Πράσινοι: Λάθος τρόπος, λάθος ώρα και λάθος νομοσχέδιο από το Υπουργείο Παιδείας...

Πράσινοι: Λάθος τρόπος, λάθος ώρα και λάθος νομοσχέδιο από το Υπουργείο Παιδείας Η χώρα μας και η υφήλιος περνούν πρωτόγνωρες στιγμές. Η πανδημία, όπως ήταν αναμενόμενο, διέκοψε εκπαιδευτικές διαδικασίες κι ανέτρεψε σταθερές γεννώντας ερωτήματα σχετικά και με το γιατί οι σύγχρονες κοινωνίες αφιερώνουν πόρους κι ενδιαφέρον χτίζοντας εκπαιδευτικά συστήματα. Κι όταν μεθαύριο ο ιος υποχωρήσει, δυστυχώς, η κλιματική κρίση θα συνεχίσει να προβάλει τα υπόλοιπα αμείλικτα αδιέξοδα των επιλογών μας. Και πάλι, δυστυχώς, το εκπαιδευτικό μας σύστημα θα είναι σε αναντιστοιχία με την πραγματικότητα. Στο πλαίσιο αυτό συνέβη στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης ένα μικρό θαύμα! Ως τμήμα του επί δεκαετίες λοιδωρούμενου δημόσιου τομέα από τους θιασώτες του οικονομικού φιλελευθερισμού, στη συντριπτική τους πλειοψηφία και στο σημείο που αυτό είναι δυνατό, οι εκπαιδευτικοί σε Νηπιαγωγεία, Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια της χώρας πέτυχαν να αποκαταστήσουν την εκπαιδευτική επαφή με μαθήτριες και μαθητές: περισσότερο μέσα από διαδικασίες αυτο-οργάνωσης και λιγότερο ως απότοκο καινοτόμων πρωτοβουλιών της πολιτικής ηγεσίας. Σε χρόνους, που κάτω από άλλες συνθήκες θα προκαλούσαν τη θυμηδία μόνο ως σκέψη, η εκπαιδευτική κοινότητα δημιούργησε μια εναλλακτική σχέση, προσαρμοζόμενη στις δύσκολες συνθήκες της καραντίνας. Γι΄αυτό και η εκπαιδευτική κοινότητα εισέπραξε τα συγχαρητήρια εντός κι εκτός συνόρων, συμβάλοντας έτσι στην αναδιάταξη των δημοσίων υπηρεσιών κι αποδεικνύοντας πως ο δημόσιος τομέας μπορεί να προσφέρει, όταν συνδεθεί δυναμικά με την κοινωνία. Το διάστημα αυτό, η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων αρκέστηκε σε αντιφατικές ή αυτοαναιρούμενες οδηγίες, επικοινωνιακούς χειρισμούς-φούσκα και στην απουσία σαφούς στοχοθεσίας καθώς και προτεραιοτήτων ένταξης της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης στο υπάρχον σύστημα. Επαίρεται για «τον αριθμό των φακέλων-μαθημάτων» ή «των συνδέσεων» και δε μας δίνει στοιχεία για το πόσοι/ες μαθητές/-ριες δεν έχουν συνδεθεί με το σχολείο, το Ι.Ε.Κ. ή το πανεπιστήμιό τους και γιατί! «Στη μέση της πανδημίας, με πλήρη απαξίωση θεσμικών φορέων, επιστημονικών σωμάτων και στοιχειώδους δημοκρατικού διαλόγου το Υπουργείο Παιδείας & Θρησκευμάτων, προχωρά σε ένα νέο νομοσχέδιο εφ’ όλης της ύλης και μάλιστα χωρίς τις ειδικότερες προβλέψεις που απαιτεί η περίοδος. Τελικά, ποιος εξυπηρετεί;» δηλώνει o συν-εκπρόσωπος των Πράσινων Ευάγγελος Αστυρακάκης-Ασλάνης. Στο νομοσχέδιο αυτό, το Υπουργείο επιχειρεί να ικανοποιήσει τις αγκυλώσεις μικρών αλλά δυναμικών ακροατηρίων εντός του πολιτικού του χώρου: Επιχειρεί να δώσει την εντύπωση πως «λύνει προβλήματα» ενώ στην ουσία γεννά πολλαπλάσια και κυρίως έρχεται για να διχάσει! Τα ερωτήματα είναι πολλά... Κάποια από αυτά που προκύπτουν είναι: Για την εισαγωγή του θεσμού του «εκπαιδευτικού εμπιστοσύνης» - προφανώς σε αντίθεση με τους εκπαιδευτικούς γενικά, στους οποίους δεν πρέπει να έχει κανείς εμπιστοσύνη. Για την επαναφορά της τόσο επιτυχημένης «τράπεζας θεμάτων», της χαράς του φροντιστή! Για την επαναφορά της πάλαι ποτέ καταγραφής της διαγωγής των παιδιών, δια να ενθυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι. Για την αλλαγή «επί το αυστηρότερον» των ποινών των μαθητών και μαθητριών, μια προεισαγωγή στο «νόμος και τάξη» με πολλές σεζόν... Για την εισαγωγή γνωστικών αντικειμένων στο Νηπιαγωγείο, δηλαδή την απόπειρα ‘σαλαμοποίησης’ της γνώσης την εποχή της διαθεματικότητας και των ολιστικών προσεγγίσεων! Για την αύξηση των εξετάσεων στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, που οδηγεί σχεδόν αυτόματα στην αύξηση του τζίρου των φροντιστηρίων. Για την αναβάθμιση των «δεξιοτήτων» που πρέπει να κατακτούν τα παιδιά, για να είναι πιο... λειτουργικά. Φυσικά, η προώθηση αποσπασματικών δεξιοτήτων σχετιζόμενων με συγκεκριμένα αντικείμενα, ξεκομμένα από το όλον της προσωπικότητας και της κοινωνίας δεν προωθούν κριτικά και ελεύθερα σκεπτόμενους ανθρώπους. Για την (επαν-) εισαγωγή της αξιολόγησης όπως τη γνωρίσαμε μέχρι σήμερα, για να μην ξεχάσουμε ότι μόνο ο φόβος και η ενδεχόμενη απειλή πρέπει κινητοποιούν τον/την εκπαιδευτικό, τον εργαζόμενο, τον άνθρωπο που διδάσκει νέους συνανθρώπους του σε μια δημοκρατική κοινωνία! Για την αύξηση του αριθμού μαθητών ανά τάξη, προφανώς γιατί είναι η κατάλληλη στιγμή η περίοδος της πανδημίας του #covid_19 για να συνωστίζονται περισσότεροι μέσα στον ίδιο χώρο! Για την αντικατάσταση της Κοινωνιολογίας από τα Λατινικά, δημιουργώντας μεγάλο κενό στη γνώση των υποψηφίων στις ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες. Άλλωστε είναι πάσιγνωστό πως η Κοινωνιολογία γεννά αριστερούς! Για την επικείμενη κατηγοριοποίηση σχολείων, που σε αντίθεση με μια σωστά δομημένη αξιολόγηση των εκπαιδευτικών η οποία δεν περιλαμβάνει στατικά γεωγραφικά χαρακτηριστικά, αποτελεί προάγγελο θεσμοθέτησης του αποκλεισμού των πιο αδυνάμων! Για την επαναφορά της κατοχύρωσης της αποκλειστικότητας για τα μέλη του Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού. στην ανάδειξη πρυτανικών αρχών, καταργώντας το δικαίωμα συμμετοχής στους υπόλοιπους εταίρους των πανεπιστημίων (ΕΤΕΠ, ΕΔΙΠ, Διοικητικό Προσωπικό) μια που οι υπόλοιποι εταίροι του πανεπιστημίου δεν έχουν να πουν και κάτι σημαντικό επί του θέματος... Οι εκάστοτε Υπουργοί Παιδείας, σχεδόν παραδοσιακά, επέλεγαν «να περάσουν» νομοσχέδια της αρμοδιότητάς τους το μήνα Αύγουστο για ευνόητους λόγους. Προφανώς η κυρία Υπουργός και οι συν αυτή είναι οι μόνοι στο χώρο της εκπαίδευσης που μπέρδεψαν την περίοδο και νόμισαν πως θα μπερδεύονταν κι οι υπόλοιποι. Το γεγονός πως σε καθεστώς πανδημίας επιδιώκεται «τακτοποίηση εκκρεμοτήτων και άλλων συναφών ιδεοληψιών» δεν είναι μόνο πολιτική ατιμία. Είναι πρόκληση στο δημοκρατικό αίσθημα των Ελλήνων πολιτών! «Μόνο η απόσυρση του νομοσχεδίου και το κάλεσμα σε έναν ειλικρινή διάλογο με την ελληνική κοινωνία μπορούν να ανακόψουν τη δημιουργία ενός ακόμα διχαστικού σημείου στην πολυτάραχη κοινωνία μας» δηλώνει η συν-εκπρόσωπος των Πράσινων Αλία Παπαγεωργίου. Η Παιδεία έχει ανάγκη από συζήτηση, συνεννόηση, συναίνεση και συμπράξεις. Η κυρία Κεραμέως επιδιώκει να διχάσει!