Ήταν κι ο Μάνος Χατζιδάκις καλεσμένος κι εγώ, περνώντας από δίπλα του, τον άκουσα κάποια στιγμή να λέει «βάζω στοίχημα πως δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο να ξέρει από που έχω κλέψει την Aθανασία». Τού είπα, Μάνο εγώ ξέρω. Είναι το μοτίβο τής Σεραφίνα, από το κινηματογραφικό «Τριαντάφυλλο στο στήθος» με την Άννα Μανιάνι και τον Μπαρτ Λάνκαστερ.
Ενθουσιάστηκε ο Μάνος που το άκουσε και μού ζήτησε να τού ηχογραφήσω σε κασέτα την εκτέλεση με τη χορωδία Νόρμαν Λιούμποφ, που είχα στο αρχείο μου. Όλα έτσι, τόσο απλά. Αυτό το «έχω κλέψει» που με καμάρι είχε πει τότε ο Μάνος και που με τόση κακία χρησιμοποιούν τώρα για τον Διονύση Σαββόπουλο οι εχθροί του, εμένα δεν μού αρέσει.
Η λέξη που μού πάει είναι δανείζομαι. Και θυμάμαι και κάτι άλλο τώρα, που κι αυτό σάς το έχω ξαναπεί. Η δασκάλα μου στο ραδιόφωνο, η μοναδική Φραγκίσκη Ψαχαροπούλου-Καρόρη, είχε ζητήσει από την Ελένη Βλάχου τής Καθημερινής την άδεια για να χρησιμοποιήσει σε εκπομπή της ένα δικό της κείμενό. «Και βέβαια την έχετε» ήτανε η απάντηση. «Άλλωστε κι εγώ, από κάπου αλλού θα το έχω πάρει». Στην εκπομπή «Διαδρομές με τον Διονύση Σαββόπουλο» που είχαμε γυρίσει με τον Στέλιο Ράλλη σκηνοθέτη στο τέλος τού 1997, ο Διονύσης, κουβεντιάζοντας μαζί μου είχε ξεχωρίσει τον μαϊμουδισμό και την σκέτη αντιγραφή από την αφομοιωτική στάση απέναντι στο καλό και ωραίο ξένο, το να το περνάς δηλαδή μέσα από σένα και να το ξαναγεννάς σαν κάτι πια δικό σου. Εκείνη την εποχή ο Σαββόπουλος είχε παρουσιάσει «Το ξενοδοχείο». Μια συλλογή από 12 συνθέσεις γνωστών ξένων τραγουδοποιών, που εκείνος είχε ντύσει με δικά του λόγια. Ένα απ’ αυτά τα τραγούδια έχουμε εδώ, μαγνητοσκοπημένο στο Μετρό τής οδού Κάλβου. «Γέρος για ροκ, νέος για θάνατο».
Ή με τον αγγλικό τίτλο «Too old to rock ‘n’ roll, too young to die». Τραγούδι τού Ίαν Άντερσον από το ομώνυμο άλμπουμ τών Jethro Tull τού 1976.
Γιώργος Παπαστεφάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου