Αυτή η καταιγίδα θα περάσει. Αλλά οι επιλογές που κάνουμε τώρα θα μπορούσαν να αλλάξουν τη ζωή μας για τα επόμενα χρόνια.
Η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει τώρα μια παγκόσμια κρίση. Ίσως η μεγαλύτερη κρίση της γενιάς μας. Οι αποφάσεις που λαμβάνουν οι άνθρωποι και οι κυβερνήσεις τις επόμενες εβδομάδες πιθανότατα θα διαμορφώσουν τον κόσμο για τα επόμενα χρόνια. Θα διαμορφώσουν όχι μόνο τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης αλλά και την οικονομία, την πολιτική και τον πολιτισμό μας. Πρέπει να δράσουμε γρήγορα και αποφασιστικά. Πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη τις μακροπρόθεσμες συνέπειες των ενεργειών μας. Όταν επιλέγουμε μεταξύ εναλλακτικών λύσεων, πρέπει να αναρωτηθούμε όχι μόνο πώς να ξεπεράσουμε την άμεση απειλή, αλλά και τι είδους κόσμο θα κατοικήσουμε μόλις περάσει η καταιγίδα. Ναι, η καταιγίδα θα περάσει, η ανθρωπότητα θα επιβιώσει, οι περισσότεροι από εμάς θα είναι ακόμα ζωντανοί - αλλά θα κατοικήσουμε σε έναν διαφορετικό κόσμο.
Πολλά βραχυπρόθεσμα μέτρα έκτακτης ανάγκης θα γίνουν προσάρτημα ζωής. Αυτή είναι η φύση των καταστάσεων έκτακτης ανάγκης. Επιταχύνουν τις ιστορικές διαδικασίες. Οι αποφάσεις που σε κανονικούς χρόνους θα μπορούσαν να διαρκέσουν χρόνια συζητήσεων λαμβάνονται σε λίγες ώρες. Οι ανώριμες και ακόμη και επικίνδυνες τεχνολογίες τίθενται σε λειτουργία, επειδή οι κίνδυνοι να μην κάνετε τίποτα είναι μεγαλύτεροι. Ολόκληρες χώρες χρησιμεύουν ως ινδικά χοιρίδια σε κοινωνικά πειράματα μεγάλης κλίμακας. Τι συμβαίνει όταν όλοι εργάζονται από το σπίτι και επικοινωνούν μόνο σε απόσταση; Τι συμβαίνει όταν ολόκληρα σχολεία και πανεπιστήμια συνδεθούν στο διαδίκτυο; Σε κανονικές στιγμές, οι κυβερνήσεις, οι επιχειρήσεις και τα εκπαιδευτικά συμβούλια δεν θα συμφωνούσαν ποτέ να πραγματοποιήσουν τέτοια πειράματα. Αλλά αυτές δεν είναι κανονικές στιγμές.
Σε αυτήν την περίοδο της κρίσης, αντιμετωπίζουμε δύο ιδιαίτερα σημαντικές επιλογές. Το πρώτο είναι μεταξύ της ολοκληρωτικής παρακολούθησης και της ενδυνάμωσης των πολιτών. Το δεύτερο είναι μεταξύ εθνικιστικής απομόνωσης και παγκόσμιας αλληλεγγύης.
Παρακολούθηση κάτω από το δέρμα
Για να σταματήσει η επιδημία, ολόκληροι πληθυσμοί πρέπει να συμμορφωθούν με ορισμένες οδηγίες. Υπάρχουν δύο βασικοί τρόποι επίτευξης αυτού. Μια μέθοδος είναι η κυβέρνηση να παρακολουθεί τους ανθρώπους και να τιμωρεί όσους παραβιάζουν τους κανόνες. Σήμερα, για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, η τεχνολογία επιτρέπει την παρακολούθηση όλων μας συνεχώς. Πριν από πενήντα χρόνια, η KGB δεν μπορούσε να ακολουθήσει 240 εκατομμύρια Σοβιετικούς πολίτες 24 ώρες την ημέρα, ούτε θα μπορούσε η KGB να ελπίζει να επεξεργαστεί αποτελεσματικά όλες τις πληροφορίες που συγκεντρώθηκαν. Το KGB βασίστηκε σε ανθρώπινους πράκτορες και αναλυτές, και απλά δεν μπορούσε να τοποθετήσει έναν ανθρώπινο πράκτορα για να ακολουθήσει κάθε πολίτη. Αλλά τώρα οι κυβερνήσεις μπορούν να βασίζονται σε πανταχού παρόντες αισθητήρες και ισχυρούς αλγόριθμους αντί για σάρκα και αίμα.
Το Κολοσσαίο στη Ρώμη
Piazza Beato Roberto στην Πεσκάρα © Graziano Panfili
Στη μάχη τους ενάντια στην επιδημία κοραναϊού αρκετές κυβερνήσεις έχουν ήδη αναπτύξει τα νέα εργαλεία παρακολούθησης. Η πιο αξιοσημείωτη περίπτωση είναι η Κίνα. Παρακολουθώντας στενά τα smartphone των ανθρώπων, κάνοντας χρήση εκατοντάδων εκατομμυρίων καμερών αναγνώρισης προσώπου και υποχρεώνοντας τους ανθρώπους να ελέγχουν και να αναφέρουν τη θερμοκρασία του σώματος και την ιατρική τους κατάσταση, οι κινεζικές αρχές όχι μόνο μπορούν να εντοπίσουν γρήγορα τους ύποπτους φορείς κοροναϊού, αλλά και να παρακολουθούν τις κινήσεις τους και προσδιορίστε οποιονδήποτε ήρθε σε επαφή. Μια σειρά εφαρμογών για κινητές συσκευές προειδοποιούν τους πολίτες για την εγγύτητά τους με τους μολυσμένους ασθενείς.
Σχετικά με τη φωτογραφία
Οι εικόνες που συνοδεύουν αυτό το άρθρο έχουν ληφθεί από κάμερες με θέα στους ερημικούς δρόμους της Ιταλίας, που βρέθηκαν και χειραγωγούνται από τον Graziano Panfili, έναν φωτογράφο που ζει κάτω από το κλείδωμα
Αυτό το είδος τεχνολογίας δεν περιορίζεται στην ανατολική Ασία. Ο Πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου του Ισραήλ εξουσιοδότησε πρόσφατα την Υπηρεσία Ασφαλείας του Ισραήλ να αναπτύξει τεχνολογία επιτήρησης που συνήθως προορίζεται για την καταπολέμηση των τρομοκρατών για την παρακολούθηση ασθενών με κοροϊό. Όταν η σχετική κοινοβουλευτική υποεπιτροπή αρνήθηκε να εγκρίνει το μέτρο, ο Νετανιάχου το έβαλε με ένα «διάταγμα έκτακτης ανάγκης».
Μπορείτε να υποστηρίξετε ότι δεν υπάρχει τίποτα νέο για όλα αυτά. Τα τελευταία χρόνια τόσο οι κυβερνήσεις όσο και οι εταιρείες χρησιμοποιούν ολοένα και πιο εξελιγμένες τεχνολογίες για τον εντοπισμό, την παρακολούθηση και τον χειρισμό ανθρώπων. Ωστόσο, εάν δεν είμαστε προσεκτικοί, η επιδημία μπορεί ωστόσο να σηματοδοτήσει μια σημαντική λεκάνη απορροής στην ιστορία της επιτήρησης. Όχι μόνο επειδή θα μπορούσε να ομαλοποιήσει την ανάπτυξη εργαλείων μαζικής παρακολούθησης σε χώρες που τα έχουν απορρίψει μέχρι τώρα, αλλά ακόμη περισσότερο επειδή σημαίνει μια δραματική μετάβαση από το «πάνω από το δέρμα» στην «επιτήρηση του δέρματος».
Μέχρι τώρα, όταν το δάχτυλό σας άγγιξε την οθόνη του smartphone σας και έκανε κλικ σε έναν σύνδεσμο, η κυβέρνηση ήθελε να μάθει τι ακριβώς έκανε το δάχτυλό σας. Αλλά με το coronavirus, η εστίαση του ενδιαφέροντος αλλάζει. Τώρα η κυβέρνηση θέλει να μάθει τη θερμοκρασία του δακτύλου σας και την αρτηριακή πίεση κάτω από το δέρμα της.
Η πουτίγκα έκτακτης ανάγκης
Ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε κατά την επίβλεψη όπου είμαστε επίβλεψη είναι ότι κανείς από εμάς δεν ξέρει ακριβώς πώς παρακολουθούμε και τι μπορεί να φέρουν τα επόμενα χρόνια. Η τεχνολογία επιτήρησης αναπτύσσεται με ταχύτατη ταχύτητα και αυτό που φαινόταν επιστημονική φαντασία πριν από 10 χρόνια είναι σήμερα παλιά νέα. Ως σκεπτικό πείραμα, σκεφτείτε μια υποθετική κυβέρνηση που απαιτεί από κάθε πολίτη να φορά ένα βιομετρικό βραχιόλι που παρακολουθεί τη θερμοκρασία του σώματος και τον καρδιακό ρυθμό 24 ώρες την ημέρα. Τα προκύπτοντα δεδομένα συσσωρεύονται και αναλύονται από κυβερνητικούς αλγόριθμους. Οι αλγόριθμοι θα γνωρίζουν ότι είστε άρρωστοι ακόμη και πριν το γνωρίζετε, και θα γνωρίζουν επίσης πού ήσασταν και ποιοι έχετε γνωρίσει. Οι αλυσίδες της λοίμωξης θα μπορούσαν να μειωθούν δραστικά, ακόμη και να κοπούν εντελώς. Ένα τέτοιο σύστημα θα μπορούσε αναμφισβήτητα να σταματήσει την επιδημία στα ίχνη της μέσα σε λίγες μέρες. Ακούγεται υπέροχο, έτσι;
Το μειονέκτημα είναι, φυσικά, ότι αυτό θα δώσει νομιμότητα σε ένα τρομακτικό νέο σύστημα παρακολούθησης. Αν γνωρίζετε, για παράδειγμα, ότι έκανα κλικ σε έναν σύνδεσμο Fox News και όχι σε έναν σύνδεσμο CNN, που μπορεί να σας διδάξει κάτι για τις πολιτικές μου απόψεις και ίσως ακόμη και για την προσωπικότητά μου. Αλλά αν μπορείτε να παρακολουθήσετε τι συμβαίνει στη θερμοκρασία του σώματός μου, την αρτηριακή πίεση και τον καρδιακό ρυθμό καθώς παρακολουθώ το βίντεο κλιπ, μπορείτε να μάθετε τι με κάνει να γελάω, τι με κάνει να κλαίω και τι με κάνει πραγματικά, πραγματικά θυμωμένο.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι ο θυμός, η χαρά, η πλήξη και η αγάπη είναι βιολογικά φαινόμενα όπως ο πυρετός και ο βήχας. Η ίδια τεχνολογία που προσδιορίζει τον βήχα θα μπορούσε επίσης να αναγνωρίσει τα γέλια. Εάν οι εταιρείες και οι κυβερνήσεις αρχίσουν να συλλέγουν τα βιομετρικά δεδομένα μας μαζικά, μπορούν να μας γνωρίσουν πολύ καλύτερα από ό, τι ξέρουμε οι ίδιοι και τότε δεν μπορούν μόνο να προβλέψουν τα συναισθήματά μας αλλά και να χειριστούν τα συναισθήματά μας και να μας πουλήσουν οτιδήποτε θέλουν - είτε πρόκειται για προϊόν ή πολιτικός. Η βιομετρική παρακολούθηση θα έκανε την Cambridge Analytica τακτική χάραξης δεδομένων να μοιάζει με κάτι από την εποχή των λίθων. Φανταστείτε τη Βόρεια Κορέα το 2030, όταν κάθε πολίτης πρέπει να φοράει βιομετρικό βραχιόλι 24 ώρες την ημέρα. Εάν ακούτε μια ομιλία του Μεγάλου Ηγέτη και το βραχιόλι παίρνει τα ενδεικτικά σημάδια θυμού, είστε έτοιμοι.
Άποψη του Πανεπιστημίου στο Λόντι © Graziano Panfili
Παραλία Porto San Giorgio, Αδριατική Θάλασσα © Graziano Panfili
Φυσικά, θα μπορούσατε να κάνετε την υπόθεση για βιομετρική παρακολούθηση ως προσωρινό μέτρο που λαμβάνεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Θα φύγει μόλις τελειώσει η κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Όμως, τα προσωρινά μέτρα έχουν μια άσχημη συνήθεια των διαρκών έκτακτων αναγκών, ειδικά καθώς υπάρχει πάντα μια νέα έκτακτη ανάγκη που κρύβεται στον ορίζοντα. Η πατρίδα μου, το Ισραήλ, για παράδειγμα, κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Ανεξαρτησίας του 1948, η οποία δικαιολογούσε μια σειρά προσωρινών μέτρων, από τη λογοκρισία του Τύπου και τη δήμευση γης έως τους ειδικούς κανονισμούς για την παρασκευή πουτίγκα. Ο πόλεμος της Ανεξαρτησίας έχει κερδίσει εδώ και πολύ καιρό, αλλά το Ισραήλ δεν κήρυξε ποτέ την κατάσταση έκτακτης ανάγκης και απέτυχε να καταργήσει πολλά από τα «προσωρινά» μέτρα του 1948 (το διάταγμα πουτίγκας έκτακτης ανάγκης καταργήθηκε ευγενικά το 2011).
Ακόμα και όταν οι μολύνσεις από κοροναϊό είναι στο μηδέν, ορισμένες κυβερνήσεις που πεινούν τα δεδομένα θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ότι έπρεπε να διατηρήσουν τα συστήματα βιομετρικής παρακολούθησης επειδή φοβούνται ένα δεύτερο κύμα κοροναϊού ή επειδή υπάρχει ένα νέο στέλεχος του Έμπολα που εξελίσσεται στην κεντρική Αφρική ή επειδή . . . παίρνεις την ιδέα. Τα τελευταία χρόνια μαίνεται μια μεγάλη μάχη για το απόρρητό μας. Η κρίση του coronavirus θα μπορούσε να είναι το σημείο εκκίνησης της μάχης. Γιατί όταν οι άνθρωποι έχουν μια επιλογή μεταξύ της ιδιωτικής ζωής και της υγείας, συνήθως επιλέγουν την υγεία.
Η αστυνομία σαπουνιού
Το να ζητάμε από τους ανθρώπους να επιλέξουν μεταξύ της ιδιωτικής ζωής και της υγείας είναι στην πραγματικότητα η ίδια η ρίζα του προβλήματος. Επειδή αυτή είναι μια λανθασμένη επιλογή. Μπορούμε και πρέπει να απολαμβάνουμε τόσο την ιδιωτικότητα όσο και την υγεία. Μπορούμε να επιλέξουμε να προστατεύσουμε την υγεία μας και να σταματήσουμε την επιδημία του κοροναϊού όχι με τη θέσπιση καθεστώτων ολοκληρωτικής παρακολούθησης, αλλά μάλλον με την ενδυνάμωση των πολιτών. Τις τελευταίες εβδομάδες, ορισμένες από τις πιο επιτυχημένες προσπάθειες για τον περιορισμό της επιδημίας του κοροναϊού οργανώθηκαν από τη Νότια Κορέα, την Ταϊβάν και τη Σιγκαπούρη. Ενώ αυτές οι χώρες έχουν κάνει χρήση εφαρμογών παρακολούθησης, έχουν βασιστεί πολύ περισσότερο σε εκτεταμένες δοκιμές, σε έντιμες αναφορές και στην πρόθυμη συνεργασία ενός καλά ενημερωμένου κοινού.
Η κεντρική παρακολούθηση και οι αυστηρές τιμωρίες δεν είναι ο μόνος τρόπος για να κάνουν τους ανθρώπους να συμμορφώνονται με τις ωφέλιμες οδηγίες. Όταν οι άνθρωποι ενημερώνονται για τα επιστημονικά γεγονότα και όταν οι άνθρωποι εμπιστεύονται τις δημόσιες αρχές να τους πουν αυτά τα γεγονότα, οι πολίτες μπορούν να κάνουν το σωστό ακόμη και χωρίς να παρακολουθεί ο Big Brother τους ώμους τους. Ένας αυτοκινούμενος και καλά ενημερωμένος πληθυσμός είναι συνήθως πολύ πιο ισχυρός και αποτελεσματικός από έναν αστυνομικό, ανίδεο πληθυσμό.
Σκεφτείτε, για παράδειγμα, να πλύνετε τα χέρια σας με σαπούνι. Αυτή ήταν μια από τις μεγαλύτερες προόδους που έγιναν ποτέ στην ανθρώπινη υγιεινή. Αυτή η απλή δράση σώζει εκατομμύρια ζωές κάθε χρόνο. Ενώ το θεωρούμε δεδομένο, μόνο τον 19ο αιώνα οι επιστήμονες ανακάλυψαν τη σημασία του πλυσίματος των χεριών με σαπούνι. Προηγουμένως, ακόμη και γιατροί και νοσοκόμες προχώρησαν από τη μία χειρουργική επέμβαση στην άλλη χωρίς να πλένουν τα χέρια τους. Σήμερα δισεκατομμύρια άνθρωποι πλένουν καθημερινά τα χέρια τους, όχι επειδή φοβούνται την αστυνομία σαπουνιού, αλλά επειδή καταλαβαίνουν τα γεγονότα. Πλένω τα χέρια μου με σαπούνι επειδή έχω ακούσει για ιούς και βακτήρια, καταλαβαίνω ότι αυτοί οι μικροσκοπικοί οργανισμοί προκαλούν ασθένειες και ξέρω ότι το σαπούνι μπορεί να τα αφαιρέσει.
Το Βασιλικό Παλάτι της Καζέρτα © Graziano Panfili
Παραλία Forte dei Marmi, στη Versilia © Graziano Panfili
Αλλά για να επιτύχετε ένα τέτοιο επίπεδο συμμόρφωσης και συνεργασίας, χρειάζεστε εμπιστοσύνη. Οι άνθρωποι πρέπει να εμπιστεύονται την επιστήμη, να εμπιστεύονται τις δημόσιες αρχές και να εμπιστεύονται τα μέσα ενημέρωσης. Τα τελευταία χρόνια, οι ανεύθυνοι πολιτικοί υπονόμευσαν σκόπιμα την εμπιστοσύνη στην επιστήμη, στις δημόσιες αρχές και στα μέσα ενημέρωσης. Τώρα αυτοί οι ίδιοι ανεύθυνοι πολιτικοί μπορεί να μπουν στον πειρασμό να ακολουθήσουν τον υψηλό δρόμο προς τον αυταρχισμό, υποστηρίζοντας ότι απλά δεν μπορείτε να εμπιστευτείτε το κοινό να κάνει το σωστό.
Κανονικά, η εμπιστοσύνη που διαβρώνεται εδώ και χρόνια δεν μπορεί να ξαναχτιστεί εν μία νυκτί. Αλλά δεν είναι φυσιολογικοί χρόνοι. Σε μια στιγμή κρίσης, τα μυαλά μπορούν επίσης να αλλάξουν γρήγορα. Μπορείτε να έχετε πικρά επιχειρήματα με τα αδέλφια σας για χρόνια, αλλά όταν συμβαίνει κάποια έκτακτη ανάγκη, ανακαλύπτετε ξαφνικά μια κρυφή δεξαμενή εμπιστοσύνης και φιλίας, και βιάζεστε να βοηθήσετε ο ένας τον άλλο. Αντί να οικοδομήσουμε ένα καθεστώς παρακολούθησης, δεν είναι πολύ αργά για να ξαναχτίσουμε την εμπιστοσύνη των ανθρώπων στην επιστήμη, στις δημόσιες αρχές και στα μέσα ενημέρωσης. Πρέπει σίγουρα να χρησιμοποιήσουμε και τις νέες τεχνολογίες, αλλά αυτές οι τεχνολογίες πρέπει να ενδυναμώσουν τους πολίτες. Είμαι όλοι υπέρ της παρακολούθησης της θερμοκρασίας του σώματος και της αρτηριακής πίεσης, αλλά αυτά τα δεδομένα δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία μιας πανίσχυρης κυβέρνησης. Αντίθετα, αυτά τα δεδομένα θα μου επιτρέψουν να κάνω πιο ενημερωμένες προσωπικές επιλογές,
Εάν μπορούσα να παρακολουθήσω τη δική μου ιατρική κατάσταση 24 ώρες την ημέρα, θα έμαθα όχι μόνο αν έχω γίνει κίνδυνος για την υγεία άλλων ανθρώπων, αλλά και ποιες συνήθειες συμβάλλουν στην υγεία μου. Και αν μπορούσα να έχω πρόσβαση και να αναλύσω αξιόπιστα στατιστικά στοιχεία σχετικά με την εξάπλωση του κοροναϊού, θα μπορούσα να κρίνω αν η κυβέρνηση μου λέει την αλήθεια και αν υιοθετεί τις σωστές πολιτικές για την καταπολέμηση της επιδημίας. Κάθε φορά που οι άνθρωποι μιλούν για παρακολούθηση, θυμηθείτε ότι η ίδια τεχνολογία παρακολούθησης μπορεί συνήθως να χρησιμοποιηθεί όχι μόνο από κυβερνήσεις για την παρακολούθηση ατόμων - αλλά και από άτομα για την παρακολούθηση κυβερνήσεων.
Η επιδημία του κορανοϊού είναι συνεπώς μια σημαντική δοκιμασία της ιθαγένειας. Τις επόμενες μέρες, ο καθένας από εμάς θα πρέπει να επιλέξει να εμπιστευτεί επιστημονικά δεδομένα και εμπειρογνώμονες στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης για τις αβάσιμες θεωρίες συνωμοσίας και τους αυτοεξυπηρετούμενους πολιτικούς. Εάν δεν καταφέρουμε να κάνουμε τη σωστή επιλογή, ίσως βρεθούμε να υπογράφουμε τις πολύτιμες ελευθερίες μας, πιστεύοντας ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να προστατεύσουμε την υγεία μας.
Χρειαζόμαστε ένα παγκόσμιο σχέδιο
Η δεύτερη σημαντική επιλογή που αντιμετωπίζουμε είναι μεταξύ εθνικιστικής απομόνωσης και παγκόσμιας αλληλεγγύης. Τόσο η ίδια η επιδημία όσο και η προκύπτουσα οικονομική κρίση είναι παγκόσμια προβλήματα. Μπορούν να επιλυθούν αποτελεσματικά μόνο με την παγκόσμια συνεργασία.
Πρώτα απ 'όλα, για να νικήσουμε τον ιό, πρέπει να μοιραστούμε πληροφορίες παγκοσμίως. Αυτό είναι το μεγάλο πλεονέκτημα των ανθρώπων έναντι των ιών. Ένας κοροναϊός στην Κίνα και ένας κορανοϊός στις ΗΠΑ δεν μπορούν να ανταλλάξουν συμβουλές για το πώς να μολύνουν τους ανθρώπους. Αλλά η Κίνα μπορεί να διδάξει στις ΗΠΑ πολλά πολύτιμα μαθήματα σχετικά με τον κοροναϊό και πώς να το αντιμετωπίσουν. Αυτό που ένας Ιταλός γιατρός ανακαλύπτει στο Μιλάνο νωρίς το πρωί μπορεί να σώσει ζωές στην Τεχεράνη μέχρι το βράδυ. Όταν η βρετανική κυβέρνηση διστάζει μεταξύ πολλών πολιτικών, μπορεί να λάβει συμβουλές από τους Κορεάτες που έχουν ήδη αντιμετωπίσει ένα παρόμοιο δίλημμα πριν από ένα μήνα. Αλλά για να συμβεί αυτό, χρειαζόμαστε ένα πνεύμα παγκόσμιας συνεργασίας και εμπιστοσύνης.
Τις επόμενες μέρες, ο καθένας από εμάς θα πρέπει να επιλέξει να εμπιστευτεί επιστημονικά δεδομένα και εμπειρογνώμονες υγειονομικής περίθαλψης για αβάσιμες θεωρίες συνωμοσίας και αυτοεξυπηρετούμενους πολιτικούς
Οι χώρες θα πρέπει να είναι πρόθυμες να μοιράζονται πληροφορίες ανοιχτά και ταπεινά να ζητούν συμβουλές και πρέπει να είναι σε θέση να εμπιστεύονται τα δεδομένα και τις πληροφορίες που λαμβάνουν. Χρειαζόμαστε επίσης μια παγκόσμια προσπάθεια για την παραγωγή και διανομή ιατρικού εξοπλισμού, κυρίως δοκιμαστικά κιτ και αναπνευστικά μηχανήματα. Αντί κάθε χώρας να προσπαθεί να το κάνει τοπικά και να συσσωρεύει ό, τι εξοπλισμό μπορεί να πάρει, μια συντονισμένη παγκόσμια προσπάθεια θα μπορούσε να επιταχύνει σημαντικά την παραγωγή και να διασφαλίσει ότι ο σωστικός εξοπλισμός διανέμεται πιο δίκαια. Ακριβώς όπως οι χώρες εθνικοποιούν τις βασικές βιομηχανίες κατά τη διάρκεια ενός πολέμου, ο ανθρώπινος πόλεμος ενάντια στον κοραναϊό μπορεί να μας απαιτήσει να «εξανθρωπίσουμε» τις κρίσιμες γραμμές παραγωγής. Μια πλούσια χώρα με λίγες περιπτώσεις κοροναϊού θα πρέπει να είναι πρόθυμη να στείλει πολύτιμο εξοπλισμό σε μια φτωχότερη χώρα με πολλές περιπτώσεις, εμπιστεύοντας ότι εάν και πότε χρειάζεται στη συνέχεια βοήθεια,
Θα μπορούσαμε να εξετάσουμε μια παρόμοια παγκόσμια προσπάθεια συγκέντρωσης ιατρικού προσωπικού. Οι χώρες που σήμερα επηρεάζονται λιγότερο θα μπορούσαν να στείλουν ιατρικό προσωπικό στις περιοχές που έχουν πληγεί περισσότερο, τόσο για να τους βοηθήσουν στην ώρα της ανάγκης τους, όσο και για να αποκτήσουν πολύτιμη εμπειρία. Εάν αργότερα στο επίκεντρο των επιδημικών αλλαγών, η βοήθεια θα μπορούσε να αρχίσει να ρέει προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Η παγκόσμια συνεργασία είναι ζωτικής σημασίας και στο οικονομικό μέτωπο. Δεδομένης της παγκόσμιας φύσης της οικονομίας και των αλυσίδων εφοδιασμού, εάν κάθε κυβέρνηση κάνει το δικό της πράγμα αγνοώντας πλήρως τις άλλες, το αποτέλεσμα θα είναι το χάος και μια βαθύτερη κρίση. Χρειαζόμαστε ένα παγκόσμιο σχέδιο δράσης και το χρειαζόμαστε γρήγορα.
Μια άλλη απαίτηση είναι η επίτευξη μιας παγκόσμιας συμφωνίας για τα ταξίδια. Η αναστολή όλων των διεθνών ταξιδιών για μήνες θα προκαλέσει τεράστιες δυσκολίες και θα παρεμποδίσει τον πόλεμο κατά του κοροναϊού. Οι χώρες πρέπει να συνεργαστούν για να επιτρέψουν τουλάχιστον ένα μικρό αριθμό βασικών ταξιδιωτών να συνεχίσουν να διασχίζουν σύνορα: επιστήμονες, γιατροί, δημοσιογράφοι, πολιτικοί, επιχειρηματίες. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί επιτυγχάνοντας μια παγκόσμια συμφωνία για τον προκαταρκτικό έλεγχο των ταξιδιωτών από τη χώρα καταγωγής τους. Εάν γνωρίζετε ότι επιτρέπεται μόνο σε ταξιδιώτες που ελέγχονται προσεκτικά σε αεροπλάνο, θα είστε πιο πρόθυμοι να τους δεχτείτε στη χώρα σας.
Το Duomo στη Φλωρεντία © Graziano Panfili
Torre San Giovanni, στο Λέτσε © Graziano Panfili
Δυστυχώς, επί του παρόντος οι χώρες δεν κάνουν καθόλου από αυτά τα πράγματα. Μια συλλογική παράλυση έχει πιάσει τη διεθνή κοινότητα. Φαίνεται ότι δεν υπάρχουν ενήλικες στο δωμάτιο. Κάποιος θα περίμενε να δει πριν από εβδομάδες μια επείγουσα συνάντηση παγκόσμιων ηγετών να παρουσιάσει ένα κοινό σχέδιο δράσης. Οι ηγέτες της G7 κατάφεραν να οργανώσουν μια τηλεδιάσκεψη μόνο αυτήν την εβδομάδα, και δεν κατέληξε σε τέτοιο σχέδιο.
Σε προηγούμενες παγκόσμιες κρίσεις - όπως η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και η επιδημία του Έμπολα το 2014 - οι ΗΠΑ ανέλαβαν το ρόλο του παγκόσμιου ηγέτη. Αλλά η σημερινή κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει παραιτηθεί από τη θέση του ηγέτη. Έχει καταστήσει πολύ σαφές ότι νοιάζεται για το μεγαλείο της Αμερικής πολύ περισσότερο από το μέλλον της ανθρωπότητας.
Αυτή η κυβέρνηση έχει εγκαταλείψει ακόμη και τους πιο στενούς συμμάχους της. Όταν απαγόρευσε όλα τα ταξίδια από την ΕΕ, δεν ασχολήθηκε με την προειδοποίηση της ΕΕ - πόσο μάλλον να συμβουλευτεί την ΕΕ για αυτό το δραστικό μέτρο. Έχει σκανδαλώσει τη Γερμανία με φερόμενη προσφορά 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων σε μια γερμανική φαρμακευτική εταιρεία για να αγοράσει δικαιώματα μονοπωλίου για ένα νέο εμβόλιο Covid-19. Ακόμα κι αν η τρέχουσα διοίκηση τελικά αλλάξει ταλέντο και καταλήξει σε ένα παγκόσμιο σχέδιο δράσης, λίγοι θα ακολουθήσουν έναν ηγέτη που δεν αναλαμβάνει ποτέ την ευθύνη, ο οποίος δεν παραδέχεται ποτέ λάθη, και ο οποίος παίρνει συνήθως όλη την πίστη για τον εαυτό του, ενώ αφήνει όλη την ευθύνη σε άλλους.
Εάν το κενό που άφησαν οι ΗΠΑ δεν συμπληρωθεί από άλλες χώρες, όχι μόνο θα είναι πολύ πιο δύσκολο να σταματήσει η τρέχουσα επιδημία, αλλά η κληρονομιά της θα συνεχίσει να δηλητηριάζει τις διεθνείς σχέσεις για τα επόμενα χρόνια. Ωστόσο, κάθε κρίση είναι επίσης μια ευκαιρία. Πρέπει να ελπίζουμε ότι η τρέχουσα επιδημία θα βοηθήσει την ανθρωπότητα να συνειδητοποιήσει τον οξύ κίνδυνο που ενέχει η παγκόσμια αποσύνθεση.
Η ανθρωπότητα πρέπει να κάνει μια επιλογή. Θα ταξιδέψουμε προς την κατεύθυνση της διχοτόμησης ή θα υιοθετήσουμε το μονοπάτι της παγκόσμιας αλληλεγγύης; Εάν διαλέξουμε την αδιαφορία, αυτό όχι μόνο θα παρατείνει την κρίση, αλλά πιθανότατα θα οδηγήσει σε ακόμη χειρότερες καταστροφές στο μέλλον. Εάν επιλέξουμε παγκόσμια αλληλεγγύη, θα είναι μια νίκη όχι μόνο εναντίον του κοροναϊού, αλλά και ενάντια σε όλες τις μελλοντικές επιδημίες και κρίσεις που θα μπορούσαν να επιτεθούν στην ανθρωπότητα τον 21ο αιώνα.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου