«Ό,τι είναι φιλικό σε σχέση με τον άνθρωπο, είναι και ωραίο»
Γεννημένη στο Αμαρούσιο Αττικής και μεγαλωμένη στην κωμόπολη της Ιτέας Φωκίδας το 1986, η Λύτρα Στέβη σπούδασε Γλώσσα και κουλτούρα στο Ιταλικό και Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών (istittuto italiano di Atene) και έπειτα από υποτροφία εσωτερικής αρχιτεκτονικής και διακόσμησης στο UNITI CITY COLLEGE Παράρτημα του Πανεπιστημίου του Siatle, συνέχισε με διαφορετικό τρόπο τις σπουδές της.
Mε κύρια ενασχόληση την κατασκευή διακοσμητικών αντικειμένων από φυσικά υλικά και ανακυκλώσιμες ύλες, το 2011 ανοίγει το πρώτο επιδοτούμενο από τη Ε.Ε. εργαστήριο μεταποίησης διακοσμητικών αντικειμένων στην Ιτέα Φωκίδας ενώ παράλληλα διατηρεί atelier σχεδιασμού στην Αθηνά όπου ζει και εργάζεται.
Τα έργα της φιλοξενούνται τόσο σε ιδιωτικούς χώρους όσο και σε δημοσίους ενώ απαριθμεί εκθέσεις και δράσεις σε διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας. Μερικές από αυτές είναι Ιτέα, Άμφισσα, Δελφοί, Αθήνα Χρισσό Κίρρα, Γαλαξίδι.
Στο παρελθόν έλαβε ενεργά μέρος ως επικεφαλής θεραπείας τέχνης σε ομάδα ατόμων με περιορισμένες δυνατότητες διδάσκοντας την κατασκευή αντικειμένων από φυσικά υλικά. Η δράση έλαβε χώρο στην Άμφισσα στο πλαίσιο προγράμματος στήριξης για ψυχωτικούς .
Η Στέβη συνεργάζεται με τη μη κερδοσκοπική Εταιρία MONUMENTA όπου αντικείμενο αυτής είναι η προστασία μνημείων, η ανάδειξη και καταγραφή κτιρίων του 19ου αιώνα καθώς και η προστασία τους ενώ το 2013 συντήρησε με προσωπικά της έξοδα και ευθύνη ένα από τα αυθεντικά πλακιώτικα κτίρια στην «χαμένη» οδό Εβρυσσακίου. To 2015 κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο, μια μελέτη για την αισθητική αντίληψη των άχρηστων αντικειμένων στην τέχνη και τη διακόσμηση με τίτλο «Un libro con l’ arte dei rifiuti» (ελεύθερη μετάφραση «Το βιβλίο της τέχνης των σκουπιδιών») που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Andy’s Publisher & co.
Από τα τέλη του 2014 οργάνωσε τις γνώσεις της και παραδίδει σεμινάρια εναλλακτικής διακόσμησης.
«ΠΑΛΜΟΣ»: Πώς ήταν τα παιδιά σας χρόνια;
ΣΤΕΒΗ ΛΥΤΡΑ: Μεγάλωσα στην επαρχία μέσα σε μια οικογένεια που κάθε μέλος της είχε κάτι διαφορετικό να με διδάξει. Κάτι σημαντικό που αργότερα βρήκα μπροστά μου. Με τη θύμηση του παππού μου που μαστόρευε ό,τι χαλούσε στο σπίτι, το εξαιρετικό γούστο της μητέρας του πατέρα μου και τη δική μου μητέρα με την ιδιαίτερη οπτική αντίληψη και άλλα και το σπουδαίο χέρι στο σχεδιασμό… Νιώθω πως όλα αυτά ήταν που συντέλεσαν στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μου. Γενικότερα τα παιδικά μου χρόνια ήταν ευχάριστα. Η ζωή στην επαρχία σου δίνει την ευκαιρία να αναπτύσεις διαφορετικές ευαισθησίες αλλά σου στερεί την εξέλιξη λόγω περιορισμένων παροχών.
«Π»: Πείτε μας για τις σπουδές σας με υποτροφία στη διακόσμηση εσωτερικής αρχιτεκτονικής.
ΣΤ.Λ.: Αρχικά, και παρά την τάση που είχα από το σχολείο ακόμα να ασχολούμαι με κάθε είδους καλλιτεχνική δραστηριότητα, δεν επέλεξα αμέσως μια διαδρομή που θα με οδηγούσε σχετικό αλλά ακολούθησα σπουδές πάνω στη γλώσσα και την κουλτούρα στο Ιταλικό Ινστιτούτο Αθηνών. Η υποτροφία που κέρδισα στο Interior design ήταν μεν τυχαίο γεγονός αλλά πυροδότησε ξανά τα αρχικά μου πλάνα.
«Π»: Πότε ανακαλύψατε τη δεξιότητά σας στην κατασκευή διασκομητικών αντικειμένων;
ΣΤ.Λ.: Όπως προανέφερα ασχολούμαι από μικρή ηλικία από τη σύνθεση χώρων μέχρι το σχεδιασμό και την κατασκευή, ουσιαστικά όμως η πρώτη επαφή έγινε όταν ασυνείδητα μετά από κάθε ταξίδι μου, μικρό ή μεγάλο, μάζευα και έφερνα μαζί μου στην επιστροφή τοπικά ύλικα ή και αντικείμενα. Στη δημιουργία δεν με ώθησε κάτι, απλά ήταν το επόμενο βήμα.
«Π»: Στην Ιτέα της Φωκίδας το εργαστήριό σας και το ατελιέ σχεδιασμού στην Αθήνα. Είναι δύσκολος συνδυασμός;
ΣΤ.Λ.: Tίποτα δεν είναι δύσκολο γι’αυτόν που αγαπά αυτό που κάνει. Αν μου δωθεί η ευκαιρία, θα ήθελα να αναπτύξω και άλλο τις δραστηριοτητές μου.
«Π»: Ποιά έργα σας φιλοξενούνται σε δημόσιους χώρους;
ΣΤ.Λ.: Εκτός από έργα που έχω δωρίσει σε Πνευματικά Κέντρα της περιοχής μου, υπάρχούν ακόμη μερικά σε γκαλερί και χώρους πολιτισμού των Αθηνών. Όσοι παρακολουθούν τη δουλειά μου είναι εύκολο να τα ανακαλύψουν γιατί είναι πολύ χαρακτηριστικά.
«Π»: Η συνεργασία σας με τη μη κερδοσκοπική οργάνωση MONUMENTA, πώς σας βοηθά;
ΣΤ.Λ.: Η MONUNENTA αποτέλεσε για μένα μια συμπληρωματική δραστηριότητα πάνω στις σπουδές μου. Δεν μου επέτρεψε μόνο να αποκτήσω την ικανότητα να αναγνωρίζω τα εξωτερικά χαρακτηριστικά των κτιρίων αλλά με βοήθησε να μάθω να χρησιμοποιώ περισσότερο ακαδημαϊκούς όρους, πράγμα που σήμερα μου βρίσκεται εξαιρετικά χρήσιμο στα άρθρα που γράφω στο ηλεκτρονικό περιοδικό Anonymous Architect.
«Π»: Περιγράψτε μας τη διαδικασία της συντήρησης του αυθεντικού πλακιώτικου κτιρίου με δικά σας έξοδα.
ΣΤ.Λ.: Tον Ιούλιο του 2013 είχα την ευχαρίστηση να βρίσκομαι σε αυτό το χώρο για τις ανάγκες δικής μου έκθεσης και έπειτα από το τέλος αυτής θεώρησα χαρά μου να προσφέρω γνώσεις, συμβουλές και προσωπική εργασία όπως επίσης να καλύψω και κάποια από τα έξοδα για τον πρώτο όροφο του κτίριου με το μοναδικής ομορφιάς ξυλόγλυπτο ταβάνι. Με σεβασμό στην παλαιότητα του κτιρίου, επιμελήθηκα και φρόντισα για τις ανάγκες που παρουσίασε το κτίριο.
«Π»: Το βιβλίο της τέχνης των σκουπιδιών, τι απήχηση είχε στο ειδικό, φαντάζομαι, αναγνωστικό κοινό;
ΣΤ.Λ.: Το κοινό ευτυχώς δεν είναι απαραίτητα ειδικό, αν και το βιβλίο αποτελεί ένα πολύ συγκεκριμένο εγχειρίδιο. Η απήχησή του είναι ικανοποιητική και έχει ξεπεράσει το προσδόκιμο. Μάλιστα δεν είναι λίγες οι φορές που εκπλήσομαι ευχάριστα με τα email και τα γράμματα που λαμβάνω από τους ανθρώπους που εκφράζουν τη θέρμη τους για το «βιβλίο της τέχνης των σκουπιδιών».
«Π»: Πώς ξεχωρίζετε ένα αντικείμενο στα σκουπίδια και το μεταφορφώνετε;
ΣΤ.Λ.: Εξαρτάται τι ενοούμε σκουπίδι… Σκουπίδι είναι μια πλαστική σακούλα, σκουπίδι μπορεί να είναι και ένα παλιό ντιβάνι. Ο μόνος κανόνας είναι να παίρνει μεταμόρφωση. Τώρα για το πώς δρω κάθε φορά, εξαρτάται ανάλογα το project και το θέμα που έχω βάλει κατά νου.
«Π»: Τι σας εμπνέει;
ΣΤ.Λ.: Δεν υπάρχει συγκεκριμένη πηγή έμπνευσης. Έμπνευση είναι η ίδια η δουλειά.
«Π»: Ακολουθείτε την τάση της μόδας;
ΣΤ.Λ.: Πολύ ωραία ερώτηση… Δυστυχώς, επηρεάζομαι από ορισμένους παράγοντες αλλά γενικότερα δημιουργώ τη δική μου «μόδα». Έχοντας υπόψην την ολιστηρότητα της λέξης, δεν θέλω να δίνω και πολύ βάρος αν και γνωρίζω καλά πώς αν ακολουθούσα τις τάσεις πιο πιστά, θα ακολουθούσαν και εμένα περισσότερο…
«Π»: Ποιά εποχή ή στυλ δεν θα θέλατε να ξαναδείτε;
ΣΤ.Λ.: Δεν θα μπορούσα να ζήσω ποτέ μέσα στο ρομαντικό Rococo ή την εποχή των απαλοτριώσεων και των πικνοκατοικοιμένων πολυκατοικιών.
«Π»: Κάνουμε λάθη στη διακόσμηση των σπιτιών μας και ποιά είναι αυτά;
ΣΤ.Λ.: To κυρίως λάθος είναι όταν προσπαθούμε να συνθέσουμε ένα χώρο χώρις βασικές γνώσεις και προσπαθούμε να μιμηθουμε απλά κάτι που είδαμε και μας άρεσε αλλά δεν μας ταιρίαζει. Επιπλέον λάθος είναι φτιάχνουμε χώρους που δεν ταιριάζουν ουσιαστικά με τον πρακτικό τρόπο της ζωής μας.
«Π»: Φτιάχνουμε χώρους ν’αρέσουν στους άλλους;
ΣΤ.Λ.: Κυρίως πρέπει να φτιάχνουμε χώρους που εκφράζουν εμάς ως ιδιοκτήτες και ας μην ξεχνάμε ότι δεν μπορούμε να αρέσουμε πάντα.
«Π»: Τι σας ενθουσιάζει σ’ένα σχέδιο ή ένα αντικείμενο;
ΣΤ.Λ.: Στα σχέδια με ενθουσιάζει η ευκρίνεια και στα αντικείμενα οι καθαρές γραμμές και η απλότητα μιας ιδέας.
«Π»: Τι φροντίζετε να μην κάνετε;
ΣΤ.Λ.: Εξ αιτίας του γεγονότος ότι είμαι άνθρωπος που αρέσκεται στη δοκιμή γενικότερα, συνήθως πρώτα κάνω κάτι και μετά το κρατάω ή το απορρίπτω, οπότε δεν υπάρχει κάτι που μπορώ να πω ότι επιφυλάσομαι.
«Π»: Ό,τι είναι ωραίο είναι άνετο ή πρακτικό;
ΣΤ.Λ.: Κανονικά θα έπρεπε γιατί να αναλύσουμε λίγο τη λέξη ωραίο > όμορφο > εύμορφο > ευ + μορφή = αυτό που έχει καλή μορφή και αν υποθέσουμε ότι μέσα στις ιδιότητες της μορφής θα πρέπει να κατατάσονται η άνεση και η πρακτικότητα, τότε συμπεραίνουμε πως ό,τι είναι φιλικό σε σχέση με τον άνθρωπο μάλλον θα πρέπει να είναι και ωραίο.
https://www.palmosnews.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου