Έχω υποστηρίξει πολλές φορές πως τα πολιτικά κυβερνητικά κόμματα, κόμματα εξουσίας, με τις βασικές θεωρίες που διαμορφώθηκαν στην Ελλάδα και στον κόσμο, είναι τέσσερα: Δεξιά (το νεοφιλελεύθερο μοντέλο οικονομίας- ΝΔ), Κέντρο ή Σοσιαλδημοκρατία (μεικτή οικονομία – ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ), Αριστερά (κρατικό μοντέλο οικονομίας - ΚΚΕ) και Οικολογία (όλα, με βάση το οικολογικό αποτύπωμα και την βιωσιμότητα φύσης και κοινωνίας – υπό διαμόρφωση). Μέχρι σήμερα, τα τελευταία πενήντα χρόνια από τη μεταπολίτευση και μετά, στην εξουσία εναλλάσσονται οι δύο τάσεις/κόμματα εξουσίας: η Δεξιά - ΝΔ και η Σοσιαλδημοκρατία – ΠΑΣΟΚ και λίγο ΣΥΡΙΖΑ.
.jpeg)
Όλα τα άλλα “μικρά” κόμματα-κινήματα είναι παραφυάδες, που κάποια φυτεύονται ή φυτρώνουν υποστηρικτικά ή ως αναχώματα, κάποια γεννιούνται από προσωπικές φιλοδοξίες/ιδιοτέλειες ή κομματικούς εγωισμούς, κόμματα διαμαρτυρίας και με μικρή διάρκεια ζωής. Πολλά κινήματα με ειδικούς σκοπούς αυτοαναγορεύονται σε κόμματα, διαστρεβλώνοντας την έννοια του πολιτικού κόμματος. Για παράδειγμα το Κόμμα των Ζώων ή των Φτωχών ή των Δανειοληπτών, των Κυνηγών και Αλιέων, και ούτω καθεξής. Εξ’ ου και τα 36 κόμματα των προχθεσινών εκλογών και τα άλλα 9 που κόπηκαν στον Άρειο Πάγο.
Στο μεταξύ, το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα του νεοφιλελευθερισμού έχει επιβάλει μια κατάσταση, που την προωθεί και την ελέγχει με χίλιους τρόπους∙ και κυρίως την ελέγχει με: τους αόρατους μηχανισμούς μεγάλων συμφερόντων, τις Παγκόσμιες Κεντρικές Τράπεζες, τους Παγκόσμιους Οργανισμούς -Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), Συμβούλιο της Ευρώπης (ΣτΕ), Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ) και Γενική Συμφωνία για τις Συναλλαγές στον τομέα των Υπηρεσιών (GATS)- τις μυστικές υπηρεσίες και τους φορείς του μιλιταρισμού και του πολέμου (ΝΑΤΟ κλπ).
Όσο και αν ακούγεται απαισιόδοξο, η σημερινή παγκόσμια πραγματικότητα, η οποία δεν φαίνεται να αλλάζει σύντομα, δεν μας επιτρέπει να προσδοκούμε ουσιαστικές ανατροπές και ανακατατάξεις έξω από τα όρια του συστήματος. Ο στόχος των συχνών εναλλαγών στην κυβέρνηση των δύο κομμάτων, του νεοφιλελεύθερου και της σοσιαλδημοκρατίας, είναι να περιορίζονται οι αντιδράσεις των πολιτών, και να εκτονώνεται η αγανάκτηση, εντός των τειχών του συστήματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015, και πριν ακόμη, δημιούργησε την εντύπωση ότι μπορούσε και να έβγαινε έξω από τα όρια. Άρα έπρεπε με κάθε τρόπο να τον κρατήσουν, τραβώντας το χαλινάρι. Κι αυτό κάνουν ακόμα σήμερα.
Στην χώρα μας πολλά πολιτικά πράγματα εμφανίζονται/συμβαίνουν με έναν υβριδικό σύνθετο τρόπο. Αναμειγνύονται ιδεολογίες/θεωρίες, με τακτικισμούς, προσωπικές φιλοδοξίες και πολιτικούς εγωισμούς, τόσο με τον παραδοσιακό τρόπο, όσο και στο πλαίσιο της σύγχρονης πραγματικότητας. Στα πλαίσια της στρατηγικής και της τακτικής αναμειγνύονται η μισή αλήθεια με το μισό ψέμα, με αποτέλεσμα την απαξίωση της πολιτικής. Λείπει η αλήθεια. Τα κόμματα και οι πολιτικοί πρωτίστως ενδιαφέρονται για την εκλογή τους -και άρα για τα ποσοστά στις εκλογές- και όχι για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της οικονομίας και της κοινωνίας, με βάση τις δικές τους αρχές και ιδεολογικές προσεγγίσεις. Οι πολίτες ανέχονται τα κόμματα γιατί δεν έχουν πολλές επιλογές, ή τα δέχονται ως φορείς ρουσφετιών και εξυπηρέτησης προσωπικών συμφερόντων και εκδουλεύσεων.
Κοιτάζοντας τα στοιχεία των εκλογικών αποτελεσμάτων των τελευταίων πενήντα χρόνων, αυτό που διαπιστώνει κανείς είναι ότι η δεξιά-ΝΔ καταφέρνει να έχει μεγάλο ποσοστό συσπείρωσης του κόσμου που την ακολουθεί. Και αυτός είναι ο κόσμος που γαλουχήθηκε με τα προτάγματα της μετεμφυλιοπολεμικής περιόδου, που ανέχτηκε ή συνεργάστηκε με την χούντα, ο κόσμος της παραδοσιακής λαϊκής δεξιάς, του Καραμανλισμού και της εκκλησίας. Είναι τα νεότερα στελέχη που γαλουχήθηκαν στην ΟΝΕΔ και στην ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και που σήμερα στελεχώνουν τον κρατικό μηχανισμό ως εξωτερικοί συνεργάτες και τις χιλιάδες κρατικοδίαιτες εταιρείες των «απευθείας αναθέσεων». Είναι ο κόσμος του ρουσφετιού, του «έχεις παπά» και του «έχεις μπάρμπα στην Κορώνη». Έτσι θέλει το σύστημα να λειτουργεί και τα καταφέρνει. Η σοσιαλδημοκρατία (ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ) είναι σε φάση εμφυλίου, το ΚΚΕ θέλει να λέει ότι οι δυνάμεις αυτές του επιτρέπουν να καραδοκεί για την «έφοδο στα χειμερινά ανάκτορα» και η πολιτική οικολογία σε διάλυση, προσπαθεί να ανασυνταχθεί.
Στο πολιτικό αυτό πλαίσιο η ζωή συνεχίζεται και οι αγώνες στην αυτοδιοίκηση, στα συνδικάτα, στα κινήματα, για μια καλύτερη ποιότητα ζωής θα συνεχιστούν. Αυτό που απαιτείται είναι αλληλοσεβασμός, αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια.
Λαμία, 25.5.2023
Στέφανος Σταμέλλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου