Σκουριές Χαλκιδικής: Η οργή δεν είναι χρυσός

Αυτή την εποχή που φυτρώνουν τα μανιτάρια, δάση όπως αυτά στις Σκουριές της Χαλκιδικής, που έχουν την ευλογία και κατάρα συνάμα να βρίθουν χρυσού στα υπεδάφη τους, κανονικά έπρεπε να μυρίζουν φύση και όχι, βενζίνη, κυάνιο και δακρυγόνα.

Η υπόθεση γύρω από τα μεταλλεία της Χαλκιδικής είναι παλιά, προβληματική και μοιάζει αμαρτωλή από την εποχή της TVX ως και σήμερα. Δεν είναι όμως ενδεδειγμένη, αλλά απολύτως άστοχη για να προπαγανδίσει η κυβέρνηση δια του υπουργείου Δημόσιας Τάξης την εξομοίωση των πολιτικών και κομματικών δράσεων του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυγής.

Είναι φανερό ότι η αξιωματική αντιπολίτευση επενδύει πολιτικά στην υπόθεση των χρυσορυχείων, όπως προκύπτει από εκτεταμένη ερώτηση που απευθύνει η μισή κοινοβουλευτική ομάδα στο αρμόδιο υπουργείο. Μια υπόθεση που χαρακτηρίζεται ως κλιμακούμενο περιβαλλοντικό και μεταβιβαστικό σκάνδαλο μιας δεκαετίας για το οποίο ο εκκρεμούν προσφυγές στο ευρωπαϊκό δικαστήριο.

Αποτελεί κατά τα φαινόμενα περίπτωση πολιτικής και κοινωνικής εμπλοκής τύπου Κερατέας κατά την οποία η νέα συγκυβέρνηση πυγμής θα προσπαθήσει να αποφύγει εγκλωβισμό ανάλογο με τον προ διετίας στην Ανατολική Αττική . Αυτό ακριβώς είναι και το επίφοβο των εξελίξεων , παρά το γεγονός ότι το θέατρο είναι τα χιλιάδες στρέμματα στα δάση της Χαλκιδικής και όχι τα περίχωρα τους διεθνούς αεροδρομίου των Σπάτων .

Οι Σκουριές αποτελούν ένα κεντρικό θέμα πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης καθώς συμπυκνώνουν τις διαμετρικά αντίθετες φιλοσοφίες στο μοντέλο ανάπτυξης και διαφυγής από την κρίση .

Κανονικά σε αυτή την υπόθεση η Αστυνομία δεν έπρεπε να έχει ρόλο και να μετριούνται τραυματίες εκατέρωθεν , όπως συμβαίνει σποραδικά από το 2000 με τα γεγονότα της Στρατονίκης και το υποσκάψιμο του οικισμού . Ακολούθησαν , τα έκτροπα του 2001 με τις απολύσεις , τον μικρό κοινωνικό εμφύλιο ,το κλείσιμο της εταιρείας , και η σκανδαλώδης μεταβίβαση ,όπως καταγγέλλεται ,με προίκα εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων δασών ,που φύονται πάνω από τα χρυσοφόρα κοιτάσματα.

Η Χαλκιδική γνώρισε πρωτοφανή αλλά σύντομη Αστυνομοκρατία στην σύνοδο κορυφής του 2003 όταν δοκιμαζόταν το ολικό δόγμα ασφάλειας των Ολυμπιακών . Αν σχεδιάζεται τώρα κάτι διαρκές και ανάλογο για να εξορύσσεται ο Χρυσός από τα δάση της Σκουριάς , του Έβρου και του Κιλκίς ,αυτό είναι βέβαιο πως θα κοστίσει . Γι αυτό κυβέρνηση και αντιπολίτευση ας αντιπαρατεθούν καθαρά και έντιμα γιατί η οργή σε κάθε περίπτωση δεν είναι χρυσός.

www.newsit.gr