Δεν ξέρω αν και πόσοι αντιλαμβανόμαστε ότι η νεοφιλελεύθερη επίθεση, πέραν των άλλων, προσπαθεί να ακυρώσει ουσιαστικά την ανατρεπτική δύναμη της οικολογικής σκέψης και πρότασης. Το «σύστημα», εργαλειοποιώντας το - υπαρκτό - ζήτημα της κλιματικής αλλαγής, προσπαθεί - και το καταφέρνει σε σημαντικό βαθμό - να περάσει την αντίληψη ότι η προστασία του περιβάλλοντος, η αποτροπή της κλιματικής αλλαγής, είναι υπόθεση του εκσυγχρονισμού της καπιταλιστικής οικονομίας.
«…πρέπει επειγόντως να δημιουργήσουμε ένα νέο χρηματοπιστωτικό οικοσύστημα». «…Η κλιματική μετάβαση είναι ένας σημαντικός μετασχηματισμός, ανάλογος ως προς το μέγεθός του με την Βιομηχανική επανάσταση του 20ου αιώνα. Η βιωσιμότητα και η οικολογία έλειπαν κατά κανόνα από τα παραδοσιακά οικονομικά εγχειρίδια. Η πράσινη ή οικολογική οικονομία που σήμερα υπαγορεύεται από τις τολμηρές πολιτικές αποφάσεις για μια Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία μας υποχρεώνει να λειτουργούμε εντός των ορίων του πλανήτη και αυτό απαιτεί μια ριζικά νέα οικονομική σκέψη, νέες πολιτικές και νέα χρηματοδοτικά μέσα για την αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων.» [Γιώργος Ζαββός πρόεδρος ΔΣ της Ελληνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας-HDB https://www.sofokleousin.gr/
Μια από τις βασικές αρχές της βιωσιμότητας είναι εκείνη της δημόσιας οικολογικής τάξης, όπου το ίδιο το κράτος έχει τον έλεγχο και όχι η «αγορά». Με τη φροντίδα του κράτους δεν πρέπει να επιτρέπεται η μείωση του φυσικού κεφαλαίου και πρέπει να επιβάλλεται ο σεβασμός στη φέρουσα ικανότητα των οικοσυστημάτων. Στη βιωσιμότητα κυριαρχεί η αρμονική εξέλιξη και η συνύπαρξη ανθρώπου και φύσης∙ και ως εκ τούτου απορρίπτεται η επιβολή και η κυριαρχία της αγοράς. Η βιωσιμότητα είναι σε πλήρη αντίθεση με τον νεοφιλελευθερισμό, που βιώνουμε σήμερα, και το χρηματοπιστωτικό οικοσύστημα που μας υπόσχονται!
Προσπαθούν να μας πείσουν ότι το χρηματιστηριακό κεφάλαιο και η οικονομία της αγοράς, φρεσκάροντας την λειτουργία τους, θα αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις του μέλλοντος σε ό, τι αφορά γενικά την ζωή στον πλανήτη∙ ότι τα παγκόσμια οικονομικά συμφέροντα των πολυεθνικών και το κυνηγητό του κέρδους, που αντικειμενικά αναπαράγουν τις πολεμικές αντιπαραθέσεις των ισχυρών και ενισχύουν τον μιλιταρισμό, θα πετύχουν την ισορροπία σε όφελος του περιβάλλοντος∙ και δεν χρειάζεται έτσι καμιά αλλαγή του τρόπου παραγωγής και κατανάλωσης, του τρόπου ζωής. Αναπτύσσεται μια οικονομική προσέγγιση του περιβάλλοντος, που ουσιαστικά το μετατρέπει ή θέλει να το μετατρέψει σε εμπόρευμα.
Για τη χώρα μας τα πιο τρανταχτά παραδείγματα είναι η ενέργεια, τα σκουπίδια και το νερό. Την ιδιωτικοποίηση της ενέργειας, μετά και την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και του δικτύου, την ζούμε και δεν χρειάζονται σχόλια. Η διαχείριση των σκουπιδιών ολοκληρώνεται σταδιακά με τις ΣΔΙΤ στις ΜΕΑ και τα σχέδια για την καύση. Η ιδιωτικοποίηση του νερού έχει ξεκινήσει με το πέρασμα της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΔΑΘ στο Υπερταμείο και επεκτείνεται σιγά σιγά με τα αδιέξοδα των ΔΕΥΑ και το ενεργειακό κόστος. Και ξέρουμε ότι πίσω από όλα αυτά είναι τράπεζες και πολυεθνικές, που στοχεύουν στα κέρδη και στη «βιωσιμότητα» των μετοχών και όχι στη βιωσιμότητα του περιβάλλοντος, της κοινωνίας και της οικονομίας.
Αντικειμενικά είναι και επείγουσα και αναγκαία μια άλλη στρατηγική απέναντι στα περιβαλλοντικά θέματα∙ και στην ανταγωνιστική κοινωνία που ζούμε, τίποτα δεν είναι δεδομένο χωρίς την ενεργό δράση της κοινωνίας των πολιτών.
Λαμία, Δεκέμβρης 2022
Στέφανος Σταμέλλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου