Του Αλέξανδρου Ασωνίτη
Δεν ήμουν και δεν είμαι θαυμαστής του Μ. Χατζιδάκι. Με ενοχλούσαν τόσο η μανία του να θέλει να καθοδηγεί με τις απόψεις του, επιτηδευμένα προκλητικές πολλές φορές, με αποκορύφωμα ένα άστοχο λογύδριό του για την 28η Οκτωβρίου, όσο και η προσκόλλησή του στην Δεξιά. Αλλά υπολήπτομαι την μουσική του αξία και την γενναιότητά του, που μας οδηγεί απ’ ευθείας στο σημερινό, επιβληθέν, ζήτημα του γάμου των ομοφύλων και τού δικαιώματος τεκνοθεσίας, που προκύπτει απ’ τον γάμο. Ο Χατζηδάκις ήταν ομοφυλόφιλος. Και απέκτησε παιδί. Υιοθέτησε ενήλικα άνω των 18 ετών, λύνοντας μια και καλή το θέμα. Μου έχουν πει, κι έχει γραφτεί επίσης, ότι ο Χατζιδάκις όταν κατάλαβε, πιτσιρικάς, πως ασυναίσθητα, βάδιζε με τρόπο που δεν ήθελε, έβαλε χαλίκια στα παπούτσια του για να σταματήσει αυτό το βάδισμα. Και στις δύο περιπτώσεις τίμησε το φύλο του που δεν απαρνήθηκε ποτέ, τίμησε τα παντελόνια του, όπως λέμε -αντίστοιχα οι γυναίκες τιμούν τα φουστάνια τους.
Ο Χατζηδάκις υπήρξε άντρας σε όλη του την ζωή, με παροιμιώδη εντιμότητα μάλιστα, θυμηθείτε και μια σχετική δήλωση αποδιδόμενη στην Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, και ανέλαβε το τίμημα της προσωπικής του επιθυμίας. Έζησε σύμφωνα με την φύση και κατέδειξε την ΄Υβρι. Η ομοφυλοφιλία είναι φυσική, γι’ αυτό υπάρχει στον άνθρωπο. Ύβρις είναι να παραβιάζουμε την φύση υποδυόμενοι ρόλους αντίθετα προς την φύση -και την κοινωνία που ταλανίζεται από εσωτερικά και εξωτερικά σοβαρά θέματα, και της προσθέτουμε το δικό μας ναρκισσιστικό εγώ.
Και το κυριότερο ερώτημα για τον μέγα αυταρχισμό της τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, να μην πούμε για την άλλη ύβρι της παρένθετης μητέρας και του υποκρυπτόμενου μίσους προς την γυναίκα: Ποιος είναι αυτός ο Μεγάλος Αδελφός, το κράτος, ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης, τα κόμματα, η Βουλή, στην περίπτωση μας, αλλά ποιος κινεί στην Δύση αυτά τα νήματα και με τι σκοπό, κανείς δεν ξέρει, ποιος λοιπόν, και με τι δικαίωμα, θα αποφασίζει να δώσει ένα παιδάκι, δεν φτάνει η ορφάνια του ή η εγκατάλειψή του, σε ένα ζευγάρι ομοφυλοφίλων ανδρών ή γυναικών;
Ποιος θα το καταδικάσει στην παράδοξη κι αφύσικη αυτή ανατροφή, ποιος θα ευθύνεται (όμως τι θα αλλάξει;) για οποιονδήποτε τυχόν ψυχικό κλυδωνισμό του μετέπειτα και τον εφιάλτη που θα ζει, όταν νοιώσει ότι μάνα είναι μόνο η γυναίκα και πατέρας μόνο ο άντρας; Οι ομοφυλόφιλοι άνδρες και γυναίκες, όπως κάνουν από τον καιρό του περιοδικού Αμφί, καλούνται να υψώσουν κι εδώ το ανάστημά τους, παραδειγματιζόμενοι από τον Χατζηδάκι, και να αποφύγουν μια παγίδα που προσβάλλει και τον πυρήνα της υπάρξεώς τους. Άλλωστε, αν δεν κάνω λάθος, το σύμφωνο συμβίωσης καλύπτει πλήρως τα δικαιώματά τους.
Γιατί, όπως μου είχε πει ο αείμνηστος φίλος και συνάδελφος Μένης Κουμανταρέας (επιτρέψτε μου να σεμνύνομαι ότι, με άρθρο μου στην press publica, για τις παράλογες συνθήκες της δίκης -η πλευρά του δεν δικαιούτο νομικής εκπροσώπησης για την δολοφονία του-, ευαισθητοποίησα πολύ κόσμο), ο Μένης, λοιπόν, μου είπε εκνευρισμένος ένα βράδυ που τρώγαμε στην Ομόνοια, «Αλέξανδρε, ο ομοφυλόφιλος είναι άντρας, δεν είναι γυναίκα, και μ’ ενοχλεί που κάποιοι δεν σέβονται τον ανδρισμό τους». Αυτό το απλό είναι. Και δεν εμποδίζει το συναίσθημα, κάθε άλλο, όπως διαβάζουμε και στο καλογραμμένο και πολύ συγκινητικό Αποχαιρετώντας τον Ρόμπερτ (εκδ. Λάϊφο), του Βρασίδα Καραλή.
Η Δύση (φαίνεται πως) έχει αποφασίσει να αυτοκτονήσει και διαπράττει μίαν ΄Υβρι εις βάρος του εαυτού της και εις βάρος της ανθρωπότητας, που για να υπάρχει χρειάζεται το αρσενικό και το θήλυ. Μην την ακολουθήσουμε. Ξέρουμε πολύ καλά ότι η Ύβρις πληρώνεται και μάλιστα ακριβά. Ξέρουμε επίσης ότι δεν θα την πληρώσει η γενιά μας αλλά οι επόμενες. Κι αυτό είναι ακόμη πιο άηθες. Ας σεβαστούμε τη μάνα, άξονα και του λαϊκού μας πολιτισμού. Απευθύνω έκκληση σε φίλους ομοφυλόφιλους, που μάλιστα έχουν την δυνατότητα να επηρεάζουν μέσω εντύπων την κοινή γνώμη, να μιλήσουν. Να υπερασπισθούν τον Χατζηδάκι, δηλαδή τον γενναίο εαυτό τους.
Με αγάπη στους επιστήθιους, και μη, ομοφυλόφιλους φίλους μου –ή άγνωστούς μου-, ζώντες και τεθνεώτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου