Μπήκαμε στον νέο χρόνο και όλοι λένε πως μας περιμένει όχι απλώς μια δύσκολη, αλλά και μια αποφασιστική χρονιά. Είναι η χρονιά των βουλευτικών και αυτοδιοικητικών εκλογών, με τις εξελίξεις να διαγράφονται κρίσιμες σε όλα τα επίπεδα: Η παγκόσμια οικονομία και ο νέος οικονομικός «ψυχρός πόλεμος», ο μιλιταρισμός και οι πόλεμοι - και όχι μόνο ο πόλεμος της Ουκρανίας - το ενεργειακό, οι πρόσφυγες, η λεγόμενη «υγειονομική κρίση», είναι μερικά από τα απότοκα του κυρίαρχου σήμερα κοινωνικοοικονομικού συστήματος.
Έχοντας πλήρη συνείδηση της, αποικιοκρατικού τύπου, οικονομικής εξάρτησης της χώρας μας, το ζητούμενο είναι: τι θα είναι εκείνο που θα μπορέσει να περιορίσει κάπως αυτό που ονομάζουμε «πολύπλευρη ελληνική κρίση». Κρίση οικονομική, κοινωνική, περιβαλλοντική. Μου αρέσει πιο πολύ να αναφέρομαι στην αυτοδιοίκηση, ως τον λαϊκό θεσμό, που έρχεται καθημερινά πρόσωπο με πρόσωπο με τις αγωνίες του πολίτη, με τα προβλήματα και τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει∙ γιατί από κυβέρνηση και κυβερνητική πολιτική «ψωνίσαμε από σβέρκο», που λέει ο λαός μας.
Λέω λοιπόν ότι το 2023 μπήκε με τις χειρότερες δυνατές συνθήκες για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Κι αυτό γιατί είχαμε την οριστική απόφαση του ΣτΕ, που έκρινε «αντισυνταγματικό» τον «νόμο Θεοδωρικάκου» και καθιστά έτσι άκυρες τις χιλιάδες των αποφάσεων, που έλαβαν σε όλους τους ΟΤΑ της χώρας οι δύο επιτροπές, Οικονομική και Ποιότητας Ζωής, από την 1η Δεκεμβρίου του 2022. Σε ένα περιβάλλον συνεχών περικοπών στις χρηματοδοτήσεις, με τον πολίτη εντελώς εκτός «κάδρου» και την αντιπολίτευση με ελάχιστα περιθώρια ουσιαστικού ελέγχου, το μόνο που έλειπε από τους Δήμους ήταν αυτό. Αυτή η εικόνα, το έχω πει πολλές φορές, δεν αποτελεί παρά την πιο τρανή επιβεβαίωση ότι η Αυτοδιοίκηση αποτελεί ένα κομματικό πειραματικό εργαστήρι και το μακρύ χέρι της κεντρικής διοίκησης. Με λίγα λόγια δεν είναι Αυτοδιοίκηση!
Η κυβέρνηση ισχυρίστηκε ότι η Αυτοδιοίκηση δεν ήταν έτοιμη να λειτουργήσει με απλή αναλογική και ψήφισε άρον άρον τις «αντισυνταγματικές» διατάξεις Θεοδωρικάκου, χωρίς να αφήσει αυτό να φανεί στην πράξη, όπως υπογραμμίζει και το ΣτΕ στην απόφασή του*. Η απλή αναλογική βαφτίστηκε «εχθρός» της αυτοδιοίκησης. Βρήκε έτσι την ευκαιρία η κυβέρνηση, περνώντας στο άλλο άκρο, να υποβαθμίσει πλήρως τα δημοτικά συμβούλια και να δώσει την απόλυτη πλειοψηφία, στα όρια της απολυταρχίας, στους δημάρχους μέσα από τις δύο επιτροπές: Οικονομική και Ποιότητας Ζωής.
Στο ξεκίνημα λοιπόν της νέας αυτοδιοικητικής χρονιάς, αντί για συνθήματα και μεγάλα λόγια, και με το παράδειγμα αυτό της Απλής Αναλογικής, εύχομαι και ελπίζω σε μια πιο αποτελεσματική προσπάθεια για την ανάδειξη του ρόλου του ενεργού πολίτη και της τοπικής κοινωνίας, μια πιο αποτελεσματική προσπάθεια για την ανάδειξη του ουσιαστικού ρόλου της πραγματικής Αυτοδιοίκησης. Και προπαντός όχι αυταπάτες… Ο αγώνας είναι δύσκολος. Μου επιτρέπετε να θυμίσω το πεντάπτυχο, ως καθοριστικό πλαίσιο δράσης: Παραγωγική Ανασυγκρότηση της Τοπικής Οικονομίας, Διαφάνεια και Έλεγχος, Συμμετοχή, Κοινωνική Αλληλεγγύη και Σεβασμός στο Περιβάλλον.
* Το ΣτΕ στην απόφαση του υπογραμμίζει ότι «κατά τον χρόνο ψηφίσεως των σχετικών διατάξεων, δεν είχε δοκιμασθεί στην πράξη η εφαρμογή του συστήματος της απλής αναλογικής που εισήχθη με τον ν. 4555/2018 στη διοίκηση των δήμων, προκειμένου να δικαιολογείται από επιτακτικούς λόγους δημοσίου συμφέροντος, αναγόμενους στην ομαλή λειτουργία αυτών, η τόσο σοβαρή και έντονη επέμβαση του νομοθέτη στη θέληση των εκλογέων, με την εφαρμογή των επίδικων ρυθμίσεων και κατά την τρέχουσα δημοτική περίοδο».
Λαμία, Γενάρης 2023
Στέφανος Σταμέλλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου