Τουλάχιστον υπάρχουν δικαστές στις Βρυξέλλες ( της Βασιλικής Σιούτη )

Το πρώτο συμπέρασμα από την υπόθεση του Qatargate και την περίπτωση της Εύας Καϊλή είναι ότι οι θεσμοί διαφάνειας και ελέγχου του Ευρωκοινοβουλίου είναι από αδύναμοι έως ανύπαρκτοι. 

Ούτε στις Βρυξέλλες υπάρχει ο παραμικρός έλεγχος για το πώς αποκτούν όλα αυτά τα περιουσιακά στοιχεία που εμφανίζουν στις δηλώσεις τους οι ευρωβουλευτές. Όσο γι’ αυτά που δεν εμφανίζουν, ούτε λόγος. 

ΣΟΚΑΡΙΣΜΕΝΟΙ ΛΟΓΩ QATARGATE ήταν αυτές τις μέρες τόσο οι ευρωβουλευτές όσο και ο πολιτικός κόσμος στην Ελλάδα, αλλά όχι ακριβώς για την ουσία της υπόθεσης, δηλαδή την κατηγορία για άσκηση επιρροής αντί ανταλλαγμάτων.

Το σοκ ήταν κυρίως για τη σύλληψη της Εύας Καϊλή. Κανείς δεν περίμενε ότι θα μπορούσε να συλληφθεί ευρωβουλευτής για κάτι τέτοιο, ειδικά ένα λαμπερό και πολύ καλά δικτυωμένο πρόσωπο που ανήκει σε μία από τις ισχυρότερες πολιτικές ευρωομάδες. Μέχρι να βρεθεί ένας δικαστής σαν τον Βέλγο Μισέλ Κλεζ, εξαιτίας του οποίου έχουν αρχίσει να ανησυχούν κι άλλοι στις Βρυξέλλες. 

Η Εύα Καϊλή δεν είναι η μόνη ευρωβουλευτής που επιδιδόταν στο λόμπινγκ, το οποίο άλλωστε δεν είναι καν παράνομο, αρκεί να μην ξεπερνιούνται κάποια όρια. Ποιος το ελέγχει αυτό; Κανείς μάλλον. Εκτός αν εμφανιστεί ένας αποφασισμένος «σερίφης».

Και βέβαια, η Εύα Καϊλή δεν είναι η μόνη που πλούτισε μετά τη θητεία της στις Βρυξέλλες. Ούτε εδώ υπάρχει ο παραμικρός έλεγχος για το πώς αποκτούν όλα αυτά τα περιουσιακά στοιχεία που εμφανίζουν στις δηλώσεις τους οι ευρωβουλευτές. Όσο γι’ αυτά που δεν εμφανίζουν, ούτε λόγος. 

Τόσα χρόνια το κόμμα που ανέδειξε την Εύα Καϊλή, στο οποίο είχε μια πολιτική καριέρα είκοσι και παραπάνω χρόνων, τα έβρισκαν όλα νόμιμα και ηθικά; Δεν ήξεραν τι κάνει και πώς πολιτεύεται στις Βρυξέλλες; Δεν γνώριζαν αν έχει πλουτίσει μέσω της πολιτικής καριέρας που έκανε χάρη στο ΠΑΣΟΚ; 

Σοκ προκάλεσαν και τα μετρητά σε σάκους και βαλίτσες, κάτι που συναντά κανείς σχεδόν αποκλειστικά στο κοινό έγκλημα. Τα «λευκά κολάρα» είναι γνωστό ότι προτιμούν τις οffshore, τους εξωτικούς παραδείσους και άλλους, πιο σοφιστικέ και ασφαλείς τρόπους. 

Κατά τα άλλα, εδώ και πολλά χρόνια βοά ο τόπος στις Βρυξέλλες για πολλούς ευρωβουλευτές και επιτρόπους, αλλά ποτέ κανείς δεν ασχολήθηκε, καθώς η διαφάνεια, ο έλεγχος και η λογοδοσία δεν ήταν στις προτεραιότητες του πολιτικού συστήματος ‒ ούτε εκεί, ούτε και στην Αθήνα φυσικά. Αλλά στις Βρυξέλλες βρέθηκε, όπως φαίνεται, ένας δικαστής. Διότι αν περίμεναν από τον έλεγχο του Ευρωκοινοβουλίου, θα περίμεναν πολύ. 

Το πρώτο συμπέρασμα από την υπόθεση του Qatargate και την περίπτωση της Εύας Καϊλή είναι ότι οι θεσμοί διαφάνειας και ελέγχου του Ευρωκοινοβουλίου είναι από αδύναμοι έως ανύπαρκτοι. Περισσότερο ξεπλένουν παρά ελέγχουν πραγματικά.

Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για το ελληνικό «πόθεν έσχες», που έχει αποδειχθεί μια κοροϊδία δήθεν ελέγχου της πολιτικής εξουσίας. Φυσικά, εξίσου αδύναμα ως προς τη διαφάνεια και τη λογοδοσία αποδεικνύονται και τα ελληνικά κόμματα ‒ στη συγκεκριμένη περίπτωση το ΠΑΣΟΚ. 

O Νίκος Ανδρουλάκης το τελευταίο διάστημα είχε όντως ψυχρανθεί με την Εύα Καϊλή, ωστόσο εκείνος είναι που δεν ήθελε να τη διαγράψει από το κόμμα του ώστε να σταματήσει να τη «χρεώνεται».

Μπορεί τις προηγούμενες μέρες η Χαριλάου Τρικούπη να «έπαιζε την κολοκυθιά» για το «τίνος είναι η Εύα Καϊλή», με την οποία ο Νίκος Ανδρουλάκης το τελευταίο διάστημα είχε όντως ψυχρανθεί ‒ ωστόσο εκείνος είναι που δεν ήθελε να τη διαγράψει από το κόμμα του ώστε να σταματήσει να τη «χρεώνεται». Έτσι, σε όλο το Ευρωκοινοβούλιο, όπως και σε όλα τα διεθνή ΜΜΕ που έκαναν λόγο για τη σύλληψή της για το σκάνδαλο του Κατάρ, ως ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ την ανέφεραν.

Προκύπτει όμως άλλο ένα ζήτημα: τόσα χρόνια το κόμμα που ανέδειξε την Εύα Καϊλή, στο οποίο είχε μια πολιτική καριέρα είκοσι και παραπάνω χρόνων, τα έβρισκαν όλα νόμιμα και ηθικά; Δεν ήξεραν τι κάνει και πώς πολιτεύεται στις Βρυξέλλες; Δεν γνώριζαν αν έχει πλουτίσει μέσω της πολιτικής καριέρας που έκανε χάρη στο ΠΑΣΟΚ; 

Αν όντως δεν το γνώριζαν, τότε πάλι κάτι δεν δουλεύει καλά στο ΠΑΣΟΚ και ίσως δεν διόρθωσαν τελικά και πολλά από το παρελθόν. Οι συνειρμοί που έχουν γίνει ήδη ήταν αναπόφευκτοι. 

Η πολιτική διαδρομή της 44χρονης Θεσσαλονικιάς Εύας Καϊλή, πάντως, είναι αρκετά «συνεπής» με την κατάληξη της πορείας της για να εκπλήσσει οποιονδήποτε. Με πρώτο μέντορα τον πατέρα της, ο οποίος κινούνταν μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Ψωμιάδη, ήταν μέλος της ΠΑΣΠ μέχρι που την ανακάλυψε ο πρώτος της πολιτικός μέντορας, ο 70χρονος σήμερα Σπύρος Βούγιας, ένας διάττοντας αστέρας της πολιτικής που δεν βρίσκεται πια στο πολιτικό προσκήνιο.

Μετά από πρότασή του εξελέγη δημοτική σύμβουλος στον δήμο Θεσσαλονίκης με τον συνδυασμό του το 2002. Στις εκλογές του 2007 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης. Στην πορεία, σε ένα ΠΑΣΟΚ διχασμένο τότε μεταξύ της ηγεσίας του Γιώργου Παπανδρέου και του Βαγγέλη Βενιζέλου που τον αμφισβητούσε, εκείνη συντάχθηκε με τον δεύτερο, ο οποίος σε αντάλλαγμα θα τη στήριζε σε όλα τα επόμενα βήματα. 

Τον Νοέμβριο του 2011 η Καϊλή ήταν μεταξύ εκείνων που θα αμφισβητούσαν ανοιχτά τον Γιώργο Παπανδρέου, απειλώντας τον ότι θα απέσυραν την εμπιστοσύνη τους, ουσιαστικά πιέζοντάς τον να αποχωρήσει.

Τον Νοέμβριο του 2011 η Καϊλή ήταν μεταξύ εκείνων που θα αμφισβητούσαν ανοιχτά τον Γιώργο Παπανδρέου, απειλώντας τον ότι θα απέσυραν την εμπιστοσύνη τους, ουσιαστικά πιέζοντάς τον να αποχωρήσει. Στις εκλογές του 2012 αναδείχθηκε πρώτη βουλευτής, αλλά ο τότε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Βαγγέλης Βενιζέλος, επέλεξε την έδρα της Θεσσαλονίκης, οπότε την έχασε, κάτι που της είχε κάνει παλιότερα και ο Γιώργος Παπανδρέου.

Και βέβαια, η Εύα Καϊλή δεν είναι η μόνη που πλούτισε μετά τη θητεία της στις Βρυξέλλες. Ούτε εδώ υπάρχει ο παραμικρός έλεγχος για το πώς αποκτούν όλα αυτά τα περιουσιακά στοιχεία που εμφανίζουν στις δηλώσεις τους οι ευρωβουλευτές. Όσο γι’ αυτά που δεν εμφανίζουν, ούτε λόγος. 

Τοποθετήθηκε όμως πρόεδρος του Κέντρου Ερευνών για Θέματα Ισότητας του υπουργείου Εσωτερικών και στο μεταξύ διασκέδαζε και με τον Ιβάν Σαββίδη στα μπουζούκια, σύμφωνα με δημοσιεύματα και φωτογραφίες της εποχής εκείνης (δεν ήταν ποτέ ξεκάθαρο αν εργάστηκε κιόλας γι’ αυτόν, αλλά θεωρείται βέβαιο ότι είχε την πολιτική στήριξή του μέχρι πρόσφατα). Παρομοίως, και παρότι σοσιαλίστρια, φωτογραφιζόταν συχνά και με άλλους επιχειρηματίες όπως ο Βασίλης Μηλιώνης, γνωστός από το σκάνδαλο της απάτης της Energa Power.  

Το 2014 εξελέγη ευρωβουλευτής και οι ευρωεκλογές του 2019 την έστειλαν ξανά στις Βρυξέλλες. Η Ευρωβουλή λειτούργησε ως κιβωτός του Νώε για εκείνη, όταν το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα γκρεμιζόταν και τα στελέχη του εξαφανίζονταν. Στα δύσκολα χρόνια της κρίσης εκείνη όχι μόνο επιβίωσε σε συνθήκες πολιτικής πολυτέλειας αλλά ήταν μέλος μιας πανίσχυρης πολιτικής ομάδας στις Βρυξέλλες. Διότι μπορεί στην Ελλάδα το ΠΑΣΟΚ να αφανιζόταν, αλλά στην Ευρωβουλή οι σοσιαλδημοκράτες ήταν η δεύτερη πολιτική δύναμη. 

Αν βγαίνει ένα συμπέρασμα από την υπόθεσή της, είναι ότι τελικά ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε το ελληνικό πολιτικό σύστημα έμαθαν μετά από όσα έπαθαν τη δεκαετία της κρίσης. Το Qatargate, όμως, αποκάλυψε τη θεσμική ένδεια σε θέματα διαφάνειας και ελέγχου και της Ευρωβουλής. Τουλάχιστον στις Βρυξέλλες υπάρχουν δικαστές.

πηγή