- Ανοίγει ο δρόμος για την εκταμίευση.
- Ερώτημα τι θα γίνει με την ανάκληση της πράξης αναλογισμού ή οποία ίσως και να μη γίνει ποτέ!
- Σοβαρά ερωτήματα για τους περίοικους, που έχουν βρεθεί να οφείλουν συνολικά 1,5 εκ ευρώ.
Μια από τις πολύκροτες υποθέσεις που ταλάνισαν το δήμο Δελφών και ειδικότερα την Ιτέα για πάνω από έναν αιώνα, τερματίζει αρνητικά για το δήμο , από τα ταμεία του οποίου θα αποσυρθεί 1 εκ ευρώ περίπου και μάλιστα ακαριαία.
Τα χρήματα θα εκταμιευτούν οπωσδήποτε
Ο Δήμαρχος Δελφών κ. Παναγιώτης Ταγκαλής ενημερώθηκε χθες, ανήμερα της ονομαστικής του εορτής, ότι απερρίφθη η αίτηση αναστολής στη διαταγή πληρωμής, οπότε και ξεκινούν οι κληρονόμοι Παπαθανασίου τη διαδικασία για την εκταμίευση.
Υπενθυμίζουμε δε ότι το ποσό είναι ήδη δεσμευμένο από τις 7 Σεπτεμβρίου, όπου και κοινοποιήθηκε στο δήμο Δελφών η διαταγή πληρωμής. Πλέον, ο δήμος δεν έχει άλλο νομικό όπλο για να ανακόψει την εκταμίευση του ποσού.
Η ανάκληση της Πράξης Εφαρμογής
Παράλληλα, εκκρεμεί η Απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά για τη νομιμότητα της ανάκλησης της Πράξης Εφαρμογής του 1992, η οποία αν επικυρωθεί αλλάζει τα δεδομένα, ως προς τις αποζημιώσεις που έχουν επιδικαστεί στο δήμο και τους περίοικους. Τι θα συμβεί όμως αν όντως το Δικαστήριο κρίνει ότι ισχύει η ανάκληση; Τότε ο δήμος δεν έχει ούτε το 1 εκ ευρώ στα ταμεία του, αλλά ούτε και πλατεία για να κάνει νέα πράξη αναλογισμού, καθώς η έκταση έχει οριστικά κριθεί ως ιδιοκτησία της οικογένειας! Για το συγκεκριμένο θέμα πάντως ο Δήμαρχος κ. Παναγιώτης Ταγκαλής αναμένει να μιλήσει με τους νομικούς που χειρίζονται την υπόθεση
Οι περίοικοι
Οι κληρονόμοι όντως θα μπουν να εισπράξουν τα χρήματα του δήμου, όμως τι θα γίνει με τις αποζημιώσεις που έχουν επιδικαστεί σε ουκ ολίγους περίοικους της πλατείας; Οι άνθρωποι αυτοί βρέθηκαν να οφείλουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στους κληρονόμους Παπαθανασίου.
Το ιστορικό
Για την ιστορία της υπόθεσης που έχει κλείσει πάνω από έναν αιώνα ο κ. Στέλιος Σχοινάς, πολιτικός μηχανικός και ένας από τους περίοικους που πρέπει να αποζημιώσουν τους ιδιοκτήτες μας αφηγείται: «Στα τέλη του 1800 υπήρχαν σχέδια πόλεως Ιτέας, πριν το σημερινό που ισχύει από το 1927. Με τους ίδιους τίτλους ιδιοκτησίας που παρουσιάζουν σήμερα οι κληρονόμοι του, ο δικηγόρος Κώστας Παπαθανασίου κινήθηκε εναντίον της τότε κοινότητας Ιτέας επιδιώκοντας αποζημίωση από τη ζημία που του έκανε το σχέδιο πόλης. Σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία, προς το τέλος του 1800 έγιναν πολλά δικαστήρια τα οποία έχασε. Με αποκορύφωμα το τελευταίο δικαστήριο στο Εφετείο Πατρών που το 1898 εξέδωσε απόφαση εναντίον τους, θεωρώντας τις θέσεις τους αστήρικτες. Το 1946 έκαναν διανομή στην πλατεία θεάτρου οι κληρονόμοι του Κώστα Παπαθανασίου, δικηγόρου στο επάγγελμα και τη χώρισαν σε εννέα οικόπεδα. Με βάση εκείνο το διανεμητήριο συμβόλαιο η κοινότητα Ιτέας συνέταξε την 2/1961 πράξη αναλογισμού, η οποία κυρώθηκε το 1962. Μέχρι το 1982 δεν κατάφεραν να αποδείξουν δικαστικά ότι έχουν δικαιώματα αποζημίωσης επί της πλατείας. Εδώ να διευκρινίσουμε πως σύμφωνα με τον αστικό κώδικα η παρέλευση 20ετίας οδηγεί σε παραγραφή τα όποια δικαιώματα αποζημίωσης.
Το 1985 με αφορμή δικαστική διαμάχη της κοινότητας με τους κληρονόμους, αναζητήθηκαν οι φάκελοι της 2/1961 πράξης αναλογισμού, αλλά δεν κατέστη δυνατόν να βρεθούν, ούτε στην κοινότητα, ούτε στην πολεοδομία. Παρότι όμως δεν ελήφθησαν στοιχεία για χρήση στο Δικαστήριο η κοινότητα κέρδισε και εκείνη τη δίκη, βάσει των μαρτυρικών καταθέσεων, από τις οποίες προ έκυπτε ότι η πλατεία βρισκόταν σε κοινή χρήση προ αμνημονεύτων ετών.
Ωστόσο, με τους φακέλους της πράξης αναλογισμού του 1961 εξαφανισμένους, γνωρίζοντας την ύπαρξή της όμως, συνέταξαν νέα πράξη αναλογισμού την 2/1995 (επίδικη), χωρίς να αναφέρουν λέξη για την προγενέσταρη, κάτι που απαγορεύεται από το νόμο, ο οποίος υποχρεώνει σε επίκληση και λήψη υπ’ όψιν προγενέστερης πράξης αναλογισμού για τον ίδιο κοινόχρηστο χώρο. Με τον τρόπο αυτό ακύρωσαν την 20ετή παραγραφή του δικαιώματος αποζημίωσης, όπως αυτό είχε διαμορφωθεί από την πράξη αναλογισμού του 1961.
Παράλληλα η ένδικη διαμάχη συνεχιζόταν και οι κληρονόμοι έχασαν όλα τα δικαστήρια, μέχρι τον Άρειο Πάγο και κύριος της πλατείας αναγνωρίστηκε ο δήμος Ιτέας. Παρά το γεγονός όμως ότι η κοινότητα Ιτέας και στη συνέχεια ο καποδιστριακός δήμος, είχαν κερδίσει όλα τα δικαστήρια που έγιναν και εκκρεμούσαν κι άλλες δίκες μεταξύ των κληρονόμων και του δήμου, οι αντίδικοι, όλως παραδόξως, δήλωσαν την πλατεία στο Κτηματολόγιο ως ιδιοκτησία τους. Ο τότε Δήμαρχος κ. Αριστείδης Παπαλάιος υποσχέθηκε ότι θα κάνει ένσταση για να επανέλθει η πλατεία και τυπικά στο δήμο, σύμφωνα με τις μέχρι τότε αποφάσεις των δικαστηρίων. Δυστυχώς, δεν ενημέρωσε για το θέμα το Δημοτικό Συμβούλιο, αλλά ούτε και φρόντισε να κατατεθεί ένσταση του δήμου κατά της παραπάνω εγγραφής με αποτέλεσμα να τελεσιδικήσει υπέρ των κληρονόμων Παπαθανασίου.
Μετά από αυτό το γεγονός ξεκίνησαν νέοι αγώνες του δήμου Ιτέας για διαγραφή από το Κτηματολόγιο. Πρωτοδίκως ο δήμος κέρδισε και αποφασίστηκε να εγγραφεί στο δήμο, επειδή ήταν σε κοινή χρήση επί αμνημονεύτων ετών. Οι αντίδικοι έκαναν έφεση η οποία εκδικάστηκε το 2010 στο Εφετείο Λαμίας. Το δικαστήριο αντί να λάβει απόφαση, προτίμησε να ορίσει πραγματογνώμονα. Ο δήμος Δελφών με δήμαρχο το Νίκο Φουσέκη και αρμόδιο αντιδήμαρχο το σημερινό δήμαρχο Παναγιώτη Ταγκαλή δεν όρισε τεχνικό σύμβουλο, αλλά αρνήθηκε ακόμη και να συζητήσει με τον πραγματογνώμονα για να καταθέσει την άποψή του, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στην έκθεσή του. Δηλαδή η πραγματογνωμοσύνη έγινε με μονομερή πληροφόρηση. Σύμφωνα με την άποψη των περίοικων και τα στοιχεία που διαθέτουν, η πραγματογνωμοσύνη αυτή είναι άκρως ψευδής. Στη συνέχεια το Εφετείο Λαμίας με πολύ χαλαρή νομική υποστήριξη από την πλευρά του δήμου και βασισμένο στην ψευδή πραγματογνωμοσύνη, ακύρωσε την πρωτόδικη απόφαση που είχε κερδίσει ο δήμος και αναγνώρισε δικαιούχους αποζημίωσης τους Παπαθανασίου.
Η αναίρεση που κατέθεσε ο δήμος στον Άρειο Πάγο, δεν εξετάστηκε ουσιαστικά λόγω εκπρόθεσμης υποβολής στοιχείων, κάτι ανάλογο με την τριήμερη προθεσμία που είχε τώρα ο δήμος στη διάθεσή του για να μην τους επιτρέψει να του μπλοκάρουν τους λογαριασμούς.
Μετά την τελεσίδικη απόφαση του Αρείου Πάγου προέκυψε η υποχρέωση πλέον του δήμου και των περιοίκων να καταβάλλουν αποζημίωση της τάξης των 2,5 εκ ευρώ. Τότε λοιπόν, με πάρα πολλή καλή πραγματικά συνεργασία των περίοικων με την τότε Αντιδήμαρχο κ. Λιάνα Πιλάλα Τσακίρη και την Περιφερειακή Σύμβουλο κ. Πέγκυ Αραβαντινού το πρόβλημα τέθηκε υπόψη του τότε περιφερειάρχη Κώστα Μπακογιάννη. Ακολούθησαν αλλεπάλληλες συσκέψεις και με τη βοήθεια νομικών συμβούλων καταλήξαμε ότι η επίδικη πράξη αναλογισμού 2/1995 είναι παντελώς λανθασμένη από τεχνικής άποψης, αποδίδοντας άσχετα ποσά στο δήμο και τους περίοικους. Το βασικό της λάθος είναι πως η οδός Καραϊσκάκη χρεώνεται στο δήμο να την πληρώσει, ενώ δεν προκύπτει ότι ανήκει σε κανέναν από τους κληρονόμους, σύμφωνα με το διανεμητήριο συμβόλαιο που συνέταξαν το 1946», όπως είχε επισημάνει ο κ. Σχοινάς.
Τα χρήματα θα εκταμιευτούν οπωσδήποτε
Ο Δήμαρχος Δελφών κ. Παναγιώτης Ταγκαλής ενημερώθηκε χθες, ανήμερα της ονομαστικής του εορτής, ότι απερρίφθη η αίτηση αναστολής στη διαταγή πληρωμής, οπότε και ξεκινούν οι κληρονόμοι Παπαθανασίου τη διαδικασία για την εκταμίευση.
Υπενθυμίζουμε δε ότι το ποσό είναι ήδη δεσμευμένο από τις 7 Σεπτεμβρίου, όπου και κοινοποιήθηκε στο δήμο Δελφών η διαταγή πληρωμής. Πλέον, ο δήμος δεν έχει άλλο νομικό όπλο για να ανακόψει την εκταμίευση του ποσού.
Η ανάκληση της Πράξης Εφαρμογής
Παράλληλα, εκκρεμεί η Απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά για τη νομιμότητα της ανάκλησης της Πράξης Εφαρμογής του 1992, η οποία αν επικυρωθεί αλλάζει τα δεδομένα, ως προς τις αποζημιώσεις που έχουν επιδικαστεί στο δήμο και τους περίοικους. Τι θα συμβεί όμως αν όντως το Δικαστήριο κρίνει ότι ισχύει η ανάκληση; Τότε ο δήμος δεν έχει ούτε το 1 εκ ευρώ στα ταμεία του, αλλά ούτε και πλατεία για να κάνει νέα πράξη αναλογισμού, καθώς η έκταση έχει οριστικά κριθεί ως ιδιοκτησία της οικογένειας! Για το συγκεκριμένο θέμα πάντως ο Δήμαρχος κ. Παναγιώτης Ταγκαλής αναμένει να μιλήσει με τους νομικούς που χειρίζονται την υπόθεση
Οι περίοικοι
Οι κληρονόμοι όντως θα μπουν να εισπράξουν τα χρήματα του δήμου, όμως τι θα γίνει με τις αποζημιώσεις που έχουν επιδικαστεί σε ουκ ολίγους περίοικους της πλατείας; Οι άνθρωποι αυτοί βρέθηκαν να οφείλουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στους κληρονόμους Παπαθανασίου.
Το ιστορικό
Για την ιστορία της υπόθεσης που έχει κλείσει πάνω από έναν αιώνα ο κ. Στέλιος Σχοινάς, πολιτικός μηχανικός και ένας από τους περίοικους που πρέπει να αποζημιώσουν τους ιδιοκτήτες μας αφηγείται: «Στα τέλη του 1800 υπήρχαν σχέδια πόλεως Ιτέας, πριν το σημερινό που ισχύει από το 1927. Με τους ίδιους τίτλους ιδιοκτησίας που παρουσιάζουν σήμερα οι κληρονόμοι του, ο δικηγόρος Κώστας Παπαθανασίου κινήθηκε εναντίον της τότε κοινότητας Ιτέας επιδιώκοντας αποζημίωση από τη ζημία που του έκανε το σχέδιο πόλης. Σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία, προς το τέλος του 1800 έγιναν πολλά δικαστήρια τα οποία έχασε. Με αποκορύφωμα το τελευταίο δικαστήριο στο Εφετείο Πατρών που το 1898 εξέδωσε απόφαση εναντίον τους, θεωρώντας τις θέσεις τους αστήρικτες. Το 1946 έκαναν διανομή στην πλατεία θεάτρου οι κληρονόμοι του Κώστα Παπαθανασίου, δικηγόρου στο επάγγελμα και τη χώρισαν σε εννέα οικόπεδα. Με βάση εκείνο το διανεμητήριο συμβόλαιο η κοινότητα Ιτέας συνέταξε την 2/1961 πράξη αναλογισμού, η οποία κυρώθηκε το 1962. Μέχρι το 1982 δεν κατάφεραν να αποδείξουν δικαστικά ότι έχουν δικαιώματα αποζημίωσης επί της πλατείας. Εδώ να διευκρινίσουμε πως σύμφωνα με τον αστικό κώδικα η παρέλευση 20ετίας οδηγεί σε παραγραφή τα όποια δικαιώματα αποζημίωσης.
Το 1985 με αφορμή δικαστική διαμάχη της κοινότητας με τους κληρονόμους, αναζητήθηκαν οι φάκελοι της 2/1961 πράξης αναλογισμού, αλλά δεν κατέστη δυνατόν να βρεθούν, ούτε στην κοινότητα, ούτε στην πολεοδομία. Παρότι όμως δεν ελήφθησαν στοιχεία για χρήση στο Δικαστήριο η κοινότητα κέρδισε και εκείνη τη δίκη, βάσει των μαρτυρικών καταθέσεων, από τις οποίες προ έκυπτε ότι η πλατεία βρισκόταν σε κοινή χρήση προ αμνημονεύτων ετών.
Ωστόσο, με τους φακέλους της πράξης αναλογισμού του 1961 εξαφανισμένους, γνωρίζοντας την ύπαρξή της όμως, συνέταξαν νέα πράξη αναλογισμού την 2/1995 (επίδικη), χωρίς να αναφέρουν λέξη για την προγενέσταρη, κάτι που απαγορεύεται από το νόμο, ο οποίος υποχρεώνει σε επίκληση και λήψη υπ’ όψιν προγενέστερης πράξης αναλογισμού για τον ίδιο κοινόχρηστο χώρο. Με τον τρόπο αυτό ακύρωσαν την 20ετή παραγραφή του δικαιώματος αποζημίωσης, όπως αυτό είχε διαμορφωθεί από την πράξη αναλογισμού του 1961.
Παράλληλα η ένδικη διαμάχη συνεχιζόταν και οι κληρονόμοι έχασαν όλα τα δικαστήρια, μέχρι τον Άρειο Πάγο και κύριος της πλατείας αναγνωρίστηκε ο δήμος Ιτέας. Παρά το γεγονός όμως ότι η κοινότητα Ιτέας και στη συνέχεια ο καποδιστριακός δήμος, είχαν κερδίσει όλα τα δικαστήρια που έγιναν και εκκρεμούσαν κι άλλες δίκες μεταξύ των κληρονόμων και του δήμου, οι αντίδικοι, όλως παραδόξως, δήλωσαν την πλατεία στο Κτηματολόγιο ως ιδιοκτησία τους. Ο τότε Δήμαρχος κ. Αριστείδης Παπαλάιος υποσχέθηκε ότι θα κάνει ένσταση για να επανέλθει η πλατεία και τυπικά στο δήμο, σύμφωνα με τις μέχρι τότε αποφάσεις των δικαστηρίων. Δυστυχώς, δεν ενημέρωσε για το θέμα το Δημοτικό Συμβούλιο, αλλά ούτε και φρόντισε να κατατεθεί ένσταση του δήμου κατά της παραπάνω εγγραφής με αποτέλεσμα να τελεσιδικήσει υπέρ των κληρονόμων Παπαθανασίου.
Μετά από αυτό το γεγονός ξεκίνησαν νέοι αγώνες του δήμου Ιτέας για διαγραφή από το Κτηματολόγιο. Πρωτοδίκως ο δήμος κέρδισε και αποφασίστηκε να εγγραφεί στο δήμο, επειδή ήταν σε κοινή χρήση επί αμνημονεύτων ετών. Οι αντίδικοι έκαναν έφεση η οποία εκδικάστηκε το 2010 στο Εφετείο Λαμίας. Το δικαστήριο αντί να λάβει απόφαση, προτίμησε να ορίσει πραγματογνώμονα. Ο δήμος Δελφών με δήμαρχο το Νίκο Φουσέκη και αρμόδιο αντιδήμαρχο το σημερινό δήμαρχο Παναγιώτη Ταγκαλή δεν όρισε τεχνικό σύμβουλο, αλλά αρνήθηκε ακόμη και να συζητήσει με τον πραγματογνώμονα για να καταθέσει την άποψή του, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στην έκθεσή του. Δηλαδή η πραγματογνωμοσύνη έγινε με μονομερή πληροφόρηση. Σύμφωνα με την άποψη των περίοικων και τα στοιχεία που διαθέτουν, η πραγματογνωμοσύνη αυτή είναι άκρως ψευδής. Στη συνέχεια το Εφετείο Λαμίας με πολύ χαλαρή νομική υποστήριξη από την πλευρά του δήμου και βασισμένο στην ψευδή πραγματογνωμοσύνη, ακύρωσε την πρωτόδικη απόφαση που είχε κερδίσει ο δήμος και αναγνώρισε δικαιούχους αποζημίωσης τους Παπαθανασίου.
Η αναίρεση που κατέθεσε ο δήμος στον Άρειο Πάγο, δεν εξετάστηκε ουσιαστικά λόγω εκπρόθεσμης υποβολής στοιχείων, κάτι ανάλογο με την τριήμερη προθεσμία που είχε τώρα ο δήμος στη διάθεσή του για να μην τους επιτρέψει να του μπλοκάρουν τους λογαριασμούς.
Μετά την τελεσίδικη απόφαση του Αρείου Πάγου προέκυψε η υποχρέωση πλέον του δήμου και των περιοίκων να καταβάλλουν αποζημίωση της τάξης των 2,5 εκ ευρώ. Τότε λοιπόν, με πάρα πολλή καλή πραγματικά συνεργασία των περίοικων με την τότε Αντιδήμαρχο κ. Λιάνα Πιλάλα Τσακίρη και την Περιφερειακή Σύμβουλο κ. Πέγκυ Αραβαντινού το πρόβλημα τέθηκε υπόψη του τότε περιφερειάρχη Κώστα Μπακογιάννη. Ακολούθησαν αλλεπάλληλες συσκέψεις και με τη βοήθεια νομικών συμβούλων καταλήξαμε ότι η επίδικη πράξη αναλογισμού 2/1995 είναι παντελώς λανθασμένη από τεχνικής άποψης, αποδίδοντας άσχετα ποσά στο δήμο και τους περίοικους. Το βασικό της λάθος είναι πως η οδός Καραϊσκάκη χρεώνεται στο δήμο να την πληρώσει, ενώ δεν προκύπτει ότι ανήκει σε κανέναν από τους κληρονόμους, σύμφωνα με το διανεμητήριο συμβόλαιο που συνέταξαν το 1946», όπως είχε επισημάνει ο κ. Σχοινάς.
"Η Ώρα της Φωκίδας"
Καλημέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήδηλαδή η αυθαιρετη δηλωση στο κτηματολόγιο ακυρώνει και καλα δικαστήρια με αποφάσεις??
Ακούγεται πολύ απλό για να χαθεί αποιαδηποτε υποθεση σε κτηματολογικο δικαστήριο.....