και τους φτωχούς· για την έννοια του δικαίου.

Τι άλλο σας είχε πει τότε ο κύριος Μπόργιανς;

Μου είπε «Ζίγκριντ, ξέρεις ότι ενημέρωσα για τα φορολογικά στοιχεία και τα αρχεία της λίστας τον Ελληνα υπουργό Οικονομικών και δεν έγινε τίποτε. Τίποτε δεν δούλεψε. Βοήθησέ με. Δεν έχει δουλέψει τίποτε, δεν βγαίνει κάτι. Ξέρεις τους ανθρώπους, τους Ελληνες. Μπορείς να με βοηθήσεις;».

Εσείς τι κάνατε;

Δεν ήξερα προσωπικά τον πρωθυπουργό, τον Αλέξη Τσίπρα. Είχα επαφές με την Ελλάδα. Με ήξεραν και μένα και τον άντρα μου διάφορα άτομα. Εκανα επαφή με τη Χάρι Τριανταφυλλίδου (σ.σ.: εκείνη την περίοδο, το 2015, ήταν σύμβουλος στη Γενική Γραμματεία του πρωθυπουργού. Αργότερα μετακινήθηκε στη Γεν. Γραμματεία για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς, ως λογική συνέπεια της συνεργασίας της ελληνικής κυβέρνησης με τον κ. Μπόργιανς και το επιτελείο του). Την εμπιστευόμουν και την ήξερα, γι’ αυτό απευθύνθηκα εκεί. Ήμουν αρκετά προσεκτική γιατί έπρεπε να κάνω την επαφή με άτομα εμπιστοσύνης. Έπειτα φέραμε απευθείας σε επαφή τον Μπόργιανς με το πρωθυπουργικό γραφείο του Αλέξη Τσίπρα.

Ξέρετε γιατί είχε προβλήματα με την τότε ελληνική κυβέρνηση (Σαμαρά) ο Μπόργιανς; Γιατί δεν δεχόταν τα αρχεία μιας λίστας με πιθανούς μεγαλοφοροφυγάδες;

Δεν μου είπε κάτι. Αποφασίσαμε ότι έπρεπε να κοιτάξουμε μπροστά. Από εδώ και πέρα τι θα γίνει. Να μην πούμε παλιές ιστορίες. Μου είπε «έχω προβλήματα» και πρέπει να αποφασίσουμε πώς θα λυθούν, πώς θα γίνουν καλύτερα. Σχεδόν όλες οι χώρες ήταν ενάντια στη λίστα. Στη Γερμανία ήταν εναντίον της οι liberals. 

Στην αρχή μέχρι και ο τότε υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αλλά και ο υπουργός Δικαιοσύνης στάθηκαν εναντίον της. Πάλευε (σ.σ.: ο Μπόργιανς) να κάνει τη δουλειά του. 

Ετσι ζήτησε τη βοήθειά μου όσον αφορά το ελληνικό κομμάτι της λίστας. Συμφωνήσαμε να δούμε τι έπρεπε να γίνει. Ημουν γνωστή ως «πρακτικός άνθρωπος», γι’ αυτό με πλησίασε. Του είπα ότι αν μπορώ να τον βοηθήσω θα το κάνω. Και το έκανα. Ηξερα κάποιους από τους παλιούς πολιτικούς: τον Παπανδρέου, τον Σημίτη. 

Σε καμία όμως περίπτωση τα κομματικά δεν έπαιξαν ρόλο. Το δημόσιο συμφέρον έπρεπε να πάει πρώτο. Πάντα πάει. Δεν μίλησα με κανέναν άλλον εκτός αυτής της γραμμής. Μπορούσα να μιλήσω ίσως σε κάποια εφημερίδα, αλλά δεν το έπραξα. Επρεπε να γίνει σε πολύ κλειστό κύκλο με άτομα εμπιστοσύνης. Για να έχουμε ορθά αποτελέσματα. 

Να πάρει η υπόθεση τον δρόμο της Δικαιοσύνης και της αποτελεσματικής διεξοδικής έρευνας.

Γνωρίζατε το περιεχόμενο της λίστας;

Οχι. 

Το πρόβλημα ήταν ότι το περιεχόμενο της λίστας ήταν σημαντικό και έπρεπε, όπως μου είπε (σ.σ.: ο Μπόργιανς), να γίνει φυσική επαφή, προσωπική. Δεν ήξερα το ακριβές περιεχόμενο. Ηξερα ότι είναι σημαντική. Δεν ήθελα να ακούσω τίποτε και για κανένα όνομα στη λίστα. Το εάν ήξερα κάποιον ή όχι στη λίστα δεν είχε καμία αξία. Εάν κάποιος έκλεβε το δημόσιο, πρέπει να δικαστεί.

Τον Χρήστο Σκλαβούνη τον γνωρίζετε; 

Οχι.

Υπάρχει διαφθορά στη λίστα Μπόργιανς;

Φυσικά και υπάρχει. Σε κάθε λίστα τέτοιους είδους υπάρχει πάντα διαφθορά. 

Στη Γερμανία, για παράδειγμα, είχαμε διεφθαρμένους ανθρώπους που κατείχαν και δημόσια αξιώματα. Έπρεπε να φύγουν από εκεί. 
Εάν «πιαστείς» σε τέτοιου είδους λίστα και με τα στοιχεία αυτά, τότε πρέπει να παραιτηθείς από τη θέση σου.