Η Ουκρανική Κρίση με τα μάτια του τ.Πρύτανη ΕΜΠ Μαρκάτου.

 «Στον πόλεμο υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Οι λαοί των ηττημένων πεινάνε, οι λαοί των νικητών πεινάνε».

Η Ρωσική επίθεση στην Ουκρανία αποτελεί θέμα που είναι ταυτόχρονα και απλό στην ερμηνεία του αλλά και περίπλοκο στα πλαίσια των παγκόσμιων πολιτικών εναλλαγών και συμφερόντων, και σίγουρα απαιτεί πολλά διαφορετικά επίπεδα ανάλυσης.

Επίπεδο 1, Ηθικό: Η ζωή των ανθρώπων είναι μικρή και είναι τόσο μα τόσο όμορφη! Δεν υπάρχει άλλη ζωή μετά θάνατον, μετά από 60-90 χρόνια χανόμαστε για πάντα. Άρα είναι, χωρίς αμφιβολία, το πιο πολύτιμο υπαρκτό αγαθό. Είναι λοιπόν δυνατόν τον 21ο αιώνα να χάνονται ζωές σε πολέμους, να πεινάνε ή να στερούνται στοιχειωδών αγαθών εκατομμύρια άνθρωποι, ενώ δαπανώνται δις για δολοφονικά όπλα εξοπλισμών.

Γιατί όλα αυτά; Για τη σύγκρουση των συμφερόντων κάποιων ολίγων κρατών και οικονομικών ολιγαρχιών στη Δύση και στην Ανατολή.

Τα εκπαιδευτικά συστήματα του κόσμου αντί να εκπαιδεύουν τους νέους πως όλοι να μπορούμε να μοιραστούμε ισότιμα τα αγαθά της Γής, όντας σε κάθε κράτος στα χέρια των κυρίαρχων τάξεων και της Εξουσίας, διδάσκουν τον ανταγωνισμό και τον άκρατο και φυσικά αστήρικτο εθνικισμό (όλοι είμαστε οι περιούσιοι λαοί, ο καθένας από τη σκοπιά του, ενώ τελικά στη πραγματικότητα όλοι την ίδια τραγική μοίρα έχουμε, πάνω σε ένα πλανήτη χαμένο μέσα στα άστρα!).

Επομένως, από αυτή την άποψη, καταδικάζω απερίφραστα την κάθε επίθεση στρατού στον οποιονδήποτε και για οποιονδήποτε λόγο, έστω και αν αυτή η επίθεση θα είχε και μόνο έναν νεκρό! Άρα ασφαλώς καταδικάζω την εγκληματική ενέργεια του Πούτιν που θα προκαλέσει εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, νεκρούς και εκατομμύρια δυστυχισμένους πρόσφυγες.

Πιστεύω ότι έχει προ πολλού έρθει η ώρα εμείς οι πολίτες του μεταμοντέρνου κόσμου μας να απαιτήσουμε δυναμικά την κατάργηση των στρατών και των εξοπλισμών. Αλλοίμονο αν η Ανθρωπότητα δεν έχει φτάσει ακόμα στο σημείο να λύνει τις διαφορές της με άλλο τρόπο από το να δολοφονεί τους συνανθρώπους της!

Επίπεδο 2, Πολιτικό: Παρόμοιες εγκληματικές ενέργειες έχουν γίνει πάμπολλες στο παρελθόν κυρίως από τη ”πολιτισμένη” Δύση. Να αναφέρω, Κύπρο, Ιράκ, Παλαιστίνη, Συρία, Αφγανιστάν, Λιβύη, Γιουγκοσλαβία, Κόσοβο, Υεμένη. Να αναφέρω επίσης το αμερικάνικης κατασκευής πραξικόπημα στην Ουκρανία το 2014, που ανέτρεψε την δημοκρατικά εκλεγμένη και επέβαλε εθνικιστική και αντι-ρωσική κυβέρνηση. Το Διεθνές Δίκαιο έχει προ πολλού γίνει κουρελόχαρτο και ο Πούτιν, πολιτικός εκπρόσωπος των 25 τόσων ολιγαρχών που ελέγχουν το 72% του ΑΕΠ της χώρας του, απλά το σκίζει άλλη μια φορά και αυτός.

Ο κατ’ εμέ ο απαράδεκτος Ζελένσκι, που τώρα προσπαθεί να ηρωοποιηθεί, είναι ίδιος και χειρότερος του Πούτιν. Στις γνωστές ρωσόφωνες περιοχές τεκμηριωμένα επικρατούσε φασισμός μέχρι του σημείου να απαγορεύεται η ομιλία ρωσικών. Αυτό σε μια χώρα που το 41% δεν έχει πόρους για τρόφιμα και ρουχισμό.

Ο ίδιος δεν τήρησε τη συμφωνία του Μίνσκ και νόμιζε ότι αρκούσαν τα χτυπηματάκια στην πλάτη από τους Αμερικανούς για να παριστάνει το σκληρό ήρωα, θυσιάζοντας τους πολίτες της χώρας του, ενώ ήταν για αυτούς ο ″χρήσιμος ηλίθιος” (όπως, μη ξεχνάμε, τον ίδιο ρόλο έπαιξε σε εμάς ο δικτάτορας Ιωαννίδης με δήθεν αντάλλαγμα την “Ενωση” της Κύπρου που οδήγησε στη διχοτόμησή της!).

Μπορούσε να είχε ουσιαστικά συμβάλλει ώστε να μην είχε γίνει αυτός ο πόλεμος. Θυμηθείτε όμως ότι στη τελευταία Σύνοδο Ασφαλείας στο Μόναχο, ενώ επέκειτο η Ρωσική εισβολή, απαίτησε να του δοθεί χρονοδιάγραμμα ..ένταξης στο ΝΑΤΟ και ζήτησε εμμέσως και..πυρηνικά όπλα για να εξασφαλίσει την άμυνα της χώρας του!

Όταν το 1990 έπεσε η Σοβιετική Ένωση ο πατήρ Μπους μίλησε για ευημερία, ειρήνη και ασφάλεια σε όλο τον κόσμο και το ΝΑΤΟ δήλωνε ότι θα διασφαλίσει την εθνική κυριαρχία της Ρωσίας και δεν θα προχωρήσει ούτε ίντσα από τα τότε «σύνορά του». Σήμερα συμπεριλαμβάνει 14 επιπλέον χώρες (Τσεχία, Ουγγαρία, Πολωνία, Λετονία, Βουλγαρία, Ρουμανία......) και έχει πολεμικές συστοιχίες στα 149 μίλια από την Αγία Πετρούπολη. Προφανώς ο κάθε Πούτιν θα ήθελε να διασφαλίσει τα σύνορα και την ασφάλεια των πολιτών της χώρας του, και έχει κάθε δικαίωμα να το θέλει. Σκεφτείτε τι θα γινόταν αν η Ρωσία εγκαθιστούσε πυραύλους στο Μεξικό, τι θα έπρατταν οι ΗΠΑ; Ακριβώς ότι έπραξαν το 1962 που πήγε η Κούβα να τους εγκαταστήσει και ο δημοκρατικότερος πρόεδρος ο Κένεντυ τότε απείλησε με πυρηνικό πόλεμο.

Το συμπέρασμα από τα παραπάνω γεγονότα είναι απλό και επομένως παρακαλώ τα παγκόσμια τσιράκια των Αμερικανών, συμπεριλαμβανομένων των δικών μας σε όλα τα επίπεδα, ας μη μας βομβαρδίζουν με τόσο κλάμα για τη δημοκρατία και τόσους τόνους παραπληροφόρησης.

Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι μια ακόμα πράξη στο έργο του ανταγωνισμού των μεγαλοκαπιταλιστών του κόσμου, στη τωρινή συγκυρία της Αμερικής και της Ρωσίας, με την παραπαίουσα ΕΕ να παρατηρεί και απλά να εγκρίνει τις Αμερικανικές αποφάσεις, ανίκανη να αρθρώσει ένα νέο δημιουργικό λόγο.

Η Αμερική θέλει να πουλήσει το ακριβότερο πετρέλαιό της και να μας εξάγει το «υγροποιημένο» αέριό της, η Ρωσία το δικό της και να αυξήσει την γεωστρατηγική επιρροή της, αλλά η τελευταία έχει και το, δικαιολογημένο κατά την άποψή μου, φόβο να μην έρθει το ΝΑΤΟ σε θέσεις στο υπογάστριό της, φόβο που της ενίσχυσε εκ προθέσεως πιστεύω το ίδιο το ΝΑΤΟ, που όντας κλινικά νεκρό ήθελε να αναστηθεί. Και το πέτυχε με αυτόν τον πόλεμο!

Σε ενίσχυση της άποψής μου να προσθέσω και το ότι η Αμερική για τον παραπάνω λόγο, δηλαδή της διάθεσης των ενεργειακών της πόρων, αλλά και για να νομιμοποιήσει το παράνομο τουρκολιβυκό σύμφωνο, ματαιώνει και το έργο του αγωγού EASTMED, που θα αναβάθμιζε και τη χώρα μας, με έωλα επιχειρήματα. Η υποκρισία της Δύσης είναι λοιπόν απύθμενη. Μην ξεχνάμε ότι οι δυτικοί ήταν οι συνομιλητές του Φράνκο, των Ταλιμπάν, του Σαντάμ, του Πινοσέ και τόσων άλλων αστέρων.

Επίπεδο 3, Στρατηγικό: Ελπίζοντας φυσικά ότι ο πόλεμος θα τελειώσει τώρα, συνοψίζω τα αποτελέσματά του για τους νικητές και ηττημένους.

Νικητές: ΗΠΑ και ΝΑΤΟ. Θυσίασαν την Ουκρανία ανήθικα και έξυπνα (και έτσι κανείς δεν τους κατηγορεί!) και πέτυχαν με μηδενικό κόστος:

α) ανάσταση του ΝΑΤΟ

β) μεγάλα οικονομικά ενεργειακά και άλλα οφέλη (κατάργηση αγωγού Northstream2, δέσμευση Γερμανίας για εξοπλισμούς 100 δισ, κ.α.)

γ) απομόνωση της Ρωσίας

δ) αδρανοποίηση της ΕΕ που με αφόρητη έλλειψη πολιτικών στελεχών συμπεριφέρεται ως Αμερικανικός δορυφόρος.

Ηττημένοι: Μεγάλη ηττημένη η Ουκρανία που για πολλά χρόνια θα θρηνεί τα θύματά της και θα πληρώνει τις καταστροφές της.

Η Ρωσία που απέτυχε να μεταφράσει τα σχέδια των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ, έπεσε στην παγίδα και θα πληρώσει με νεκρούς στρατιώτες, απομόνωση και σοβαρές οικονομικές συνέπειες.

Η ΕΕ που απέτυχε να αρθρώσει λόγο και θα πληρώσει με σοβαρές οικονομικές συνέπειες, ενώ θα παραμείνει αδρανοποιημένη για πολύ καιρό ακόμα. Τα Ευρωπαϊκά ΜΜΕ, αλλά κυρίως της χώρας μας, που αντί για αντικειμενική πληροφόρηση προτίμησαν να αυτό-απαξιωθουν με προπαγάνδα και χοντροκομμένη παραπληροφόρηση.

Επίπεδο 4, Κοινωνικό: Για το λαό της Ουκρανίας εσείς και εγώ και όλοι οι λαοί του κόσμου θα ενδιαφερθούμε ειλικρινά και μόνο εμείς οι απλοί πολίτες, όχι οι ολιγάρχες μας όχι τα τσιράκια τους δηλαδή οι πολιτικοί μας παγκοσμίως.

Ευχόμαστε ειλικρινά η αποψινή νύχτα να είναι η τελευταία της αγωνίας τους και αύριο να βρεθεί μια ειρηνική και έντιμη διπλωματική λύση. Όμως το γεγονός δεν μπορεί και δεν πρέπει να λησμονηθεί.

Πριν τόσα χρόνια ο Μπρεχτ είχε πει «στον πόλεμο υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Οι λαοί των ηττημένων πεινάνε, οι λαοί των νικητών πεινάνε».

Ας ξεσηκωθούμε λοιπόν επιτέλους απαιτώντας δυναμικά την κατάργηση του πολέμου και των εξοπλισμών παγκοσμίως. Αλλιώς το χωρίς κανένα ουσιαστικό λόγο αιματοκύλισμα θα εξακολουθήσει, κάθε φορά που ένας ισχυρός θέλει περισσότερα κέρδη εις βάρος της ανθρώπινης ζωής. Δεν είναι κρίμα;

Υ.Γ. Είπα στην αρχή ότι το θέμα είναι και απλό. Ναι, σύγκρουση ενεργειακών, ευρύτερα οικονομικών και γεωστρατηγικών συμφερόντων. Ναι λοιπόν απλό και χυδαίο.

***