Νύχτα το έφεραν νύχτα έφυγε. Σίγουρα κάποιοι το έφεραν, δεν ήρθε μοναχό του. Οι χαρτογιακάδες της Αθήνας δεν νοιάστηκαν αν θα κάνει ζημιά εκεί που θα το δέσουν. Ίσως να μην προβληματιστούν ποτέ για την περίπτωση, όταν το έπιασαν, όταν είχε ακόμα μέσα το πλήρωμά του και αναμμένες τις μηχανές, να έδιναν μια εντολή να πάει κατευθείαν στον τελικό προορισμό του. Στο Σαρωνικό ή όπου καταλήγουν σε όλες τις περιπτώσεις τα καράβια αυτά. Μα, θα δικαιολογηθεί κάποιος, και αν στον δρόμο πετούσαν το παράνομο εμπόρευμα στη θάλασσα; Μα, θα απαντήσει κάποιος, έχουμε ή δεν έχουμε Λιμενικό Σώμα; Έχουμε ή δεν έχουμε Σώματα Ασφαλείας στην Ελλάδα, που με την εντολή ενός υπεύθυνου από αυτούς που κατέχουν θέσεις ευθύνης θα έστελναν όποιους και όσους χρειάζονται για να επιβιβαστούν στο καράβι για αυτό το ταξίδι μισής ή μίας μέρας; Μήπως η μεταφορά δέκα ή είκοσι ανδρών από την Αθήνα στην Ιτέα, και άλλα τόσα ημερομίσθια με όλα τα εκτός έδρας θα ήταν περισσότερα από την οικονομική ζημιά που προκάλεσε η ασχήμια του τσιγαράδικου όλη την τουριστική περίοδο στο λιμάνι των Δελφών; Αυτά που πιάνουν ανοιχτά στο Αιγαίο και στο Ιόνιο πέλαγος τα δένουν άραγε στα κοντινότερα κεντρικά λιμάνια της Σαντορίνης και της Μυκόνου ή της Κέρκυρας και της Κεφαλονιάς;Ποιος είναι υπεύθυνος από αυτούς που κατέχουν θέσεις ευθύνης; Και επειδή σίγουρα κάποιοι που είναι υπεύθυνοι περνάνε κατά καιρούς από αυτές τις θέσεις, για να μην είμαστε απόλυτοι ας το πούμε αλλιώς. Ποιος έχει να υποδείξει ένα τέτοιο παράδειγμα από την καθημερινή προσωπική του εμπειρία τα τελευταία πολλά χρόνια;
Την ζημιά την κάνανε. Για να καταλάβει κάποιος τα οικονομικά μεγέθη, θα πρέπει να έχει υπόψη του πόσο στοιχίζει η διαφήμιση, πώς τιμολογείτε το όφελος από τον εξωραϊσμό της εικόνας του λιμανιού, της παραλίας ή της εισόδου της πόλης όταν η πόλη φιλοδοξεί να ζήσει από τον τουρισμό. Τότε και μόνο τότε θα μπορέσει να καταλάβει το κόστος της ασχήμιας και της δυσφήμησης. Ποιος από αυτούς να έχει τέτοια δυνατότητα να «ακουμπήσουμε» πάνω του; Όποιος δεν έχει να μας υποδείξει έστω και ένα όνομα, ας αναλογιστεί τις δικές του ευθύνες απέναντι στον τόπο του.
Το «να καταλάβει» βέβαια κάποιος προϋποθέτει ότι καλύπτει κάποιες βασικές προδιαγραφές. Ότι έχει γεννηθεί με την ικανότητα να καταλαβαίνει και έχει την ανάλογη εμπειρία ή και τις ανάλογες σπουδές. . Ότι ο εγκέφαλός του δεν έχει καεί μπροστά στην τηλεόραση και έχει προβληματιστεί για το τι ακριβώς είναι αυτά τα διαλλείματα κάθε δέκα - είκοσι λεπτά που δεν τον αφήνουν να απολαύσει κάθε βράδυ την αγαπημένη του εκπομπή (αυτά που λένε για το πόσο καλά είναι κάποια απορρυπαντικά, κάποιες σοκολάτες και πόσο ευτυχισμένοι είναι όσοι επισκέπτονται την Κύπρο ή και τα Τρίκαλα, το Κιλκίς κ.λ.π.). Και τέλος ότι επιθυμεί να καταλάβει και δεν τυφλώνεται όταν θίγονται έννομα και παράνομα συμφέροντά του.
Όταν μια απόφαση της κεντρικής διοίκηση θίγει ή εκθέτει σε κίνδυνο τα συμφέροντα ενός τόπου, αυτό που θα επακολουθήσει είναι πάντα αποκαλυπτικό. Σε μία υγιείς κοινωνία, τα προβλήματα μεταξύ αποφάσεων της κεντρικής διοίκησης και τον τοπικών συμφερόντων λύνονται με μία και μοναδική και μοναδικά ιεραρχημένη σειρά πράξεων. Επειδή κάποιες φορές οι τοπικοί εκπρόσωποι της διοίκησης μπορεί να βρεθούν σε δύσκολη θέση (και είναι δικοί μας άνθρωποι, κάποιοι από εμάς) δεν έχει νόημα να τους ζητήσουμε να «αυτοκτονήσουν». Σε τέτοιες περιπτώσεις αναδεικνύονται αρχικά οι πραγματικά άξιοι τοπικοί άρχοντες. Οι τοπικοί άρχοντες πρέπει από θέσεως και ρόλου να αρνηθούν την εφαρμογή της απόφασης αυτής. Αν η κεντρική διοίκηση επιμείνει, το επόμενο που πρέπει να κάνουν οι άρχοντες είναι να «κλείσουν το μάτι» (όχι τα φώτα) στην τοπική κοινωνία για να αντιδράσει και να προκληθεί η λεγόμενη «κοινωνική πίεση». Αυτή την κοινωνική πίεση θα μεταφέρουν στην συνέχεια οι άρχοντες στους «ανώτερούς τους» που συνήθως είναι και πολιτικοί «προϊστάμενοί» τους και έτσι και αυτοί θα βγούν από την δική τους δύσκολη θέση και τα συμφέροντα του τόπου θα προστατευτούν. Φυσικά μια υγιείς κοινωνία, δεν κρέμεται αποκλειστικά και μόνο από τους άρχοντες διότι δυστυχώς στις εκλογές γίνονται και λάθη και δυστυχώς έχουμε εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια. Όπως και να έχει όμως άρχοντες και απλοί πολίτες αποτελούν το «όλον» μιας τοπικής κοινωνίας. Και μια πραγματικότητα που ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει εύκολα, είναι ότι οι υγιείς κοινωνίες αμείβονται με ανάπτυξη και ευημερία ενώ οι άρρωστες με μαρασμό και φτώχεια (αν αυτό μας θυμίζει κάτι είμαστε σε καλό δρόμο).
Αν για παράδειγμα, όταν ερχότανε το τσιγαράδικο στον μόλο της Ιτέας για να δέσει έβρισκε 200 κατοίκους να μην επιτρέπουν σε κανέναν να δέσει τους κάβους τι θα έκανε η αστυνομία ή το λιμενικό; Θα έριχναν δακρυγόνα ή θα πυροβολούσαν το πλήθος; Σίγουρα όχι. Θα έπαιρναν τηλέφωνο οι τοπικοί αρμόδιοι τον καρεκλοκένταυρο της κεντρικής διοίκησης που ανεύθυνα και ελαφρά τη καρδία πήρε την αρχική απόφαση και θα έβρισκε άλλη λύση. Το πιο εύκολο όμως για αυτόν ήταν η γρήγορη και σύντομη απόφαση και μετά πάλι για ύπνο, γιατί σίγουρα τον ξύπνησαν το άνθρωπο. Και κάποιος τοπικός παράγοντας ρωτήθηκε αν δέχεται να δέσει εδώ το πλοίο και συμφώνησε. Για κάποιους συγκεκριμένους λόγους και αυτός (ξεκινώντας πιθανά από την επιθυμία του να ξαναπέσει σύντομα για ύπνο μέχρι τον δόλιο δόλο κατά του ίδιου του του τόπου) δέχτηκε. Κάποιοι τον ξέρουν αυτόν τον άρχοντα και πολύ καλά έκαναν και δεν τον ξεμπρόστιασαν γιατί το πράγμα θα πήγαινε αλλού και πιθανόν σε ακρότητες που κανένας δεν πρέπει να επιθυμεί.
Ας καταλάβουμε λοιπόν, τώρα που το πρόβλημα λύθηκε, οτι κανείς σήμερα δεν δικαιολογείται να κομπάζει για το ότι έφυγε το τσιγαράδικο. Για τον απλούστατο λόγο ότι όλοι φταίμε για το ότι έδεσε εδώ και υποβάθμισε το λιμάνι μας όλο το καλοκαίρι. Πρώτα απ’ όλα φυσικά οι άρχοντες, εκτός αν έχουν να επιδείξουν έστω και ένα έγγραφο που να δείχνει ότι πίεσαν, ότι συγκρούστηκαν με την κεντρική διοίκηση πρίν τις πρώτες κοινωνικές αντιδράσεις. Για αυτό, και με πρώτους αυτούς, θα πρέπει όλοι να το βουλώσουμε. Όχι να σιωπούμε ή να κομπάζουμε ευγενικά. Να το βουλώσουμε με όλη την ασχήμια και την προσβλητικότητα που εμπεριέχει αυτή η λέξη διότι όλοι φταίμε, ο καθένας στο μερίδιο που του αναλογεί από την θέση που έχει μέσα στην κοινωνία μας. Και ότι άσχημο νιώθουμε από αυτό, να το κάνουμε δημιουργικότητα και ενδιαφέρον για το καλό του τόπου μας από εδώ και πέρα.
Το ότι έφυγε το σαπιοκάραβο σε λιγότερο από χρόνο είναι επίτευγμα. Και το επίτευγμα αυτό είναι από τα ελάχιστα που έχουμε να αναδείξουμε σαν τοπική κοινωνία τα τελευταία πολλά χρόνια. Τους μόνους όμως που μπορούμε να συγχαρούμε για την συνδρομή τους γι’ αυτό είναι οι άντρες του Λιμενικού γιατί έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν για να φύγει και ήταν οι μόνοι που εκ θέσεως δεν μπορούσαν να αντιδράσουν όταν έδεσε στο λιμάνι παρότι τους φόρτωσαν στην συνέχεια και την φύλαξή του. Όλοι οι άλλοι είμαστε ένοχοι που έδεσε εδώ εξαρχής γι’ αυτό να κρατήσουμε μέσα μας την χαρά που επιτέλους έφυγε, όσο και αν νομίζουμε ότι συμβάλαμε. Ας χαρούμε με τους συμπολίτες μας, κρατώντας από αυτή την περιπέτεια μόνο ότι καλό μπορούμε να βγάλουμε.
Ας κρατήσουμε το ότι καταλάβαμε ότι η ομορφιά και η ασχήμια στον τόπο μας δεν είναι απλά θέμα γούστου, αφορά την τσέπη μας και το μέλλον μας.
Ας κρατήσουμε ότι όπως αυτό το καράβι ασχήμαινε (για λίγο ευτυχώς) τον τόπο μας, κάποια άλλα «καράβια» έχουν «αράξει» πολλά χρόνια τώρα στον τόπο μας και το ότι εμείς τα συνηθίσαμε πρίν καταλάβουμε την ζημιά που μας κάνουν δεν σημαίνει ότι δεν διώχνουν με την ασχήμια τους όποιους έρχονται για πρώτη φορά για να δούν αν αξίζει να ξανάρθουν για να καθίσουν και λίγες μέρες.
Ας διώξουμε μαζί με το σαπιοκάραβο, ότι σάπιο κουβαλούσε φυγόπονα ο καθένας μέσα μας μέχρι «χθές» και ας αποφασίσουμε ότι δεν θα ξαναεπιτρέψουμε σε σε κανέναν και σε καμία κατάσταση να βλάψει τον τόπο μας και να δίνει το δικαίωμα σε οποιονδήποτε σαν και εμένα, να μας λέει να το βουλώσουμε και να δεχόμαστε ή να προβληματιζόμαστε έστω για λίγο για το αν έχει δίκιο ή αν πρέπει να τον στείλουμε κατευθείαν στο διάολο. Γ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου