Όταν Δάκρυσε η Γκιώνα

Το Ασέληνον Όρος (2510 μ.) των αρχαίων, στον ν. Φωκίδας, απέχει περίπου τρεις ώρες απ’ την Αθήνα. Όμορφα τοπία, δάση, πηγές, λιβάδια, φαράγγια, καταφύγιο άγριας ζωής, κτηνοτρόφοι, γραφικές διαδρομές, όμορφα χωριά… άνθρωποι και κοινωνίες. Και νερά, κι έναν Μόρνο στα πόδια του. Α, και… Νατούρα 2000, και «ξεχωριστή αισθητική τοπίου».

 

Απ’ το ‘40 στη Γκιόνα σημειώνεται μια σταθερή τάση αλλαγής χρήσης της. Αν και ιδιοκτησία του Κράτους και εθνική περιουσία, σταδιακά παραχωρείται για εκμετάλλευση σε ιδιώτες. Βασικά, σε ΕΝΑΝ και μοναδικό ιδιώτη. Για την ακρίβεια, ΕΤΑΙΡΕΙΑ. Και μάλιστα σε εταιρεία εξόρυξης. Γιατί σε εταιρεία εξόρυξης και όχι σε κάποια αναπτυξιακή του τουρισμού ή της κτηνοτροφίας, ας πούμε; Γιατί η Γκιόνα έχει βωξίτη. Τι σημαίνει «βωξίτης»; Σημαίνει πλούτος, «χρυσάφι». Άρα ο νομός Φωκίδας είναι πλούσιος; Αμ δε! Φτωχός είναι, από τους φτωχότερους της Ελλάδας! Οκ, και ο πλούσιος ποιος είναι; Ο έχων το αποκλειστικό δικαίωμα εκμετάλλευσης του δημόσιου πλούτου της Γκιόνας για τον εαυτό του. Δηλ. η Εταιρεία. Ή αλλιώς «ο Επενδυτής», «ο φορέας της Ανάπτυξης»! Που πλουτίζει σε βάρος της περιοχής, των κατοίκων, του εθνικού συμφέροντος, κάνοντας «πολύ κακό» ΠΑΝΤΟΥ, με μακροπρόθεσμες συνέπειες.
 

Δηλαδή, τι κακό κάνει στην περιοχή; Ιδού ένα δείγμα:

1. Ανοίγει τρύπες στις παραχωρηθείσες περιοχές ψάχνοντας για κοιτάσματα βωξίτη. Και μετά, ανοίγει κάτι «θεόρατα πηγάδια», για να βγάλει τον βωξίτη μέχρι τελευταίου γραμμαρίου! Για τον εαυτό της.
2. Ανοίγει δρόμους παντού, όπου υπάρχει υποψία βωξίτη (δάση, φαράγγια…)! Γιατί τόσοι δρόμοι; Για να μπορεί να προωθεί τα μηχανήματά της στην «πηγή». Μα δεν απαγορεύεται η διάνοιξη δρόμων σε βουνά και δάση; Ε, εντάξει, αν είναι για το «εθνικό συμφέρον», όλα επιτρέπονται. Φτάνει να πειστούν οι «αρμόδιοι παράγοντες & υπηρεσίες» ότι το δικό σου ιδιωτικό συμφέρον, είναι ταυτόχρονα και εθνικό & πατριωτικό (π.χ. ανεμογεννήτριες). Το «εθνικό συμφέρον» μπορεί να ανοίγει δρόμους και να χτίζει βίλες όπου αυτό το «συμφέρον» επιτάσσει! (όχι, στην Γκιόνα δεν χτίζονται βίλες… τρύπες και μεταλλεία ανοίγονται… Οι βίλες απέναντι, στον Παρνασσό).
3. Όποια περιοχή περιέλθει στα «χέρια» της εταιρείας χρησιμοποιείται αποκλειστικά από αυτή. Έτσι, οι άλλες δραστηριότητες πιέζονται μέχρι εξαφανίσεως. Κτηνοτροφία, μελισσοκομία, τουρισμός υποχωρούν δραματικά (πεταμένα λεφτά οι τουριστικές επενδύσεις – Leader, ΟΠΑΑΧ- στην περιοχή). Χλωρίδα, πανίδα άγρια ζωή δεν έχουν καμία τύχη.
4. Κάνει ζημιά στο περιβάλλον. Ξεριζώνει μεγάλες εκτάσεις δάσους, με δέντρα μοναδικά, αιωνόβια, μια απώλεια «περιβαλλοντικού δυναμικού» που δεν πρόκειται να την ανακτήσουμε ούτε σε …100 χρόνια! Θα μου πείτε, γίνονται αναδασώσεις, δεν γίνονται; …Γίνονται;
5. Διώχνει παραγωγικές δραστηριότητες, διώχνει κόσμο από τα χωριά τους, «απειλεί» οικισμούς με τα φουρνέλα. Κλείνει εν ολίγοις και επιχειρήσεις και σπίτια! Δηλαδή, αυξάνει την ανεργία-χάνονται θέσεις εργασίας, ΔΕΝ δημιουργεί νέες, ενώ αποκλείει άλλες δραστηριότητες που θα μπορούσαν να το κάνουν (π.χ. τουρισμός).
6. Επιβαρύνει την ποιότητα ζωής των κατοίκων. Μολύνει τα νερά, μολύνει τον αέρα, γεμίζει τον τόπο σκόνη με επικίνδυνα σωματίδια, … «φέρνει στην πόρτα του σπιτιού μας τον καρκίνο για μας και τα παιδιά μας».

Πρόσφατα, της παραχωρήθηκαν ΕΠΙΠΛΕΟΝ 50 χιλιάδες στρέμματα για έρευνες κοιτασμάτων, έκταση που είναι και στο Νατούρα 2000! Θα «κατέχει» πια τα ¾ του βουνού! Της παραχωρείται επίσης, η χρήση των λιμανιών Γαλαξιδίου (ελλιμενισμός) και Ιτέας, όπου πια δεν «πιάνουν» κρουαζιερόπλοια αλλά τα φορτηγά της πλοία (ελλιμενισμός, φόρτωση). Μα, πώς παραχωρείται περιοχή Νατούρα για εξορύξεις; Είπαμε…, για το «εθνικό συμφέρον»!

Τις προάλλες στο Δ.Σ. του Δήμου Δελφών (ανήκει η μισή Γκιόνα) συζητήθηκε αίτημά πολιτών της περιοχής για προσφυγή του Δήμου κατά των αποφάσεων παραχώρησης και έγκρισης περιβαλλοντικών μελετών από τα αρμόδια Υπουργεία. Μελέτες που αμφισβητούνται ως προς την ακρίβεια αλλά και την εφαρμογή τους.

 

Περιέργως πώς, στη συνεδρίαση αυτή ήταν παρόντες, για πρώτη φορά, ΟΛΟΙ οι δημοτικοί σύμβουλοι της συμπολίτευσης! Προφανώς για να αποφευχθεί «κάποιο ατύχημα». Μίλησε μόνο ένας! Α, και ο Δήμαρχος! Ο οποίος, ούτε λίγο ούτε πολύ, είπε, με … αυτοκρατορικό του ύφος, «δεν έχουμε να συζητήσουμε τίποτα… οι άδειες δόθηκαν και καλώς δόθηκαν»! Οι άλλοι σιώπησαν παντελώς και απέρριψαν «κατά πλειοψηφία» την αίτηση. Δηλαδή, να μην αντιδράσει ο Δήμος ούτε σε αυτό το στάδιο. Έτσι, με την απόφαση αυτή, η πλειοψηφία του Δήμου, οι «τους πολίτες τους εκπροσωπούμε εμείς και κανένας άλλος», δεν θα φέρει «προσκόμματα» στο … «εθνικό συμφέρον» της ιδιωτικής εταιρείας. Και η Γκιόνα, εκείνο το βράδυ, παραδόθηκε… στο «εθνικό συμφέρον»! Δόθηκε το «οκ» να μετατραπεί από «Ασέληνον όρος» σε …σεληνιακό τοπίο!

 

Γιατί μας ενδιαφέρει η Γκιόνα; Όχι μόνο γιατί εδώ υπάρχουν «Σκουριές Νο 2». Η Γκιόνα (μαζί με τα Βαρδούσια και την Οίτη) διαθέτει σημαντικό υδάτινο απόθεμα, με το οποίο τροφοδοτείται ο Μόρνος. Και από τον Μόρνο η Υλίκη, και μετά η Αττική. Τα νερά της Γκιόνας δηλαδή, φτάνουν στις βρύσες της Αθήνας. Η Εταιρεία, τρυπά και σκάβει στην Γκιόνα… Η Γκιόνα γίνεται σουρωτήρι. Τα νερά χάνονται, οι πηγές στερεύουν. Στις βρύσες χωριών, η ποιότητα του νερού έχει αλλάξει, όπως και το… χρώμα! Κι ότι πάει στον Μόρνο, δεν είναι το «παλιό» νερό… είναι νερό «διαφορετικό». Και φτάνει στην Αθήνα.

 

Πιθανόν να θεωρούν το θέμα «λήξαν» οι του … «εθνικού συμφέροντος» και οι πλειοψηφούντες τοπάρχες. Όμως δεν θα ξεμπερδέψουν εύκολα. Το ίδιο αίτημα των πολιτών απευθύνθηκε και στη Δωρίδα. Τα … «καλύτερα», για τον «εθνικό επενδυτή», έπονται…

 

Α, ξέχασα και αυτό: «ο Επενδυτής», «ο φορέας της Ανάπτυξης», ο… «το εθνικό συμφέρον», έχει ήδη μετακομίσει στο Λουξεμβούργο.

 

http://freeopinion.gr/