Ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση προετοιμάζεται να μετατραπεί σε ενιαίο κράτος, η πολιτική της εξέλιξη κάνει ένα αυταρχικό βήμα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση παρουσιάζει την εκλογή των ευρωβουλευτών και αυτή του Προέδρου της Επιτροπής ως εκδηλώσεις του δημοκρατικού της χαρακτήρα. Ωστόσο, όλα αυτά είναι απλώς ένα κουκλοθέατρο. Τα ουσιαστικά έχουν ήδη συζητηθεί αλλού, χωρίς να το έχει ακούσει κανένας. Αυτή η σκηνοθεσία θα πρέπει να είναι αρκετή να κάνει τον κόσμο να πιστεύει ότι το ήδη γραμμένο κομμάτι εμφανίστηκε ξαφνικά από την λαϊκή βούληση.
Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΓΡΑΦΤΕΙ
Η εκλογή των ευρωβουλευτών προβλέπεται να είναι εσκεμμένα συγχυσμένη. Δεν υπάρχουν ακόμα πολιτικά κόμματα σε ευρωπαϊκή κλίμακα, παρότι το συζητάμε πενήντα χρόνια και έχουν συμπεριληφθεί στις συνθήκες, αλλά υπάρχουν μόνο ευρωπαϊκοί συνασπισμοί εθνικών κομμάτων, κάτι που δεν είναι καθόλου το ίδιο. Αυτοί οι συνασπισμοί παρουσιάζουν ο καθένας έναν Spitzenkandidat, κατά γράμμα έναν "επικεφαλής της λίστας", οι οποίοι δεν είναι υποψήφιοι για το Κοινοβούλιο και δεν εμφανίζονται σε καμία από τις εθνικές τους λίστες. Πέντε από αυτούς θα συζητήσουν σε Eurovision το σχέδιό τους για να προεδρεύσουν της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Αυτοί είναι:
• Ο Walter Baier, Ευρωπαϊκή Αριστερά.
• Ο Sandro Gozi, Renew Europe Now;
• Η Ursula von der Leyen, Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα.
• Ο Terry Reintke, Ευρωπαίοι Πράσινοι.
• Ο Nicolas Schmit, Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα.
Η ομάδα «Ταυτότητα και Δημοκρατία» δεν προσκλήθηκε σε αυτή την παράσταση, επειδή οι πέντε προηγούμενες ομάδες έχουν ιδιαίτερη αντίληψη για τη δημοκρατία. Θεωρούν ότι η «Ταυτότητα και Δημοκρατία» δεν παίζει το ίδιο παιγνίδι με τις ίδιες και αρνούνται να συζητήσουν μαζί της.
Αυτή η συζήτηση δεν θα γίνει σε στούντιο, αλλά στο ημικύκλιο της ευρωβουλής· ένα επιβλητικό ντεκόρ. Η πρόεδρος της Βουλής, Ρομπέρτα Μέτσολα, εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι οι αιρετοί βουλευτές βρίσκονται σε προεκλογική εκστρατεία για να παραχωρήσει αυτό το ντεκόρ στους τηλεοπτικούς παραγωγούς, χωρίς να προειδοποιήσει τους βουλευτές. Πολλοί θα είχαν κάτι να πούνε.
Θα πραγματοποιηθεί στα αγγλικά. Αυτή είναι ένα άλλο αξιοπερίεργο φαινόμενο της Ένωσης: κάθε κράτος μέλος έχει το δικαίωμα να ζητήσει τη μετάφραση όλων των επίσημων εγγράφων σε μια γλώσσα της επιλογής του. Ως εκ τούτου, η Ένωση διαθέτει 23 επίσημες γλώσσες για 27 κράτη μέλη ή 552 πιθανούς συνδυασμούς γλωσσών. Όμως κανένα κράτος δεν ζήτησε τα αγγλικά να είναι μία από τις γλώσσες της Ένωσης. Η Μάλτα, για παράδειγμα, που έκανε τα αγγλικά μία από τις δύο επίσημες γλώσσες της, προτίμησε να χρησιμοποιούνται τα μαλτέζικα στις Βρυξέλλες. Ωστόσο, τα αγγλικά έχουν γίνει, de facto, η 24η γλώσσα της Ένωσης και η μόνη κοινή σε όλους. Αυτό προφανώς έχει να κάνει με το γεγονός ότι η ΕΕ δεν είναι ευρωπαϊκό σχέδιο, αλλά ένα αγγλοσαξονικό σχέδιο.
Εξάλλου, αυτή η περίεργη συζήτηση ελάχιστη σημασία έχει, αφού όλοι γνωρίζουν ότι ο πρόεδρος της Επιτροπής θα επιλεγεί πιθανότατα εκτός αυτού του κύκλου: αναμένεται να είναι ο τραπεζίτης Mario Draghi [1]. Αυτό δεν είναι αδύνατο αφού το 2019, η Ursula von der Leyen δεν συμμετείχε σε αυτή τη συζήτηση και όμως έγινε πρόεδρος της Επιτροπής.
Κατανοήστε το καλά: βέβαια ο Μάριο Ντράγκι είναι 76 ετών, αλλά είναι πρώην διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Σε αυτόν τον ρόλο, έκανε τα πάντα για να διασφαλίσει ότι το ευρώ θα γίνει μη αναστρέψιμο. Κατάφερε, «Whatever it takes» («Ό,τι χρειάζεται», στα αγγλικά στο κείμενο), να το σώσει από την κρίση του δημοσίου χρέους της δεκαετίας του 2010. Δεν έλυσε κανένα πρόβλημα και διεύρυνε το χάσμα που χωρίζει τις οικονομίες των κρατών-μελών. Ως εκ τούτου, από την άποψη των κρατών-μελών, είναι ένας ανίκανος, αλλά όχι από τη σκοπιά των επενδυτικών τραπεζιτών· μια κάστα η οποία ήταν πάντα η δική του (ήταν νούμερο 2 στην Goldman Sachs για την Ευρώπη).
Η επιβεβαίωση της βελγικής (Βρυξέλλες), της γερμανικής (Mönchengladbach) και της ευρωπαϊκής έρευνας για διαφθορά με στόχο την Ursula von der Leyen δεν αφήνει περισσότερα περιθώρια αμφιβολίας [2]. Γίνεται επείγον για τους Θεσμούς να την ξεφορτωθούν. Ομοίως, οι βουλευτές που πιάστηκαν με τα χέρια στο μέλι παραγκωνίστηκαν διακριτικά, συμπεριλαμβανομένης της Αντιπροέδρου Εύας Καϊλή. Πρέπει να δίνεται η εντύπωση ότι η διοίκηση της Ένωσης είναι τίμια και ότι εξυπηρετεί τους «πολίτες» (sic)· εντύπωση, γιατί στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν ούτε Ευρωπαϊκός λαός, ούτε πολίτες, όπως αποδεικνύεται από την απουσία ευρωπαϊκών κομμάτων.
ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΕΕ ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ ΓΙΝΕΙ
Η Ένωση, η οποία είναι μια πολιτική δομή που υπερβαίνει κατά πολύ την αρχική «κοινή αγορά», πρέπει να αντιμετωπίσει μερικές εξωτερικές προκλήσεις:
Έχει υπογράψει μερικές συμφωνίες ελεύθερων συναλλαγών με κράτη ή μπλοκ που δεν σέβονται τους εσωτερικούς κανόνες της. Η ανταγωνιστική ισορροπία, η οποία βασιζόταν σε ένα σύνθετο σύστημα επιδοτήσεων, δεν είναι επομένως πλέον εξασφαλισμένη, δεδομένου ότι δεν υπάρχει συγκρίσιμο χρηματοπιστωτικό σύστημα σε παγκόσμια κλίμακα [3].
Αντί να συνδέσει το γεγονός των εμπορικών συναλλαγών με έναν τρίτο με τον σεβασμό των εσωτερικών κανόνων της Ένωσης, το συνέδεσε με το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ωστόσο, δύο από τους εμπορικούς της εταίρους θέτουν πολύ σοβαρά προβλήματα, χωρίς η ΕΕ να αντιδράσει.
• Το Ισραήλ δεν σέβεται κανένα από τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών που το αφορούν εδώ και 76 χρόνια. Επιπλέον, μόλις ξεκίνησε μια εθνοκάθαρση της Παλαιστίνης, σφαγιάζοντας περίπου 50.000 αμάχους και τραυματίζοντας περίπου 100.000 άλλους.
• Η Ουκρανία, της οποίας το σύνταγμα είναι ρητά ρατσιστικό, πραγματοποίησε δύο διαδοχικά πραξικοπήματα (2004 και 2014). Έκτοτε έχει εκλέξει τον πρόεδρό της, αλλά η θητεία του λήγει σήμερα, 21 Μαΐου 2024. Δεν έχουν προκηρυχθεί εκλογές και έχουν απαγορευτεί έντεκα πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης.
Τις τελευταίες εβδομάδες, η ΕΕ δεν έκανε ούτε ένα βηματάκι για τις συμφωνίες ελεύθερων συναλλαγών που υπέγραψε κατά παράβαση των εσωτερικών της κανόνων. Στα μάτια της, αρκεί απλώς να περιμένει να εξαφανιστεί το πρόβλημα: μέσα σε λίγα χρόνια, οι πληττόμενοι αγροτικοί τομείς θα έχουν εξαφανιστεί.
Από την άλλη, ανακοίνωσε τη στήριξη της για λύση για την Παλαιστίνη, αλλά και συνέχισε τη βοήθειά της στο αντιδημοκρατικό καθεστώς του Volodymyr Zelensky.
• Με το πρώτο σημείο, η ΕΕ φαίνεται πρόθυμη να αναγνωρίσει την Παλαιστίνη ως πλήρες μέλος των Ηνωμένων Εθνών. Διευκρινίζει ότι δεν υποστηρίζει το σχέδιο του ειδικού απεσταλμένου του ΟΗΕ, κόμη Φολκ Μπερναντότ (δολοφονήθηκε το 1949), αλλά ότι αναφέρεται στο σχέδιο της Αποικιακής Επιτροπής με πρόεδρο τον Γουίλιαμ Πιλ: θα έπρεπε να υπάρχουν δύο διακριτά κράτη και κυρίως όχι ένα διεθνικό κράτος όπου Εβραίοι και Άραβες θα ήταν ίσοι νομικά.
• Όσον αφορά την Ουκρανία, η ΕΕ συνεχίζει να αγνοεί τις συμφωνίες του Μινσκ, που εγκρίθηκαν με την απόφαση 2202 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, και την ευθύνη προστασίας που προκύπτει από αυτήν. Συνεπώς, όχι μόνο δεν συγχαίρει τη Ρωσία που έθεσε τέρμα στη σφαγή των Ρωσόφωνων στο Ντονμπάς, αλλά επιμένει να τον κατηγορεί ότι εισέβαλε στη γείτονά της.
Σε θέματα Άμυνας και Εξωτερικής Πολιτικής, οι θέσεις της ΕΕ είναι ακριβώς αυτές της G7, στην οποία συμμετέχει. Δεν υπάρχει περίπτωση να διαφέρει από αυτή, ή ακόμα απλά να εκφράσει κάποια απόχρωση. Ως εκ τούτου, η ΕΕ δημιουργεί επί του παρόντος μια βιομηχανία κατασκευής όπλων και συντονίζει κάθε χώρα έτσι ώστε να προμηθεύει συνεχώς την κυβέρνηση στο Κίεβο. Μέχρι το 2022 (ειδική επιχείρηση του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία), η ΕΕ δεν παράβαινε σε θέματα Άμυνας. Πράγματι, οι Ευρωπαϊκές Συνθήκες ορίζουν ότι αυτό το θέμα δεν είναι ευθύνη της. Η άμυνα του εδάφους της Ένωσης δεν εξαρτάται από τα κράτη μέλη της, αλλά από το ΝΑΤΟ, είτε είναι μέλη είτε όχι.
Ωστόσο, σε μόνιμη βάση, η Ατλαντική Συμμαχία καθόριζε πρότυπα διαλειτουργικότητας μεταξύ των μελών της, τα οποία διαβίβαζε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία ζητούσε από το Κοινοβούλιο να τα εγκρίνει. Στη συνέχεια μεταγράφονταν στο εθνικό δίκαιο από το καθένα από τα 27 κράτη μέλη. Αυτά τα πρότυπα κυμαίνονταν από τη σύνθεση της σοκολάτας (υπάρχει μια μπάρα σοκολάτας στο σιτηρέσιο των στρατιωτών της Συμμαχίας) έως το πλάτος των κύριων οδών κυκλοφορίας (για να μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τα άρματα μάχης των ΗΠΑ).
Η Επιτροπή δεν είχε καμία δυσκολία να αντιμετωπίσει ζητήματα εξοπλισμού. Το είχε κάνει ήδη για τα φάρμακα κατά τη διάρκεια της επιδημίας Covid. Σημειώστε ότι η γενίκευση αυτών των φαρμάκων δεν έχει αποδείξει τη χρησιμότητά της για την αντιμετώπιση της Covid-19. Δεν ήταν και δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Δεν ήταν μια καταστροφική επιδημία, αλλά μια πρόφαση για μια άσκηση κινητοποίησης στην οποία κάθε εξουσία έδειχνε τι μπορούσε να καταφέρει. Από αυτή την άποψη, η Επιτροπή απέδειξε ότι μπορούσε να αναλάβει ένα θέμα που δεν έμπιπτε στις αρμοδιότητές της και ότι μπορούσε ακόμη και να συνάψει γιγαντιαίες συμβάσεις στο όνομα των μελών της χωρίς να τους αποκαλύψει το μυστικό των διαπραγματεύσεών της.
Όταν η ΕΕ γίνει ενιαίο κράτος, η Επιτροπή θα πρέπει να επιδείξει την ίδια ικανότητα και ακόμη περισσότερες, καθώς η δράση της δεν θα παρεμποδίζεται πλέον από τα 27 κράτη μέλη. Θα έχουν εξαφανιστεί. Μετά από αυτή τη συγχώνευση, ο τραπεζίτης Μάριο Ντράγκι αναμένεται να πραγματοποιήσει «οικονομίες κλίμακας». Για παράδειγμα: δεν έχει νόημα η σπατάλη σε πρεσβείες για κάθε κράτος μέλος, ένα μόνο δίκτυο αρκεί για το ενιαίο κράτος. Μέχρι τότε τα προνόμια κάποιων θα τεθούν στην υπηρεσία όλων. Για παράδειγμα, η μόνιμη γαλλική έδρα στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών θα δοθεί στην Ένωση. Ή πάλι, η γαλλική ατομική βόμβα θα παραδοθεί στην Άμυνα της Ένωσης. Ουδέτερα κράτη, όπως η Αυστρία, θα έχουν εξαφανιστεί ούτως ή άλλως.
Ό,τι ισχύει για τα πολιτικά ζητήματα ισχύει και για τα οικονομικά. Ο Μάριο Ντράγκι υποστηρίζει εδώ και καιρό μια αναδιοργάνωση της οικονομίας της ΕΕ σύμφωνα με το σοβιετικό μοντέλο: κάθε περιοχή θα έχει τη δική της ιδιαιτερότητα. Εξάλλου, βασιζόμενη σε αυτήν την εξέλιξη, η ΕΕ συνήψε τις συμφωνίες ελεύθερων συναλλαγών στις οποίες αναφέρθηκα στην αρχή αυτού του άρθρου. Εάν η κτηνοτροφία θα παραμένει μια ιδιαιτερότητα της Πολωνίας, οι Κάτω Χώρες έχουν πάρει προβάδισμα αφήνοντας αυταρχικά τους αγρότες τους χωρίς δουλειά και η Γαλλία δεν θα καθυστερεί να αφιερώσει τα ταλέντα της σε άλλα καθήκοντα.
Η ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΕΜΠΟΔΙΩΝ
Το πραγματικό εμπόδιο για τη δημιουργία ενός ενιαίου κράτους μπορεί να προέλθει μόνο από τα κράτη μέλη που θα αρνούνται να εξαφανιστούν. Βρίσκεται στο Συμβούλιο των Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων.
Δύο εκ διαμέτρου αντίθετες και ασυμβίβαστες απόψεις αντικρίζουν η μία την άλλη. Τα δύο άκρα είναι στην πρώην Τσεχοσλοβακία: η Τσεχία κυβερνάται για λίγο περισσότερο από ένα χρόνο από τον στρατηγό Petr Pavel, πρώην πρόεδρο της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ. Το πρόγραμμά του είναι αυτό της G7 (επιβεβαίωση ενός κόσμου που διέπεται από κανόνες [4], ανάσχεση της Ρωσίας, υποστήριξη στους ακραίους Ουκρανούς εθνικιστές, προετοιμασία για αντιπαράθεση με την Κίνα). Αντίθετα, η Σλοβακία κυβερνάται εδώ και έξι μήνες από τον Ρόμπερτ Φίκο. Η συμμαχία στην οποία βασίζεται βέβαια περιλαμβάνει κάποιους νοσταλγούς του πατέρα Jozef Tiso, ο οποίος ίδρυσε, υπό την προστασία των Ναζί, ένα εθνικό-καθολικό καθεστώς κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Πιο σοβαρά, βασίζεται στους υποστηρικτές της ανεξαρτησίας από την ΕΣΣΔ που δεν αναγνώρισαν τον εαυτό τους στο πρόσωπο του Βάτσλαβ Χάβελ, του πράκτορα της CIA που ανέλαβε την εξουσία με αφορμή μια πολύχρωμη επανάσταση, την «βελούδινη επανάσταση». Ο πρώην κομμουνιστής Ρόμπερτ Φίκο ξεχωρίζει τη Ρωσία από την ΕΣΣΔ. Υπερασπίζεται έναν κόσμο οργανωμένο γύρω από το διεθνές δίκαιο (και όχι γύρω από τους «κανόνες» της G7). Υποστήριξε το ψήφισμα 2202 του Συμβουλίου Ασφαλείας και ως εκ τούτου ενέκρινε την επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία. Είναι ο ένας και μοναδικός ηγέτης της Ένωσης που κατείχε αυτή τη θέση (η Ουγγαρία του Viktor Orbán αποφεύγει να ασχοληθεί με αυτό το θέμα).
Πριν από λίγες ημέρες, το πρόβλημα επιλύθηκε: στις 15 Μαΐου 2024, ένα άτομο πυροβόλησε εναντίον του πέντε σφαίρες σε άμεση επαφή. Ο Ρόμπερτ Φίκο μεταφέρθηκε αμέσως (φωτογραφία). Έχει ήδη χειρουργηθεί δύο φορές και η ζωή του δεν κινδυνεύει πλέον. Η συζήτηση της οποίας ηγείτο εντός του Συμβουλίου διακόπτεται. Αναμένεται να μη ξαναγίνει.
Η ιστορία της ΕΕ είναι ήδη γραμμένη. Το υπέροχο με αυτό το σχέδιο είναι ότι καθώς σταδιακά ολοκληρώνεται, ανακαλύπτουμε γιατί οι Βρυξέλλες επέβαλαν κανόνες και γεγονότα που δεν είχαν κανένα νόημα όταν αποφασίστηκαν, αλλά αποκτούν νόημα από τώρα και στο εξής.
Το γκροτέσκο ντιμπέιτ των Spitzenkandidaten, στα αγγλικά και σε ένα μεγαλειώδες σκηνικό, αλλά χωρίς διακυβεύματα, θα έχει παίξει τον ρόλο του: να απασχολεί τα πλήθη ενώ οι άνθρωποι που μετράνε αποφασίζουν για το μέλλον τους στη σκιά. Όσοι αντιτίθενται στο σχέδιο του ενιαίου κράτους θα εξαλειφθούν.
[1] “Παρίσι 2024 και Βερολίνο 1936 στην υπηρεσία ενός ακατόρθωτου αυτοκρατορικού ονείρου”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 30 Απριλίου 2024.
[2] « L’affaire von der Leyen », Réseau Voltaire, 1er avril 2024.
[3] “Η Ευρωπαϊκή Ένωση ενάντια στους αγρότες”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 27 Φεβρουαρίου 2024.
[4] “Ποια διεθνής τάξη;”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 7 Νοεμβρίου 2023.
Μετάφραση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου