1 Οκτωβρίου 2016 από το CO2 Coalition - Διαβάστε το εδώ Μετάφραση: Απολλόδωρος
== Πρόλογος
Η παρούσα λευκή βίβλος συνοψίζει τις απόψεις του Συνασπισμού CO2 (CO2 Coalition), ενός νέου και ανεξάρτητου, μη κερδοσκοπικού οργανισμού που επιδιώκει να εμπλέξει τους ηγέτες της σκέψης, τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής και το κοινό σε μια τεκμηριωμένη, αμερόληπτη συζήτηση για το πώς θα επηρεάσει τον πλανήτη μας το CO2 που απελευθερώνεται από την καύση ορυκτών καυσίμων. Τα διαθέσιμα επιστημονικά δεδομένα έχουν πείσει τα μέλη του Συνασπισμού ότι το πρόσθετο CO2 θα είναι καθαρό όφελος. Αντί να παραμερίσουν αμέσως αυτό το έγγραφο επειδή προωθεί μια τέτοια πολιτικά λανθασμένη άποψη, οι αναγνώστες καλά θα κάνουν να ενεργήσουν σύμφωνα με το αρχαίο σύνθημα της διάσημης Βασιλικής Εταιρείας της Βρετανίας - nullius in verba, "μην πιστεύετε τα λόγια κανενός" ή πιο απλά, "δείτε μόνοι σας".
Οι ισχυρισμοί ότι: "το 97% των επιστημόνων" συμφωνούν ότι επίκειται κλιματική καταστροφή εξαιτίας της εκπομπής CO2 θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό. Η παραδοσιακή επιστήμη έχει προχωρήσει συγκρίνοντας παρατηρήσεις ή πειράματα με θεωρητικές προβλέψεις. Εάν υπάρχει συμφωνία με τη θεωρία, αυξάνεται η εμπιστοσύνη στη θεωρία. Εάν υπάρχει διαφωνία, η θεωρία εγκαταλείπεται ή τροποποιείται και δοκιμάζεται ξανά σε σχέση με τις παρατηρήσεις.
Η επιστημονική αλήθεια δεν έχει ποτέ εδραιωθεί με συναίνεση, για παράδειγμα, με "97% συναίνεση". Η ιστορία αποκαλύπτει πολλές περιπτώσεις όπου η επιστημονική συναίνεση της εποχής απαξιώθηκε αργότερα. Η ευρεία αποδοχή και πρακτική της ευγονικής στις αρχές του 1900, η αντίθεση στη θεωρία της τεκτονικής των πλακών στη γεωλογία και η κυριαρχία της λυσενοκρατικής βιολογίας στο σοβιετικό μπλοκ είναι μερικά πρόσφατα παραδείγματα. Δεδομένης της συχνότητας των λανθασμένων συναινέσεων, οι πολίτες παντού θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους το σύνθημα της Βασιλικής Εταιρείας και να μάθουν όσα περισσότερα μπορούν για το πώς η αύξηση των επιπέδων CO2 στην ατμόσφαιρα θα επηρεάσει τον πλανήτη.
== Επισκόπηση
Τα πράσινα φυτά αναπτύσσονται ταχύτερα με περισσότερο CO2. Πολλά γίνονται επίσης πιο ανθεκτικά στην ξηρασία, επειδή τα υψηλότερα επίπεδα CO2 επιτρέπουν στα φυτά να χρησιμοποιούν το νερό πιο αποτελεσματικά. Η πιο πλούσια βλάστηση από την αύξηση του CO2 είναι ήδη εμφανής. Οι δορυφορικές εικόνες αποκαλύπτουν σημαντική πρασίνιση του πλανήτη τις τελευταίες δεκαετίες, ιδίως στα περιθώρια των ερήμων, όπου η αντοχή στην ξηρασία είναι κρίσιμη. Αυτό το αξιοσημείωτο πλανητικό πρασίνισμα είναι το αποτέλεσμα μιας αύξησης του CO2 κατά μόλις 30% σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα. Ακόμη υψηλότερα επίπεδα CO2 θα αποφέρουν ακόμη περισσότερα οφέλη στη γεωργία.
Τα φυτά χρησιμοποιούν την ενέργεια από το ηλιακό φως για να ενώσουν ένα μόριο CO2 με ένα μόριο νερού, H2O, για να σχηματίσουν υδατάνθρακες. Ένα μόριο οξυγόνου O2 απελευθερώνεται στον αέρα για κάθε μόριο CO2 που απομακρύνεται. Ο βιολογικός μηχανισμός των φυτών μεταποιεί τα πολυμερή των υδατανθράκων σε πρωτεΐνες, έλαια και άλλα μόρια της ζωής. Κάθε ζωντανό πλάσμα, από το ανθισμένο τριαντάφυλλο, μέχρι το νεογέννητο μωρό, είναι φτιαγμένο από άνθρακα από πρώην μόρια CO2 της ατμόσφαιρας. Τα προ πολλού πεθαμένα φυτά χρησιμοποίησαν το CO2 από τις αρχαίες ατμόσφαιρες για να παράγουν τα περισσότερα από τα ορυκτά καύσιμα, τον άνθρακα, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, που έχουν μεταμορφώσει τη ζωή των περισσότερων ανθρώπων -μετακινώντας από την αγγαρεία και τη σχεδόν πείνα πριν από τη βιομηχανική επανάσταση στην αυξανόμενη δυνατότητα αφθονίας σήμερα.
Το κλάσμα του ευεργετικού μορίου CO2 στη σημερινή ατμόσφαιρα είναι μικροσκοπικό, περίπου 0,04% κατ' όγκο. Το επίπεδο αυτό είναι περίπου 30% μεγαλύτερο από τα προβιομηχανικά επίπεδα του 1800. Αλλά τα σημερινά επίπεδα εξακολουθούν να είναι πολύ μικρότερα από τα επίπεδα, 0,20% ή περισσότερο, που επικρατούσαν σε μεγάλο μέρος της γεωλογικής ιστορίας. Τα επίπεδα CO2 κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκάδων εκατομμυρίων ετών ήταν πολύ πιο κοντά στα επίπεδα πείνας, 0,015%, όταν πολλά φυτά πεθαίνουν, παρά στα πολύ υψηλότερα επίπεδα που προτιμούν τα περισσότερα φυτά.
Η βασική φυσική υποδηλώνει ότι περισσότερο ατμοσφαιρικό CO2 θα αυξήσει την αύξηση της θερμοκρασίας του θερμοκηπίου. Ωστόσο, οι ατμοσφαιρικές διεργασίες είναι τόσο περίπλοκες που το ποσό της αύξησης της θερμοκρασίας δεν μπορεί να προβλεφθεί αξιόπιστα από τις πρώτες αρχές. Οι πρόσφατες παρατηρήσεις της ατμόσφαιρας και των ωκεανών, σε συνδυασμό με τη γεωλογική ιστορία, υποδεικνύουν πολύ μέτρια αύξηση της θερμοκρασίας, περίπου 1 C (1,8 F), αν τα επίπεδα του ατμοσφαιρικού CO2 διπλασιαστούν.
Οι παρατηρήσεις δεν δείχνουν επίσης σημαντική αλλαγή στα ακραία καιρικά φαινόμενα, τους ανεμοστρόβιλους, τους τυφώνες, τις πλημμύρες ή τις ξηρασίες. Η στάθμη της θάλασσας αυξάνεται με τον ίδιο περίπου ρυθμό όπως και τους προηγούμενους αιώνες. Λίγοι βαθμοί θέρμανσης θα έχουν πολλά οφέλη, μεγαλύτερες καλλιεργητικές περιόδους και λιγότερα έξοδα θέρμανσης το χειμώνα. Και αυτό θα είναι επιπλέον των σημαντικών οφελών για τη γεωργία.
Το περισσότερο CO2 στην ατμόσφαιρα δεν είναι ένα πρωτοφανές πείραμα με απρόβλεπτο αποτέλεσμα. Η Γη έχει κάνει αυτό το πείραμα πολλές φορές στο γεωλογικό παρελθόν. Η ζωή άνθισε άφθονα στη στεριά και στους ωκεανούς σε πολύ μεγαλύτερα επίπεδα CO2 από τα σημερινά. Η υπεύθυνη χρήση των ορυκτών καυσίμων, με οικονομικά αποδοτικό έλεγχο των γνήσιων ρύπων, όπως η ιπτάμενη τέφρα ή τα οξείδια του θείου και του αζώτου, θα αποτελέσει σημαντικό όφελος για τον κόσμο.
== Εισαγωγή
Γύρω στο 1861, ο John Tyndall, ένας διακεκριμένος Ιρλανδός φυσικός, ανακάλυψε ότι οι υδρατμοί (H2O), το διοξείδιο του άνθρακα (CO2) και πολλά άλλα μοριακά αέρια που είναι διαφανή στο ορατό φως μπορούν να απορροφήσουν αόρατη θερμική ακτινοβολία - όπως αυτή που εκπέμπεται από έναν ζεστό βραστήρα τσαγιού, το ανθρώπινο σώμα ή την ίδια τη Γη. Ο Tyndall αναγνώρισε ότι οι υδρατμοί είναι τα κυρίαρχα αέρια του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα της Γης, ενώ το CO2 συμβάλλει λιγότερο σημαντικά. [1]
Η ανακάλυψη του Tyndall έγινε όταν η καύση του άνθρακα κατά τη Βιομηχανική Επανάσταση άρχισε να απελευθερώνει σημαντικές ποσότητες CO2. Οι εκπομπές αυτές συνέπεσαν με μια σταθερή αύξηση του ατμοσφαιρικού CO2, από περίπου 285 ppm (μέρη ανά εκατομμύριο) τη δεκαετία του 1860 σε περίπου 400 ppm σήμερα.
Τα αυξημένα επίπεδα CO2 έχουν πιθανώς προκαλέσει κάποια αύξηση της θερμοκρασίας της Γης και θα συνεχίσουν να το κάνουν στο μέλλον, αν και με ολοένα και μειούμενη αποτελεσματικότητα λόγω της "λογαριθμικής" εξάρτησης της αύξησης της θερμοκρασίας από τις συγκεντρώσεις CO2, μια σημαντική λεπτομέρεια που θα συζητηθεί εκτενέστερα παρακάτω. Ταυτόχρονα, η αύξηση του CO2 θα έχει εξαιρετικά ευεργετική επίδραση στη γεωργία, τα δάση και την ανάπτυξη των φυτών γενικότερα. Τα οφέλη από την αύξηση του CO2 θα υπερβούν κατά πολύ την όποια ζημιά. [2]
== Βασικά συμπεράσματα
Οι κύριες προβλέψεις για την αύξηση της θερμοκρασίας ήταν λανθασμένες.
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, η υπερθέρμανση του πλανήτη που προβλέπουν τα κλιματικά μοντέλα δεν έχει ως επί το πλείστον υλοποιηθεί. Η πραγματική "κλιματική ευαισθησία ισορροπίας" -το ποσό της παγκόσμιας θέρμανσης που αναμένεται για διπλασιασμό του ατμοσφαιρικού CO2- είναι πιθανό να είναι περίπου τρεις φορές μικρότερο από αυτό που υπέθεσαν τα μοντέλα. Τα παρατηρησιακά δεδομένα υποδηλώνουν ότι ο διπλασιασμός των επιπέδων του ατμοσφαιρικού CO2 θα αυξήσει την επιφανειακή θερμοκρασία κατά περίπου 1 C, όχι τις πολύ μεγαλύτερες τιμές που είχαν αρχικά υποτεθεί στα επικρατέστερα μοντέλα. Χρησιμοποιώντας αυτές τις πολύ μικρότερες, βασισμένες σε παρατηρήσεις κλιματικές ευαισθησίες, η προβλεπόμενη αύξηση της θερμοκρασίας από τη συνεχιζόμενη χρήση ορυκτών καυσίμων θα είναι μέτρια και καλοήθης για το προβλέψιμο μέλλον.
Οι αρνητικές επιπτώσεις της αύξησης του CO2 έχουν υπερτονιστεί.
Τα άμεσα διαθέσιμα δεδομένα από κυβερνητικές και αξιόπιστες μη κυβερνητικές πηγές επιβεβαιώνουν ότι τα ακραία καιρικά φαινόμενα τα τελευταία χρόνια δεν έχουν εμφανιστεί συχνότερα ή με μεγαλύτερη ένταση. Τα δεδομένα αυτά καταρρίπτουν επίσης τους ισχυρισμούς περί οικολογικά επιζήμιας οξίνισης των ωκεανών, επιταχυνόμενης ανόδου της στάθμης της θάλασσας, εξαφάνισης των παγκόσμιων θαλάσσιων πάγων και άλλων υποτιθέμενων κινδύνων. Εάν περαιτέρω παρατηρήσεις επιβεβαιώσουν μια μικρή κλιματική ευαισθησία, αυτές οι πραγματικότητες δεν θα αλλάξουν. Τα υψηλότερα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα θα είναι ευεργετικά. Το διοξείδιο του άνθρακα είναι ένα απαραίτητο θρεπτικό συστατικό για τα χερσαία φυτά. Η βιόσφαιρα της Γης βίωνε επίσης μια σχετική πείνα CO2 για πολλές χιλιετίες - η πρόσφατη αύξηση των επιπέδων CO2 είχε επομένως μια μετρήσιμη, θετική επίδραση στη ζωή των φυτών. Οι μελλοντικές αυξήσεις του CO2 θα ενισχύσουν τη γεωργική παραγωγικότητα και θα βελτιώσουν την αντοχή στην ξηρασία, ενισχύοντας έτσι την επισιτιστική ασφάλεια και συμβάλλοντας σε έναν πιο πράσινο, πιο πλούσιο πλανήτη.
== Παγκόσμια υπερθέρμανση: Τα παραμελημένα γεγονότα Οι περισσότερες έρευνες που προσπαθούν να προβλέψουν το μελλοντικό κλίμα έχουν επικεντρωθεί στην ανάπτυξη και εφαρμογή πολύπλοκων υπολογιστικών μοντέλων που προσπαθούν να προσομοιώσουν το κλιματικό σύστημα της Γης. Τα μοντέλα αυτά προσπάθησαν να εξηγήσουν το κλίμα του παρελθόντος και χρησιμοποιήθηκαν για τον υπολογισμό διαφόρων μελλοντικών παγκόσμιων και περιφερειακών κλιματικών σεναρίων. Αυτά τα μελλοντικά κλιματικά σενάρια έχουν, με τη σειρά τους, οδηγήσει σε προτάσεις πολιτικής που θα μείωναν τις μελλοντικές εκπομπές, περιορίζοντας έτσι, σύμφωνα με τα μοντέλα, τη μελλοντική υπερθέρμανση του πλανήτη, αν και ομολογουμένως με κόστος τη μείωση της μελλοντικής παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης.
Αυτή η έμφαση στις προβλέψεις των υπολογιστικών μοντέλων έχει κοστίσει πολύ ακριβά, με επενδύσεις πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων, αλλά δεν έχει καταφέρει να προβλέψει με ακρίβεια το κλίμα της Γης: οι εκτιμήσεις της Διακυβερνητικής Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) για την κρίσιμη παράμετρο, την ευαισθησία του κλίματος ισορροπίας, για παράδειγμα, δεν έχουν γίνει ακριβέστερες τα τελευταία 25 χρόνια.
Το Σχήμα 1 συνοψίζει τα ευρήματα της IPCC, όπως τεκμηριώνονται στις πέντε ολοκληρωμένες ερευνητικές εκθέσεις της που εκδόθηκαν σε διάστημα άνω των τριών δεκαετιών, καθώς και τα ευρήματα δύο σημαντικών ερευνητικών εκθέσεων πριν από την IPPC. Δεδομένου ότι η επιστημονική έρευνα αποσκοπεί γενικά στη μείωση της αβεβαιότητας, η έλλειψη προόδου για περισσότερες από τρεις δεκαετίες είναι εξαιρετικά ασυνήθιστη.
Στην επιστήμη, τα παρατηρησιακά δεδομένα αποτελούν τον απόλυτο έλεγχο της θεωρίας και της μοντελοποίησης. Τα κλιματικά δεδομένα δείχνουν σημαντική απόκλιση μεταξύ των προβλέψεων των υπολογιστών και των πραγματικών κλιματικών καταγραφών της Γης.
Στο Σχήμα 2 παρουσιάζονται οι μέσες μεταβολές της παγκόσμιας θερμοκρασίας κατά την περίοδο 1995-2015, όπως παρέχονται από δορυφορικά δεδομένα της NASA: παρά την αύξηση των επιπέδων του ατμοσφαιρικού CO2 κατά 13% κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, δεν υπάρχει καμία στατιστικά διακριτή τάση θέρμανσης. [3] Το κλιματικό αρχείο έρχεται έτσι σε αντίθεση με τις προβλέψεις της τρίτης (2001) και της τέταρτης (2007) έκθεσης αξιολόγησης της IPCC. [4] Κατά τη διάρκεια αυτής της 20ετούς περιόδου, η ατμόσφαιρα της Γης θερμάνθηκε μόνο κατά 0,05 C [5] , αλλά τα υπολογιστικά μοντέλα προέβλεπαν μια πολύ πιο δραματική αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας κατά 0,4 C6.
Στο Σχήμα 3 συγκρίνονται διάφορες κλιματικές προβλέψεις -συγκεκριμένα, 102 υπολογιστικά κλιματικά μοντέλα που χρησιμοποιούνται από την IPCC- με την πραγματική μεταβολή της μέσης θερμοκρασίας της τροπικής ατμόσφαιρας κατά την περίοδο 1979-2013, όπως μετρήθηκε με μπαλόνια και δορυφόρους. Γιατί να επικεντρωθούμε στην τροπική ατμοσφαιρική θερμοκρασία; Επειδή η τροπική επιφάνεια της Γης και η τροπόσφαιρα, το χαμηλότερο στρώμα της ατμόσφαιρας, δέχονται το μεγαλύτερο μέρος της εισερχόμενης ηλιακής ενέργειας του πλανήτη. Η άνοδος του θερμού, υγρού αέρα από τους ωκεανούς και τα βροχοδάση που καλύπτουν μεγάλο μέρος των τροπικών περιοχών θα πρέπει να οδηγήσει σε ιδιαίτερα μεγάλη αύξηση της θερμοκρασίας της μέσης τροπόσφαιρας.
Όπως δείχνει το Σχήμα 3, οι πραγματικές μεταβολές της θερμοκρασίας διαφέρουν δραματικά από αυτές που προβλέπουν τα μοντέλα: το μέσο υπολογιστικό μοντέλο προέβλεψε αύξηση της θερμοκρασίας κατά 1 C για την περίοδο 1979-2013- στην πραγματικότητα παρατηρήθηκε μόνο 0,2 C (το πολύ).
Το Σχήμα 4 δείχνει τη συγκέντρωση CO2 που μετρήθηκε στο Mauna Loa της Χαβάης: η μακροπρόθεσμη αύξηση του CO2 έχει εποχιακές ταλαντώσεις που προκαλούνται κυρίως από την απομάκρυνση CO2 από τον αέρα του βόρειου ημισφαιρίου από τα αναπτυσσόμενα χερσαία φυτά κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού- και από την απελευθέρωση CO2 κατά τη διάρκεια του χειμώνα, όταν η αναπνοή του CO2 από τη βιόσφαιρα υπερβαίνει την απομάκρυνσή του από τη φωτοσύνθεση.
Η αποτυχία των υπολογιστικών μοντέλων να προβλέψουν αξιόπιστα τις μελλοντικές θερμοκρασίες έχει δημιουργήσει μια αυξανόμενη συνειδητοποίηση ότι τα εν λόγω μοντέλα είναι θεμελιωδώς ελαττωματικά - και έχουν υπερβάλει σε μεγάλο βαθμό στην παρελθούσα και μελλοντική ανθρωπογενή (ανθρωπογενή) υπερθέρμανση του πλανήτη. [7] Πράγματι, υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να πιστεύουμε ότι η όποια μελλοντική ανθρωπογενής υπερθέρμανση θα είναι πολύ μικρότερη από την προβλεπόμενη από τα μοντέλα της IPCC.
Τα καλύτερα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι η ευαισθησία διπλασιασμού της ισορροπίας, η τελική θέρμανση της επιφάνειας ως απόκριση στον διπλασιασμό του ατμοσφαιρικού CO2, είναι πιο κοντά στον 1 C παρά στους "πιθανότερους" 3 C των επικρατούντων κλιματικών μοντέλων. Τα καλύτερα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν επίσης ότι -παρά τις δύο περιόδους θέρμανσης του 20ού αιώνα, καθώς και τη σταθερή αύξηση του ατμοσφαιρικού CO2- η συχνότητα των ακραίων καιρικών φαινομένων δεν έχει αυξηθεί. Και η άνοδος της στάθμης της θάλασσας ήταν μέτρια. Η "οξίνιση των ωκεανών", μια μικρή μείωση της αλκαλικότητας των ωκεανών κατά μερικά δέκατα της μονάδας pH, θα είναι πολύ μικρότερη από τις διακυμάνσεις του pH ανάλογα με τη θέση, το βάθος και τον χρόνο στους σημερινούς ωκεανούς. Τα γεγονότα αυτά δεν υποστηρίζουν τις ευρέως διαδεδομένες προβλέψεις για επικείμενη πλανητική καταστροφή από την αύξηση των επιπέδων του CO2. Πολυάριθμες μελέτες δείχνουν ότι μια μετρίως θερμότερη Γη με περισσότερο ατμοσφαιρικό CO2 θα είναι καλή για όλα τα έμβια όντα.8
== Οφέλη από την αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα
Το καθαρό αέριο CO2 είναι χημικά αδρανές, διαφανές, άχρωμο και άοσμο. Σε μια κρύα χειμωνιάτικη μέρα, ο ψυχρός αέρας συχνά συμπυκνώνει τους υδρατμούς της ανθρώπινης αναπνοής, από τους οποίους το 4-5% είναι CO2, σε ορατή ομίχλη. Η ομίχλη αυτή, ωστόσο, δεν είναι CO2. Ομοίως, οι υδρατμοί συχνά συμπυκνώνονται σε σύννεφα ατμού πάνω από τους σταθμούς παραγωγής ενέργειας με ορυκτά καύσιμα, δημιουργώντας την εντύπωση καπνού. Αυτά τα σύννεφα ατμού δεν είναι επίσης CO2.
Από κάθε ένα εκατομμύριο μόρια αέρα στη σημερινή ατμόσφαιρα, τα 400 είναι CO2. Αυτός ο μέσος όρος κρύβει μεγάλη διακύμανση. Για παράδειγμα, χωρίς ισχυρό εξαερισμό, τα επίπεδα CO2 σε πολυσύχναστους εσωτερικούς χώρους, όπως αίθουσες διδασκαλίας, δικαστήρια και τρένα, φτάνουν συνήθως τα 2.000 ppm - χωρίς κλινικά τεκμηριωμένες αρνητικές επιπτώσεις στους ανθρώπους. Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ προσπαθεί να διατηρήσει τα επίπεδα CO2 στα υποβρύχια του κάτω από 5.000 ppm. [9] Σε μια ήρεμη καλοκαιρινή ημέρα, οι συγκεντρώσεις CO2 σε ένα χωράφι καλαμποκιού μπορεί να πέσουν στα 200 ppm, καθώς το αναπτυσσόμενο καλαμπόκι καταναλώνει το διαθέσιμο CO2.10 Σε μια συγκέντρωση περίπου 150 ppm ή λιγότερο, πολλά φυτά πεθαίνουν από την πείνα του CO2. [11] Οι διαφορές μεταξύ των μέγιστων χειμερινών επιπέδων CO2 και των ελάχιστων θερινών επιπέδων CO2, που μετρήθηκαν στο ηφαίστειο Mauna Loa της Χαβάης (Εικ. 4), έχουν αυξηθεί τα τελευταία 50 χρόνια. Αυτό πιστεύεται ότι οφείλεται στην παγκόσμια επέκταση των δασών και άλλων φυτών.
Το γεγονός ότι η Γη βιώνει μια "πείνα" CO2 εδώ και εκατομμύρια χρόνια δεν είναι επίσης ευρέως γνωστό.
Όπως απεικονίζεται στo Σχήμα 5, κατά τα 550 εκατομμύρια χρόνια από την Κάμβρια περίοδο -όταν εμφανίστηκαν για πρώτη φορά άφθονα απολιθώματα στα ιζηματογενή αρχεία- τα επίπεδα του CO2 ήταν κατά μέσο όρο πολλές χιλιάδες ppm, δηλαδή πολύ μεγαλύτερα από το επίπεδο του CO2 των 400 ppm σήμερα. [12].
Όλα τα ζώα, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων, οφείλουν την ύπαρξή τους στα πράσινα φυτά που χρησιμοποιούν την ενέργεια από το ηλιακό φως για να μετατρέψουν μόρια CO2 και νερού σε υδατάνθρακες, απελευθερώνοντας οξυγόνο στην ατμόσφαιρα κατά τη διαδικασία. Τα χερσαία φυτά παίρνουν τον άνθρακα που χρειάζονται από το CO2 του αέρα και άλλα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά από το έδαφος. Όπως τα φυτά αναπτύσσονται καλύτερα σε λιπασμένα και καλά ποτισμένα εδάφη, έτσι και τα φυτά αναπτύσσονται καλύτερα με συγκεντρώσεις CO2 αρκετές φορές υψηλότερες από το σημερινό επίπεδο της Γης.[13] Για το λόγο αυτό, συχνά διοχετεύεται επιπλέον CO2 στα θερμοκήπια για να ενισχυθεί η ανάπτυξη των φυτών.[14]
Το Σχήμα 6 απεικονίζει την επίδραση διαφόρων επιπέδων CO2 στην ανάπτυξη των νεραντζιών. Επειδή ο ρυθμός ανάπτυξης των φυτών είναι ανάλογος, κατά μέσο όρο, με την τετραγωνική ρίζα της συγκέντρωσης του CO2, ο διπλασιασμός του ατμοσφαιρικού CO2 θα αυξήσει την ανάπτυξη των πράσινων φυτών κατά 40% - μια ευλογία για την παραγωγικότητα των καλλιεργειών και, επομένως, για την παγκόσμια επισιτιστική ασφάλεια.
Η θρεπτική αξία του CO2 είναι μόνο ένα μέρος του οφέλους του για τα φυτά. Δεν είναι λιγότερο σημαντική η συμβολή του CO2 στο να γίνουν τα φυτά πιο ανθεκτικά στην ξηρασία: τα φύλλα των φυτών είναι διάτρητα από στομάτια, επιφανειακές οπές που επιτρέπουν στο CO2 να διαχέεται από την ατμόσφαιρα στο εσωτερικό του φύλλου, όπου φωτοσυντίθεται σε υδατάνθρακες. Ανάλογα με τη σχετική υγρασία του εξωτερικού αέρα, για κάθε μόριο CO2 που διαχέεται προς τα μέσα, μπορούν να διαχυθούν από το φύλλο έως και 100 μόρια H2O. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα περισσότερα χερσαία φυτά χρειάζονται τουλάχιστον 100 γραμμάρια νερού για την παραγωγή ενός γραμμαρίου υδατανθράκων.
Η αύξηση του ατμοσφαιρικού CO2 κατά 30% κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα αύξησε την παραγωγικότητα των καλλιεργειών κατά περίπου 15%. Οι συνεχείς βελτιώσεις στην ποικιλία των καλλιεργειών, τη λίπανση και τη διαχείριση του νερού -σε συνδυασμό με τα υψηλότερα επίπεδα CO2- θα ενισχύσουν την επισιτιστική ασφάλεια σε μεγάλα τμήματα της Αφρικής και της Ασίας όπου η πείνα παραμένει ευρέως διαδεδομένη.
Το Σχήμα 7 δείχνει πώς η Γη γίνεται πιο πράσινη. Η μελέτη από την οποία προέρχεται η εικόνα ανέλυσε την ανάπτυξη των φυτών στα περιθώρια των ερήμων και σε άλλες ημίξηρες περιοχές και διαπίστωσε καθαρή αύξηση κατά 11% της κάλυψης του εδάφους με φυλλώματα κατά την περίοδο 1982-2006 - αύξηση που αποδίδεται στη βελτιωμένη αποδοτικότητα της χρήσης του νερού που προκύπτει από τα υψηλότερα επίπεδα του ατμοσφαιρικού CO2 [15] : "Τα αποτελέσματά μας επιβεβαιώνουν ότι η αναμενόμενη επίδραση της λίπανσης με CO2 συμβαίνει παράλληλα με τις συνεχιζόμενες ανθρωπογενείς διαταραχές στον κύκλο του άνθρακα και ότι η επίδραση της λίπανσης είναι πλέον μια σημαντική διεργασία στην επιφάνεια της γης". Καθώς τα επίπεδα του CO2 συνεχίζουν να αυξάνονται, η Γη θα γίνει πιο πράσινη και οι γεωργικές αποδόσεις θα συνεχίσουν να αυξάνονται, με πρόσθετες συνεισφορές από καλύτερες ποικιλίες, βελτιωμένες πρακτικές καλλιέργειας, αποτελεσματικότερη χρήση λιπασμάτων και άλλους παράγοντες.
== Ο Αναπτυσσόμενος Κόσμος
Τα αναπτυσσόμενα έθνη στην Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική θα χρειαστούν τεράστια αύξηση της ενέργειας χαμηλού κόστους για να τροφοδοτήσουν την οικονομική τους ανάπτυξη και να βγάλουν τους πολίτες τους από τη φτώχεια. Τα ορυκτά καύσιμα - και κυρίως ο άνθρακας, το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο - τα οποία παρέχουν σήμερα πάνω από το 80% της παγκόσμιας ενέργειας, θα παραμείνουν απαραίτητα. Καθώς οι χώρες γίνονται πιο εύπορες, θα αποκτήσουν επίσης περισσότερα μέσα για τη μείωση της ρύπανσης. Πράγματι, είναι ακριβώς ο πλούτος που απελευθερώνει η εκβιομηχάνιση που επιτρέπει στις κοινωνίες να επενδύουν σε σύγχρονες τεχνολογίες και άλλες πρακτικές που καθαρίζουν το περιβάλλον. Περαιτέρω, τα καλύτερα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι τα σημερινά επίπεδα -και οι προβλέψιμες μελλοντικές αυξήσεις- του διοξειδίου του άνθρακα δεν είναι μόνο αβλαβή, αλλά είναι πράγματι ωφέλιμα για τα φυτά και τους ανθρώπους. Κιχωτικές πολιτικές για τον υποτιθέμενο περιορισμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη, καθιστώντας τα ορυκτά καύσιμα απαγορευτικά ακριβά, θα καταδίκαζαν μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας σε άθλιες συνθήκες αδιανόητες για τα ανεπτυγμένα έθνη.
Αρχικά μέλη του Συνασπισμού για το CO2
BELL, Larry: Συγγραφέας του βιβλίου Climate of Corruption: Πολιτική και εξουσία πίσω από την απάτη της υπερθέρμανσης του πλανήτη. COHEN, Roger: Μέλος της Αμερικανικής Φυσικής Εταιρείας- πρώην ανώτερος επιστήμονας της ExxonMobil. EVERETT, Bruce: Καθηγητής στη Σχολή Fletcher του Πανεπιστημίου Tufts- πάνω από σαράντα χρόνια εμπειρίας στη διεθνή ενεργειακή βιομηχανία. HAPPER, William: Cyrus Fogg Brackett Καθηγητής Φυσικής (ομότιμος), Πανεπιστήμιο Princeton- πρώην Διευθυντής, Γραφείο Ενεργειακών Ερευνών- Διευθυντής Έρευνας, Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ- Μέλος, Εθνική Ακαδημία Επιστημών. HARTNETT-WHITE, Kathleen: διακεκριμένη ανώτερη συνεργάτης και διευθύντρια του Armstrong Center for Energy and the Environment (CEE) στο Texas Public Policy Foundation. IDSO, Craig: Ιδρυτής και πρόεδρος του Κέντρου Μελέτης του Διοξειδίου του Άνθρακα και της Παγκόσμιας Αλλαγής- μέλος της Αμερικανικής Ένωσης για την Προώθηση της Επιστήμης, της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης και της Αμερικανικής Μετεωρολογικής Εταιρείας. LINDZEN, Richard: Ομότιμος, καθηγητής Μετεωρολογίας Alfred P. Sloan- μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών- συγγραφέας πολυάριθμων εργασιών για το κλίμα και τη μετεωρολογία. MICHAELS, Pat: Πρώην πρόεδρος της Αμερικανικής Ένωσης Πολιτειακών Κλιματολόγων- πρώην κλιματολόγος της πολιτείας της Βιρτζίνια- πρόεδρος προγράμματος της Επιτροπής Εφαρμοσμένης Κλιματολογίας της Αμερικανικής Μετεωρολογικής Εταιρείας. MILLS, Mark: Senior Fellow, Manhattan Institute- Διευθύνων Σύμβουλος, Digital Power Group, μια ομάδα συμβούλων κεφαλαίου με επίκεντρο την τεχνολογία- Μέλος ΔΕΠ, McCormick School of Engineering and Applied Science, Northwestern University. MOORE, Patrick: Ιδρυτικό μέλος της Greenpeace (εννέα χρόνια πρόεδρος της Greenpeace Canada και επτά χρόνια διευθυντής της Greenpeace International). NICHOLS, Rodney: Πρώην πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Ακαδημίας Επιστημών της Νέας Υόρκης- υπότροφος στο Carnegie Corporation της Νέας Υόρκης- εκτελεστικός αντιπρόεδρος του Πανεπιστημίου Rockefeller- διευθυντής Ε&Α στο γραφείο του υπουργού Άμυνας. O'KEEFE, William: Διευθύνων Σύμβουλος του George C. Marshall Institute- ιδρυτής της Solutions- Εκτελεστικός Αντιπρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του American Petroleum Institute- Διοικητικός Διευθυντής του Center for Naval Analyses. ROGERS, Norman: ιδρυτής της Rabbit Semiconductor Company- σύμβουλος πολιτικής του Heartland Institute- μέλος της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης και της Αμερικανικής Μετεωρολογικής Εταιρείας. SCHMITT, Harrison: Αστροναύτης και τελευταίος άνθρωπος που περπάτησε στο φεγγάρι (Απόλλων 17)- επίκουρος καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madison- πρώην γερουσιαστής των ΗΠΑ από το Νέο Μεξικό. SPENCER, Roy: Κλιματολόγος, κύριος ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα στο Χάντσβιλ- διετέλεσε ανώτερος επιστήμονας για κλιματικές μελέτες στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Μάρσαλ της NASA- συν-ανάπτυξη του συστήματος μέτρησης της θερμοκρασίας μέσω δορυφόρου. STEWARD, Leighton: Πρόεδρος του Plants Need CO2.org, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου για τη Μελέτη της Γης και του Ανθρώπου στο SMU, πρώην Πρόεδρος του Εθνικού Συνασπισμού Υγροτόπων, δύο φορές Πρόεδρος του Ινστιτούτου Φύσης Audubon. YAPPS-COHEN, Lorraine: Πρώην Διευθύντρια Επικοινωνίας και Μάρκετινγκ της ExxonMobil- αρθρογράφος των εφημερίδων Examiner.
Πηγές
1. J. Tyndall, Heat, A Mode of Motion, Longmans, Green and Company, London, 1875. 2. See, e.g., R. S. J. Tol, The Economic Effects of Climate Change, Journal of Economic Perspectives, Vol. 23, No. 2, pp. 29-51 (2009). Such studies do not fully account for the positive effects of CO2 fertilization and water-efficiency gains. 3. R. McKitrick, HAC-Robust Measurement of the Duration of a Trendless Subsample in a Global Climate Time Series, Open Journal of Statistics, Vol. 4, pp. 527-535 (2014). doi:10.4236/ojs.2014.47050. 4. See, eg., IPCC 4th Assessment Report WG1 (2007), Summary for Policy Makers, p. 12. https://www.ipcc.ch/pdf/ assessment-report/ar4/wg1/ar4-wg1-spm.pdf 5. From the statistical trend lines of the UAH data set shown in Figure 2, for 1995–2014. http://www.drroyspencer. com/2015/04/version-6-0-of-the-uah-temperature-dataset-released-new-lt-trend-0-11-cdecade/ 6. IPCC 4th Assessment Report WG1 (2007), Summary for Policy Makers, p. 12, ibid; 3rd Assessment Report WG1 (2001), Summary for Policy Makers, p. 34; https://www.ipcc.ch/ipccreports/tar/wg1/ 7. J.C Fyfe et al, Overestimated Global Warming over the Past 20 Years, Nature Climate Change, Vol. 3, p. 767 (2013); P. Stott et al, The Upper End of Climate Model Temperature Projections is Inconsistent with Past Warming, Environ. Res. Lett. Vol. 8, 014024 doi:10.1088/1748-9326/8/1/014024. 8. Indur Goklany, Is a Richer-but-Warmer World Better than Poorer but Colder Worlds? Energy & Environment, Vol. 18, Nos. 7-8, pp. 1023-1048 (2007). Detailed empirical studies of human mortality, in hundreds of communities around the world, show that in all countries and regions, minimum mortality is observed when temperatures are warmer than the median for that location. See, eg., Y. Guo et al, Global Variation in the Effectss of Ambient Temperature on Mortality, Epidemiology, Vol. 25, No. 6, pp. 781-789 (2014). 9. J. T. James and A. Macatangay, Carbon Dioxide, Our Common “Enemy” http://ntrs.nasa.gov/archive/nasa/casi.ntrs. nasa.gov/20090029352.pdf 10. H. W. Chapman, L. S. Gleason and W. E. Loomis, The Carbon Dioxide Content of Field Air, Plant Physiology, 29, 500 (1954). 11. J. K. Dippery, D. T. Tissue, R. B. Thomas and B. R. Strain, Effects of low and elevated CO2 levels on C3 and C4 annuals, Oecologia, Vol. 101, p. 13 (1995). 12. R. A. Berner and C. Kothavala, Geocarb:III, A revised model of atmospheric CO2 over the Phanerozoic time, American Journal of Science, 301, 182 (2001). 13. S. B. Idso and B. A. Kimball, Effects of the enrichment of CO2 on regrowth of sour orange trees (Citrus aurantium; Rutacea) after copicing, Am. J. Bot. Vol. 81, p. 843 (1994). 14. http://www.ocap.nl/files/Ocap_Factsheet2012_UK.pdf. 15. R. J. Donohue, M. L. Roderick, T. R. McVicar, and G. D. Farquhar, Impact of CO2 fertilization on maximum foliage cover across the globe’s warm, arid environments, Geophysical Research Letters Vol. 40, pp. 3031-3035 (2013). ----------------- Δικτυογραφία: Carbon Dioxide Benefits the World: See for Yourself https://web.archive.org/web/20210705112213/http://co2coalition.org/wp-content/uploads/2016/10/Carbon-Dioxide-Benefits-the-World-2.pdf
Mine coins - make money: http://bit.ly/money_crypto
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου