Η χαριτωμένη φωτογραφία του Ιωσήφ Στάλιν. Την τράβηξε ο σωματοφύλακας του που ανέθρεψε τα παιδιά του, του αφοσιώθηκε και τελικά κατέληξε στη φυλακή ως προδότης

Το 1960 κυκλοφόρησε στις ρώσικες εφημερίδες μια φωτογραφία του Ιωσήφ Στάλιν, που έδειχνε μια άλλη πτυχή του χαρακτήρα του. Ο Στάλιν έπαιζε με την κάμερα σαν μικρό παιδί και ο κόσμος εξεπλάγη με την αθωότητα και τη ζωηράδα του αδίστακτου ηγέτη. Φωτογράφος ήταν ο προσωπικός σωματοφύλακας του Στάλιν, Νικολάι Βλάσικ. Αγαπημένη ασχολία του Στάλιν ήταν η κηπουρική και ήταν ιδιαίτερα περήφανος για τα τα τριαντάφυλλα και τα λεμόνια που καλλιεργούσε. Λάτρευε τις αμερικάνικες ταινίες γουέστερν και ήθελε να κερδίζει στο μπιλιάρδο. Μπορούσε να γίνει εξαιρετικά γοητευτικός, κυρίως προς τις όμορφες κυρίες ακόμη και αν ήταν σύζυγοι των συνεργατών του.

 

Ο Βρετανός δημοσιογράφος Σάιμον Μοντεφιόρε ξέθαψε ένα αντι-σταλινικό ανέκδοτο, που αγαπούσε να διηγείται ο ίδιος ο Στάλιν: «Ο αρχηγός χάνει την πίπα του και παραπονιέται, αλλά μετά τη βρίσκει κάτω από τον καναπέ. Ο Λαυρέντι Μπέρια, διευθυντής των μυστικών υπηρεσιών, λέει: «Αυτό είναι αδύνατον! Τρεις άνθρωποι έχουν ήδη ομολογήσει ότι την έκλεψαν!» Το ανέκδοτο αναφερόταν στη συχνότητα που αθώοι άνθρωποι ομολογούσαν για εγκλήματα που δεν διέπραξαν, από τον φόβο για τα βασανιστήρια και τις άλλες απρόβλεπτες συνέπειες για αυτούς και την οικογένεια τους.

 

Ο φωτογράφος – σωματοφύλακας

 

Νικολάι Βλάσικ

 

Ο Νικολάι Βλάσικ υπηρέτησε πιστά τον Στάλιν για 25 χρόνια. Αρχικά ήταν στην φρουρά του σοβιετικού ηγέτη και εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο έμπιστους ανθρώπους του. Μετά τον θάνατο της συζύγου του το 1932, ο ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης εμπιστεύτηκε στον Βλάσικ την ανατροφή των παιδιών του. Ο Βλάσικ έγινε μέλος της οικογένειάς και ήταν από τα άτομα που υπήρξαν πραγματικά αφοσιωμένα στον Στάλιν. Βέβαια η Σβετλάνα, η κόρη του Στάλιν που αργότερα αυτομόλησε στη Δύση, περιέγραψε στην αυτοβιογραφία της τον Βλάσικ ως «αμόρφωτο, ανόητο, αγριάνθρωπο και δεσποτικό».

 

Ο Στάλιν τελικά τον φυλάκισε όπως έκαννε και με άλλους στενούς του συνεργάτες. Το 1952 άρχισαν να συλλαμβάνονται γιατροί της Μόσχας με εβραϊκή καταγωγή, επειδή θεωρήθηκε ότι συνωμοτούσαν εναντίον των ισχυρότερων αντρών της χώρας και κυρίως του Στάλιν. Ο Βλάσικ κατηγορήθηκε ότι συμμετείχε στη συνομωσία και φυλακίστηκε χωρίς να υπάρχουν αποδείξεις. Σύγχρονοι μελετητές υποστηρίζουν ότι τον Βλάσικ παγίδεψε ο διευθυντής των μυστικών υπηρεσιών, Λαυρέντι Μπέρια, που υποκίνησε και τις συλλήψεις των γιατρών. Αμέσως μετά το θάνατο του Στάλιν, τον Μάρτιο του 1953, οι γιατροί κρίθηκαν αθώοι και αποφυλακίστηκαν. Ο Βλάσικ όμως παρέμεινε στη φυλακή με κατηγορίες για κατάχρηση εξουσίας και υπεξαίρεσης. Αφέθηκε ελεύθερος το 1956, αλλά χωρίς το αξίωμα του Αντιστράτηγου, που διατηρούσε έως τη φυλάκισή του.

 

Στα απομνημονεύματά του έγραψε: «Ο Στάλιν με προσέβαλε. Για 25 χρόνια ήμουν εξαιρετικός στη δουλειά μου, έπαιρνα βραβεία και άκουγα καλά λόγια. Και για ανταπόδοση με έδιωξαν απ’ το Κόμμα και με έριξαν στη φυλακή. Για την πίστη και την αφοσίωση μου, με παρέδωσε απροστάτευτο στους εχθρούς μου. Αλλά ποτέ, ούτε για μια στιγμή, όσα κι αν τράβηξα στη φυλακή, δεν ένιωσα μίσος στη ψυχή μου για τον Στάλιν».

mixanitouxronou.gr