Παρακολουθώντας τις διαδηλώσεις στο Ιράν και την Κίνα και συγκρίνοντάς τες με τις ανάλογες στη Δύση, π.χ. Ολλανδία, εκείνο που συμπεραίνει κανείς είναι, απλώς, η ένταση της καταστολής. Στο Ιράν και στην Κίνα σκοτώνουν, στην Ολλανδία φόβησαν τον κόσμο με πραγματικά πυρά στον αέρα. Δεν είναι λίγο αλλά δεν κάνει και τη διαφορά.
Υπάρχει και κάτι ακόμη: Στο Ιράν και την Κίνα, για να περιοριστούμε σε αυτές τις αναφορές, η επιλογή των ψηφοφόρων στις εκλογές γίνεται μεταξύ ομοειδών υποψηφίων των καθεστώτων μετά απο σύγκρουσή τους στο εσωτερικό των κομμάτων ή των καθεστώτων που κυβερνούν.
Στη Δύση υπάρχει μια, κατ επίφασιν, δυνατότητα ελευθερίας στην υποβολή υποψηφιότητας αλλά επι της ουσίας το σύστημα είναι το ίδιο ολοκληρωτικό. Θα θεωρηθείς γραφικός αν υποβάλεις υποψηφιότητα χωρίς να διασφαλίσεις ότι κάποιο απο τα συστημικά ΜΜΕ θα σε προσκαλεί να λες τις απόψεις σου ή αν δεν έχεις χρήματα να διασφαλίσεις τις απολύτως αναγκαίες κινήσεις του φορέα που δημιούργησες. Και τα χρήματα αυτά δεν είναι λίγα. Κάποιος πρέπει να στα δώσει. Και η εξάρτηση απο αυτόν τον κάποιο θα είναι απόλυτη. Αυτήν την εξάρτηση κάποια στιγμή θα την εξαργυρώσεις. Για ποια ελευθερία μιλάμε;
Αυτή είναι η μια πλευρά του νέου ολοκληρωτισμού.
Η άλλη, η οποία στη δύση αναζητά επίφαση δημοκρατικότητας αλλά στην ουσία είναι το ίδιο ολοκληρωτική με της ανατολής, είναι ο πόλεμος τον οποίο διεξάγεις για να σώσεις την ελευθερία του δυτικού κόσμου ενώ στην ουσία ο πόλεμος αυτός είναι ο καταλύτης για την αναδόμηση του παγκόσμιου γεωπολιτικού συστήματος.
Στην ανατολή δεν χρειάζονται τέτοια προσχήματα. Κάνουν τον πόλεμο και δεν λένε στον κόσμο γιατί ή του λένε πως κινδυνεύει. Απο ποιόν; Ο κόσμος δεν έχει καταλάβει αλλά το σύστημα το γνωρίζει. Στην ουσία κινδυνεύει το σύστημα και όχι ο κόσμος. Και αυτό κάνει τη διαφορα μεταξύ ανατολής και δύσης. Είναι σημαντική;
Πάμε τώρα στην οικονομία. Η παγκοσμιοποίηση που εφαρμόστηκε ως σήμερα δεν αποδίδει πια. Πρέπει να υπάρξει κάτι νέο για να γίνεται η συσσώρευση κέρδους και κεφαλαίου. Αυτό το νέο είναι η κλιματική αλλαγή. Όχι πως δεν αλλάζει το κλίμα. Αλλάζει. Αλλά όλα τα μέτρα που λαμβάνονται, λαμβάνονται για να περιοριστεί ο ένας βαθμός αύξησης της θερμοκρασίας που οφείλεται στον ανθρώπινο παράγοντα. Η υπόλοιπη αύξηση οφείλεται σε παράγοντες πέρα απο την ανθρώπινη παρέμβαση. Και σε αυτούς ο άνθρωπος δεν μπορεί να υπεισέλθει.
Είναι τόσο σημαντικός αυτός ο ένας βαθμός; Ναι, μας λένε οι επιστήμονες. Αλλα επειδή οι πραγματικοί επιστήμονες επικαλούνται πάντα την σχετικότητα των ερευνών τους ας είμαστε επιφυλακτικοί.
Εν ονόματι, λοιπόν, της κλιματικής αλλαγής αλλάζει η διατροφή (αντί για κρέας θα τρώμε μηχανικά παραγώμενο, διότι ο αερισμός των αγελάδων διευρύνει την τρύπα του όζοντος), και θα πρέπει να αγοράσουμε ηλεκτρικό αυτοκίνητο για να κινηθεί η αυτοκινητοβιομηχανία. Όσοι κρατούσαν τα αυτοκίνητά τους πάνω απο δέκα χρόνια θα πρέπει να τα αλλάζουν με ρυθμούς που θα προσδιορισθούν απο τη νέα οικονομία.
Οι ΗΠΑ με το νόμο για την καταπολέμηση του πληθωρισμοιύ αρχίζουν έναν εμπορικό πόλεμο με την Ευρώπη (με την Κίνα τον έχουν αρχίσει απο καιρό αλλά κανέναν δεν ενοχλεί) και γενικώς αναδομείται το σύνολο της παγκόσμιας οικονομίας. και τροφοδοσίας.
Καταλυτικό ρόλο σε όλη αυτήν την μετάβαση έπαιξε και η πανδημία του κορονοϊού για την οποία η επιστημονική κοινότητα απο τη μια χαίρεται για την ταχύτητα της αντίδρασής της για την παραγωγή εμβολίων απο την άλλη άφησε ένα μεγάλο κενό στην κοινή γνώμη για το αν έχει αντιληφθεί περί τίνος, ουσιαστικά, πρόκειται.
Διότι όταν χρειάζεται κάθε έξι μήνες να κάνεις εμβόλιο για να αντιμετωπίσεις τον ιό, κάτι δεν πάει καλά στο βασίλειο του κόβιντ.
Όλα αυτά εξελίσσονται μακράν της διεθνούς κοινής γνώμης η οποία όταν αντιδρά μέσω κοινωνικών δικτύων, προς το παρόν, βλέπει να βγαίνει ένα μήνυμα που να της λέει τα αντίθετα απο αυτά που έχει αναρτήσει.
Σε λίγο, όταν το παγκόσμιο σύστημα τα βρεί μεταξύ του για την νέα παγκόσμια ισορροπία, δεν θα βγαίνει μήνυμα διορθωτικό. Οτιδήποτε δεν είναι αρεστό στο παγκόσμιο σύστημα,, απλώς, δεν θα βλέπει τη δημοσιότητα.
Όλα αυτά συντελούνται με την παθητικότητα της κοινωνίας αν όχι με την αποδοχή της αν κρίνουμε απο την στάση της στο θέμα των παρακολουθήσεων.
Μέσα σε ένα περιβάλλον που έχει χαθεί, ο κόσμος ψάχνει τον Μεγάλο Αδελφό για να αγκυστρωθεί. Η απώλεια της ελευθερίας του δεν τον ενδιαφέρει. Τον ενδιαφέρει η επιβίωση έστω και σε ένα δυστοπικό περιβάλλον.
Αυτά είναι μερικά απο τα στοιχεία του νέου ολοκληρωτισμού.
Απολαύστε τον καινούριο νέο κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου