"Ναζί κύριε Ερντογάν είστε εσείς, οι Έλληνες πολέμησαν τον Χίτλερ, η Τουρκία όχι, τους πουλούσε χρώμιο στον Β’ΠΠ"

Türkische Handelskammertagung in Berlin Am 26.2.43 fand in den Geschäftsräumen der Türkischen Handelskammer für Deutschland in Berlin, Kurfürstendamm, die diesjährige Generalversammlung in Anwesenheit des türkischen Botschafters in Berlin Exz. Saffet Arikan statt. U.B.z.: Den Generalsekretär der Türkischen Handelskammer während seiner Ansprache. In der Mitte vorn am Tisch der Präsident der Türkischen Handelskammer für Deutschland, daneben der hiesige türkische Botschafter Exz. Saffet Arikan

Ο πρόεδρος Ερντογάν μιλώντας στην τουρκική Εθνοσυνέλευση, αποκάλεσε γενικώς τους Έλληνες “Ναζί” επειδή δεν αφήνουν τους πρόσφυγες, μετανάστες απ’όπου γης και γενικώς κάθε καρυδιάς-καρύδι να περάσουν τα σύνορα κατά βούληση και να πάνε όπου θέλουν.

Είμαστε, λοιπόν, “Ναζί” και τα σύνορά μας ένα “Άουσβιτς” με συρματοπλέγματα και φράχτες και φρουρούς που καταπιέζουν τους ελεύθερους ανθρώπους και δεν τους αφήνουν να ζήσουν ελεύθερα και ειρηνικά. Και το ακούμε αυτό από τα χείλη ενός εκλεγμένου αντιπροσώπου μιας χώρας που έχει φυλακίσει τους μισούς κρατικούς του υπαλλήλους, τα δύο τρίτα των δημοσιογράφων, έχει καταπιέσει τη μεγαλύτερη εθνική μειονότητα της χώρας -τους Κούρδους- της οποίας την ύπαρξη εξακολουθεί να αρνείται, έχει διεξάγει συστηματικές εθνοκαθάρσεις στις άλλες δύο μεγαλύτερες μειονότητες -τους Έλληνες και τους Αρμενίους- ενώ ο στρατός του εμπλέκεται σε εισβολή στο έδαφος δύο γειτονικών του χωρών -της Κύπρου και της Συρίας- και συνδέεται επιβεβαιωμένα σε ειδεχθή εγκλήματα πολέμου.

Ας προσπαθήσουμε να προσπεράσουμε τον άκρως προσβλητικό χαρακτηρισμό των “Ναζί”, χαρακτηρισμός που για κάθε Ευρωπαίο που σέβεται τον εαυτό του και έχει βιώσει άμεσα το ιστορικό όνειδος του πολέμου του 1939-1945, όπως η Ελλάδα, υποφέροντας στα χέρια του ναζισμού, είναι όχι απλά απαράδεκτος αλλά αφάνταστος ονειδισμός.

Ας προσπαθήσουμε να δούμε τους λόγους, για μια στιγμή, που ο Ερντογάν μας έθεσε όλους στο στόχαστρο του ηθικού του αναθέματος:

Λόγος 1ος- “η Ελλάδα”, κατά τον Ερντογάν, “δεν έχει δικαίωμα να κλείνει τα σύνορά της στους πρόσφυγες που επιθυμούν να περάσουν προς τις πλούσιες χώρες, γιατί αυτό παραβιάζει τις Διεθνείς Συνθήκες περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων”. Η χώρα που παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα περισσότερο από κάθε άλλη στον δυτικό κόσμο δεν μπορεί να κάνει μαθήματα χρηστομάθειας. Ειδικά, όταν οι υποδείξεις κατευθύνονται σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα, που αποτελεί ιδρυτικό μέλος των Ηνωμένων Εθνών, έχει υπογράψει εξαρχής όλες τις σχετικές συνθήκες και εφαρμόζει τους κανονισμούς της κατά γράμμα. Η Τουρκία είναι αυτή που αναγνωρίζει το διεθνές δίκαιο “α λα καρτ”, το αποδέχεται όταν την συμφέρει και το απορρίπτει όταν δεν ταυτίζεται με τα θέλγητρά της. Όταν ΕΣΥ δεν παίζεις με τους κανόνες, δεν μπορείς να τους επικαλείσαι.

Λόγος 2ος- “Οι πρόσφυγες έχουν αναφαίρετο φυσικό δικαίωμα στην ελευθερία και στην ευτυχία” (που προφανώς ολοκληρώνεται με την διάπλου, εφόσον μιλάμε για “ροές” μέσω από 5-10-20 χώρες μέχρι τη χώρα που οι κοινωνικές της υπηρεσίες δίνουν τα μεγαλύτερα κοινωνικά μερίσματα). Οι πρόσφυγες είναι όποιοι για λόγους πολέμου, θανάσιμης κρίσης ή φυσικής καταστροφής φεύγουν από τη χώρα τους, όπου αντιμετωπίζουν το φάσμα του θανάτου και καταφεύγουν στην αμέσως επόμενη και ασφαλή επικράτεια.

Μπορούν να είναι εσωτερικοί πρόσφυγες, μετακινούμενοι σε άλλη περιοχή αλλά εντός της χώρας τους ή εξωτερικοί, διαφεύγοντας από τα όρια της χώρας τους στην γειτονική χώρα. Από πού προσπαθούν, λοιπόν, να διαφύγουν οι πρόσφυγες της Τουρκίας;

Μήπως από την ίδια την Τουρκία; Οποιοσδήποτε άλλος δεν είναι πρόσφυγας με την νομική έννοια του όρου αλλά μετανάστης, ο οποίος επιδιώκοντας αυθαίρετα να περάσει σε άλλη χώρα, χωρίς χαρτιά, χωρίς λόγο και χωρίς να χρησιμοποιεί τα ενδεδειγμένα σημεία εισόδου, είναι παράνομος και η χώρα έχει κάθε δικαίωμα να του αρνηθεί την είσοδο και να εξετάσει το αίτημά του για άσυλο και επιδόματα.

Λόγος 3ος- “Οι πρόσφυγες φεύγουν γιατί οι υποδομές στην Τουρκία υπερχείλισαν και η Τουρκία δεν μπορεί να τους υποστηρίξει”. Η Τουρκία είναι μια μεγάλη χώρα 80 εκατομμυρίων ανθρώπων. Έχει “τον ισχυρότερο στρατό και τις καλύτερες δυνάμεις ασφαλείας” ή τουλάχιστον έτσι διακηρύσσει σε όλους τους τόνους εδώ και δεκαετίες και επιπλέον, έχει λαμβάνειν 6 δισεκατομμυρίων Ευρώ από την Ευρωπαϊκή Ένωση το τελευταίο έτος μόνο (συνολικά 30 δις Ευρώ έχουν εισρεύσει στην Τουρκία για τους μετανάστες από το 2011) για να συντονίσει το έργο 64 οργανώσεων υπέρ των προσφύγων και μεταναστών.

Πώς “υπερχείλισε” η Τουρκία και πώς περιμένει να αντεπεξέλθουν τα κράτη της Ε.Ε. που έχουν δεχθεί εκατομμύρια μετανάστες τα τελευταία 10 χρόνια και μόλις τώρα πασχίζουν να βγουν από την οικονομική κρίση της περασμένης δεκαετίας;

Λόγος 4ος- “Η διαρκής ροή προσφύγων είναι αδύνατον να ελεγχθεί από την Τουρκία και πρέπει η Ευρώπη να λάβει το μερίδιό της”. Καταρχήν, πώς η ροή των προσφύγων είναι συνεχής; Είπαμε πως ο πρόσφυγας είναι κάτοικος γειτονικού κράτους που παραβιάζει τους κανόνες φυσιολογικής μετανάστευσης λόγω έκτακτης ανάγκης (πολέμου, κρίσης ή μαζικής δίωξης) και περνά τα σύνορα για να σωθεί.

Η μόνη χώρα σε πόλεμο δίπλα στην Τουρκία είναι η Συρία και αυτός που διεξάγει πόλεμο εκεί είναι η ίδια η Τουρκία. Η Τουρκία διαμαρτύρεται για το κύμα προσφύγων που η ίδια δημιουργεί; Ή μήπως οι πρόσφυγες προσπαθούν να ξεφύγουν από τον εχθρό που τους επιτίθεται καταφεύγοντας στην χώρα του; Τα πράγματα αυτά δεν κολλάνε! Ούτε μπορούμε να επικαλούμαστε εν έτει 2020 το παλαιολιθικό επιχείρημα πως “οι ανθρώπινες ροές είναι απόρροια των ανακατατάξεων του μετα-Ψυχροπολεμικού κόσμου”.

Σίγουρα ο Ψυχρός Πόλεμος είχε συγκεντρώσει μεγάλο απόθεμα δυναμικού, τεχνητής φύσεως και το απότομο τέλος του πυροδότησε κάποιες ροές μεταναστών αλλά αυτό έγινε στη δεκαετία του 1990. 30 χρόνια μετά οι “ροές” είναι πιο έντονες από τότε. Τί συμβαίνει; Τί είναι αυτό εκτός από κατευθυνόμενο ανθρωπεμπόριο μεταξύ χωρών που θέλουν να ξεφορτωθούν μέρος του πληθυσμού τους που δεν μπορούν -και δεν θέλουν- να διαχειριστούν και παραγόντων σε κάποιες χώρες που πλουτίζουν κανονίζοντας ένα πολύπλοκα δομημένο σύστημα διακίνησης και αγοραπωλησίας ανθρωπίνων σωμάτων με σκοπό το κέρδος. Αφγανοί, Πακιστανοί, Μπαγκλαντέσιοι, Σουδανοί, Νιγηριανοί, Σομαλοί, Αλγερίνοι συγκροτούν το συντριπτικό ποσοστό των παράτυπων μεταναστών που εισέρχονται εδώ και χρόνια στην Ελλάδα, την Ιταλία και την Ισπανία.

Πώς ταξιδεύουν, με ποιά μέσα και γιατί μέσω Τουρκίας που διαδραματίζει τον στρατηγικό κόμβο προς την Ευρώπη, κερδίζοντας χωρίς αμφιβολία μεγάλα ποσά από τη διακίνηση αυτή. Ας μην γελιόμαστε, λοιπόν: η Τουρκία μπορεί να δεχθεί και πολύ περισσότερους μετανάστες στο έδαφός της και να τους σταματήσει -αν θέλει- ενώ έχει τα μέσα και τα χρήματα να το κάνει, αλλά δεν είναι αυτή τη δουλειά της, δεν γίνονται “μπίζνες” έτσι. Αρκετά με την κοροϊδία!

Λόγος 5ος- “Φασίστες είστε και φαίνεστε”, κυβερνώντας χωρίς αντιπολίτευση, ουσιαστικά, ο Ερντογάν έχει μεγαλύτερες ομοιότητες με το καθεστώς του ακατονόμαστου από όσο θέλει να παραδεχθεί. Ανήλθε στην εξουσία μέσα από ένα νέφος λαϊκής επιδοκιμασίας σε περιόδους σκληρής οικονομικής και πολιτικής αστάθειας για την Τουρκία, όπως και το ναζιστικό κόμμα στη Γερμανία, έχοντας κάνει φυλακή και λαμβάνοντας απρόθυμα το χρίσμα της εξουσίας από τους συντηρητικούς ηγέτες της χώρας του (οι ομοιότητες συνεχίζονται).

Σε ελάχιστο διάστημα, αποδόμησε τον κρατικό μηχανισμό, απομακρύνοντας τους “άλλους” και στελεχώνοντάς τον με άτομα πιστά στον ίδιο και στο κόμμα του ενώ σύντομα στράφηκε και κατά των στενών συνεργατών του, που απομακρύνθηκαν ή δυσφημίστηκαν από τα όργανα προπαγάνδας. Στο εξωτερικό, πρόβαλε διεκδικήσεις έναντι όλων και συχνά πέτυχε να δημιουργήσει τετελεσμένα σε συνοριακές διαφορές με το Ιράκ, τη Συρία, την Κύπρο και την Ελλάδα. Κάθε αντιπολιτευτική φωνή από δικαστές, στρατιωτικούς, πολιτικούς, δημοσιογράφους καταπνίγηκε με συνοπτικές διαδικασίες.

Ο Ερντογάν παίζει πιο επιδέξια το γνωστό παιχνίδι του σύγχρονου Τουρκισμού από οποιονδήποτε κεμαλιστή: Βασίζεται στο γεωπολιτικό βάρος της χώρας του ως διάδρομο μεταξύ Ανατολής και Δύσης, διατηρεί σχέσεις με όλους και τις ακολουθεί αρκετά για να προτρέψει τον αντίζηλό του να τον δελεάσει με μεγαλύτερα ανταλλάγματα. Στο τέλος, Ρώσοι, Αμερικανοί, Ευρωπαίοι, Άραβες, Χριστιανοί ή μουσουλμάνοι, ο Τούρκος θα πάρει το μερίδιό του από όλους.

Επιμύθιο #1: Στο μακρυνό 1940, οι σχέσεις της Τουρκίας με το Ναζιστικό καθεστώς δεν ήταν απλά “εγκάρδιες” αλλά αλληλένδετες. Προπολεμικά η Τουρκία δενόταν με συμμαχία με την Βρετανία και τη Γαλλία αλλά τον Ιούνιο του 1940 (αφού η Γαλλία έπεσε) έστειλε ενημέρωση πως δεν δεσμευόταν από συμφωνίες με κράτη που δεν υπήρχαν και κήρυξε ουδετερότητα. Ουδετερότητα, φυσικά, σήμαινε και αμεροληψία και άρνηση να λάβει το μέρος του ενός ή του άλλου αλλά αυτό δεν τηρήθηκε.

Αμέσως ξεκίνησε ένα “φλερτ” με την ναζιστική Γερμανία ενορχηστρωμένο από τον Γερμανό πρεσβευτή και πρώην καγκελάριο Φραντς φον Πάπεν. Αυτό οδήγησε στη σύναψη Συμφώνου μη Επιθέσεως (τα σύμφωνα αυτά ήταν ωραιοποιημένες συνθήκες συμμαχίας) που οδήγησε σε πιο ενεργό Σύμφωνο Φιλίας και Συνεργασίας τον Ιούνιο του 1941.

Οι αγαθές σχέσεις μεταξύ των δύο δικτατοριών (αμφότερα τα συστήματα εξουσίας ήταν μονοκομματικές κυβερνήσεις που εκλέγονταν χωρίς εκλογές υπό τον όρο της έκτακτης εθνικής ανάγκης) έγιναν πιο στενές λίγους μήνες αργότερα, όταν τον Οκτώβριο υπογράφηκε η “Συμφωνίες Κλώντιους”.

Με βάση αυτές, χιλιάδες τόνοι ορυκτών κι άλλων πρώτων υλών πουλήθηκαν στην Γερμανία για την κίνηση της βιομηχανίας της ξεπληρώνοντάς την με ατμομηχανές, εργοστασιακό εξοπλισμό και πολεμικό υλικό. Την ίδια στιγμή, η Βρετανία προσέφερε Spitfire και χρήματα για να διεμβολίσει τις αποστολές ενίσχυσης της ναζιστικής βιομηχανίας και η Τουρκία κέρδιζε διπλά.

Φήμες πως το χρηματιστήριο της Κωνσταντινούπολης αποτελούσε “πλυντήριο” μαύρου χρήματος για τις περιουσίες των Εβραίων, κρατών υπό κατοχή και άλλων “εχθρών του κράτους” όλο αυτό το διάστημα επιβεβαιώθηκαν μόλις το 1947 με το άνοιγμα των αρχείων της Reichsbank.

Τελικά, τον Απρίλιο του 1944, με τους Σοβιετικούς να έχουν μπει στα Βαλκάνια κόβοντας τη γεωγραφική σύνδεση με τον “συνεταίρο”, η Τουρκία έκοψε τις σχέσεις με τη ναζιστική Γερμανία και τον Φεβρουάριο του 1945 της κήρυξε και τον πόλεμο για να κερδίσει θέση στο τραπέζι των νικητών.

Επιμύθιο #2: Στο όχι-τόσο-μακρυνό 2011, η γειτονική Συρία βυθιζόταν σε έναν εμφύλιο πόλεμο μεταξύ του καθεστώτος του Άσσαντ και του μωσαϊκού των αντιπολιτευομένων δυνάμεων πυροδοτώντας κύμα προσφύγων. Η Τουρκία τότε διακήρυξε την πολιτική “ανοιχτών συνόρων” λέγοντας πως θα δεχόταν τους πάντες.

Τα επόμενα χρόνια οι περιοχές της Βόρειας Συρίας άδειασαν από ανθρώπους ενώ παρατηρήθηκε και το φαινόμενο εισροής προσφύγων στη Συρία από τα τουρκικά σύνορα. Δεν ήταν, φυσικά, οι παλιοί κάτοικοι που γύριζαν πίσω αλλά ισλαμιστές αντάρτες στρατολογημένοι από τη Μέση Ανατολή και κοινότητες της Ευρώπης που συγκεντρώνονταν στην Τουρκία, εκπαιδεύονταν, εξοπλίζονταν και στέλνονταν στη μάχη.

Η Τουρκία είχε και έχει βασικό ρόλο στην κατάσταση του πολέμου στη Συρία και στα εγκλήματα που έλαβαν χώρα εκεί. Για όσους θυμούνται, μάλιστα, συνέβη και τότε το φαινόμενο να κλείσει τα σύνορα στους πρόσφυγες που αποδεκατίζονταν με τον πιο βάναυσο τρόπο από τους ανεξέλεγκτους σφαγείς των ισλαμιστών καταδικάζοντάς τους σε βέβαιο θάνατο, ενώ την ίδια στιγμή οι “μαχητές” μπαινόβγαιναν από τα σύνορα κανονικά. Οι εικόνες είναι χαρακτηριστικές και τα έργα των φραχτών έχουν βελτιωθεί από τότε με χρήματα που η Ε.Ε. και ο ΟΗΕ έδιναν για την ανακούφιση των προσφύγων.

Επιμύθιο #3: Τον όρο “ναζί” η Τουρκία τον έχει εύκολο να τον μοιράζει γενικά σε όσους της εναντιώνονται ακόμα και σε μικρά θέματα. Πριν δύο μόλις χρόνια, οι Ολλανδοί “λούστηκαν” τον χαρακτηρισμό του πολυχρονεμένου ως “απόγονοι των Ναζί και φασίστες” γιατί απαγόρευσαν τη διενέργεια κομματικών συγκεντρώσεων Τούρκων πολιτών που στήριζαν τον Ερντογάν και το κόμμα του εν μέσω εκλογών.

Ο Ερντογάν προσπάθησε να κάνει τότε όλη την Ευρώπη κτήμα του και τις κοινότητες των Τούρκων που κατοικούν στην Ευρώπη και σιτίζονται σε μεγάλο ποσοστό από τα κοινωνικά επιδόματα, μέρος της εκστρατείας του. Όταν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αντέδρασαν, έγιναν στόχος αισχρών χαρακτηρισμών. Εξίσου “ναζί” ήταν και οι Γερμανοί μια εβδομάδα πριν για τους ίδιους λόγους. Ίσως, λοιπόν, να μην πρέπει να αισθανόμαστε τόσο ξεχωριστοί αφού ο Ερντογάν δεν είναι καν πρωτότυπος τρία χρόνια μετά.

Η Τουρκία είναι -λένε- “ο επιτήδειος ουδέτερος”. Μια διπλωματική φράση για να μην πούμε αυτό που πραγματικά είναι: καιροσκόπος, αριβίστας, κτηνώδης ατομικιστής και χειραγωγός της δυστυχίας και μαστροπός των σύγχρονων λαθρεμπόρων ανθρώπινων ζωών. Κανείς δεν μπορεί να δέχεται μαθήματα ηθικού πλεονεκτήματος από έναν τέτοιο υποκριτή. Και κανείς δεν χρειάζεται να ανέχεται χαρακτηρισμούς “ναζί” από συνεργάτες του ναζισμού και κερδοσκόπους της εθνοκάθαρσης.

Η ώρα έφτασε η στρατηγική ψυχραιμία να μετατραπεί σε αχαλίνωτη αντίδραση και να εξαπολύσει τη χολή που πότιζε τόσα χρόνια την Ελλάδα και την Κύπρο αυτός ο διεθνής εγκληματίας. Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών έχουν εκθέσει την Άγκυρα στα μάτια του Δυτικού κόσμου. Καιρός να κάνουμε το επόμενο βήμα και να εκθέσουμε την Τουρκία για αυτό που είναι: βομβαρδίζοντας με στοιχεία, φωτογραφίες, πληροφορίες και ονόματα την κοινή γνώμη, από την κυβέρνηση μέχρι τον τελευταίο πολίτη.

Δώστε ουσία στην δυσαρέσκεια παραδίδοντας απτές αποδείξεις στα χέρια του κόσμου. Για να μην αφεθεί να κάνει το επόμενο βήμα.

*Πληροφορίες για τις σχέσεις Τουρκικού κράτους και χιτλερικού καθεστώτος στην έκθεση του Αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών

πηγή