Η ανεμογεννήτρια στο λιμάνι περίμενε να φορτωθεί για να μεταφερθεί στην βουνοκορφή, όπου πρόκειται να γίνει ο Αιολικός Σταθμός της Εταιρείας. Το τεράστιο επιβλητικό της μέγεθος πάγωνε τα βλέμματα όλων των περαστικών, δημιουργώντας σκέψεις ποικίλες για το αποτέλεσμα της παρουσίας της στο βουνό.
Με υπερηφάνεια, ξαπλωτή ξαπλωτή, είδε τους πάντες και τα πάντα να υποκλίνονται στη μεγαλοπρέπειά της και στον τεράστιο όγκο της. Όμως στο διπλανό κτίριο, που στέγαζε τα γραφεία της Εταιρείας, ένας υπολογιστής έκανε τον αδιάφορο και τον ασυγκίνητο. Τον έβλεπε μέσα από το παράθυρο πάνω σ’ ένα τραπέζι. Αντανακλούσαν πάνω στην οθόνη του οι ακτίνες του ήλιου, που πήγαιναν σπινθηροβόλες από το σώμα της. Η θεά ανεμογεννήτρια τότε θύμωσε κι άρχισε να μιλάει:
«Και ποιος είσαι εσύ, αξιοκαταφρόνητο πράγμα, που δεν υποκλίνεσαι, όπως τα άλλα, μπροστά στην λαμπρότητά μου και δεν με θαυμάζεις; Κοίταξε γύρω σου! Όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα πάνω μου και όλοι γνωρίζουν πως, μαζί με τα τεράστια πτερύγια μου, σύντομα θα δαμάσω τον αέρα και θα τον παρασύρω στην παραγωγή ενέργειας. Ο αέρας γνωρίζει τη δύναμή μου και θα υποκλίνεται στις απαιτήσεις μου. Είμαι μια θεά, ένας δημιουργός!»
Τότε ο υπολογιστής άρχισε κι αυτός να μιλάει: «Για δες πόσο ματαιόδοξη και υπερφίαλη είσαι και όλο κομπάζεις για το ότι θα δαμάσεις τον αέρα. Σκέψου ότι λίγο πολύ συγγενείς είμαστε. Και τους δυο μας μας γέννησε πρόθυμα η γη και βρισκόμασταν πλάι πλάι στο βουνό για χιλιετίες, μέχρι που ο πλεονέκτης άνθρωπος ανακάλυψε τη φλέβα του χρήσιμου μετάλλου, του οποίου ήμασταν βασικά συστατικά. Μας πήρε από τη φύση ο άνθρωπος και μας μεταμόρφωσε σε χρήσιμα όργανα της ανθρώπινης δραστηριότητας. Εσύ έγινες ανεμογεννήτρια, τεράστια και στιβαρή, κι εμένα μου δώσανε αυτή τη μορφή του τετράγωνου κουτιού, με καλώδια και τσιπάκια, ευαίσθητο και πολυκεντρικό. Για να εργαστούμε και να κάνουμε πραγματικά κάτι, πρέπει να χτυπηθούμε, εσύ από τον αέρα κι εμένα να χτυπηθεί το πληκτρολόγιό μου από αδέξια και νευρικά ανθρώπινα δάκτυλα»
«Αυτή η κουβέντα σε λόγιο ύφος», ξαναμίλησε η ανεμογεννήτρια, «με κάνει να γελώ. Είναι σαν το ποντίκι, αυτό το ταπεινό ζωάκι, να’ θελε να αποδείξει τη συγγένεια του με τον ελέφαντα. Τότε θα μιλούσε σαν κι εσένα. Γιατί κι αυτό, όπως κι ο ελέφαντας, έχει τέσσερα πόδια κι ένα μουσούδι για να καυχιέται. Να σου πω όμως εγώ τι μας κάνει διαφορετικούς. Εγώ, η περήφανη αυτή θεά που μπορώ και δαμάζω τον αέρα, θα ανέβω σε λίγο στην ψηλότερη κορυφή του βουνού και θα με φοβούνται ως και οι αετοί και τα γεράκια. Η Εταιρεία μου θα με αδράξει με τα τεράστια φορτηγά της και θα με οδηγήσει αποφασιστικά ισοπεδώνοντας τις κορυφές. Στο πέρασμά μου θα υποκλίνονται δέντρα και λουλούδια, ποτάμια και ρυάκια, κοτσύφια και κοράκια. Εσένα φτωχό μου πραγματάκι, πολύ… πολυδαίδαλο, όπως λες, και πολυσύνθετο, θα σε χτυπάνε οι ακτίνες του ήλιου από αντανάκλαση και θα αγναντεύεις τις σκιές των δέντρων μέσα απ’ το παράθυρο. Μονότονα θα σε χτυπάνε τα δάκτυλα του φτωχού γραφιά και δεν θα τολμάς να ξεστρατίσεις ούτε τόσο δα από αυτό το τραπέζι, που σε έχουν δεμένο με καλώδια. Εμένα άμα γεράσω, θα με τιμήσουν, όπως ταιριάζει στους ήρωες, γιατί δάμασα τον αέρα και γέμισα τις μπαταρίες τους με ενέργεια. Εσένα, αν το μοντέλο σου παλιώσει, θα σε πάει το αφεντικό σου για ανακύκλωση μαζί με χιλιάδες άλλα ηλεκτρονικά εργαλεία, όπως ορίζει η Κυκλική Οικονομία, εκτός αν σε δώσει σε κανένα παιδάκι για να παίζει φανταστικό πιάνο με το πληκτρολόγιό σου.»
«Από μια άποψη», πήρε το λόγο ξανά ο υπολογιστής, «θα μπορούσες να μην έχεις και τόσο άδικο. Είναι αλήθεια ότι συχνά δε μ’ έχουν σε εκτίμηση και πως, όταν γίνω άχρηστος, με κακομεταχειρίζονται. Μα ίσα ίσα, η δύναμη που διαθέτω όσο αντέχω να δουλεύω, δεν είναι ευκαταφρόνητη. Τι χάνουμε να βάλουμε ένα στοίχημα;»
«Μα και βέβαια το θέλω» είπε γελώντας η ανεμογεννήτρια. «Τι στοιχηματίζουμε;»
Ο υπολογιστής ανασηκώθηκε κουνώντας το ποντίκι του, πήρε σοβαρό ύφος και είπε: «Στοιχηματίζουμε ότι, άμα θέλω, είμαι ικανός να σε εμποδίσω να ανέβεις στο βουνό»
«Σύμφωνοι» λέει η ανεμογεννήτρια. «Για να δούμε!»
Είχανε περάσει μόλις λίγα λεπτά από το κλείσιμο του στοιχήματος, όταν μπήκε ο γραφιάς στο γραφείο και άνοιξε τον υπολογιστή πατώντας το “ON”. Έξω τα φορτηγά και οι γερανοί έπαιρναν θέση για να φορτώσουν τις ανεμογεννήτριες για το βουνό. Εκείνη τη στιγμή μπαίνει μέσα ο Διευθυντής της Εταιρείας και έξαλλος δίνει εντολή στον γραφιά να συντάξει το έγγραφο της ακύρωσης της μεταφοράς των ανεμογεννητριών και την επιστολή διαμαρτυρίας προς την ΕΛΕΤΑΕΝ και προς τον Υπουργό, που αποφάσισε να απαγορεύσει την εγκατάσταση Αιολικών Σταθμών στα βουνά!. «Δεν καταφέραμε να ακυρώσουμε την αναθεώρηση του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τις ΑΠΕ» είπε σε έντονο ύφος. «Η κυβέρνηση υπέκυψε στις πιέσεις των κινημάτων για να μη χάσει τις εκλογές!»
Ύστερα από λίγο ο υπολογιστής, με διάθεση κατανόησης και ήρεμα, απευθύνθηκε στην ανεμογεννήτρια λέγοντας: «Δεν θα πήγαινες στο βουνό αγαπητή μου;» Αλλά η ανεμογεννήτρια απόμεινε αμίλητη ιδροκοπώντας κάτω από τον καυτό ήλιο ξαπλωμένη και ακίνητη στην άκρη του λιμανιού. Πιστεύω ότι έπαψε πια να κάνει τη σπουδαία…
Δεκέμβρης 2021
Στέφανος Σταμέλλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου