ΑΡΘΡΟ ΕΝΟΣ ΙΤΙΩΤΗ “Γιατί συμπορεύομαι και θα συμπορεύομαι με τον Γιώργο”

Γιατί δεν είναι ψεύτης.

Γιατί κανείς άλλος δεν έχει αντιπροτείνει κάτι για τη χώρα - μόνο αντιμνημονιακούς τακτικισμούς έχουμε δει, με κορυφαίο αυτόν του ΠΑΣΟΚ επί Ευ. Βενιζέλου, όταν ζήτησε συγνώμη για την περίοδο 2009 - 2011. Την περίοδο των μεταρρυθμίσεων, της δημοσιονομικής προσαρμογής, του κουρέματος του χρέους, του Καλλικράτη και της Διαύγειας. Για αυτά ζήτησε «συγνώμη».

Στη συνέχεια, μαζί με το υπόλοιπο πολιτικό προσωπικό της χώρας, όταν έφτανε η ώρα των υποσχέσεων δεν είχαν να πουν τίποτα άλλο παρά κακές εκδοχές όσων ο Γιώργος Παπανδρέου είχε δρομολογήσει για τη χώρα. Ψεύτες, αφού τον έριξαν γιατί εκείνος προσπάθησε να φέρει και έφερε αλλαγές. Τον έριξαν όταν τόλμησε να ζητήσει κοινές μετοχές για τα χρήματα που δώσαμε στις τράπεζες. Τέτοιοι μαχητές της διαπλοκής.

Όσοι πέρασαν από κυβερνητικούς θώκους έδειξαν και στην πράξη το πόσο ανειλικρινείς ήταν. Από τις τραπεζικές μετοχές, μέχρι την μάχη κατά του Προγράμματος «Διαύγεια», τους κομματικούς διορισμούς, την ακύρωση προστίμων στην ολιγαρχία, τα απαλλακτικά βουλεύματα και τις χαριστικές τροπολογίες.

Λάθη υπήρξαν και ήταν λάθη που κάνει όποιος προσπαθεί με γνώμονα το κοινό καλό και όχι το δικό του. Θα μπορούσε να έχει διαγράψει τους αποστάτες του κ. Βενιζέλου το 2011, να είχε βάλει τη συμφωνία για το κούρεμα του χρέους στον πάγο και να πήγαινε και αυτός σε εκλογές. Δεν το έκανε. Δε ρίσκαρε τη χώρα - ρίσκαρε το δικό του μέλλον.

Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι το γιατί υπάρχουν ακόμα υποστηρικτές του πρώην Πρωθυπουργού και του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών. Το ερώτημα είναι γιατί υπάρχει ακόμα κόσμος που ψηφίζει όσους λένε πως θα κάνουν αυτά που ξεκίνησε ο Παπανδρέου, ενώ στην πράξη έχουν αποδείξει πολλάκις πως όχι μόνο τα αντιστρατεύονται, αλλά τα ακυρώνουν με την πρώτη ευκαιρία.