Αυτήν την στιγμή ο κόσμος γίνεται μάρτυρας ενός ενδιαφέροντος θεάματος. Η ταλαιπωρημένη από την κρίση δύναμη των ΗΠΑ δημιουργεί ένα απειλητικό σκηνικό για όσους την αμφισβητούν. Και αναρωτιέμαι: Μπορεί αυτή η δύναμη, στην σημερινή της κατάσταση, να ακολουθήσει πραγματικά την πολιτική του τσαμπουκά, ή απλώς φουσκώνει τα βυζιά της; Είναι αλήθεια ότι από τότε που ανέλαβε ο Μπάιντεν, η κυβέρνηση των ΗΠΑ εξοπλίζεται, υποχρεώνοντας τους Ευρωπαίους υποκόμους της σε υπακοή και εκτοξεύοντας υπερβολικές απειλές κατά της Ρωσίας και της Κίνας.
Ας θυμηθούμε τον παραληρηματικό κατάλογο απαιτήσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ρωσία πριν από μερικές εβδομάδες, με τον οποίο η Ρωσία καλούνταν σε τάξη, δηλαδή υποταγή στη δυτική κυριαρχία και τις «αξίες» της. Αυτή τη στιγμή ακολουθεί κινήσεις ενάντια στη διεξαγωγή των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στην Κίνα και ακούγονται πολεμικές απειλές από τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν, ο οποίος απειλεί τη Ρωσία με «σοβαρές συνέπειες» εάν δεν σταματήσει να «επιτίθεται» κατά της Ουκρανίας.
Ακούμε τις απειλές του αρχηγoύ του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ, να παπαγαλίζονται και από την Annalena Baerbock, την ακόμη πολύ πράσινη Γερμανίδα Υπουργό Εξωτερικών, να ομιλούν για κινήσεις ρωσικών στρατευμάτων στα ουκρανικά σύνορα. Αν εξαρτιόταν από αυτά τα σημάδια, τότε η μεγάλη σύγκρουση θα ήταν προ των πυλών και η Ευρώπη θα γινόταν το πεδίο μάχης.
Πώς αντιδρά όμως η Ρωσία και συγκεκριμένα ο Πούτιν; Δείχνει ψύχραιμα στον Μπάιντεν ότι υπάρχει ανάγκη για συζήτηση. Καλεί το ΝΑΤΟ σε απλή γλώσσα να μην επιδιώξει περαιτέρω επέκταση προς την Ανατολή. Δείχνει με το δάκτυλο τους ρωσικούς υπερηχητικούς πυραύλους και υπενθυμίζει ότι σε φάση έκτακτης ανάγκης είναι υπόθεση τριών λεπτών.
Τι συμβαίνει λοιπόν; Από τι θέλει να αποσπάσει την προσοχή ο Μπάιντεν; Τι ωθεί τους Ευρωπαίους, πιο συγκεκριμένα τους πολιτικούς των Βρυξελλών, ιδιαίτερα της Γερμανίας, να θέλουν να στριμώχνουν τους Ρώσους, παρά την ανάλυση που παρουσίασε η Rand Corporation πριν από μερικές εβδομάδες, όπου πιστοποιεί ότι η Ρωσία δεν είναι επιθετική, δεν έχει αυτοκρατορικές προθέσεις και πάνω απ' όλα ασχολείται με την υπεράσπιση της κυριαρχίας της.
Η ανάλυση της RAND Corporation δεν εμπνέεται από τη φιλία με τη Ρωσία - είναι μάλλον το αποτέλεσμα μιας σωστής εκτίμησης των ρωσικών διαθέσεων, οι οποίες εκφράζονται με μια πρόταση που όλοι οι Ρώσοι γνωρίζουν: «Ο Ρώσος αγρότης ετοιμάζεται πολύ καιρό, αλλά όταν ξεκινήσει μια φορά, πάει ως το τέλος». Η ανάλυση δεν είναι έπαινος για τη Ρωσία, αλλά μια προειδοποίηση προς την κυβέρνηση των ΗΠΑ να μην την προκαλεί και να μην κάνει hustle and bustle
Άραγε να μην κατάλαβαν ο Μπάιντεν και οι παπαγάλοι του μεταξύ των γραφειοκρατών της ΕΕ την προειδοποίηση; Ή αλαλάζουν για να πνίξουν τα εσωτερικά πολιτικά τους προβλήματα; Όλες οι ενδείξεις παραπέμπουν στο δεύτερο. Ο Μπάιντεν δέχεται επίθεση από μια αυξανόμενη αντιπολίτευση, οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών αντιμετωπίζουν τις αυξανόμενες εθνικιστικές τάσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ειδικά από την πλευρά των ανατολικών μελών, ιδιαίτερα της Πολωνίας. Εδώ χρειάζεται ένας κοινός εχθρός, για να μπορέσει να προσανατολιστεί.
Ωστόσο, ένας τέτοιος προσανατολισμός παραμένει ένα παιχνίδι με τη φωτιά σε έναν κόσμο που, μέσα στον παγκόσμιο τρόμο, οδηγείται σε εθνικιστική υστερία οριοθέτησης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου