Ο ΧΡΗΣΜΟΣ… Φανταστική Συνεδρίαση του χρησμοδοτικού Κ.Α.Σ.(Κεντρικού Αμφικτιονικού Συνεδρίου) τον 4ον π.χ. αιώνα
Είχανε μαζευτεί όλοι τους γύρω-γύρω απ' τον τρίποδα, κάνοντας τον γνωστό τους κύκλο κι όπου νάτανε, θα ξεκίναγε η τελική φάση της τελετής, δηλ. ο χρησμός. Το είχε ζητήσει από καιρό ένας άρχοντας, θέλοντας να έχει την έγκριση του Θεού για μία δική του Μ.Π.Ε.(Μονομερή Πολεμική Ενέργεια). Από ημέρες είχανε καταπιαστεί όλοι τους με τα τελετουργικά και τις διαδικασίες και τάχανε τακτοποιήσει όλα για την σημερινή τελετή. Τα καντηλέρια ήσανε γεμάτα λάδι και καίγανε, ο Ναός είχε καθαριστεί, οι παρατρεχάμενοι είχανε φέρει τις πληροφορίες τους και οι ζητούντες τον χρησμό είχανε καταφθάσει με τις συνοδείες τους και τα δώρα. Ακόμα και τα έξοδα για τα χρειαζούμενα, είχανε πληρωθεί και το μόνο που έμενε, ήταν το τελετουργικό και η τελική απόφαση υποτίθεται, με την βούληση του Θεού. Βοηθήσανε την πολλήπυγο Πυθία να σκαρφαλώσει και να στρογγυλοκάτσει πάνω στον τρίποδα, ενώ από κάτω της, είχαν αρχίσει να βγαίνουν και να την τυλίγουν οι καπνοί και οι αναθυμιάσεις. Τό άδυτο του Ναού φωτιζόταν μόνον απ' τις λυχνίες και μέσα στο σκιερό δωμάτιο υπήρχαν μόνον οι 15 ιερείς άνδρες-γυναίκες, μαζί με την γραία και υπέρβαρη πρωθιέρεια.
Δέν πέρασε πολλή ώρα κι η Πυθία άρχισε να ζαλίζεται, να ταλαντεύεται και να παραμιλάει, κοιτάζοντας μιά το δάπεδο και μιά την οροφή. Άρχισε να λέει ασυναρτησίες, πότε σκούζοντας και πότε κλαίγοντας, ενώ στο τέλος άρχισε να μοιρολογάει και να ψέλνει. Οι ιερείς και οι ιέρειες τριγύρω της, κρατούσαν σημειώσεις, με μελανιασμένα φτερά χήνας πάνω σε παπύρους και κυλίνδρους κι όταν η Πυθία έπεσε σε κώμα, τα μάζεψαν όλα και τα 'δωσαν στην πρωθιέρεια. Αυτή τα χάζεψε για λίγο, σχεδόν τα παραπέταξε και με μιά στεντώρια φωνή, υψώνωντας τα χέρια της, άρχισε να μονολογεί στρέφοντας και το πρόσωπό της προς τα επάνω, θέλωντας να δείξει οτι μέσα απ' αυτήν, μιλάει ο Θεός και είπε :
-- ''Είπατε τη 'Καρτερία', χαμαί πέσε δαίδαλος προσωπίς. Ουκέτι ήθος έχει καλύβην, ού τιμίαν δάφνιν, ού παγάν ομνύουσα, απέσβετο και άσπιλον ύδωρ''...
(σε ελεύθερη μετάφραση : Πέστε στην 'Καρτερία', ότι έπεσε χάμω η καλοδουλεμένη μάσκα. Δέν έχει πλέον σπίτι εδώ το ήθος, ούτε δική του τίμια δάφνη, ούτε υπάρχει η πηγή των όρκων, εξαφανίστηκε δέ και το αμόλυντο νερό...)
Βαριά σιωπή απλώθηκε μεσ' το δωμάτιο, σαν την πρωινή δροσιά πάνω στα χορτάρια του αγρού. Ανασεμός. Ούτε καν κουνήθηκε κανένας τους, λες κι ο χρόνος σταμάτησε εκεί μέσα, ανάμεσα απ' τους τέσσερεις τοίχους. Μόνον οι καπνοί συνέχισαν να ανεβαίνουν προς τα επάνω και οι λυχνίες να τρεμοπαίζουν τις φλογίτσες τους.
-- Μα, δεν μας ζήτησε η ''Καρτερία'' χρησμό, ψέλισε δειλά-δειλά και με σιγανή φωνή ένας απο τους παρευρισκόμενους σε κύκλο ιερείς.
Αμηχανία... Περνούσαν οι στιγμές και κανένας τους δεν μιλούσε. Λές και περίμεναν και οι ίδιοι, να ανοίξει η πόρτα και να μπεί μέσα ο ίδιος ο Θεός και να τους πεί τί να κάνουν... Ώσπου, ο πλέον σεβάσμιος ιερέας, στράφηκε προς την πρωθιέρεια και με σταθερή φωνή της είπε :
-- Άν θυμάμαι καλά, είχαμε όλοι συμφωνήσει πρίν να μπούμε στο άδυτο, ότι ο χρησμός που θα δίναμε ήταν : ''Εγκριτέα ού Απορριπτέα'' !... Τί μεσολάβησε και απο μόνη σου άλλαξες και τον χρησμό και τον αποδέκτη του;
Τον κοίταξε επίμονα και σχεδόν παρακλητικά. Προσπαθούσε να του μιλήσει αλλά η φωνή της δεν έβγαινε απ' το στόμα της. Απλά το ανοιγόκλεινε. Είχαν θολώσει τα μάτια της κι όλοι κατάλαβαν οτι δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Χτύπησε και με τα δυό της χέρια τα στήθια της και τότε μιά βαθειά φωνή, που δεν ήταν η δική της κι άς έβγαινε απο μέσα της, έκανε και αυτόν και όλους τους άλλους να τρομάξουν.
--Γιατί ο Θεός που έχω μέσα μου, έχει πλέον όνομα, είπε! Τον λένε και Συνείδηση και Φόβο. Τον λένε και Τύψεις και Ευθύνη. Τον λένε και Υστεροφημία και Προσφορά. Μα πάνω απ' όλα τον λένε όπως μιά ελληνική λέξη μπορεί να περιγράψει ! Τον λένε Τσίπα! Κι εγώ θέλω να έχω τον Θεό Τσίπα και μέσα μου και επάνω μου!...
1 σχόλιο:
ΚΟΡΥΦΑΙΟ !!!!! ΤΟ ΣΤΕΙΛΑΤΕ ΣΤΟ ΚΑΣ; ΕΧΕΙ ΜΑΙΛ.
Δημοσίευση σχολίου