Συνέντευξη με τον καλλιτέχνη Δημήτρη Αποστόλου

 

1. Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με το θέατρο; Τι σε οδήγησε στην επιλογή να γίνεις σκηνοθέτης και ηθοποιός;

Δεν υπάρχει απάντηση σε αυτό ... Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να γίνω ηθοποιός ... Από πάντα ασχολούμαι με το θέατρο!

Χαριτολογώντας έλεγα πως μάλλον η πρώτη λέξη που είπα όταν μίλησα ήταν θέατρο. 

Όταν λέω ασχολούμαι μιλώ για τα πάντα γύρω από το θέατρο  από το κείμενο ως τα σκηνικά, κοστούμια, ηλεκτρικά... έμαθα να καρφώνω , να ράβω να φτιάχνω φώτα.

Τώρα για το σκηνοθέτης ξεκίνησε από ανάγκη. Όταν έστησα την πρώτη ομάδα χρειαζόταν κάποιος να είναι ο συντονιστής, ο δάσκαλος, ο μαέστρος... έτσι ανέλαβα το ρόλο του σκηνοθέτη . Αργότερα  ήρθε η μαγεία της δημιουργίας και ο πραγματικός ρόλος του δασκάλου- σκηνοθέτη. Όπως λέει και ο Ζαν Κοκτώ στο «Ψέμα» (Φαντάσου να εφευρίσκεις ένα φανταστικό κόσμο και να κάνεις τους άλλους να τον πιστεύουν).   

2. Τι σε εμπνέει καλλιτεχνικά; Ποιες είναι οι βασικές επιρροές σου στη σκηνοθεσία και την υποκριτική;  

                                                                                                                    

Είμαι συναισθηματικός σκηνοθέτης. Μπορεί να με εμπνεύσει ένα μουσικό κομμάτι, ένα τοπίο, οι ίδιοι οι ηθοποιοί μου . Ψάχνω πάντα το θεατρικό έργο να μας πηγαίνει λίγο παραπέρα πρώτα εμάς και μετά το κοινό . Η πρώτες μεγάλες μου επιρροές ήταν οι δάσκαλοι μου στην σχολή . Όλοι σπουδαίοι ηθοποιοί κ σκηνοθέτες του εθνικού θεάτρου. Η ελεύθερη σκηνή, Το θεσσαλικό Θέατρο ( ήθελα κάτι παρόμοιο να δημιουργήσω στην Άμφισσα). Ο Α. Βουτσινάς , ο Κ. Τσιάνος σκηνοθέτες που μάθαινα παρακολουθώντας τις δουλειές τους τους θεωρώ και αυτούς δασκάλους μου.   Ο Μ. Κακογιάννης , ο Θ. Τερζόπουλος. Πόσο τυχεροί είμασταν τα πρώτα χρόνια που ο Τερζόπουλος ήταν καλλιτεχνικός Δ/ντης  στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Δελφών. Είχαμε παρακολουθήσει παραστάσεις απ’ όλο τον κόσμο ! Αξέχαστες παραγωγές.  

3. Τι σε ενέπνευσε να ανεβάσεις το "Cabaret" σε έναν τόσο ασυνήθιστο σκηνικό όπως ένα υπαίθριο χώρο στάθμευσης; 

Πρώτα απ’ όλα με ενέπνευσε ο συγγραφέας.  Ο Καρλ Βάλεντιν. (1882 – 1948) ήταν Βαυαρός κωμικός, ο οποίος επηρέασε σε μεγάλο βαθμό της κουλτούρας της γερμανικής βαϊμάρης. Ο Βάλεντιν, σε πολλές περιπτώσεις, ονομάστηκε και ο Γερμανός Τσάρλι Τσάπλιν. Ήταν επίσης και σκιτσογράφος και ποιητής, με τη συνολική δουλειά του να έχει εμπνεύσει σπουδαίους λογοτέχνες όπως ο Μπέρτολτ Μπρεχτ και ο Σάμιουελ Μπέκετ. Μοίρασα στο θίασο διάφορα από τα σύντομα σκετς του  που τα παρουσίαζε ο ίδιος σε Καμπαρέ και μπυραρίες της εποχής. Σαν άσκηση για το Θίασο. Σαν άσκηση πήγε πολύ καλά και αποφασίσαμε  να το κάνουμε παράσταση έτσι το πλαισίωσα με γνωστά τραγούδια από μιουζικαλ και το τραγούδι «Μαύρο Βελούδο» της Αφροδίτης Μάνου που την ευχαριστώ πολύ που μου το εμπιστευτικέ και όπως μου είπε «Ανεπιφύλακτά ότι θέλεις , γιατί φυλάς Θερμοπύλες εσύ.»  . Έστησα ένα καμπαρέ με χορό τραγούδια και ανάμεσα τα σκετς του Βάλεντιν. Τώρα γιατί στο πάρκινγκ…. Μου αρέσει να παρουσιάζω τις παραστάσεις μου σε ξεχωριστούς χώρους . Χώρους που μου κάνουν κάτι, μου λένε κάτι. Πολλές φορές (όπως στο «Η Μήδεια αλλιώς και το ψέμα») ο ίδιος  χώρος που επιλέγω είναι και το σκηνικό. Στο συγκεκριμένο χώρο έχω παρουσιάσει το «Ματωμένο γάμο» του Λόρκα και «Το γλέντι» της Α. Μαργαρίτη (όπου στήσαμε μια προσφυγική γειτονιά με φόντο το κάστρο).

     

4. Ποιες προκλήσεις αντιμετώπισες κατά τη διάρκεια μίας παραγωγής θεατρικής παράστασης;

Το ανέβασμα μιας θεατρικής παράστασης από μόνο του είναι μια σκέτη πρόκληση. Ειδικά όταν κάνεις θέατρο σε μια μικρή πόλη 36 χρόνια … 

όλα είναι πρόκληση. 

5. Πώς αντέδρασε το κοινό της Άμφισσας σε μια τόσο φιλόδοξη παραγωγή; Ποια ήταν η αίσθησή σου από τις αντιδράσεις του κοινού;
    

Όλες οι παραγωγές είναι φιλόδοξες ! Ακόμα μου μιλάνε στο δρόμο για «Το σπίτι της Μπερνάντας Άλμπα» το «Ματωμένο γάμο», ¨Τη Δόνα Ροζίτα», «Την θαυμαστή Μπαλωματού»  του Λόρκα, ή την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, «Της γυναίκες της Τροίας» του Ευριπίδη τις «Εκκλησιάζουσες»  του Αριστοφάνη. 

Το «Η ζωή μας ένα Καμπαρέ» ήταν μια παράσταση με πολύ αγάπη και νοσταλγία. Έχω ξανά ανεβάσει Καρ Βάλεντην το 1990. Το άλλο που είχε αυτή η παράσταση είναι ότι είχα μαζί μου μια νέα συνάδελφο ένα ταλαντούχο κορίτσι την Βιολέτα Γαλανοπούλου . Αλλά και δυο άλλα ταλαντούχα κορίτσια από το μουσικό σχολείο Άμφισσας την Τριανταφυλλιά Κουτσογιαννοπούλου ,το αηδόνι μας την Έλενα Αβραμίκου και σε πρώτη εμφάνιση την Ασημίνα Παπαδήμα.               Όλος όμως ο θίασος έχει πια πείρα, εμπειρία και τους θεωρό   επαγγελματίες. Δουλέψανε με πολύ κέφι . Ποτέ μια παράσταση δεν είναι του ενός . Μπορεί  ένας να είναι ο μαέστρος αλλά για να πάει καλά πρέπει όλοι να είναι σωστοί !!! 

Το κοινό !!!! Το κοινό μας αγαπά, μας στηρίζει , είναι δίπλα μας !!!

 Η αλήθειά είναι ότι με ξάφνιασαν οι αντιδράσεις του κοινού στη συγκεκριμένη παράσταση . Την δεύτερη μέρα άρχισε να βρέχει και δεν σηκωνότανε κανείς να φύγει . Σχεδόν τελειώσαμε την παράσταση μέσα στη βροχή. 

6. Πώς είναι η στήριξη της τοπικής κοινότητας στις πολιτιστικές πρωτοβουλίες; 

Η τοπική κοινότητα πάντα στηρίζει τις πολιτιστικές πρωτοβουλίες, έχει πολιτιστική παράδοση . Η μικρή μας πόλη πάντα είχε μουσικούς, ποιητές, εικαστικούς, ηθοποιούς, κεραμιστές και πάντα τους στηρίζει και τους τιμά. Μην ξεχνάτε ότι στην Άμφισσα υπάρχει το ιστορικό Μεγάλο Καφενείο που την σκηνή του την έχουν πατήσει όλα τα μπουλούκια του τότε και μέσα σε αυτά και πολλά ιερά τέρατα όπως Αυλωνίτης, Φωτόπουλος, Μακρής, Καλή Καλο κ.ά 

7. Θέλεις να μας μιλήσεις λίγο για την ιστορία του θεάτρου στην Άμφισσα; Από που ξεκίνησε ;

Το 1988 ξεκίνησα με την πρώτη παράσταση επιθεώρηση στο θέατρο του κάστρου . Συνεργάστηκα με το Π.Κ.Φ.  Ήταν τόση πολύ η προσέλευση του κόσμο που την άλλη χρονιά ο Δήμαρχος έβαλε και  δεύτερη εξέδρα. Το 1989 σε συνεργασία με το Δήμο Άμφισσας ανέβασα το «Φιντανάκι» του Π.Χορν. το 1990 ξανά επιθεώρηση αρχικά με το Π.Κ.Φ και στην αφίσα σαν θεατρική ομάδα «Μπουμ»… Δύσκολα χρόνια, πολύ δύσκολα

Έτσι του χρόνου 1991 έκανα αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία θεάτρου το «Μαγικό Σανίδι»…Πολλές φορές λέω ότι όλα γίνανε πάνω σε ένα πείσμα. Όσο έβρισκα εμπόδια και δυσκολίες τόσο πείσμονα και έλεγα ότι θα καταφέρω να έχει η Άμφισσα ένα δικό της μόνιμο θέατρο, το Μαγικό Θέατρο όπως τελικά ονομάστηκε η ομάδα, και μετά από 36 χρόνια μπορώ να πω ότι η Άμφισσα έχει το δικό της θέατρο. Το Μαγικό Θέατρο Άμφισσας.      

8. Συνεργάζεσαι με άλλους καλλιτέχνες στην περιοχή; Υπάρχει μια καλλιτεχνική κοινότητα στην ελληνική επαρχία που στηρίζει τέτοιου είδους εγχειρήματα; Θεωρείς ότι υπάρχει ενδιαφέρον για το θέατρο και την τέχνη στην Άμφισσα, στην Ιτέα ή στο Γαλαξίδι;

Θέλω και προσπαθώ να συνεργάζομαι με όλους. Με κάποιους ταιριάζουν τα χνώτα μας και συνεργαζόμαστε συνέχεια με άλλους λιγότερο. Το θέατρο είναι μια τέχνη (όπως λέω και στους μαθητές μου ) που περιλαμβάνει όλες τις τέχνες . Έτσι και βέβαια συνεργάζομαι με μουσικούς, εικαστικούς, χορογράφους , συγγραφής… Έχω δουλέψει και Ιτέα και Γαλαξίδι και έχω στήσει ομάδες . Στην Ιτέα υπάρχει τώρα θεατρική ομάδα η Υποκριτέα, αλλά και στο Γαλαξίδι μια νέα ομάδα (και έχω ακούσει πολύ καλά λόγια) «Λοκροί» που έχουν ανεβάσει δυο έργα με μεγάλη επιτυχία αλλά και στην Άμφισσα έχουμε δεύτερη ομάδα Lockdown της Πάτυ Καρλιάφτη φίλης και μαθήτρια μου, αλλά και στην Γραβιά έγινε μια θεατρική ομάδα και στο Λιδορίκι . Χαίρομαι πολύ  όταν δημιουργούνται θεατρικές ομάδες και πάντα ενημερώνομαι για την πορεία τους. Πιο παλιά  βοηθούσα τις ομάδες, τώρα δεν μου είναι εύκολο λόγο χρόνου, αλλά πάντα είμαι εδώ για όποια συμβουλή .                           

9. Ο Πάνος Μπαλτάς σε ένα σχόλιο του είπε πως αν συνεργαζόσουνα με επαγγελματίες ηθοποιούς (όπως τώρα με την Βιολέτα Γαλανοπούλου) θα μπορούσες να είχες κάνει άλλη καριέρα,  πιστεύεις πως έχει δίκαιο; 

 

Έχω συνεργαστεί με επαγγελματίες . Στην Αντιγόνη και το Φιάκα παίζανε μόνο επαγγελματίες όταν έγινε προσπάθεια να γίνει Δημοτικό Θέατρο Άμφισσας, όπως και στη Θαυμαστή Μπαλωματού όπου ήταν μια δουλειά στην Αθήνα με την Κωνσταντίνα Μιχαήλ όπου κλήθηκα να κάνω διασκευή στο κείμενο και να σκηνοθετήσω. Αλλά και σε παραστάσεις μου εδώ πολλές φορές συμμετείχαν επαγγελματίες φίλοι μου είτε  ηθοποιοί είτε σκηνογράφοι – ενδυματολόγοι είτε μουσικοί .  Το «άλλη καριέρα» ? Δεν θα ήθελα άλλη καριέρα … Αγαπώ το θέατρο και όλη η ζωή μου είναι γεμάτη θέατρο … τι άλλο να θέλω ?

10. Πιστεύεις πως ο Δήμος και η Περιφέρεια θα μπορούσαν να βοηθήσουν πιο ενεργά το έργο σου, από την συνήθεις, κάλυψη μόνο των ηχητικών, τακτική και πώς ;

Το σίγουρο είναι ότι έχουν κατά κάποια τρόπο αγκαλιάσει το θέατρο … ή εμένα ! Και βέβαια θα μπορούσαν . Θα μπορούσε να γίνει Δημοτικό Θέατρο ή να ενταχτεί  στο Δίκτυο Δελφών.     

11. Ο καλλιτεχνικό Δ/ντης του Φεστιβάλ των Δελφών είχε δηλώσει πρόσφατα πως Τέχνη χωρίς χρήματα δεν γίνεται. Τι άποψη έχεις;
     

Σύμφωνό απόλυτα . Και μια και μου αναφέρεις το καλλιτεχνικό Δ/ντη του Φεστιβάλ Δελφών να πω ότι η πιο σημαντική καλλιτεχνική στιγμή για την πόλη, το δήμο, το νομό,  είναι που το φεστιβάλ Δελφών έχει καλλιτεχνικό Δ/ντη τον κ. Δημήτρη Μαραμή. Σπουδαίος καλλιτέχνης και άνθρωπος!

12. Φέτος ακούστηκαν πρώτη φορά κάποιες φωνές για ανανέωση στα πολιτιστικά δρώμενα της Άμφισσας (Στοιχείο της Άμφισσας, Γιορτή της Πόλης κτλ) με την ανάθεση τους σε επαγγελματίες, ώστε να φύγει από το τοπικό / ερασιτεχνικό επίπεδο που ήταν και αυτό άλλωστε που το ανέδειξε αρχικά. Πιστεύεις πως μπορεί να υπάρξει μια χρυσή τομή;

 

Το στοιχείο της Χάρμαινας ξεκίνησε από το Εικαστικό εργαστήρι με καλλιτεχνικό Δ/ντη τον κ. Γιώργο Σκυλογιάννη (τι πιο επαγγελματικό ) την δεύτερη χρονιά μπήκα κι εγώ στην ομάδα προσθέτοντας τις νεράιδες. Όταν ο Γιώργος άφησε το στοιχειό  ανέλαβε η Βούλα Δακαλοπούλου και μαζί της εγώ που πρόσθεσα στην αρχή το μικρό δρώμενο με την αφήγηση του μύθου για τον Κωνσταντή και την Λενιώ   που έγραψε η Μάντυ Δακαλοπούλου . Τώρα απ’ ότι ξέρω το στοιχείο το έχει αναλάβει το Π.Κ.Φ. που πάντα όλα αυτά τα χρόνια ήταν στους εθελοντές / ερασιτέχνες Η Γιορτή της πόλης από την χρονιά που ξεκίνησε το δρώμενο – αναπαράσταση με δήμαρχο τον Θ. Παναγιωτόπουλο  το ανέλαβα εγώ με την Έφη Ζουμά (Φωτογράφος , Γραφίστρια) σε ιδέα δική μου της Βίκης και Έφης Ζουμά. Οι ερασιτέχνες και εθελοντές και οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι συμμετείχαν συμμετέχουν και θα συμμετέχουν γιατί αυτός είναι ο σκοπός και των δυο συγκεκριμένων εκδηλώσεων η συμμετοχή του κόσμου .   

Αν θεωρείς τοπικό / ερασιτεχνικό επίπεδο, εμένα, τον Σκυλογιαννη, την Δασκαλοπούλου , την Ζουμά μάλλον θα μπερδεύτηκες γιατί ο εθελοντισμός πάντα μπερδεύει τους ερασιτέχνες με τους επαγγελματίες . 

  Αλήθεια μίλησε μου για αυτές τις φωνές ανανέωσης . Μπορεί κάτι να άκουσες που δεν το έχω ακούσει .   

13. Πώς συνδυάζεις την προσωπική σου ζωή στην επαρχία με την καλλιτεχνική σου δημιουργία; Σε επηρεάζει η τοπική κουλτούρα στο έργο σου;
    
    

Είναι δυο διαφορετικά πράγματα . Στην καθημερινότητα μου είμαι ο Δημήτρης, για κάποιους άλλους ο Μήτσος και για κάποιους πολύ δικούς μου ο Μητσάκης . Στης καλλιτεχνικές δημιουργίες είμαι ο δάσκαλος όπως με λένε όλοι αυτοί που μου εμπιστεύονται  την ψυχούλα τους, τα συναισθήματα τους, τις φοβίες τους, τις ανασφάλειές τους τα όνειρα τους. Είμαι εδώ για να βοηθήσω το κάθε νέο παιδί να ανοίξει τα φτερά του και να πετάξει . 

Τα πάντα με επηρεάζουν στο έργο μου . Όσο για την τοπική κουλτούρα πως είναι δυνατών να μην με επηρεάζει ενώ είμαι μέρος της .    

   

14. Ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σου; Υπάρχουν νέα έργα ή ιδέες που θα ήθελες να πραγματοποιήσεις στο μέλλον; Σκοπεύεις να συνεχίσεις με παρόμοια εγχειρήματα σε υπαίθριους ή μη συμβατικούς χώρους;

Πάντα υπάρχουν νέα έργα και ιδέες. Πριν ακόμα τελειώσει ένα έργο έχει αρχίσει να γεννιέται ένα άλλο. Ανάλογα το έργο και την ιδέα θα βρεθεί κ ο κατάλληλος χώρος να το αγκαλιάσει.  

15. Πώς φαντάζεσαι το μέλλον της θεατρικής σκηνής στην επαρχία; Υπάρχει περιθώριο για περισσότερη ανάπτυξη; Πιστεύεις πως θα μπορούσε να υπάρξει εφηβικό θέατρο στην περιοχή μας;

Ο χρόνος έχει δείξει πως το θέατρο είναι μια τέχνη που δεν πεθαίνει. Δεν μπορώ να ξέρω πως θα είναι μετά από 20 χρόνια … αλλά θα είναι. Η ανάπτυξη δεν οφείλετε στους καλλιτέχνες , αλλά στην πολιτεία, στο κράτος. Όπως πολύ σωστά είπε ο Δ. Μαραμής  «Τέχνη χωρίς χρήματα δεν γίνεται»  Δεν είναι εύκολο το εφηβικό θέατρο . Τα παιδιά έχουν πολύ μελέτη και λίγο ελεύθερο χρόνο. Έχω κάνει προσπάθειες . Το σχολείο είναι ένας χώρος που μπορεί να γίνει εφηβικό θέατρο . Κάποιοι καθηγητές αν και δεν έχουν τις γνώσεις προσπαθούν. Στόχος μου είναι να κάνω κάποια σεμινάρια σε εκπαιδευτικούς ελπίζω σύντομα να γίνει . Δυστυχώς το θέατρο στα σχολεία δεν έχει μπει ουσιαστικά … είναι του φαίνεστε…. Και μόνο στο Δημοτικό και μόνο στις πρώτες 4 τάξης. Σκεφτείτε ότι στο νομό μας παίρνουν 1 Θεατρολόγο/ ηθοποιό μόνο. Το κάνουν οι δάσκαλοι το μάθημα  με μεγάλη επιτυχία ….       

                                                                                     

"Η συνέντευξη δόθηκε για την ΚΟΙΝΣΕΠ ΜΑΝΤΕΙΟ "