Η ΣΦΡΑΓΙΣΜΕΝΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΙΤΕΑΣ, ΟΛΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ..

 (Άρθρο αναγνώστη, τίτλος από  «Κ») 

Κυριακή,  κάνοντας την   βόλτα  που μου επιτρέπει ο νόμος  εν μέσω πανδημίας    το μυαλό μου ήταν χαμένο για μία ακόμη φορά στο «γιατί;» η ιδιαίτερη πατρίδα μου να  βρίσκεται σε αυτά τα χάλια. Να  διευκρινίσω εδώ ότι ιδιαίτερη πατρίδα μου δεν θεωρώ την Άμφισσα στην οποία γεννήθηκα ή την Ιτέα στην οποία πέρασα τα μισά μου παιδικά χρόνια αλλά  όλη την γύρω περιοχή που σήμερα αποκαλούμε Δήμο Δελφών . Και όταν λέω χάλια δεν εννοώ   μία συγκεκριμένη πτυχή της δημόσιας σφαίρας, ούτε μόνο τους λόγους που ανάγκασαν  εμένα και πολλούς άλλους  νέους  της εποχής να φύγουμε και από άρχοντες στον τόπο μας να βρεθούμε μετανάστες  κάπου αλλού. Εννοώ όλα αυτά τα οποία συζητιόνται και επιτέλους δημοσιεύονται (δόξα το διαδίκτυο) και στα οποία όλοι πλέον συμφωνούν, όσοι τουλάχιστον εξακολουθώ να γνωρίζω.  Παρότι  ο καιρός ήταν  φανταστικός , τα  συναισθήματα που συνόδευαν την βόλτα μου δεν ήταν ότι το καλύτερο. Σε αυτή την κατάσταση  και αρχικά σαν να συνωμοτεί το σύμπαν να μην αφήσει τα μυαλό μου να ξεφύγει σε κάτι ευχάριστο, συνάντησα  στην παιδική χαρά της Ιτέας  την ανακοίνωση φωτογραφία της οποίας επισυνάπτω εδώ.

Πρώτη αντίδραση, ακόμα περισσότερη απογοήτευση.  Ουδέν κακόν αμιγές καλού όμως και η πανδημία μας έχει προσφέρει τουλάχιστον χρόνο   και  ψυχραιμία.

 Αντιδρώντας στα πρώτα συναισθήματα είπα, ας είναι, ας διαβάσω προσεκτικά  τι λέει για να καταλάβω τι έγινε. Στο ρεζουμέ λοιπόν των δεδομένων και των σκέψεών μου μπας και δεν χαθώ στις αναλύσεις  και  για να έχει μια ελπίδα να δημοσιευτεί ότι γράψω.

Δεδομένα και σκέψεις 1: 

Η Κυβέρνηση έχει εκδώσει αποφάσεις  που λένε ότι όποια παιδική χαρά δεν πληροί κάποιες προδιαγραφές, πρέπει να κάνει όποιες βελτιώσεις χρειάζονται και επιπλέον να πάρει και πιστοποίηση από συγκεκριμένο φορέα ότι τις πληροί. Αλλιώς πρέπει να σφραγιστεί μέχρι να γίνει  ότι πρέπει. Τότε και μόνο τότε, εάν έχουν τηρηθεί οι προδιαγραφές του νόμου  και έχει παρθεί η πιστοποίηση όπως απαιτεί ο νόμος, εάν ένα παιδί χτυπήσει στην παιδική χαρά  το γεγονός θα χαρακτηριστεί ατύχημα χωρίς να μπει κανένας φυλακή.  

             Παλιά,  κάθε παιδί είχε κοντά στο σπίτι του μια αλάνα στην οποία πέρναγε τα πρώτα στάδια  της «φυσικής επιλογής» και μετά έφτανε  στην παιδική χαρά. Δοκιμασμένο  και σκληραγωγημένο. Τώρα όλα τα παιδιά μεγαλώνουν στο σαλόνια και τα πρώτα δύσκολα βήματα της «φυσικής επιλογής» γίνονται στην παιδική χαρά. Γι’ αυτό και οι σύγχρονοι  νόμοι  υποχρεώνουν σε προδιαγραφές και πιστοποιήσεις και πολύ καλά κάνουν.  Και εάν οι  υπεύθυνοι   δεν είναι υπεύθυνοι, θα βρίσκουν τον μπελά τους με ονοματεπώνυμο. Τέλος η ανευθυνότητα όσων θέλουν να απολαμβάνουν θέσεις  αξιώματα και αμοιβές για το έργο που δεν παράγουν.  Επιτέλους.

        Αυτό που ξέρω  όμως είναι ότι αυτές οι αποφάσεις της Κυβέρνησης έχουν ληφθεί εδώ και πολύ καιρό. Κάνω λάθος;   Τόσα χρόνια πώς λειτουργούσε η παιδική χαρά της Ιτέας;

Δεδομένα και σκέψεις 2: 

Πάντα ήξερα ότι οι  παιδικές χαρές  είναι ευθύνη του Δήμου και πολλές φορές θυμάμαι  να αποτελούν  πεδίο αυτοδιαφήμισης των δημοτικών αρχόντων μας.  Της Ιτέας απ ‘ότι φαίνεται βρίσκεται σε χώρο του Λιμενικού  Ταμείου και δεν πληροί τις προδιαγραφές ασφάλειας . Είναι επικίνδυνη για τα παιδιά.   Παρά το πολύ σοβαρό της υπόθεσης, από όταν βγήκαν οι νέες αυστηρές αποφάσεις της Κυβέρνησης για προδιαγραφές και πιστοποίηση , ο Δήμος δεν έχει ζητήσει τυπικά την παραχώρηση του χώρου και δεν έχει  πράξει τα  αυτονόητα. Αρκεί που υπάρχει παιδική χαρά, αρκεί που είναι ευχαριστημένοι μέσα στην άγνοιά τους οι  γονείς  και τα παιδιά   και εάν σκοτωθεί κανένα στην φυλακή θα πάει το Λιμενικό Ταμείο.  Όλα καλά;  

            Αν ερμηνεύω  σωστά την ανακοίνωση, μέχρι σήμερα το Λιμενικό Ταμείο (του οποίου  δεν είναι η δουλειά του να φτιάξει και να συντηρεί την παιδική χαρά της Ιτέας), επέτρεπε  την λειτουργία  εκθέτοντας μεταξύ άλλων και τον εαυτό του σε σοβαρότατους νομικούς κινδύνους περιμένοντας τον Δήμο να πράξει τα αυτονόητα. Όλα λειτουργούσαν στον αέρα, όπως επιτάσσει η κατάρα που κρατά όλη  την Ελλάδα στην κατηγορία του τρίτου κόσμου.   Κάποιους να είναι ανεύθυνοι και ανάξιοι για τις αρμοδιότητες που τους ανέθεσαν οι πολίτες  και κάποιοι να είναι τα κορόιδα και να εκτίθενται σε κινδύνους προκειμένου  να απολαμβάνουν οι πολίτες κάτι ελάχιστο από αυτό που έχει υποχρέωση να τους προσφέρει η Πολιτεία. Αυτή την φορά όμως κάποιος όμως έσπασε το κακό σπυρί. Ή η παιδική χαρά θα είναι όπως πρέπει ή καθόλου.  Τέλος. Επιτέλους.

          Με αυτά και αυτά, οι  αρχικές γκρίζες  σκέψεις της βόλτας μου έγιναν λευκές , κατάλευκες και φωτεινές. Ίσως η σφίξη να άρχισε να βγάζει το άριστο λάδι που κρύβει ο Ελληνικός λαός στα γονίδιά του. Ένας   άνθρωπος βρέθηκε σε θέση ευθύνης και είχε το θάρρος να κάνει το αυτονόητο και ας κακοφανεί σε κάποιους που έχουν μάθει στο χαλαρά και όλοι μαζί κατά διαόλου.. Εάν ο καθένας μας    κάνει τα αυτονόητα, σαν πολίτης, σαν δημόσιος λειτουργός,  σαν εκλεγμένος άρχοντας, η περιοχή μας, η χώρα μας, η ζωή μας, όλοι μαζί θα δούμε πολύ καλύτερες μέρες. Δεν είμαστε τα παραπαίδια κάποιου διεστραμμένου θεού όσο και αν κάποιοι  προσπαθούν να μας κάνουν να το πιστέψουμε. Όσοι δεν θα έχουν από σήμερα παιδική χαρά για τα παιδιά τους, ας κάνουν τα αυτονόητα. Ας πάνε   έξω από το Δημαρχείο και ας πιέσουν όλους τους   αρμόδιους να κάνουν  τα αυτονόητα. Να τους φτιάξουν μια παιδική χαρά με προδιαγραφές για να μην τσακιστούν τα παιδιά τους παίζοντας  και να πάρουν και πιστοποίηση γιατί δεν είμαστε σε τίποτα διαφορετικοί και κατώτεροι από τους άλλους Ευρωπαίους πολίτες. Όποιος κάνει έκπτωση σε αυτό και τον νοιάζει μόνο το εφήμερο βόλεμα, όποιος νοιάζεται μόνο για το « κάπου να παρκάρω τα παιδιά μου και σήμερα και ας πάνε να πνιγούνε οι άλλοι και το αύριο» , ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει καθόλου η άποψή του.  Απλά λυπάμαι τα παιδιά του και εύχομαι να επιβιώσουν μέχρι να ευθύνονται αυτά για την ζωή τους.  

Όποιος και να είναι  αυτός που  έβαλε αυτή την ανακοίνωση σήμερα στον δρόμο μου τα τεράστια συγχαρητήριά μου, τις καλύτερες ευχές μου για ότι κάνει   και εντελώς προσωπικά, ένα μεγάλο ευχαριστώ για την όμορφη ημέρα  που μου προσέφερε.