Θα ανοίξει συζήτηση στην εξαιρετική μελέτη του Αριστοτελείου για τα πυρηνικά ή θα την "κάψουν” κι αυτήν τα ενάντια… των "προοδευτικών δυνάμεων”.
Γιατί θεωρούμε εξαιρετική τη μελέτη και προς τι η "γκρίνια”μας για πιθανό θάψιμό της από τις (κατά τα άλλα...) προοδευτικές δυνάμεις της χώρας μας;
Επειδή η επιλογή των μικρών πυρηνικών σταθμών SMRs (Small Modullar Reactors) και στο ελληνικό ηλεκτρικό σύστημα είναι η τολμηρή πρόκληση για να ανοίξουμε (επιτέλους) και τον φάκελλο πυρηνικά, κάνοντας το πρώτο βήμα που δεν τολμούμε χρόνια τώρα λόγω του πιθανού πολιτικού κόστους από τα "ενάντια…” του πελατειακού χώρου των δυνάμεων της αριστεράς (γενικώς) και της προόδου ειδικότερα...
Και επειδή από το εγκυρότατο ρεπορτάζ του συναδέλφου κ. Χάρη Φλουδόπουλου "Φθηνότερο ρεύμα έως 25% με πυρηνικούς σταθμούς”) προκύπτει ότι οι SMRs είναι πιο οικονομικοί, έχουν μικρότερο χρόνο κατασκευής και προηγμένη ασφάλεια σε σύγκριση με παραδοσιακούς μεγάλους πυρηνικούς σταθμούς.
Και επί πλέον:
Οι SMRs αποτελούν μια υποσχόμενη λύση για τη μείωση έως μηδενισμό των εκπομπών CO2, περιορίζουν σημαντικά τα κόστη και την εξάρτηση από το φυσικό αέριο, ενώ θα έχουν αξιοσημείωτη επίπτωση στη μείωση του κόστους χονδρικής της ηλεκτρικής ενέργειας.
Η επένδυση είναι υπό όρους βιώσιμη, ωστόσο το πολύ υψηλό κόστος επένδυσης εγείρει ζητήματα ως προς τη δυνατότητα τραπεζικής χρηματοδότησης ενός τέτοιου πρότζεκτ.
Οι SMRs αποτελούν προηγμένους πυρηνικούς αντιδραστήρες με μικρότερο φυσικό μέγεθος και παραγωγική δυναμικότητα παραγωγής από τους τυπικούς μεγαλύτερους αντιδραστήρες.
Στα πλεονεκτήματά τους (μικροί σταθμοί) εμφανίζουν πολύ χαμηλό σταθερό μεταβλητό κόστος, μειωμένες ανάγκες καυσίμου σε σύγκριση με τους μεγάλους σταθμούς, έχουν προηγμένα συστήματα παθητικής ασφάλειας και μικρό φυσικό αποτύπωμα, ενώ στον αντίποδα το απαιτούμενο κεφαλαιουχικό κόστος είναι πολύ υψηλό.
Στις δικές μας θέσεις τώρα. Και για να είμαστε όσο ποιο σαφείς γίνεται με τις τοποθετήσεις μας, θεωρούμε βεβαία την πρόβλεψή μας (μακάρι να διαψευσθούμε) ότι το ενεργειακό και η ακρίβεια θα είναι το "θρίλερ” στον "σβέρκο της οικονομίας” και το 2025 και για χρόνια.
Ο λόγος; Μέσα στα άλλα πληρώνουμε και την καταδίκη της παραγωγής μας με τις άθλιες κρατικοποιήσεις (από τους άσχετους και ανίκανους της νομενκλατούρας) κατά τη διάρκεια των πειραματισμών της ελληνικής σοβιετίας, κάποιες 10ετίες πριν.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι η μεγαλύτερη ανοησία θα είναι να αποκλείσουμε για βλακώδεις ιδεολογικές αντιθέσεις και τις προσφερόμενες πυρηνικές λύσεις στο ενεργειακό μας.
Αλλά αυτό ασφαλώς και επιβάλλει αποφάσεις με τόλμη από την κορυφή της κυβέρνησης και απάντηση (κατά προτεραιότητα) από το οικονομικό της επιτελείο στην πρόκληση που προσφέρουν προτάσεις της τεχνολογίας και από τον χώρο των πυρηνικών.
Διαφορετικά θα δικαιωθούν o KLPTLS που γράφει (ανάμεσα και στα δικά του) για τη μελέτη του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης σχετικά με τα πυρηνικά” ... είναι ΔΕΔΟΜΕΝΟ και δεν αλλάζει, ότι όσο υπάρχει η Αριστερά στην Ελλάδα η χώρα δεν υπάρχει περίπτωση να προοδεύσει. Χρειάστηκαν 40 χρόνια να κάνουμε ένα Metro τής πλάκας 9,6 χιλιομέτρων στη Θεσσαλονίκη γιατί δεν το ήθελαν οι Αριστεροί και θα αφήσουν την Ελλάδα να αποκτήσει πυρηνική ενέργεια...;”.
Από την άλλη ο MEMONOMENOS που τον συμπληρώνει, γράφει "...ο λόγος που πρεπε να μπούμε σαν έθνος στην πυρηνική ενεργεία είναι γιατί ο χιλιετής εχθρός μας που απειλούσε πάντα την ύπαρξη μας σε λίγα χρονιά θα εξάγει πυρηνική τεχνολογία με ό,τι αυτό σημαίνει.”
Ανεξάρτητα από τα σχόλια (που βεβαίως και δεν τα επιλέξαμε τυχαία...) θα επιμείνουμε στη μελέτη του Αριστοτελείου και θα περιμένουμε να δούμε αν και πώς θα έρθει στο τραπέζι του ενεργειακού ή θα την πάνε (όπως και 2-3 άλλες) στα σκουπίδια μόνο με ιδεολογικές αρλούμπες, χωρίς κάτι να μας πείθει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου