Ο Σαμαράς απέρχεται και παίρνει και τον πούλο,
μα αυτά παθαίνει όποιος θαρρεί πως εκιμούν τον δούλο.
Τη ρουφιανιά αγαπήσανε, ποτέ όμως το ρουφιάνο,
πλησιάζει το ελικόπτερο, με σήμα Siemens πάνω!
Ξανοίγω τώρα και θωρώ τον Τσίπρα με τα δώρα
να πιάσει θέση αδημονεί, δε βλέπει πια την ώρα!
Πολλά, θαρρώ, υπόσχεται μα λίγα όσα θα κάνει
η ζήση δεν ξεγράφεται, είναι σκληρό μελάνι
Κι από κεια που βολόδερνε με Αλέκο Αλαβάνο,
τώρα φτιάχνει κυβέρνηση με συντροφο τον Πάνο!
Και τούτος πού να το 'ξερε, σαν ήταν στους Κενταύρους,
πως θα 'κανε χωριό μ' αυτούς, που συμπαθούν τους μαύρους!
Ή λες να γίνει η έκπληξη και τώρα που 'δαν μέλι,
να κουμπαριάσουνε ξανά με άσωτο Κουβέλη;
Να σφάξει μόσχο σιτευτό, να τρώει και να πίνει
εκείνη η αριστερά που είναι της ευθύνης;
Θα 'θελαν κι οι πενηνταοχτώ να γλείψουν κοκκαλάκι
μα δεν τους βλέπω να χτυπούν μήτε το τριαράκι.
Μόνη ελπίδα ο Τατσό, να πάει να πηδήξει
όση Αθήνα του 'μεινε, μπας και τους εψηφίσει!
τοίχο-τοίχο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου