Χθες ο Μαζωνάκης, σήμερα ο Μπισμπίκης: Ποιο θα είναι το επόμενο «μεγάλο θέμα»;

Αξιολογώντας ως πιο σημαντικό ένα τροχαίο από τη συνάντηση Τραμπ - Νετανιάχου, τα κυρίαρχα μέσα αναδεικνύουν το ασήμαντο χάριν τηλεθέασης, εξυπηρετώντας συγκεκριμένες σκοπιμότητες που θα μετατοπίσουν το ενδιαφέρον της κοινωνίας από τα σημαντικά.

ΗΤΑΝ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ της συννεφιασμένης περασμένης Δευτέρας και ήδη από το πρωί οι ραδιοφωνικοί ενημερωτικοί (sic) σταθμοί και οι περισσότερες ιστοσελίδες είχαν σε περίοπτη θέση μια ιστορία με τον κ. Μπισμπίκη. Δεν τον γνώριζα μέχρι που έμαθα πως είναι ηθοποιός. Στις πρώτες θέσεις των δελτίων υπήρχε η ιστορία του. Αυτός ο άνθρωπος εκείνη την ημέρα και τις ημέρες που ακολούθησαν κέρδισε αρνητική δημοσιότητα σε εξαιρετικά μεγάλες δόσεις, γιατί τον κατηγορούσαν πως ένα ή δυο βράδια νωρίτερα έπεσε με το αυτοκίνητό του επάνω σε τρία παρκαρισμένα αυτοκίνητα και έναν φράχτη και μετά εξαφανίστηκε. Φοβερό έγκλημα – τόσο σημαντικό που είδα δημοσιευμένες φωτογραφίες του ενώ οδηγούνταν με χειροπέδες στον εισαγγελέα!

Για ένα πλημμέλημα κατά το οποίο χτυπήθηκαν παρκαρισμένα αυτοκίνητα και ένας φράχτης τού φόρεσαν χειροπέδες, ενώ ο ίδιος, αρκετές ώρες μετά, παρουσιάστηκε, ή αναγκάστηκε να παρουσιαστεί, στη Δικαιοσύνη. Άλλωστε, το ενδιαφέρον δεν είναι τι ισχυρίστηκε ο ηθοποιός, αν είπε ή όχι ψέματα για να υπερασπιστεί τον εαυτό του εν όψει της δίκης· το ενδιαφέρον είναι πώς αξιολογείται ένα γεγονός, ποια ιεράρχηση προτείνουν τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης στην κοινωνία, πόσο είναι ικανά τα τελευταία να διαπομπεύσουν ανθρώπους, πως λειτουργεί όλο αυτό έμμεσα στον τρόπο που διαμορφώνουμε αντιλήψεις.

Οι γνωστοί «Ευαγγελάτοι» (που δεν είναι λίγοι πια, αλλά κυριαρχούν στην ελληνική δημοσιογραφία) αφιέρωσαν δεκάδες ώρες τηλεθέασης για να προβάλουν σε δελτία ειδήσεων και ενημερωτικές εκπομπές (sic) μια ιστορία που δεν (θα έπρεπε να) έχει κανένα ειδησεογραφικό ενδιαφέρον, ήταν απλά ένα τροχαίο χωρίς ανθρώπινα θύματα. 

Τι ακολούθησε την ίδια αλλά και τις επόμενες ημέρες το γνωρίζουμε όλοι: οι γνωστοί «Ευαγγελάτοι» (που δεν είναι λίγοι πια, αλλά κυριαρχούν στην ελληνική δημοσιογραφία) αφιέρωσαν δεκάδες ώρες τηλεθέασης για να προβάλουν σε δελτία ειδήσεων και ενημερωτικές εκπομπές (sic) μια ιστορία που δεν (θα έπρεπε να) έχει κανένα ειδησεογραφικό ενδιαφέρον, ήταν απλά ένα τροχαίο χωρίς ανθρώπινα θύματα. Φιλοξένησαν «ειδικούς» για να φωτίσουν λεπτομέρειες του… συγκλονιστικού γεγονότος, έδωσαν ανούσια στοιχεία ενός απλού τροχαίου, έβγαλαν δημοσιογράφους του δικαστικού ρεπορτάζ για να μας πληροφορήσουν τι προβλέπει ο νόμος για ένα απλό τροχαίο, λειτούργησαν ως τηλεοπτικοί εισαγγελείς, έφτασαν στο σημείο να κάνουν μεγάλα αφιερώματα στη ζωή του Μπισμπίκη, στις σχέσεις του, στη ζωή του. Και όλα αυτά γιατί ο Μπισμπίκης είναι ευρύτερα γνωστός.

Το πιο εντυπωσιακό είναι πως και η κρατική ΕΡΤ, η οποία κάποτε απέφευγε τον κιτρινισμό, τη χυδαιότητα και τον εντυπωσιασμό, δήλωσε το «παρών» σε αυτό το κιτς παρακμιακό κουτσομπολιό που ονομάζουν δημοσιογραφία. Παρουσιάστρια κεντρικού δελτίου ειδήσεων χαρακτήρισε «μεγάλο θέμα της ημέρας» το τροχαίο, έβγαλε στον αέρα μια ρεπόρτερ από το δικαστήριο, στο οποίο είχε οδηγηθεί ο ηθοποιός, και αξιολόγησε την άνευ σημασίας ιστορία με τον ηθοποιό ως πιο σημαντική από τη συνάντηση Τραμπ - Νετανιάχου που θα πραγματοποιούνταν εκείνη την ημέρα και αντικειμενικά είχε τεράστιο ενδιαφέρον όταν δεκάδες ζωές εξακολουθούν να χάνονται στη Γάζα, αλλά και από τις εξελίξεις αναφορικά με τη δίκη για τα Τέμπη που απασχολεί έντονα την ελληνική κοινωνία – οι δύο τελευταίες παρουσιάστηκαν μετά την ιστορία με τον Μπισμπίκη.

Αυτό το τελευταίο, δηλαδή η στάση της ΕΡΤ, η οποία πια υιοθετεί ανάλογες λογικές διαπόμπευσης ανθρώπων, κιτρινισμού και εντυπωσιασμού, ήταν η μοναδική νέα διαπίστωση σε ό,τι αφορά τη δημοσιογραφική διαχείριση θεμάτων με τρόπο που παραπέμπει σε μια απόλυτη παρακμή και μια δυστοπία. Τα υπόλοιπα κυρίαρχα μέσα και ιδιαίτερα η ιδιωτική τηλεόραση συμπεριφέρθηκαν με τον γνωστό τρόπο που θέλει να αναδεικνύεται το ασήμαντο χάριν τηλεθέασης, εξυπηρετώντας συγκεκριμένες σκοπιμότητες που θα μετατοπίσουν το ενδιαφέρον της κοινωνίας από τα σημαντικά· η «μολυσμένη» δημοσιογραφία που χθες διαπόμπευσε τον Μαζωνάκη, σήμερα τον Μπισμπίκη και αύριο όποιον άλλο πέσει στα νύχια της.

Το πρόβλημα δεν είναι απλό και δεν αφορά μόνο κάποιους που προσπαθούν να κερδίσουν τηλεθέαση, επισκεψιμότητα και αναγνωσιμότητα που μεταφράζονται σε πολλά χρήματα, δηλαδή δεν είναι απλώς ένας ανταγωνισμός αθλιότητας για την ανάδειξη του τίποτα μόνο για οικονομικά οφέλη. Επίσης, δεν πρόκειται μόνο για μια δημοσιογραφία σκοπιμότητας η οποία εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα επιχειρώντας κάθε φορά να στρέψει το ενδιαφέρον της κοινωνίας σε άλλα θέματα, μακριά από αυτά που θα έπρεπε να την ενδιαφέρουν. Δεν περιορίζεται σε αυτά, έχει πολλές ακόμα συνέπειες.

Ο αποδέκτης μιας ειδησεογραφικής αξιολόγησης που θέλει πιο σημαντική την ανάδειξη ενός τροχαίου από τη συνάντηση Τραμπ - Νετανιάχου, που επηρεάζει χιλιάδες ζωές ανθρώπων, ή ακόμα και από το δυστύχημα των Τεμπών που έχει σημαδέψει ως φαίνεται ανεξίτηλα την ελληνική κοινωνία, διαμορφώνει τις απόψεις του, κάνει ιεραρχήσεις με βάση όσα εισπράττει και επηρεάζεται σε καθοριστικό βαθμό απ’ όσα μεταδίδουν τα μεγάλα μέσα.

πηγή