Παγουράκι μου λαμπρό, φέγγε μου να περπατώ

Ένας δωδεκάλογος για τη νέα σχολική χρονιά. 

Η χρήση μάσκας προϋποθέτει πειθώ. Οι πιτσιρικάδες θέλουν πειθώ.

1. 

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ. Είναι θεμελιώδες για την πνευματική και κοινωνική τους εξέλιξη, τη συναισθηματική τους ισορροπία. Θέλουν τους φίλους τους, την ομαδική τους παιδικότητα, την ομήλικη τριβή, τα μυστικά τους. Θέλουν ανάσες έξω από το σπίτι, μακριά από τους γονείς. Θέλουν πλαίσιο. Θέλουν γνώση (πολλά το κατάλαβαν πρώτη φορά την άνοιξη) και βιωμένη ενσώματη εμπειρία. Πράγματα που δεν αναπληρώνονται με καμιά εξ αποστάσεως διαδικασία, με καμιά οθόνη. Άλλο το άγγιγμα του διπλανού, άλλο το touch screen.   

2. 

Για την επιστροφή στα θρανία απαιτούνται μέτρα για την υγειονομική ασφάλεια όλης της σχολικής κοινότητας: παιδιών, δασκάλων, όσων δουλεύουν στο σχολείο και για το σχολείο.   

3. 

Τέτοια μέτρα δεν νοούνται χωρίς επαρκή χώρο και περιορισμό του συνωστισμού. Κι ας δυσφορεί η υπουργός με την επισήμανση αυτή. Ας διαβάσει τον ποιητή: «Χτίστε τα, απλόχωρα, μεγάλα, απ' της χώρας, ακάθαρτης, πολύβουης, αρρωστιάρας, μακριά. Μακριά τ' ανήλιαγα σοκάκια, τα σκολεία χτίστε». Δεν έκανε αντιπολίτευση ο Παλαμάς, δεν ήταν συριζαίος.   

Τα παιδιά πρέπει να επιστρέψουν στα σχολεία. Είναι θεμελιώδες για την πνευματική και κοινωνική τους εξέλιξη, τη συναισθηματική τους ισορροπία. Θέλουν τους φίλους τους, την ομαδική τους παιδικότητα, την ομήλικη τριβή, τα μυστικά τους. Θέλουν ανάσες έξω από το σπίτι, μακριά από τους γονείς. Θέλουν πλαίσιο. Θέλουν γνώση 

4. 

Χώρος υγειονομικά ασφαλής δεν νοείται σε τάξεις 25 και πλέον μαθητών. Όποιος τα μασάει στο θέμα αυτό παίζει παιχνίδια με τον χρόνο. Δεν νοείται υγειονομική ασφάλεια χωρίς μικρότερα τμήματα, ακριβώς όπως δεν νοείται σε καράβια με πληρότητα 90%. Ούτε σε Ηλεκτρικό με «σημαδεμένες» τις μισές θέσεις, αραιά δρομολόγια και επιβάτες σαν σαρδέλες.   

5. 

Ναι στα ατομικά μέτρα προστασίας, ναι στην ανάπτυξη ατομικής και κοινωνικής ευθύνης. Είναι αναγκαία η μάσκα. Με προσοχή, σε κατάλληλες ηλικίες και τάξεις. Τα ιδιωτικά σχολεία, οι γονείς-πελάτες και τα αρχαιομαθή σκυλάκια   

6. 

Η μάσκα έχει εκπαιδευτικό κόστος: απομειώνει την ποιότητα της διαδικασίας, υπονομεύει την αμεσότητα της επαφής, πριονίζει την εξωλεκτική επικοινωνία, το χαμόγελο, την έκφραση, την ενθάρρυνση, την αναγνώριση, το οξυγόνο της επαφής. Ως αναγκαίο κακό θα την εντάξουμε στη σχολική καθημερινότητα, ως προϊόν μιας δύσκολης, διαρκούς στάθμισης θα την προβάλουμε. Όχι από έρωτα προς αυτήν.   

7. 

Η χρήση μάσκας προϋποθέτει πειθώ. Οι πιτσιρικάδες θέλουν πειθώ. Όταν υπουργοί καταφεύγουν στις απειλές και κραδαίνουν ποινές, κάτι ξεκινάει πολύ λάθος. Ας στρίψουν εγκαίρως.   

Για την επιστροφή στα θρανία απαιτούνται μέτρα για την υγειονομική ασφάλεια όλης της σχολικής κοινότητας. 

8. 

Κάθετος και ανυποχώρητος πόλεμος με τους ψεκασμένους. Το «όχι στη μάσκα», είτε ως ανεμελιά της απεριόριστης διασκέδασης είτε ως συνωμοσιολογία με τσιπάκια, είναι εχθρός. Με ράσα ή με μίνι, ο αντιδιαφωτισμός, ο αντικαθεστωτικός ανορθολογισμός, το δικό μας Alt Right, είναι κίνδυνος για τη δημόσια υγεία. Δεν είναι ακίνδυνοι γραφικοί οι ψεκασμένοι. Είναι η «επεκτεινόμενη αναρχο-δεξιά και αντισυστημική επικράτεια όπου στοιχίζονται οικογένειες, νεανικά κοινά, καλλιτέχνες και διάφορες περσόνες» όπως έγραψε ο Σεβαστάκης.   

9. 

Κάποιοι άλλοι ασκούνται σε εύκολη και ασφαλή ρητορική υπέρ της μάσκας, χωρίς καμιά αναφορά στις ευθύνες της πολιτείας. Δείχνουν με το δάχτυλο παιδιά, νέους, ηλικιωμένους, εργαζόμενους, γονείς, δασκάλους, μοιράζουν κοινωνικό αυτοματισμό. Κάνουν όμως γαργάρα την άσκηση δημόσιας πολιτικής αντίστοιχης με τις περιστάσεις. Άτεγκτοι κριτές των πάντων στις πλατείες και στα μπαρ, κότες στις ΜΕΘ και στις τάξεις που είναι στην ευθύνη του κράτους. Οδηγός του υπ. Παιδείας με 25 απαντήσεις για το άνοιγμα των σχολείων- Τι ισχύει για μάσκες, απουσίες και τηλεκπαίδευση   

10. 

Δεν μπορεί, όταν τα πάμε καλά με την αρρώστια, να έχουμε καλή κυβέρνηση και όταν τα κάνουμε θάλασσα, να έχουμε κακούς πολίτες. Δεν νοείται ατομική ευθύνη χωρίς κρατική και πολιτική ευθύνη. Εκτός αν μιλάμε για κοινωνίες ψυχοπαθολογικής ιδιώτευσης και ιδιωτείας.   

11. 

Δημόσια πολιτική υγειονομικής ασφάλειας στο σχολείο δεν είναι δυο πάνινες μάσκες (με το ζόρι κι αυτές), πλύσιμο των χεριών, αγιασμός και παγουρίνο. Αυτά είναι καθρεφτάκια σε ιθαγενείς. Δημόσια πολιτική υγειονομικής ασφάλειας δεν είναι να νομοθετείται αύξηση του αριθμού παιδιών ανά τάξη σε χρονιά πανδημίας. Πορευόμαστε, λοιπόν, χωρίς δημόσια πολιτική, με την πολιτική ηγεσία να αναμένει παθητικά την έναρξη, κρυπτόμενη πίσω από τη μάσκα του πιτσιρικά. Τον πιτσιρικά θα δείξει ως υπεύθυνο αύριο.   

12. 

Εκπαιδευτικοί και γονείς πρέπει να απαιτήσουν πραγματικές πολιτικές δημόσιας υγείας στο σχολείο, με πρώτο μέτρο το σπάσιμο των μεγάλων τμημάτων ως προϋπόθεση για να ανοίξουν τα σχολεία. Καλό το παγουρίνο, αλλά δεν φτάνει για να λειτουργήσει το σχολείο ως πυλώνας κοινωνικής ψυχραιμίας και ανθεκτικότητας. 

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ 

Πηγή: www.lifo.gr