Ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, θέτει σε κίνδυνο το ΝΑΤΟ, γράφει η Washington Post, επισημαίνοντας πως βρίσκεται σε ένα «ταξίδι εγωισμού» αντάξιο ενός Οθωμανού σουλτάνου.
Λειτουργεί μόνο για τον εαυτό του, με αποτέλεσμα να περιπλέκει άσκοπα τα πράγματα. Για να φανεί ισχυρός στο εσωτερικό πριν από τις εκλογές του επόμενου Ιουνίου, συνεχίζει να παίζει με τα μυαλά φίλων και εχθρών, αδιαφορώντας για το αν τα κόλπα του υπονομεύουν τη δυτική συνοχή και την ευρωπαϊκή ασφάλεια γενικότερα.
Σχεδόν όλα τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ, συμφωνούν πως η Ρωσία, υπό την ηγεσία του Βλαντίμιρ Πούτιν, είναι ο βασικός αντίπαλος. Η λέξη σχεδόν, όπως σημειώνεται, είναι απαραίτητη καθώς μόνο ο Ούγγρος πρωθυπουργός, Βίκτορ Όρμπαν, αντιτίθεται στην κοινή γραμμή, ενώ ο Ερντογάν αφήνει ανοιχτές όλες τις επιλογές. Μερικές φορές αυτό επιφέρει θετικά αποτελέσματα, όπως η συμφωνία για τις εξαγωγές ουκρανικών σιτηρών, άλλες, ωστόσο, προκαλεί μόνο αρνητικά συναισθήματα.
Ο Ερντογάν, όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, φέρεται ακόμα πιο ανεύθυνα όσον αφορά στο ζήτημα ένταξης Σουηδίας και Φιλανδίας στο ΝΑΤΟ. Παρά τα πολλά οφέλη της συμφωνίας, και για τις δύο πλευρές, η Τουρκία - και η Ουγγαρία - κωλυσιεργούν. Στην περίπτωση, δε, της Άγκυρας, σημειώνεται, υπάρχει εκβιασμός για να υιοθετήσει η Στοκχόλμη την τουρκική πολιτική όσον αφορά τη Μέση Ανατολή.
Για τον Τούρκο πρόεδρο, όλες οι κουρδικές οργανώσεις είναι τρομοκρατικές και πρέπει να παταχθούν. Και θέλει να υιοθετήσουν αυτή την πολιτική και οι Σουηδοί. Η χώρα φαίνεται έτοιμη να υλοποιήσει τις απαιτήσεις της Τουρκίας και «είναι θετικό βήμα» καθώς η ένταξη στο ΝΑΤΟ θα αποτελέσει εισιτήριο ασφαλείας.
Το θέμα στο οποίο ο Ερντογάν παρεκτρέπεται πλήρως, συνεχίζει το δημοσίευμα, είναι η κατάσταση στο Αιγαίο. Η ένταση μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας υπάρχει εδώ και δεκαετίες στους κόλπους του ΝΑΤΟ, ενώ γίνεται αναφορά και στις εμπρηστικές δηλώσεις του Τούρκου προέδρου σχετικά με ξαφνική επίθεση μέσα στη νύχτα. «"Θα κάνουμε ό,τι είναι απαραίτητο όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή. Όπως λέμε, μπορούμε να έρθουμε ένα βράδυ". Διαβάσατε καλά, ο Ερντογάν, ουσιαστικά, απειλεί με πόλεμο ένα κράτος μέλος του ΝΑΤΟ».
Αλλά, η Τουρκία είναι στρατηγικά απαραίτητη. Διαθέτει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ, μετά τις ΗΠΑ. Και χάρη στη γεωγραφία της, μπορεί να προβάλλει ισχύ στον Εύξεινο Πόντο, το Αιγαίο και τη Μεσόγειο Θάλασσα, καθώς και στη νοτιοανατολική Ευρώπη, τη βόρεια Αφρική, τον Καύκασο και τη Μέση Ανατολή.
«Η προσπάθεια να καταλάβουν τι πραγματικά θέλει ο Ερντογάν έχει γίνει εμμονή στις πρωτεύουσες του ΝΑΤΟ, δεύτερη μετά την ανάλυση του μυαλού του Πούτιν. Μήπως ο Ερντογάν απλώς βροντοφωνάζει εν όψει των εκλογών; Μήπως προσπαθεί να πετύχει στρατιωτικές συμφωνίες με τις ΗΠΑ; Θέλει πράγματι να ξαναχτίσει την Τουρκία κατ' εικόνα των Οθωμανών, όπως ο Πούτιν φαντασιώνεται την αποκατάσταση της αυτοκρατορίας των Τσάρων; Πάνω απ' όλα, θα ήταν ο Ερντογάν ένας αξιόπιστος σύμμαχος σε περίπτωση πολέμου;»
Όπως παρατηρείται, ωστόσο, οι καιροί απαιτούν ενότητα και έναν κοινό στόχο: να αποτραπεί ο Πούτιν από την κλιμάκωση και τη διεύρυνση του πολέμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου