Πύργος της Βαβέλ είναι μία εικόνα που μπορεί να αποδώσει το πολιτικό σκηνικό το οποίο διαμορφώνεται τα τελευταία εικοσιτετράωρα, μετά τη μετάβαση του πρωθυπουργού στις Κάννες και τη μεταμεσονύκτια επιστροφή του στην Αθήνα.
Είναι φανερό ότι, ύστερα από τις αλλεπάλληλες αμφισβητήσεις, διαφοροποιήσεις και ανεξαρτητοποιήσεις δεσποινίδων- δορυφόρων, το κυβερνών κόμμα μπαίνει σε τροχιά διαδοχής αρχηγού. Ο τόπος, σε μία οριακά κρίσιμη χρονική στιγμή, δεν αντέχει στην πολυτέλεια πολιτικών μικροσυμφερόντων, προσωπικών ή κομματικών, και ως εκ τούτου οι ανακατατάξεις, εάν όλα εξελιχθούν φυσιολογικά, πρέπει να διασφαλίζουν πρωτίστως το εθνικό και το δημόσιο συμφέρον.
Σήμερα τοποθετείται δίχως αμφιβολία πήχης, για να καθορίσει τα όρια και τους κανόνες της πολιτικής κούρσας που ακολουθεί. Τα περιθώρια είναι περιορισμένα και οι ανοχές σχεδόν μηδενικές.
Το φάντασμα της μεταπολίτευσης πνέει τα λοίσθια, μαζί με τα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν από το ’74 μέχρι σήμερα.
Τέλος εποχής, που κινδυνεύει να ταυτιστεί με την ύπαρξη ενός ανεξάρτητου και αξιόπιστου κράτους. Ρίξτε μια ματιά στα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν ένθεν κακείθεν της πολιτικής εξουσίας, για να καταλάβετε το μέγεθος της παρακμής και της εξαθλίωσης.
Πρόσωπα βγαλμένα μέσα από ιδεολογικά ψευτοδιλήμματα, συγκυριακές συμμαχίες και τραβεστί ιδεολογίες. Πρόσωπα και όχι προσωπικότητες, που θα μπορούσαν, κάτω από το βάρος των περιστάσεων, να σηκώσουν το ανάστημά τους και να δείξουν τον δρόμο σε έναν λαό, ο οποίος παρακολουθεί αμήχανα, μεταξύ θυμού και έκπληξης, τα καμώματά τους.
Τέλος εποχής, μετά τον ενταφιασμό της οποίας θα αναδειχθούν οι επόμενοι πρωταγωνιστές μίας Ελλάδας ζωντανής ή λιπόθυμης;
Τούτη την ώρα, τον λόγο έχει μόνον ο λαός και η κρίση του θα είναι καθοριστική και περισσότερο κρίσιμη από ένα δημοψήφισμα δανειακής σύμβασης, γιατί το εθνικό κεφάλαιο ούτε διασπαθίζεται ούτε χαρίζεται…
Είναι φανερό ότι, ύστερα από τις αλλεπάλληλες αμφισβητήσεις, διαφοροποιήσεις και ανεξαρτητοποιήσεις δεσποινίδων- δορυφόρων, το κυβερνών κόμμα μπαίνει σε τροχιά διαδοχής αρχηγού. Ο τόπος, σε μία οριακά κρίσιμη χρονική στιγμή, δεν αντέχει στην πολυτέλεια πολιτικών μικροσυμφερόντων, προσωπικών ή κομματικών, και ως εκ τούτου οι ανακατατάξεις, εάν όλα εξελιχθούν φυσιολογικά, πρέπει να διασφαλίζουν πρωτίστως το εθνικό και το δημόσιο συμφέρον.
Σήμερα τοποθετείται δίχως αμφιβολία πήχης, για να καθορίσει τα όρια και τους κανόνες της πολιτικής κούρσας που ακολουθεί. Τα περιθώρια είναι περιορισμένα και οι ανοχές σχεδόν μηδενικές.
Το φάντασμα της μεταπολίτευσης πνέει τα λοίσθια, μαζί με τα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν από το ’74 μέχρι σήμερα.
Τέλος εποχής, που κινδυνεύει να ταυτιστεί με την ύπαρξη ενός ανεξάρτητου και αξιόπιστου κράτους. Ρίξτε μια ματιά στα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν ένθεν κακείθεν της πολιτικής εξουσίας, για να καταλάβετε το μέγεθος της παρακμής και της εξαθλίωσης.
Πρόσωπα βγαλμένα μέσα από ιδεολογικά ψευτοδιλήμματα, συγκυριακές συμμαχίες και τραβεστί ιδεολογίες. Πρόσωπα και όχι προσωπικότητες, που θα μπορούσαν, κάτω από το βάρος των περιστάσεων, να σηκώσουν το ανάστημά τους και να δείξουν τον δρόμο σε έναν λαό, ο οποίος παρακολουθεί αμήχανα, μεταξύ θυμού και έκπληξης, τα καμώματά τους.
Τέλος εποχής, μετά τον ενταφιασμό της οποίας θα αναδειχθούν οι επόμενοι πρωταγωνιστές μίας Ελλάδας ζωντανής ή λιπόθυμης;
Τούτη την ώρα, τον λόγο έχει μόνον ο λαός και η κρίση του θα είναι καθοριστική και περισσότερο κρίσιμη από ένα δημοψήφισμα δανειακής σύμβασης, γιατί το εθνικό κεφάλαιο ούτε διασπαθίζεται ούτε χαρίζεται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου