Κωρύκειον Άντρο Παρνασσού (φωτογραφίες) Επιστολή από την οργανωτική επιτροπή του ορεινού αγώνα δρόμου «Στα χνάρια του Δευκαλίωνα»

Στο ξεκίνημα του αγώνα δεν είχαμε τίποτα άλλο στο μυαλό παρα μόνο το στόχο: τον τερματισμό, το θρίαμβο, την τιμή ενός δάφνινου στεφανιού. Η διαδρομή υπέροχη, σε στιγμές ξεχνιόσουν, σαν να μην έτρεχες, σαν η ψυχή σου να έκανε έναν από τους συναρπαστικότερους περιπάτους του κόσμου. Και ξαφνικά το αντικρύσαμε. Μαγνητικά σχεδόν μας καλούσε να περάσουμε τη στενή του είσοδο για να μεταφερθούμε πού; Στο τέρμα; Σε μιαν άλλη εποχή;Τότε που ο Παυσανίας, τον 1ο κιόλας αιώνα μ.Χ. το χαρακτήριζε ως ένα από τα ωραιότερα σπήλαια του κόσμου...

Κωρύκειον Άντρο.

Μια βαθιά ανάσα και μπαίνουμε στη σπηλιά του Μύθου. Πρώτα εμείς κι ύστερα κι άλλοι, κι άλλοι....Καθώς εισέρχεσαι από το πέρασμα της εισόδου χάνεσαι από το φώς στο σκοτάδι κι απ το σκοτάδι στο φως...Αιώνες και μυστικά ζωής κρυμμένα μέσα του, σαν ο χρόνος εδώ να μην έχει καμμια σημασία...Εδώ, που δυο αδελφοί Θεοί ανταμώνουν, επάνω από τους Δελφούς. Ο Απόλλων, θεός του φωτός και ο Διόνυσος, ο εσωτερικός αόρατος ήλιος, η εσωτερική αλήθεια. Από τη μια το μέτρο κι απο την άλλη ο παλμός της καρδιάς.

 Παλμός κι ο ήχος από τις σταγόνες νερού που πέφτουν από τους σταλακτίτες. Μουσική στα αυτιά μας και έναυσμα για να διατηρήσουμε το ρυθμό του αγώνα. Ενός αγώνα που ξεκίνησε χιλιάδες έτη πριν, από τα χνάρια του Δευκαλίωνα. Από τότε που η ανθρωπότητα γεννήθηκε ξανά. Και είδε χιλιάδες χειμώνες να έρχονται και να φεύγουν, υποδεχόμενοι την άνοιξη. Χιλιάδες κύκλοι της φύσης, κύκλοι της ζωής. Και σκεφτόμαστε όλοι καθώς ξαναβγαίνουμε από τη σπηλιά γεμάτοι ενέργεια, πως και τώρα, αυτή είναι ακριβώς η εποχή του Μύθου: η εποχή που ο Φοίβος ο Μουσαγέτης, με τον ερχομό του χειμώνα επιστρέφει στη χώρα των Υπερβορείων απ’ όπου κατάγεται, εκεί όπου ο ήλιος δεν δύει ποτέ, και εκεί περιμένει ξανά την επιστροφή του. Το άνοιγμα της σπηλιάς από μέσα φαίνεται ακόμη πιο εντυπωσιακό. Σε καλεί να πας, να βουτήξεις στο φως. Κι εμείς, σα μωρά παιδιά, χαρούμενα, συνεπαρμένα από τη μαγεία και την ένταση του σπηλαίου ορμάμε με φόρα προς την έξοδο. Από τη μήτρα της γης, ξαναγεννιόμαστε στο φως...

 Τώρα είναι ο καιρός του Διονύσου να ξυπνήσει.

Και καθώς ξαναγεννιέται και επαναφέρει τον κόσμο στην αρχή του, κάτι νέο θ’ αναδυθεί. Μια ζύμωση μυστική, όπως η ζύμωση του οίνου, συντελείται τώρα, κι εμείς όλοι είμαστε μέρος της. Με εν-θουσιασμό και με τη γλυκιά μέθη του θριάμβου- που πια δεν έχει στην ουσία να κάνει με τον τερματισμό καθ’αυτό- πλησιάζουμε προς το τέλος της διαδρομής, σκεπτόμενοι πως ολοκληρώνουμε ένα κύκλο, κι ανοίγουμε ένα νέο. Πιο πλούσιοι ψυχικά. Πιο γεμάτοι συναισθηματικά. Πιο κοντά σε μια νέα Άνοιξη που έρχεται στη φύση, στον άνθρωπο και σε ολόκληρο τον κόσμο.

Ορεινός Αγώνας δρόμου «Στα χνάρια του Δευκαλίωνα» 

ΔΕΛΦΟΙ- Κωρύκειον Άντρο 4 Δεκεμβρίου 2016 

...Σκέψεις ενός αθλητή. Λίγες μέρες πριν το Χειμερινό Ηλιοστάσιο.....