Του Κώστα Στούπα
1) Το ενεργειακό Βατερλό Νο 2...
"Η ενεργειακή κρίση που ζούμε είναι η πρώτη εκ των πολλών που θα ακολουθήσουν στο μέλλον", τόνισε πρόσφατα ο Ευάγγελος Μυτιληναίος, μιλώντας στο Συνέδριο "Η Ελλάδα μετά” που διοργάνωσε ο Κύκλος Ιδεών.
Πολύ φοβάμαι πως έστω αυτή η πρώτη φάση της ενεργειακής κρίσης είναι θέμα χρόνου να "μετασταθεί" άμεσα ως διατροφική κρίση και στη συνέχεια ως κρίση χρέους η οποία λόγω του μεγέθους που έχει συσσωρευτεί θα αποτελέσει και τη "μητέρα" όλων των κρίσεων των τελευταίων δεκαετιών.
Η "μητέρα" όλων των κρίσεων όπως είναι φυσικό θα αποτελέσει αφορμή για γεωπολιτικές τριβές και ανακατατάξεις οι οποίες θα καταλήξουν σε αναδιανομές ισχύος και ενδεχομένως μια νέα "παγκόσμια τάξη".
Ένα άλλο σημείο που τόνισε ο κ. Μυτιληναίος σε σχέση με την ενεργειακή κρίση είναι: "...ότι υπό την πίεση των κοινωνιών η Ευρώπη αποφάσισε να προχωρήσει με ταχύτατο ρυθμό στην απανθρακοποίηση. "Αυτό συνέβη χωρίς σχέδιο, χωρίς τις απαραίτητες επενδύσεις και χωρίς να εξασφαλιστεί η πρόσβαση του πληθυσμού στο αγαθό της ενέργειας.
...Έχουμε αποφασίσει ότι το καύσιμο μετάβασης είναι το φυσικό αέριο, όμως δεν υπάρχουν οι υποδομές, ούτε οι αναγκαίες επενδύσεις τρισ. που απαιτούνται για τη μετάβαση. Το μόνο που έχει γίνει είναι να φτιάχνουμε αιολικά και φωτοβολταϊκά…."
Λίγους μήνες νωρίτερα η στήλη με σειρά άρθρων είχε αναδείξει προβληματισμούς για την προχειρότητα και τη "μυωπική" στρατηγική με την οποία γίνεται η ενεργειακή μετάβαση με βασικό υπεύθυνο τη Γερμανία λόγω της ισχυρής επιρροής των "πράσινων" αντιλήψεων στην κοινωνία και της ισχυρής παρουσίας του κόμματος των "Πρασίνων".
Στο άρθρο τις 12ης Φεβρουαρίου 2021 με τίτλο "To επερχόμενο ενεργειακό Βατερλό..." γράφαμε:
"Το βασικό σενάριο που διακινούν οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ για τα επόμενα χρόνια είναι αυτό που θέλει την Ευρώπη το 2050 να χρησιμοποιεί ενέργεια κατά 100% από ανανεώσιμες πηγές.
Οι ανανεώσιμες πηγές όμως παράγουν ενέργεια ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν και όχι ανάλογα με τις διακυμάνσεις της ζήτησης κατά τη διάρκεια του 24ώρου.
Τα τελευταία χρόνια διαβάζουμε συχνά για τη βελτίωση της απόδοσης των ανεμογεννητριών ή των φωτοβολταϊκών η οποία πράγματι μοιάζει εντυπωσιακή αφού τείνει πλέον να πλησιάσει το κόστος παραγωγής ηλεκτρισμού από άλλες μονάδες παραγωγής που δεν είναι ανανεώσιμες.
Οι μελέτες αυτές όμως λένε συνήθως τη μισή αλήθεια αφού υπολογίζουν το κόστος παραγωγής στην έξοδο της μονάδας του αιολικού ή του φωτοβολταϊκού πάρκου και όχι το κόστος που θα φτάνει η ενέργεια στο ρολόι (ή το λογαριασμό) του καταναλωτή…
H Γερμανία έχει επιλέξει να αντικαταστήσει τις μονάδες παραγωγής ενέργειας από πυρηνικές μονάδες και μονάδες καύσης άνθρακα με μονάδες από φυσικό αέριο.
Για αυτό προχώρησε και στην κατασκευή του αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου από τη Ρωσία NordStream 2.
Οι εκτεταμένες εισαγωγές φυσικού αερίου όμως φαλκιδεύουν την πολιτική και οικονομική ανεξαρτησία….
…Η επιδείνωση των συνθηκών της κλιματικής αλλαγής επιταχύνεται τα τελευταία χρόνια και είναι προφανές πως σε παγκόσμιο επίπεδο χρειάζεται ένα σχέδιο μείωσης των ρύπων.
Ο άναρχος τρόπος επιδότησης πάρκων ανανεώσιμων μορφών ενέργειας όμως χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το τελικό κόστος στον καταναλωτή, μπορεί να μας οδηγήσει σε ολισθηρές ατραπούς….".
Η ενεργειακή μετάβαση σε ένα μοντέλο με ενέργεια από ΑΠΕ δημιούργησε ένα κύμα επενδύσεων σε αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα τα οποία όμως χωρίς μονάδες αποθήκευσης ή μονάδες βάσης είναι σχεδόν άχρηστα.
Οι μονάδες αποθήκευσης με πάρκα ηλεκτρικών συσσωρευτών στοιχίζουν πολύ και αποδίδουν λίγο καθώς τεχνολογικά (σε σχέση με την οικονομική απόδοση) ακόμη υστερούν να συνεισφέρουν στην ευστάθεια του συστήματος περισσότερο από μερικές ώρες. Επιπλέον αυξάνουν την εξάρτηση από την Κίνα που διαθέτει τα μεγαλύτερα κοιτάσματα "σπάνιων γαιών".
Προκειμένου να αντιμετωπιστεί το ζήτημα με αντλησιοταμιευτήρες, η οποία είναι μια αποδοτική λύση, θα πρέπει να δημιουργηθούν στην Ελλάδα π.χ. δεκάδες μικρά υδροηλεκτρικά με απροσδιόριστα τεράστιο κόστος το οποίο θα πρέπει να μετακυληθεί στους λογαριασμούς που πληρώνουν τα νοικοκυριά.
Επιπλέον, όπως επισημαίναμε στο άρθρο της 12ης Φεβρουαρίου, το νέο μοντέλο με εκατοντάδες αποκεντρωμένες ΑΠΕ χρειάζεται ένα πολλαπλάσιας έκτασης δίκτυο μεταφοράς το κόστος του οποίου επίσης είναι δύσκολο να υπολογιστεί.
Η επιτάχυνση της ενεργειακής μετάβασης με κύρια ενεργειακή πηγή, κατά την περίοδο των 10-20 ετών της μετάβασης, το φυσικό αέριο ακύρωσε τα σχέδια για επενδύσεις στην ανεύρεση νέων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων με αποτέλεσμα στην πρώτη ατυχή συγκυρία να προκύψουν καταστάσεις σαν αυτή που αντιμετωπίζουμε σήμερα.
Για πολλά χρόνια όλοι μιλάνε για την ανάγκη της ενεργειακής μετάβασης αλλά σχεδόν κανένας δεν έχει προετοιμάσει την κοινή γνώμη για το κόστος αυτής της μετάβασης.
Η Ευρώπη αυτοκτονεί...
Σε ένα ακόμη άρθρο με τίτλο: "Οι Γερμανοί ξανάρχονται και η Ευρώπη αυτοκτονεί..." στις 26 Φεβρουαρίου αναφέραμε το υψηλό κόστος και πιθανόν το ατελέσφορο του εγχειρήματος της ενεργειακής μετάβασης με βάση το βιβλίο μελέτη του Bjorn Lomborg.
"Στο βιβλίο του "False Alarm: How Climate Change Panic Costs Us Trillions, Hurts the Poor, and Fails to Fix the Planet...", o Bjorn Lomborg υποστηρίζει ότι στην Ευρώπη οι κυβερνήσεις προσπαθούν να στρέψουν τις οικονομίες στις ανανεώσιμες μορφές ενέργειας μέσω ενός συστήματος κανονισμών και επιδοτήσεων, το οποίο πιστεύει πως και τις οικονομίες θα καταστρέψει και την κλιματική αλλαγή δεν θα καταφέρει να αποτρέψει.
Ο Lomborg δεν είναι αρνητής της κλιματικής αλλαγής, όπως το πλήθος των "ψεκασμένων" που εντυπωσιάζεται από δημαγωγούς όπως ο Τραμπ, αλλά σκεπτικιστής σε σχέση με τα πιθανά αποτελέσματα της υπόθεσης. Αναφέρει λοιπόν πως:
"Στη Γερμανία και στην Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά, βλέπουμε τα αποτελέσματα αυτής της προσέγγισης.
Η ανανεώσιμη ενεργειακή πολιτική της Γερμανίας, που ονομάζεται Energiewende, χαιρετίστηκε από περιβαλλοντολόγους και πολιτικούς σε όλον τον κόσμο.
Σύμφωνα με αυτήν την πολιτική, το έθνος απομακρύνεται από τα πυρηνικά και ορυκτά καύσιμα προς χάριν της αιολικής, και της ενέργειας από βιομάζα.
Το σχέδιο Energiewende κοστίζει τα τελευταία χρόνια περί τα 36 δισ. δολάρια ετησίως και είναι το μεγαλύτερο πολιτικό σχέδιο της χώρας μετά την επανένωση.
Το κόστος ηλεκτρικής ενέργειας κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες έχει διπλασιαστεί στα 35 σεντς ανά kWh, σχεδόν τρεις φορές πάνω από τη μέση τιμή στις ΗΠΑ (αυτά πριν την εν εξελίξει ενεργειακή κρίση...).
Οι Γερμανοί θα έχουν ξοδέψει 580 δισ. δολάρια για ανανεώσιμες πηγές και συναφείς υποδομές έως το 2025.
Αυτή η τεράστια δαπάνη θα εξασφαλίσει την αύξηση του μεριδίου των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας από το 7% το 2000 στο 35%...".
Η ευρεία κρατική παρέμβαση σε βάρος των ισορροπιών της προσφοράς και της ζήτησης οδήγησε σε ένα άναρχο επενδυτικό οργασμό στη δημιουργία μονάδων ΑΠΕ χωρίς τις αντίστοιχες πρόνοιες για αποθήκευση, χωρίς την οποία οι μονάδες αυτές δεν μπορούν να διατηρήσουν ένα σύστημα λειτουργικά σταθερό.
Καθώς ένα κοίτασμα Υδρογονανθράκων χρειάζεται μερικά χρόνια να εξευρεθεί και από τη στιγμή που αποδειχτεί εκμεταλλεύσιμο 5-10 χρόνια να γίνει παραγωγικό, η ενεργειακή κρίση δεν προβλέπεται να υποχωρήσει οριστικά σύντομα. Θα υποχωρεί τα καλοκαίρια και θα επανέρχεται τους Χειμώνες.
Οι ανησυχίες και οι προβληματισμοί του περασμένου Φεβρουαρίου επιβεβαιώθηκαν πολύ νωρίτερα από ό,τι περιμέναμε.
2) Η "ηλεκτρική φούσκα";
Προς συμπλήρωση των παραπάνω πρόσφατα βρήκα κάποια δημοσιεύματα με τους προβληματισμούς του επικεφαλής της Toyota.
Ο διευθύνων σύμβουλος της Toyota Ακίο Τογιόντα παρουσίασε τις θέσεις του για το υψηλό κόστος των BEV (Battery Electric Vehicles) και απάντησε σε ερωτήσεις σχετικά με τα αντιληπτά τους οφέλη στο περιβάλλον. Απ’ όσα είπε προκύπτουν τα εξής ενδιαφέροντας συμπεράσματα:
"Όσο περισσότερα EV κατασκευάζουμε, τόσο θα χειροτερεύουν οι τιμές του διοξειδίου του άνθρακα"
"Όταν οι πολιτικοί εκεί έξω λένε, 'Ας ξεφορτωθούμε όλα τα αυτοκίνητα που χρησιμοποιούν βενζίνη', καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτό;"
"Στην Ιαπωνία και μόνο δεν υπάρχει αρκετή ηλεκτρική ενέργεια για να κινήσει το νέο σενάριο – ειδικά κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών."
"Για να δημιουργηθεί μία ανάλογη υποδομή στη χώρα, το κόστος θα ήταν μεταξύ 135 δισεκατομμύριων έως 358 δισεκατομμύριων δολαρίων"
"Μέχρι πριν από μία δεκαετία, η Ιαπωνία θα μπορούσε να έχει παραγάγει την απαραίτητη ενέργεια έχοντας περισσότερο πυρηνικό απόθεμα. Ωστόσο, μετά την κατάρρευση του εργοστασίου της Φουκουσίμα, το 2011, η χώρα έχει επικεντρωθεί στην καύση άνθρακα και φυσικού αερίου"
"Υπάρχει μια προειδοποίηση για το επιπλέον κόστος των EV. Θα μπορούσαν να καταλήξουν ”σα λουλούδι σε μεγάλο υψόμετρο” καθώς κοστίζουν περισσότερο απ΄όσο μπορεί να αντέξει ο μέσος καταναλωτής"
Οι δηλώσεις του Τογιόντα ήρθαν ως απάντηση στο πρόσφατα ανακοινωθέν πλάνο της ιαπωνικής κυβέρνησης να απαγορεύσει την πώληση καινούργιων αυτοκινήτων με ΜΕΚ (Μηχανές Εσωτερικής Καύσης) από το 2035
 |
| kostas.stoupas@capital.gr |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου