ΑΜΦΙΣΣΑ... Η απόλυτη μελαγχολία ή όταν το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι

Είχα πάει το Σαββάτο το πρωί στη Λειβαδιά για επαγγελματικούς λόγους.
Εκεί πραγματικά το μάτι μου «άνοιξε». Είδα ζωή. Είδα νιάτα στους δρόμους. Είδα μαγαζιά στολισμένα , ..είδα μια πόλη περιποιημένη. Γύρισα το σούρουπο στην Άμφισσα. Μόλις μπήκα στην πόλη με το αυτοκίνητο , ειλικρινά, με έπιασε κάτι σαν κατάθλιψη, κάτι σαν μελαγχολία . Λιγοστοί πολίτες στο δρόμο, πολλά μαγαζιά εντελώς άδεια και χωρίς τον απαραίτητο –εορταστικό στολισμό , ακόμη και τα λαμπιόνια η δημοτική αρχή τα είχε βάλει κυρίως στην λεωφόρο Σαλώνων και στο λεγόμενο ιστορικό κέντρο.

Δεν θα πω ότι πολλές από τις λάμπες που είδα ήταν καμένες. Ούτε θα πω ότι ο παλιός περιφερειακός είναι παρατημένος στην τύχη του χωρίς ούτε ένα στολίδι, όπως και το μεγαλύτερο μέρος της πόλης και υπάρχουν άνθρωποι δύο ταχυτήτων. Τιποτε στη Γιδογιάννου, το δεύτερο μεγάλο δρόμο. Τίποτε στον περιφερειακό. Τίποτε στον Άγιο Νικόλαο. Τίποτε προς τον Άγιο Αθανάσιο. Τίποτε ακόμη ακι στο κέντρο στους δρόμους που ενώνουν τη Γιαγτζή και την Ανδρούτσου και είναι γεμάτοι μαγαζιά...

 

Θα πω όμως ότι σε αυτήν την πόλη κάτι πρέπει επειγόντως να αλλάξει. Κάτι να αλλάξει για να ζωηρέψει, έστω και μόνο τις γιορτινές ημέρες. Και επειδή εγώ ήμουν πάντα ορθολογιστής- τουλάχιστον έτσι θεωρώ- θα πω ότι το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Όταν ο δήμαρχος και οι άλλο πολιτικοί δεν έχουν όραμα , παρά μόνο πως θα βολέψουν ημετέρους ή πως θα βοηθήσουν κάποιες ομάδες που του προσφέρουν ως ανταποδοτικό όφελος μερικές δεκάδες ψήφους, έ τότε θα πω ότι πραγματικά είμαστε άξιοι της μοίρας μας!

 

www.orafok.gr