Δήμος Δελφών. Ποιος είναι ο υπερθετικός του «ευλογημένου τόπου»;

Είναι σε όλους πια γνωστή η μάχη για το οικονομικό – αναπτυξιακό μέλλον  του Δήμου Δελφών.

Από την μία  αυτό για το οποίο «δουλεύουν» χρόνια τώρα οι περισσότεροι αιρετοί της περιοχής. «Δουλεύουν» με πολλές έννοιες. Μεταλλεία, μόνο μεταλλεία και παντού μεταλλεία. Ακόμα και μέσα στο λιμάνι των Δελφών, ακόμα και μέσα στο Δελφικό Τοπίο.  Το αποτέλεσμα το γνωστό. Φτώχεια και εγκατάλειψη παρά την εποχή της ευημερίας που πέρασε με τις ανάλογες «μαύρες και άραχνες» προσδοκίες με την πρόσθεση των αποτελεσμάτων της κρίσης.

Από την άλλη μία ολοκληρωμένη αντιπρόταση.  Η οργάνωση ανάπτυξης ποιοτικού τουρισμού – ποιοτικών αγροκτηνοτροφικών προιόντων και προσαρμογή της μεταλλείας. Γιατί προσαρμογή; Γιατί όπως απορρέει από την κοινή λογική και όπως προκύπτει από τη παγκόσμια πραγματικότητα, ούτε τουρισμός μπορεί να υπάρξει σε μεταλλευτική περιοχή, ούτε αγροτικό προιόν μπορεί  να «υπερηφανευτεί» ότι είναι ποιοτικό, όταν παράγεται σε μεταλλευτική περιοχή. Τι σημαίνει προσαρμογή της μεταλλείας; Εφαρμογή των Νόμων και της λογικής. Απομάκρυνση των αντιτουριστικών μεταλλευτικών εγκαταστάσεων από την Ιτέα που «συμπτωματικά» εκτός από κατοικημένη είναι το λιμάνι και η βιτρίνα των Δελφών και όλου του Δήμου. Στα  ορεινά μόνο υπόγειες εξωρύξεις. Απλά , ρεαλιστικά  και εφικτά (αν κάποιος έχει γνώμονα το συμφέρον του συνόλου των κατοίκων και όχι το συμφέρον της S&B).

 Έχουμε τα εφόδια για την αντιπρόταση;

Έχουμε πρώτα απ’ όλα έναν ελαιώνα με πάνω από 1.000.000 δέντρα (μείων αυτά που κάηκαν τον Αύγουστο βοηθούσης  της προαναφερόμενης  φτώχειας και εγκατάλειψης). Τα περισσότερα καλλιεργούνται «κατά λάθος» με τρόπο που τα καθιστά «ποιοτικά». Λείπουν η πιστοποίηση, η τυποποίηση και η προβολή. Αυτά όμως είναι που πολλαπλασιάζουν και  τα κέρδη. Για την προβολή και διαφήμιση το ότι παράγονται στον  ελαιώνα των Δελφών, αρκεί. Αρκεί φυσικά να  μπορείς να καλέσεις κάθε ενδιαφερόμενο να επισκεφτεί το  μέρος που παράγονται. Λόγος για τον οποίο  οι αρμόδιοι κάθε περιοχής σε όλο τον κόσμο που παράγει «ποιοτικά» προιόντα, περιποιούνται και προστατεύουν την ευρύτερη περιοχή όπου παράγονται τα προιόντα αυτά και προωθούν την τουριστική ανάπτυξη για να προωθήσουν τα προιόντα. Με μόνα άλλα εφόδια το προστατευμένο φυσικό περιβάλλον και  το όμορφο τοπίο μετατρέπουν σε τουριστική ατραξιόν και τις εγκαταστάσεις παραγωγής και τυποποίησης των προιόντων. Πόσο ικανοί να ήταν άραγε οι τοπικοί αρμόδιοι που συνέβαλαν στον να αναδειχθεί σε παγκοσμίως περιζήτητο προιόν το τάδε κρασί, το τάδε τυρί, η τάδε μαρμελάδα κ.λ.π.!!.

Και για την τουριστική ανάπτυξη της δικής μας περιοχής; Δελφοί!!!!! Και αυτό που απαιτείτε δεν χρειάζεται κεφάλαια. Χρειάζεται μόνο την επίσημη θεσμική απόφαση ότι η ευρύτερη περιοχή είναι τουριστική. Το ότι αυτό είναι αυτονόητο, αφορά μόνο όσους κοιμούνται τον ύπνο το βαρύ.  Το ότι κάποιοι ντόπιοι έχουν πάθει «ανοσία» στην σοβαρότητα του θέματος δεν λέει τίποτα. Και τα λάχανα δεν σκέφτονται αλλά ποιος μετράει την γνώμη τους; Αυτό που έχει σημασία είναι το ενδιαφέρον του καταναλωτικού κοινού. Και αυτό φτάνει και περισσεύει. Και δεν έχουμε μόνο Δελφούς.

Δημοσιεύτηκε πέρυσι ότι ο Παρνασσός κατατάχθηκε από τους ακροατές κορυφαίου τηλεοπτικού σταθμού των Ηνωμένων Πολιτειών στους 10 ιερότερους τόπους του πλανήτη. Πουθενά το Άγιο Όρος. Ας είναι καλά το Χόλυγουντ. Δεν μιλάμε όμως για ταξινόμηση βάση ανώτερων Αξιών και Ιδανικών. Μιλάμε για οικονομική ανάπτυξη, λεφτά. Στόχος η παραγωγή υλικού αποτελέσματος αρκεί να μην βλάψουμε ανώτερα Ιδανικά και Αξίες. Σε όλο τον κόσμο περιοχές έκτασης όπως η  κοιλάδα των Δελφών – Άμφισσας με τον Κρισσαίο Κόλπο ζούν και βασιλεύουν και δίνουν δουλειά σε πολλαπλάσιους κατοίκους απ’ ότι όλος ο Δήμος Δελφών μόνο με ένα στοιχείο τουριστικού ενδιαφέροντος από τα πολλά που έχει ο τόπος μας.

Να αναφέρουμε συνοπτικά όσα κατά καιρούς έχουν προβληθεί  από κάποιους αλλά αγνοηθεί από τους αρμόδιους. Ο Παρνασσός με την «χολυγουντιανή» έστω φήμη του θα αρκούσε. Οι Δελφοί και το Δελφικό Τοπίο με την αναγνώριση και μόνο της UNESCO θα αρκούσαν. Θα αρκούσε φυσικά και ο μικρότερος από τους ναούς που έχουν αποκαλυφθεί στον σημερινό αρχαιολογικό χώρο σε συνδυασμό με το ότι  για τους αρχαίους Δελφούς μαθαίνουν στο σχολείο τους όλα τα παιδιά των χωρών που παρέχουν τουλάχιστον  πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Θα αρκούσαν οι αγιογραφίες του Παπαλουκά με την βυζαντινή εκκλησία την Χάρμαινα και το Κάστρο της Άμφισσας έστω και εγκαταλειμμένο  όπως είναι σήμερα. Θα ήταν αρκετό και το Γαλαξίδι, αν μπορούσε   να ανήκει σε μία ικανά μεγάλη γεωγραφική έκταση με τουριστικά προσεγμένη αισθητική τοπίου. Η Αράχωβα με  το παραδοσιακό χαρακτήρα του οικισμού, το δάσος και το χιονοδρομικό της πολύ μικρής σαιζόν του χιονιού, ζεί ήδη ικανοποιητικά όλο τον χρόνο και προωθεί και τα προιόντα της (στο ομώνυμο περιοδικό  οι Δελφοί αναφέρονται διακριτικά στα άρθρα του σαν μία ενδιαφέρουσα γειτονική περιοχή). Ανήκει ωστόσο στα πρανή της κοιλάδας των Δελφών.   Θα αρκούσε μόνο η  ανάδειξη της αρχαίας Κίρρας ή μόνο η αξιοποίηση του γεγονότος ότι στην περιοχή βρίσκονται τα αρχαιότερα κεραμοποιία του κόσμου (που είναι τα σύγχρονα να εκμεταλλευτούν το γεγονός;) , ή μόνο   τα αρχαία πατητήρια που βρέθηκαν πρόσφατα στον ελαιώνα (που είναι μία σύγχρονη οινοποιία να μας υιοθετήσει). Ας μην μιλήσουμε ακόμα για τον πιθανά αρχαιότερο ιππόδρομο του κόσμου δίπλα στην Ιτέα, λίγες εκατοντάδες μέτρα δίπλα στις παράνομες μεταλλευτικές εγκαταστάσεις. Θα ήταν υπέρ αρκετό το ότι όπου σκάβεις βρίσκεις αρχαία όπως γίνεται συνεχώς αυτό τον καιρό με το έργο της άρδευσης σε απίθανες θέσεις μέσα στον ελαιώνα από την Άμφισσα μέχρι την Ιτέα. Μοναδικό Ανοιχτό Αρχαιολογικό Πάρκο χαρακτήρισαν την περιοχή μας κάποιοι υψηλόβαθμοι Αρχαιολόγοι και κανείς δεν τους πλήρωσε να το πούνε (κάποιοι στην περιοχή μας πληρώνουν για να λέγονται διάφορα αλλά μόνο αποκαρδιωτικά). Θα μπορούσε όλη η περιοχή να ζεί  μόνο με τον μοναδικό υδροβιότοπο της Κίρρας που «συμπτωματικά» προσφέρει σε συνεχή ροή και ένα ποτάμι (κυριολεκτικά) ιαματικό νερό στην θάλασσα, όσο λίγο ή πολύ ιαματικό και να είναι . Πού να σκεφτούμε και να είναι τελικά  ιαματικά λουτρά τα αρχαία που βρέθηκαν και θάφτηκαν χωρίς πολλές διευκρινήσεις λίγες δεκάδες μέτρα μακριά από το ποτάμι όταν έφτιαχναν τον νέο δρόμο.  Να προσθέσουμε σε όλα αυτά τα μονοπάτια Κίρρας - Δελφών και Κόχραν, ή τα ορεινά μονοπάτια Γκιώνας και Παρνασσού, το φαράγγι της Ρεκάς, τα δάση και τα ορεινά χωριά (όσα θέλουν να ενταχθούν σε μία τέτοια ενότητα), τα αναρριχητικά πεδία του Σερνικακιού και της Συκιάς,  την καταλληλότητα για αιωροπτερισμός και καταδύσεις και πολλά άλλα που σίγουρα έχουμε ξεχάσει.  Αν κάποιος κουράστηκε να διαβάζει, συνοπτική ήταν η αναφορά. Τα στοιχεία είναι πολλά.

Το «κάθε ένα» από τα πιο πάνω, σε πολύ «φτηνότερη εκδοχή» έχει τύχει σε πολλά σημεία του κόσμου τέτοιας  ανάδειξης και εκμετάλλευσης που   η ημερήσιοι επισκέπτες κινούν ικανοποιητικά μία οικονομία ίση ή και μεγαλύτερη από του Δήμου Δελφών. Νάχανε και «ήλιο και θάλασσα» να   μένανε οι επισκέπτες κιόλας κάποιες μέρες  να τρώγανε και «λιανική» και τα τοπικά προιόντα  !!!!!  Σαν το ήλιο που έχει η περιοχή των Δελφών. Στις τρείς – τέσσερεις πρώτες θέσεις ετήσιας  ηλιοφάνειας πανελλαδικά με ανταγωνιστές μόνο νησιά του Αιγαίου. Μοναδικό χαρακτηριστικό για  περιοχή της ηπειρωτικής Ελλάδας. Που να το συνδυάσουμε    με το ότι αυτά εκεί τα αρχαία στους Δελφούς ήταν αφιερωμένα στον θεό του ήλιου!!!!. Πολύτιμο στοιχείο προβολής αλλά και αυτό παντελώς ανεκμετάλλευτο.  Ποιος όμως να το προβάλει;  Οι υπεύθυνοι για την τουριστική προβολή του σημερινού Δήμου και παλιότερα της Νομαρχίας έκρυβαν πάντα ακόμη και το ότι οι Δελφοί έχουν θάλασσα και παραλία. Και όποιος έχει αμφιβολία ας προστρέξει από το παλιότερο διαφημιστικό υλικό που θα μπορέσει να βρεί μέχρι και το τελευταίο φυλλάδιο του 2011 που έφτιαξε μόλις ανέλαβε η σημερινή Δημοτική Αρχή. Έκρυψαν ακόμα και το ότι είναι τουριστικό το λιμάνι της Ιτέας. Είπαμε όμως ότι άποψη των συγκεκριμένων είναι   παντού μεταλλεία και μόνο μεταλλεία.   Όχι «και μεταλλεία». Η απόφαση που πήραν στο Δημοτικό Συμβούλιο τον Φεβρουάριο του 2013 να προτείνουν στο ΚΑΣ να χαρακτηριστεί το λιμάνι της Ιτέας μεταλλευτικό ξεπέρασε κάθε όριο αλλά αποκάλυψε και γιατί τόσα χρόνια όλα αυτά τα προσόντα μένουν θαμμένα.

Όταν πρωτοσυναντηθεί κάποιος με όλες αυτές τις πληροφορίες   του φαίνονται σαν  Όνειρο. Απίστευτο. Αρκεί όμως να προσπαθήσει να αποδείξει ότι δεν είναι αληθινό για θα το συνειδητοποιήσει. Όλα είναι γεγονότα, στοιχεία του πραγματικού κόσμου που επιβεβαιώνονται πολύ εύκολα. Ένα όνειρο αλλιώτικο από τα άλλα. Πολύ αληθινό, που το βλέπουν όσοι δεν κοιμούνται  και το αγνοούν οι κοιμισμένοι (και όσοι τα τσεπώνουν για να κάνουν τους κοιμισμένους και να παρασύρουν και τους άλλους).  Κάποιοι σεσημασμένοι «παπαγάλοι» θα βιαστούν να καταστείλουν κάθε ελπίδα. Το κάνουν χρόνια Θα πουν με ειρωνεία «καλά ρε μεγάλε, θα έρθει ο τουρισμός και καθόμαστε στο καφενείο όλη μέρα και θα τρώμε όλοι με   χρυσά κουτάλια».    Σίγουρα όχι. Η ελπίδα να κάθεται  κάποιος  στο καφενείο όλη μέρα και να τρώει με χρυσά κουτάλια αφορά τον τεμπέλη. Τον τεμπέλη που σέρνεται εξυπηρετώντας  ακόμα και συμφέροντα που βλάπτουν την υγιή κοινωνία, αρκεί να του δίνουν ένα ξεροκόμματο (για να ζει να τους υπηρετεί) και το τάξιμο του διορισμού. Να  έρθει κάποτε η ώρα να κάθεται και να τον πληρώνουν τα κορόιδα. Αυτοί που ξέρουν όμως ότι  κάθε εκδοχή αξιοπρεπούς ζωής έχει βασικό συστατικό την εργασία, τα πιο πάνω είναι όνειρο γιατί δίνουν την ευκαιρία. Και αν δεν φοβάσαι την δουλειά και σου δίνεται και η ευκαιρία δεν φοβάσαι τίποτα.  Δεν προσκυνάς κανέναν. Και εδώ είναι που η «ευκαιρία» για δουλειά  χαλάει την «πιάτσα» και διώκεται από όσους θέλουν τους πολλούς να προσκυνάνε.  Αυτά όμως αφορούν τα έργα των ανθρώπων ενώ το θέμα είναι τα μοναδικά χαρακτηριστικά του τόπου μας.

 Όσοι πρωτοέρχονται σε επαφή με αυτό το μάζεμα των πληροφοριών για τον τόπο που ζούμε δυσκολεύονται να πιστέψουν πόσο ευλογημένος είναι. Και εκεί που κάποιοι  νομίζουν ότι ξύπνησαν πρώτοι και  τα ξέρουν όλα παθαίνουν και αυτοί έκπληξη με νέα στοιχεία που ανακαλύπτονται και τους κάνουν να ψάχνουν να βρουν τον υπερθετικό του «ευλογημένου τόπου».