«Ο "ΜΥΘΟΣ" ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ» ( Σαράντης Μιχαλόπουλος )

Απαράδεκτο να μιλά ένας Υφυπουργός Παιδείας για «μύθο» του Πολυτεχνείου.

 

Σαράντης Μιχαλόπουλος, Κάτοικος Ιτέας

Ο "ΜΥΘΟΣ" ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Ο Άγγελος Συρίγος (Αθήνα, 6 Μαρτίου 1966) είναι Έλληνας νομικός, αναπληρωτής καθηγητής του Διεθνούς Δικαίου και της Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, βουλευτής Α' Αθηνών με τη Νέα Δημοκρατία και, από τις 4 Ιανουαρίου 2021, υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, αρμόδιος για θέματα Ανώτατης Εκπαίδευσης.

Σήμερα (14/7), στη Βουλή των Ελλήνων, μίλησε για τον "μύθο" ότι η Χούντα έπεσε από την φοιτητική εξέγερση του Πολυτεχνείου. Κάποιος καλοπροαίρετος θα μπορούσε να του καταλογίσει το γεγονός ότι την εποχή εκείνη (1973) ήταν μόλις 7 ετών. Όμως η ιδιότητά του σαν Καθηγητή Πανεπιστημίου και μάλιστα σε αντικείμενο απόλυτα συναφές με την Ιστορία δεν του επιτρέπει τέτοια "άγνοια" ή απόλυτα επιπόλαιη ερμηνεία ιστορικών γεγονότων.

Η Χούντα δεν έπεσε, όπως ο ίδιος είπε, από τα δικά της "ανομήματα" που οδήγησαν στην εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο. Έπεσε διότι τα "ανομήματά" της ήταν διαρκή και συνυφασμένα με την εγκληματική κατάλυση του Συντάγματος. Και στην πορεία των χρόνων, υπήρξαν πολλά γεγονότα αντίστασης του Ελληνικού λαού, επωνύμων και ανωνύμων, τόσο στο εξωτερικό, όσο και στο εσωτερικό, που δημιούργησαν σημαντικά ρήγματα στο δικτατορικό καθεστώς. 

Κορυφαία όμως στιγμή αυτής της αντίστασης ήταν η κινητοποιήσεις των φοιτητών που ξεκίνησαν από την Νομική και κορυφώθηκαν με το Πολυτεχνείο.

Από εκεί και πέρα άρχισε η αντίστροφη μέτρηση, καθώς το Πολυτεχνείο έστειλε παντού το μήνυμα ότι ο ελληνικός λαός δεν υποτάσσεται και αυτό έκανε τους δικτάτορες να προχωρούν σε σπασμωδικές αντιδράσεις που νομοτελειακά οδήγησαν στην προδοσία της Κύπρου και την πτώση της Χούντας.

Αν αυτή την εξήγηση των ιστορικών γεγονότων και τη συσχέτισή τους με τα πραγματικά αίτια δεν την κατανοεί ένας Καθηγητής Πανεπιστημίου, τότε το πρόβλημα είναι μεγάλο, αλλά εν πάσει περιπτώσει, σίγουρα δεν είναι το μόνο με ανθρώπους στους οποίους εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας και οι οποίοι είναι ακατάλληλοι να υπηρετούν το μεγάλο θέμα της Παιδείας.

Το να είναι όμως ο συγκεκριμένος άνθρωπος Υφυπουργός Παιδείας, αυτό δεν είναι απλώς απαράδεκτο, είναι άκρως επικίνδυνο. Και είναι επικίνδυνο διότι με τη συγκεκριμένη τοποθέτησή του αλλά και τη συμπληρωματική περί φοιτητών που κάνουν τις πορείες της 17 Νοέμβρη και μετά καταλήγουν σε ταβέρνες και τρώνε μπριζολάκια και που απεικονίζουν το σημερινό Πανεπιστήμιο, αυτό που έβγαλε είναι μία βαθιά απέχθεια για την νεολαία. Και δεν μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος που δεν πιστεύει στους νέους να είναι υπεύθυνος για την μόρφωσή τους. 

Αν δεν υπήρχαν εκείνοι οι φοιτητές και οι νέοι εκείνης της εποχής κ. Συρίγο, σήμερα θα ήμασταν πολύ διαφορετικά και σίγουρα πολύ χειρότερα. Γιατί εκείνοι οι νέοι όρθωσαν το ανάστημά τους στην ξενοκίνητη χούντα, στάθηκαν με ηρωισμό απέναντι στα τάνκς, πέρασαν απίστευτα μαρτύρια στα κρατητήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ, διέκοψαν τις σπουδές επειδή στρατεύθηκαν, όμως με όλα αυτά έδειξαν σε όλους μας ότι η ελευθερία και η δημοκρατία δεν χαρίζεται από κανένα, αλλά κερδίζεται με αγώνες και αίμα.

Χωρίς αυτούς, μπορεί να ήμασταν τιποτένια κορμιά που το μόνο που θα σκέφτονταν θα ήταν «εγώ να περνάω καλά, και δεν με νοιάζει τίποτε για όλα τα άλλα».

Εγώ είχα την τύχη να είμαι εκείνη την εποχή βοηθός στο Πολυτεχνείο και να έχω ζήσει αυτά τα παιδιά, όσο δεν τα έζησες εσύ και οι νεότεροι. Και μαζί με τα παιδιά, έζησα και τον ηρωισμό αλλά και το μαρτύριο κάποιων Καθηγητών που αντιτάχθηκαν δημόσια στην Χούντα και πλήρωσαν βαρύ τίμημα γι' αυτό, όπως ο καθηγητής μου Νίκος Αθανασιάδης.
Σ’ αυτά τα παιδιά εκείνο που αξίζει είναι μόνο σεβασμός και αγάπη. Σίγουρα δεν έχουν ανάγκη της δικής μας αναγνώρισης, διότι η καταξίωσή τους είναι δεδομένη και αλώβητη από σύγχρονους «αναθεωρητισμούς».

Εκείνο όμως που είναι ασυγχώρητο είναι να μιλά ένας Υφυπουργός Παιδείας για "μύθο" του Πολυτεχνείου, λίγες μέρες πριν τη γιορτή για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.