Σάββατο 1 Ιουνίου 2019

Αργοναυτική εκστρατεία (περί το 1225 π.Χ)

Η Αργοναυτική εκστρατεία αποτελεί έναν από τους δημοφιλέστερους μύθους της Ελληνικής αρχαιότητας, κατέχοντας την ίδια θέση με τα Ομηρικά έπη και τους άθλους του Ηρακλέους.
απεικονίζονται οι Αργοναύτες σε πίνακα του William Russell Flint 1880 -1969


Σκοπός της Αργοναυτικής εκστρατείας ήταν να παραδοθεί στον βασιλιά Πελία το Χρυσόμαλλο δέρας από την Κολχίδα (Αία) η οποία βρισκόταν στη Μαύρη Θάλασσα.
Το Χρυσόμαλλο δέρας προερχόταν από το κριάρι, στο οποίο ανέβηκε ο Φρίξος, για να ξεφύγει από τον πατέρα του, βασιλιά του Ορχομενού της Βοιωτίας και την μητριά του που ήταν έτοιμοι να τον θυσιάσουν. Ο Φρίξος τελικά έφθασε στην αυλή του βασιλιά Αιήτη, ο οποίος τον δέχθηκε με τιμές και του έδωσε την κόρη του για γυναίκα. Όταν ο Φρίξος θυσίασε το κριάρι στον Δία, χάρισε το δέρμα του στον Αιήτη, ο οποίος το κρέμασε σε μια βαλανιδιά στο άλσος του Άρη και τοποθέτησε έναν δράκοντα να το φυλά.
Αιτία της αργοναυτικής εκστρατείας ήταν η ακόλουθη: Ο βασιλιάς Πελίας της Λοκρίδας στην Θεσσαλία, είχε λάβει χρησμούς ότι θα σκοτωθεί από έναν απόγονο του Αιόλου ο οποίος θα φορά ένα σανδάλι (μονοσάνδαλος). Όταν ο Πελίας είδε τον Ιάσονα να φοράει ένα σανδάλι στο δεξί του πόδι, για να τον απομακρύνει του έδωσε εντολή να φέρει πίσω το Χρυσόμαλλο δέρας.
Οι Αργοναύτες
Ιάσων, αρχηγός της εκστρατείας
Ηρακλής
Άργος 
των Θεσπιών, κατασκευαστής της Αργούς, γιος του Φρίξου

Τίφυς τιμονιέρης, από Σίφαι της Βοιωτίας
Κάστωρ ο Σπαρτιάτης παλαιστής &
Πολυδεύκης  πυγμάχος αδελφός του Κάστορα (Διόσκουροι)
Ίδας, γιος του Αφαρέως της Μεσσήνης και ο
Λυγκέας, παρατηρητής, αδελφός του Ίδα
Αταλάντη της Καλυδώνος, η παρθένος κυνηγός
Μελέαγρος της Καλυδώνος
Άκαστος, γιος του βασιλιά Πελία
Άκτωρ, γιος του Δίων της Φωκίδος
Άδμητος, πρίγκιπας των Φερών
Αμφιάραος, μάντης από το Άργος
Ανκαίος ο Μέγας της Τεγέας, γιος του Ποσειδώνος
Ανκαίος ο Μικρός, Λέλεγες της Σάμου

Ασκάλαφος του Ορχομενού, γιος του Άρη
Αστερίων, γιος του Κομήτη
Αυγείας, γιος του βασιλιά Φορβάς της Ηλείας
Μπούτης των Αθηνών, ο μελισσοκόμος
Καινέας των Λαπήθων
Καλαίς, ο φτερωτός γιος του Βορέα και ο
Ζήτης, αδελφός του Καλαί
Κάνθυς της Εύβοιας
Κήφις, γιος του Αλίου της Αρκαδίας
Κορωνός των Λαπήθων, Γυρτών της Θεσσαλίας
Εχίων, γιος του Ερμή
Εργίνος της Μίλητου

Εύφημος του Ταίναρου, κολυμβητής
Ευρύαλος γιος του Μεκίστου, ένας από τους Επίγονους
Ευρυδάμας των Δολόπων, από την λίμνη Ξενία
Ύλας των Δρυόπων, Υποκόμος του Ηρακλή
Ίδμων του Άργους, γιος του Απόλλωνα
Ιφικλής, γιος του Θεστίωνος της Αιτωλίας
Ιφιτός, αδελφός του βασιλιά Ευρυσθέα των Μυκηνών
Λαέρτης, γιος του Ακρίσιου από το Άργος
Μελαμπός της Πύλου, γιος του Ποσειδώνος
Μόμψος των Λαπήθων
Ναύπλιος του Άργους, γιος του Ποσειδώνος
Τελαμώνας της Λοκρίδας, πατέρας του Αίαντος
Ορφέας, ο ποιητής από την Θράκη
Παλαίμων, γιος του Ήφαιστου, Αιτωλός
Πυλαίας ο Μυρμιδών
Πηνέλεος, γιος του Ιππάλκιμου της Βοιωτίας
Περικλυμένος της Πύλου, γιος του Ποσειδώνος
Φαληρεύς, ο Αθηναίος τοξότης
Φανός ο Κρητικός, γιος του Διόνυσου και
Στάφυλος, ο αδελφός του
Ποίας, γιος του Θαυμακούς της Μαγνησίας
Πολύφημος, γιος του Έλατου της Αρκαδίας
Αρχηγός της εκστρατείας ήταν ο Ιάσονας, καθότι όταν ζήτησαν από τον Ηρακλή, ο οποίος είχε μόλις φέρει σε πέρας τον άθλο του Ερυμάνθου κάπρου, να αναλάβει την αρχηγία αρνήθηκε.
Το πλοίο ναυπηγήθηκε από τον Άργο, υιό του Φροίξου, από τον οποίον πήρε και το όνομα του, Αργώ.  Ήταν φτιαγμένο από έλατα του όρους Πηλίου και κατά τη διάρκεια της κατασκευής ο Άργος καθοδηγείτο από την θεά Αθηνά. Είχε πενήντα κουπιά και στην πρύμνη η Αθηνά είχε τοποθετήσει ένα κομμάτι από την ιερή ομιλούσα βαλανιδιά των Δωδώνων.
Οι Αργοναύτες απέπλευσαν από τις Παγασές, το λιμάνι της Ιωλκού. Όταν το πλοίο έφθασε στην Μυσία, ο Ύλας, ο σύντροφος του Ηρακλή χάθηκε, ενώ πήγε να φέρει νερό και ο Ηρακλής έμεινε πίσω για να τον βρει με αποτέλεσμα να μην συνεχίσει την εκστρατεία.
Όταν μετά από πολλές περιπέτειες έφθασαν στο στόμιο του ποταμού Φάση, στην Κολχίδα, ο βασιλιάς Αιήτης υποσχέθηκε να τους δώσει το χρυσόμαλλο δέρας, εάν ο Ιάσονας έσπερνε πρώτα τα εναπομένοντα δόντια του δράκοντα, τα οποία δεν είχε χρησιμοποιήσει ο Κάδμος στις Θήβες και κατόρθωνε να ζέψει δύο βόδια που έβγαζαν φωτιές από τα ρουθούνια και είχαν ατσάλινα πόδια.
Ο Ιάσονας με την βοήθεια της Μήδειας, της κόρης του Αιήτη, η οποία τον είχε ερωτευθεί, κατάφερε να πάρει το χρυσόμαλλο δέρμα. Μαζί με την Μήδεια, πήραν τον δρόμο της επιστροφής, αλλά έπεσαν σε μεγάλη θαλασσοταραχή και βρέθηκαν στην Ιταλία. Τελικά μετά από πολλές περιπέτειες επέστρεψαν στην Ιωλκό.
Όλοι αυτοί οι μύθοι είναι τόσο αγαπητοί, που έχουν γίνει κτήμα των παιδιών, ενώ με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αποτελούν τμήμα της καθημερινής μας ζωής. Είναι φυσικό λοιπόν, ο απλός μέσος Έλληνας να οικειοποιηθεί την άποψη μιας «κλασικής» εκδοχής για το πού πήγε το σκάφος της Αργούς, ή σε ποια περιοχή εξελίχθηκε αυτή η περιπέτεια. Αλλά για τον ερευνητή δεν ισχύει το ίδιο. Και έχει ιδιαίτερη σημασία να διερευνήσουμε την πιστότητα ή πιθανότητα αυτών των «άλλων» εκδοχών, αφού μιλάμε για εξερευνητικά ταξίδια, δηλαδή θαλασσινές περιπέτειες με γεωγραφικό αντικείμενο. [Βλ. γενικά E. Delage, «Le Geographie dans les Argonautiques d’ Apollonios de Rhodes», Paris-Bordeaux, 1930.]
Η σημασία αυτή αποκτά μεγαλύτερη σπουδαιότητα από το ότι όλες οι εκδοχές των περιπετειών αποτελούν ενδείξεις όχι ως προς το πού έφτασαν οι ήρωές τους, αλλά για το πού «υπαινίσσονται» ότι έφτασαν οι αληθινοί πρωταγωνιστές αυτών των περιπετειών, οι αρχαίοι Έλληνες ναυτικοί. [Βλ. Α.Σ. Αρβανιτόπουλος, «Οι Αργοναύται από του μύθου εις την ιστορίαν διά της αρχαιολογίας», Πολέμων 3 (1947-1948), 56-66.
Επίσης o O. Zanco, «Gli Argonauti e la protoistoria», Studi classici e orientali 4 (1956), 194-213.]. Έτσι λοιπόν, οι μύθοι αποτελούν φιλολογικές καταγραφές πραγματικών ταξιδιών προς όλες εκείνες τις περιοχές που αναφέρονται στις διάφορες εκδοχές του μύθου. Δεν έχει σημασία ή ιδιαίτερη βαρύτητα η αναφορά στο γεγονός ότι οι ήρωες του μύθου έφτασαν σε δυο διαμετρικά αντίθετα σημεία του κόσμου. Οι πραγματικοί ήρωες -οι ναυτικοί- έφτασαν και στο ένα και στο άλλο σημείο ο μύθος όμως, θέλοντας να περιλάβει όλες τις περιπλανήσεις, αποκτά πολυπλοκότητα.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα όσων ειπώθηκαν προηγουμένως είναι ο Αργοναυτικός μύθος. Η κλασική εκδοχή ισχυρίζεται ότι το ταξίδι έγινε προς τον Εύξεινο Πόντο, στην Κολχίδα, τη σημερινή Λαζική, στις υπώρειες του Καυκάσου. Δύο διαφορετικές εκδοχές όμως τοποθετούν την Κολχίδα ως εξής:
1. Στην ακτή του Μαλαμπάρ, στις Ινδίες [Robert Graves, «Ελληνικοί Μύθοι», τόμ. 4ος, 316 παρ. 1.]
2. Στις Άνδεις της Νοτίου Αμερικής, άποψη που διατυπώθηκε από την Henriette Mertz [Για τη δεύτερη εκδοχή βλ. Henriette Mertz, «Η αρχαία Κολχίδα και το υψίπεδο των Άνδεων», Ηώς (μηνιαία εικονογραφημένη επιθεώρησις) έτος 10, αριθ. 108 (1967), 47-55. Την άποψή αυτή η Mertz θα παρουσιάσει αργότερα και σε άλλα δημοσιεύματα.]



Ο Ιάσων και ο όφις

Η αλήθεια είναι ότι οι απόψεις της Mertz είναι επαναστατικές, ειδικά όσον αφορά στην Αργοναυτική εκστρατεία [Οι απόψεις της Αμερικανίδας συγγραφέως αφορούν και στο ταξίδι του Οδυσσέα καθώς και στην ύπαρξη της Ατλαντίδος] ένα ταξίδι που έχει γίνει αντικείμενο πολλών συζητήσεων από την αρχαία ήδη εποχή. Επίσης στους μελετητές είναι γνωστό το γεγονός, ότι αν και ο τελικός σταθμός άφιξης ήταν η Κολχίδα, γεγονός για το οποίο δεν συμφωνούν όλοι, το ταξίδι της επιστροφής είναι εντελώς αμφισβητούμενο και έχει διχάσει τους ιστορικούς. Στην αρχαιότητα, ειδικά κατά την περίοδο της πρώιμης διατύπωσης του μύθου, δεν ήταν ξεκαθαρισμένο πού ακριβώς έφτασε η «Αργώ» και ο προορισμός της δεν ταυτιζόταν με την Κολχίδα.
Αυτά τα ερωτηματικά για εκείνο το ταξίδι υπήρχαν ήδη κατά την εποχή του Ηροδότου και το γεγονός ότι ο Πίνδαρος στην τέταρτη ωδή των Πυθιονικών (462 π.Χ.) παρουσιάζει μια τελείως διαφορετική παραλλαγή του ταξιδιού είναι ένα στοιχείο που συναινεί στα αναφέρθηκαν προηγουμένως. [Ό.π.(σημ. 5), τόμ. 4, 282 παρ. 3.]
Επόμενο ήταν να παρουσιασθούν αρκετές εναλλακτικές εκδοχές αναφορικά με το ποια πορεία ή διαδρομή ακολούθησε η «Αργώ» στην επιστροφή της. Η κάθε θεωρία συνεπάγεται κάποια στοιχεία που υπερβαίνουν την πραγματικότητα, με αποτέλεσμα το ταξίδι αυτό, αν τελικά πραγματοποιήθηκε και δεν υπήρξε μια ποιητική αλληγορία, να είναι καλυμμένο από πέπλα μυστηρίου. Ας δούμε, εν συντομία, τις κυριότερες «πορείες» της «Αργούς».
Μια εκδοχή την θέλει να ταξιδεύει στα βόρεια της Αδριατικής θάλασσας, όπου οι Αργοναύτες, αφού διέπλευσαν τον Πάδο, έφτασαν ως τις εκβολές του Ίστρου (Ister) ποταμού. Ο Ίστρος, σημειωτέον ότι δεν πρόκειται για τον γνωστό Ίστρο (=Δούναβη) των αρχαίων, αλλά για έναν ασήμαντο μικρότερο ποταμό, έδωσε το όνομά του στην περιοχή της Ίστριας και ουσιαστικά πρόκειται για τον ποταμό που δημιούργησε σύγχυση στους ιστορικούς και μελετητές της Αργοναυτικής εκστρατείας. Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή, ο Άψυρτος, αδελφός της Μήδειας, που η τελευταία τον τεμάχισε και τον πέταξε στο ποτάμι, θάφτηκε, αφού συγκεντρώθηκαν τα μέλη του, στις Αψυρτίδες νήσους, στις οποίες έδωσε το όνομά του. Οι Κόλχοι στην επιστροφή τους ίδρυσαν την πόλη των Πόλων, στη χερσόνησο Ίστρια, και – πάντα με αυτή την εκδοχή – οι νήσοι Πλακτές, η Σκύλα και η Χάρυβδις, βρίσκονται στη Σικελία όπου εντοπίζεται και η χώρα των Σειρήνων, ενώ η Κολχίς ήταν η λανθασμένη ονομασία της πόλης «Κολικαρία», στον κάτω Πάδο.
Η κλασική εκδοχή της εκστρατείας προς τον Εύξεινο Πόντο ως τέλος είχε την επιστροφή της «Αργούς» μέσω μιας διαδρομής εκ φύσεως αδύνατης: ανέπλευσε τον Ίστρο (και εδώ εννοούν τον Δούναβη), το Σαύο και έφτασε στην Αδριατική. Ο Σαύος όμως δεν εκβάλλει στην Αδριατική -να πού εμπλέκεται ο άλλος Ίστρος- και όταν το γεγονός αυτό έγινε γνωστό, υπέθεσαν ότι ο Ίστρος (=Δούναβης) και ο Πάδος συνδέονται με κάποιο ποτάμι, το οποίο χρησιμοποιήθηκε από το πλήρωμα της «Αργούς» και το οποίο δεν είναι γνωστό. Η θεωρία για το ποιο ήταν το ταξίδι της επιστροφής, σ’ αυτή την εκδοχή, ανασκευάστηκε όταν έγινε γνωστό πως ο Ίστρος (=Δούναβης) είναι πλωτός μόνο μέχρι τις Σιδηρές Πύλες και δε συνδέεται φυσικά με τον Πάδο.
Η υπόθεση είχε φτάσει σε αδιέξοδο δεν έμενε παρά να ανασκευαστεί και πάλι η διαδρομή. Τώρα η «Αργώ» κινείται πολύ ανατολικά. Όπως σημειώνει ο R. Graves, «…υπέθεσαν ότι η Αργώ έφτασε, μέσω Φάση (ποταμού), στην Κασπία θάλασσα και από εκεί στον Ινδικό ωκεανό, απ’ όπου επέστρεψε μέσω του «Ωκεανού» και της Τριτωνίδας λίμνης». [Στο ίδιο, τόμ. 4, 316 παρ. 2.] Η εκδοχή αυτή στηρίχτηκε στο γεγονός ότι στον Ινδικό ωκεανό υπήρχε μια άλλη Κολχίδα, στην ακτή του Μαλαμπάρ, όπως μας παραδίδει ο Πτολεμαίος ο Ηφαιστίωνος (VIII,1,10), αλλά έτσι δημιουργούνται τεράστια ερωτηματικά, που αφορούν τις γεωγραφικές γνώσεις των αρχαίων Ελλήνων, για μια περιοχή που υποτίθεται ότι ήταν παντελώς άγνωστη σ’ αυτούς, στα χρονολογικά πλαίσια του ταξιδιού της «Αργούς». [Ο πρώτος Έλληνας που εξερεύνησε αυτές τις απόμακρες περιοχές ήταν ο Σκύλαξ ο Καρυανδεύς, που κατ’ εντολήν του Δαρείου του Υδάσπους περιέπλευσε το 500 π.Χ. τις ακτές του σημερινού Ινδικού ωκεανού έως τον Περσικό κόλπο. Πολλοί ταυτίζουν αυτόν το Σκύλακα με έναν νεότερό του ο οποίος έχει την ίδια επωνυμία και υπάρχει σχετική φιλολογική σύγχυση. βλ. Χρ.Δ. Λάζος, «Ναυτική Τεχνολογία στην Αρχαία Ελλάδα», Αίολος, Αθήνα 1996, 206-207].
Πάντως το γεγονός της ύπαρξης Κολχίδας στην ακτή του Μαλαμπάρ είναι αξιοπερίεργο από μόνο του και πιθανότατα πρόκειται για μύθευμα. Μπορεί όλη αυτή η αντίφαση για την ύπαρξη ή όχι μιας Κολχίδας στην περιοχή εκείνη, καθώς και το αφύσικο της πορείας, με την έννοια του αδύνατου να πραγματοποιηθεί – π.χ. πώς από την Κασπία ένα σκάφος σαν την «Αργώ» έφτασε στον Ινδικό ωκεανό; – να ήταν η αιτία που η εκδοχή αυτή αμφισβητήθηκε πολύ σύντομα για να αντικατασταθεί με μια άλλη το ίδιο γοητευτική, αλλά και περισσότερο αληθοφανή, για την πραγματοποίηση αυτού του ταξιδιού. [Στο σημείο αυτό ανιχνεύοντας τη βαθειά προϊστορία και φτάνοντας σε οριακές εκδοχές, μήπως θα πρέπει να υποθέσουμε ότι αυτή η «Ινδική» Κολχίδα ήταν απότοκος του πανάρχαιου ταξιδιού του Διόνυσου στην Ινδία; Ο Έλληνας ποιητής Νόννος ο Πανοπολίτης, ο σπουδαιότερος επικός της όψιμης αρχαιότητας (έζησε τον 5ο μ.Χ. αιώνα), στο έργο του «Διονυσιακά» (48 βιβλία, 21000 στίχοι) περιέγραψε με γλαφυρότητα και λεπτομερειακά τη νικηφόρα εκστρατεία του θεού Διόνυσου στις Ινδίες. Βλ. W. Dindorf, «Historici Graeci Minores» I (Teubner 1870) 473-478, C. Muller, «Fragmenta Historicum Graecorum» IV (1885), 178-180. Επίσης το ενδιαφέρον άρθρο του Γεωργ. Γεωργαλά, «Προϊστορική εξάπλωσις Ελλήνων ως τις Ινδίες», Δαυλός 171, Μάρτ. 1996, 10327-10330.]
Στο μύθο της Αργοναυτικής εκστρατείας αναφέρεται η «Ηλεκτρίδα νήσος«, χωρίς να προσδιορίζεται κάτι άλλο γι’ αυτήν. Το όνομα και μόνο της νήσου λέει πολλά για την υπόθεσή μας και τούτο επειδή το ήλεκτρο, κοινώς κεχριμπάρι, οι Έλληνες το προμηθεύονταν από τη Βόρειο θάλασσα, μαζί με τον κασσίτερο. Γνωρίζουμε ότι «Κασσιτερίδες νήσοι» ήταν η Ιρλανδία και η Βρετανία, ενώ η κύρια πηγή του ήλεκτρου ήταν τα νησιά της Βαλτικής. Άρα η «Ηλεκτρίδα νήσος» εκεί πρέπει να τοποθετηθεί και να γίνει αποδεκτό ότι οι Αργοναύτες είχαν περάσει από την περιοχή.
Δηλαδή και στις δύο περιπτώσεις η περιπέτεια της «Αργούς» ήταν αληθινή και το ταξίδι ήταν μια αλληγορία. Η ουσία είναι ότι μια γενιά πριν τον Τρωικό πόλεμο, οι Έλληνες γνώριζαν την περιοχή της Βόρειας Ευρώπης και τελικά αυτό είναι που έχει σημασία. Η προηγούμενη αναφορά συνδέεται άμεσα με την επόμενη εκδοχή του ταξιδιού που αναφέρει ο Διόδωρος ο Σικελιώτης (Βιβλ. IV, 56-3), την οποία αξίζει να παρουσιάσουμε με τη δική του περιγραφή, ως παρακαταθήκη στους νεότερους.
Ο Διόδωρος περιγράφει ένα καθ’ όλα συγκλονιστικό ταξίδι: «…αποπλεύσαντες γαρ διά του Τανάιδος επί τας πηγάς και κατά τόπον τινά την ναυν διλκύσαντες, καθ’ ετέρου πάλιν ποταμού τήν ρύσιν έχοντος εις τον Ωκεανόν καταπλεύσαι προς την θάλατταν, από δε των άρκτων εις την δύσιν κομισθήναι, την γην εξ ευωνύμων έχοντας και πλησίων γενομένοις Γαδείρων εις την καθ’ ημάς εισπλεύσαι θάλατταν, αποδείξεις δε τούτων φέρουσι δεικνύοντες τους παρά τον Ωκεανόν κατοικούντας Κελτούς σεβομένους μάλιστα των θεών τους Διοσκούρους` παραδόσιμον γαρ αυτούς έχειν εκ παλαιών χρόνων την τούτων των θεών παρουσίαν εκ του Ωκεανού
Ας δούμε αναλυτικά το κείμενο του Διόδωρου του Σικελιώτη. Φεύγοντας από την Κολχίδα η «Αργώ» εισήλθε στην Αζοφική θάλασσα και άρχισε να διασχίζει τον ποταμό Τάναϊ (σημερινό Δον) με κατεύθυνση προς τις πηγές του. Φτάνοντας το σκάφος στο σημείο όπου ο ποταμός έπαυε να είναι πλεύσιμος, το πλήρωμα το έσυρε στην ξηρά και το καθέλκυσε σε ένα άλλο ποτάμι, του οποίου η ροή οδηγούσε προς τον Ωκεανό. Αν δούμε την πορεία στο χάρτη, εύκολα αντιλαμβανόμαστε ότι σε κάποιο σημείο τα δύο ποτάμια, ο Τάναϊς (Δον) και ο Βόλγας, σχεδόν εφάπτονται Σχηματίζοντας δύο καμπύλα τόξα. Από το σημείο εκείνο ο μεν Τάναϊς (Δον) εκβάλλει στην Αζοφική θάλασσα, ο δε Βόλγας στην Κασπία. Όμως ο Βόλγας που πηγάζει από τα Ουράλια, στο άλλο τμήμα του, το βόρειο, εκβάλλει στο Βόρειο Παγωμένο ωκεανό αυτό το τμήμα ονομάζεται Ντβίνας ποταμός και εκβάλλει στο σημερινό Αρχαγγέλσκ ή Αρχάγγελο. Τα ερωτηματικά που προκύπτουν έως αυτό το σημείο είναι τα εξής:
Πώς γνώριζαν οι Αργοναύτες το πλησιέστερο σημείο μεταξύ των ποταμών Τάναϊς (Δον) και Βόλγα, ώστε εκεί ακριβώς να διαπεραιωθούν από το ένα ποτάμι στο άλλο;
Πώς γνώριζαν ότι από τις πηγές του Βόλγα μπορούσαν να πλεύσουν σε άλλον ποταμό και μέσω αυτού να φτάσουν στον ωκεανό; Το κείμενο είναι σαφές` μιλάει για Ωκεανό και «Ωκεανός» για τους αρχαίους Έλληνες ήταν η τεράστια θάλασσα που περιέβαλλε το γνωστό κόσμο, ενώ αντίθετα τις εσωτερικές θάλασσες τις αποκαλούσαν «θάλασσες»;
Στο κείμενο του Διοδώρου η διάκριση είναι ξεκάθαρη. Ακολουθώντας οι Αργοναύτες αυτή την διαδρομή και εκπλέοντας από τον Ντβίνα ποταμό, εισήλθαν στο Βόρειο Παγωμένο Ωκεανό και άρχισαν να περιπλέουν την ευρωπαϊκή ήπειρο έχοντας τη στεριά αριστερά τους, πορεία από βορρά προς νότο. Περιπλέοντας τη σκανδιναβική χερσόνησο έφτασαν στη Βαλτική, όπου συνάντησαν την «Ηλεκτρίδα νήσο«, τόπο προμήθειας του ήλεκτρου, και στη συνέχεια έφτασαν στα Γάδειρα, απ’ όπου περνώντας τις Ηράκλειες Στήλες διέπλευσαν τη Μεσόγειο και έφτασαν τελικά στην Ελλάδα και το Πήλιο. Μέσα στα πλαίσια της ευρύτατης θαλασσοπορίας των Αργοναυτών η άποψη της Mertz σχετικά με την άφιξή τους στη Νότια Αμερική είναι πολύ πιθανή, αφού τα στοιχεία που έχουμε συγκεντρώσει για την ανακάλυψη της αμερικανικής ηπείρου από τους αρχαίους Έλληνες είναι εντυπωσιακά και καλύπτουν το θέμα σφαιρικά. [Για την συγκεκριμένη έχουν γίνει κατά καιρούς αρκετές δημοσιεύσεις σε σχετικά περιοδικά. Τα πιο πρόσφατα άρθρα υπάρχουν στο περιοδικό «Ιστορία Εικονογραφημένη» τ. 205 («Μινωίτες στην Αμερική»), τ. 206 («Και αρχαίοι Έλληνες στην Αμερική»), τ. 207 («Χιώτες ναυτικοί βοηθούν τον Κολόμβο»), 222 («Κύκλωπες και Παταγόνες»), τ. 224 («Ο Κολόμβος έφτασε τελευταίος στην Αμερική»).
Άλλωστε δεν είναι η μόνη ξένη συγγραφέας που ισχυρίζεται κάτι τέτοιο, και από αυτή την άποψη το θέμα γίνεται συναρπαστικό. Η Mertz, κάνοντας χρήση των βιβλίων II και III των «Αργοναυτικών» του Απολλωνίου του Ροδίου, υποστηρίζει ότι οι Αργοναύτες εκμεταλλεύθηκαν το Κόλπειο Ρεύμα, στον κόλπο του Μεξικού, ακολούθησαν νότια πορεία, από την Καραϊβική προς τη Βενεζουέλα, έπλευσαν κατά μήκος των ακτών μέχρι το «Ποτάμι του Ασημιού», μεταξύ Ουρουγουάης και Αργεντινής, πέρασαν τον Αμαζόνιο και έφτασαν στον Ρίο ντε Λα Πλάτα. Από εκεί ανηφόρισαν το ποτάμι και έφτασαν στα νότια της λίμνης Τιτικάκα, όπου ζούσε η φυλή των Κολχικούρους. Η φυλή αυτή υποτάχθηκε στους Ισπανούς το 1535 και έκτοτε δεν υπάρχουν πληροφορίες γι’ αυτήν.
Η Mertz  ισχυρίζεται ότι η λέξη «Κολχικούρους» είναι η ισπανική μετάφραση της ελληνικής λέξης «Κολχίδος». Το ταξίδι της «Αργούς», κατά την ίδια, τελειώνει εδώ, ενώ η συγγραφέας δεν κάνει αναφορά στην τόσο ενδιαφέρουσα περιγραφή της επιστροφής του πλοίου, που έδωσε αφορμή για πολλές ερμηνείες.»
Διαπιστώσεις – σημειώσεις
1. Η Henriette Mertz ήταν Αμερικανίδα δικηγόρος και ιστορική ερευνήτρια από το Σικάγο η οποία πέθανε το 1985 σε ηλικία 89 ετών. Στο έργο της The Wine Dark Sea  ισχυρίζεται ότι οι Αργοναύτες ταξίδεψαν στον Ατλαντικό ωκεανό, διήλθαν από τις ανατολικές ακτές της νοτίου Αμερικής, στις εκβολές του Αμαζονίου φθάνοντας μέχρι το Tiwanaku της Βολιβίας όπου ευρίσκετο το Χρυσόμαλλο δέρας.
2. Ο χρονικός προσδιορισμός της εκστρατείας έγινε από τον Ερατοσθένη τον Κυρηναίο ο οποίος είχε μετρήσει με ακρίβεια την περιφέρεια της γης.
3. Οι Αργοναύτες έχουν εξαιρετικές ικανότητες. Βλέπουν ως με τηλεσκόπιο (Λυγκευς), πετούν (Ζήτης και Καλαϊς), έχουν αστρονομικές γνώσεις (Άγκαιος, Ορφεύς). Επίσης είναι ικανοί ναυτικοί, εξερευνητές, πολεμιστές κ.α.
4. Η Αργώ είναι εξαιρετικό σκάφος («ώκεια ναύς» («θεογονία»), ποντοπόρος νηύς» («Οδύσσεια» Μ 70). Φέρει στην πλώρη όργανο προσανατολισμού, το «ξύλο φωνήεν» (ομιλούν ξύλο βελανιδιάς)……………….»Αργοναυτικά» των «Ορφικών»
5. Η Αργώ βγαίνει στον Ατλαντικό («ίξεσθ’ αμ’ πέλαγος κεν Ατλαντικόν εκτός ίκωμαι», 1176), ταξιδεύει 12 μέρες και φθάνει σε νησί «επ’ εσχατίαις ακαλαρρόου Ωκεάνοιο» (119ξ). Μετά από άλλες 3 μέρες στην Αιαία (χώρα της Κίρκης) (1212) και εξερευνούν την «απείρονα γαίαν» (1217). Εκεί φιλοξενούνται, αλλά δεν τους επιτρέπεται να προχωρήσουν, διότι σε προηγούμενη επίσκεψη είχαν προξενήσει κακό.
Απολλώνιος ο Ρόδιος, «Αργοναυτικά»
6. Τα γεωγραφικά στοιχεία (νήσοι, ποταμοί) και άλλες αναφορές (πύλες του Άδη, περιοχή όπου «ο Ήλιος στάβλιζε τους ίππους του όταν τελείωνε την ημερησία περιφορά του» κ.α.) συμφωνούν απολύτως με την εκδοχή της Αμερικής. Επιπλέον αναφέρεται ότι έφτασαν σε τόπο όπου έδυσε η Μεγάλη Άρκτος (δηλ. στο νότιο ημισφαίριο)………………………»Πίνδαρος, Πυθιονικος 250″
———————————————————


Πηγές
–  «Αργοναυτικά» του Ορφέως. Σε αυτά αναφέρεται η διαδρομή Δον – Βόλγας-Βόρειος Ωκεανός, υπάρχουν όμως αναμεμειγμένα και στοιχεία από τις άλλες διαδρομές. (Τα «Ορφικά», εξέδωσε το 1984 ο Ι.Δ. Πασσάς, μαζί με τις αστρονομικές παρατηρήσεις του Κ. Χασάπη.)
–   Σχετικό άρθρο – στοιχεία έρευνας κου Φειδία Μπουρλά.




Παραθέτουμε και τα σχόλια αναγνωστών καθότι είναι πολύ χρήσιμα για την κατανόηση του άρθρου.

  1. Ο/Η AΝΔΡΕΑΣ ΤΖΩΡΤΖΑΤΟΣ λέει:
    Συγχαρητήρια, σας ευχαριστώ μου δώσατε γνώσεις που δεν είχα ή δεν τις είχα αξιολογήσει ανάλογα.
    Μου αρέσει!
    1. Ο/Η XΕΙΛΩΝ λέει:
      Σας ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια & χαιρόμαστε που μπορέσαμε να προσφέρουμε.
      Μου αρέσει!
  2. Ο/Η ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΚΩΣΤΕΛΛΟΣ λέει:
    ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ.ΘΕΛΩ ΜΟΝΟ ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ, ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΥΘΟΙ (ΟΠΩΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ);ΑΦΟΥ Ο ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΓΡΑΨΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΕΧΕΙ ΑΚΟΥΣΕΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΥ (ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΨΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΑΤΙ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΙ ΔΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ή ΝΑ ΤΟΥ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΠΕΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΔΕΙ).ΑΡΑ ΚΑΠΟΙΟΣ-ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΠΑΕΙ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΕΡΗ.ΤΑΠΕΙΝΗ ΜΟΥ ΓΝΩΜΗ ΦΥΣΙΚΑ.
    Μου αρέσει!
    1. Ο/Η XΕΙΛΩΝ λέει:
      Κύριε Κωστέλλε
      Η απορία σας είναι απόλυτα κατανοητή και εύλογη.
      Το γεγονός ότι ορισμένες περιγραφές εντάσσονται – χαρακτηρίζονται ως μύθοι, δεν σημαίνει ότι δεν υφίστανται στην πραγματικότητα. Η διαφορά μεταξύ ιστορικών και μυθικών αναφορών, έγκειται στην ύπαρξη απτών αποδεικτικών στοιχείων (γραπτά – μνημεία, ευρήματα) όσον αφορά στις ιστορικές αναφορές, ενώ οι αντίστοιχες μυθολογικές βασίζονται περισσότερο σε θρύλους και παραδόσεις, χωρίς βέβαια να αποκλείεται η ύπαρξη ευρημάτων. Όσον αφορά στην Αργοναυτική εκστρατεία…………το ταξίδι – εκστρατεία του Ιάσονα στην Κολχίδα σηματοδοτεί την συνέχιση της αποίκησης του Εύξεινου Πόντου από τους Έλληνες. Στοιχεία μυθοπλασίας πιθανόν να εμπεριέχονται στην εξιστόρηση ως προς τον σκοπό (τμηματικές αναφορές) ή σε αναφερόμενα κατορθώματα – ανδραγαθίες.
      Ελπίζω να σας διαφώτισα….στην διάθεσή σας.
      Αρέσει σε 1 άτομο
  3. Ο/Η ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΙΟΥΚΑΣ λέει:
    Ο στίχος του Απολλώνιου του Ρόδιου ¨νήσον ες Ηλέκτρης Ατλαντίδος¨ αναφέρεται στο νησί της Σαμοθράκης γι΄αυτό ο συγγραφέας των Αργοναυτικών εξηγεί ότι δεν μπορεί να μιλήσει περαιτέρω για τις τελετουργίες στο νησί (υπαινιγμός στα Καβείρια μυστήρια). Το γεγονός τεκμηριώνεται και από τους επόμενους στίχους όπου η Αργώ πλέει έχοντας στα αριστερά τη Θράκη και στα δεξιά την Ίμβρο (στίχοι 923-924).
    Μου αρέσει!
    1. Ο/Η XΕΙΛΩΝ λέει:
      Ιδιαίτερη και εμπεριστατωμένη αναφορά στην Ηλεκτρίδα νήσο κάνει ο Διόδωρος ο Σικελιώτης.
      Μου αρέσει!
      1. Ο/Η ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΙΟΥΚΑΣ λέει:
        Στο παρατιθέμενο απόσπασμα του Διόδωρου (4,53,3) δεν αναφέρεται κάτι για την Ηλεκτρίδα νήσο. Μήπως αναφέρεστε σε κάποιο άλλο απόσπασμα; Πάντως, η Αργοναυτική εκστρατεία, όπως και τα ομηρικά έπη και οι τραγωδίες, δεν αντικατοπτρίζουν κάποια ιστορική αλήθεια αλλά είναι ποιήματα και ποίηση είναι η κατασκευή. Τα γεγονότα που περιγράφουν είναι ιστορικά, όχι όμως έτσι όπως τα θέτει η ποιητική φαντασία.
        Μου αρέσει!
      2. Ο/Η XΕΙΛΩΝ λέει:
        Κύριε Λιούκα
        Η παραπομπή του άρθρου είναι 4.56.3 και όχι 4.53.3 όπου ο Διόδωρος γράφει επακριβώς:
        Διόδωρος Σικελιώτης 4.56.3
        «Δεν είναι λίγοι, τόσο οι αρχαίοι όσο και οι νεώτεροι ιστορικοί, ένας εκ των οποίων είναι ο Τιμαίος, οι οποίοι λένε ότι οι Αργοναύτες, μετά την αρπαγή του δέρατος, μαθαίνοντας ότι το στόμιο του Πόντου είχε αποκλεισθεί από τον στόλο του Αιήτη, πραγματοποίησαν μια εκπληκτική ανακάλυψη, η οποία αξίζει να αναφερθεί. Απέπλευσαν στον ποταμό Τάναϊς (Δον) κατευθυνόμενοι προς τις πηγές του και σε κάποιο σημείο ρυμούλκησαν τα πλοία στην ξηρά και κατόπιν ακολουθώντας άλλο ποταμό ο οποίος εκβάλλει στον ωκεανό, έπλευσαν στην θάλασσα.Η πορεία που ακολούθησαν ήταν από βορρά προς δυσμάς με την ξηρά στα αριστερά τους και όταν έφθασαν πλησίον της Καδέιρα (νοτιοδυτική Ισπανία) εισήλθαν στις θάλασσές μας».
        Τα ανωτέρω σε συνδυασμό με τα προλεγόμενα του άρθρου καταδεικνύουν τα περί Ηλεκτρίδας στοιχεία.
        Όσον αφορά στην ποιητική προσέγγιση……τα έργα των αρχαίων επικών ή τραγικών ποιητών στηρίζονταν σε ιστορικά γεγονότα το ποιητικό στοιχείο υπεισέρχεται στις περιγραφές των καταστάσεων.
        Σε κάθε περίπτωση σας ευχαριστώ για τα σχόλια και τον χρόνο που αναλώνετε στην μελέτη του άρθρου.
        Μου αρέσει!
      3. Ο/Η ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΙΟΥΚΑΣ λέει:
        Έχετε δίκιο. Η παραπομπή είναι 4,56,3. Σε αυτό λοιπόν το απόσπασμα δεν αναφέρεται το όνομα της Ηλεκτρίδας νήσου, όπως και σείς διαπιστώνετε. Όσον αφορά την περιγραφή, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω. Βέβαια, θα μπορούσε να γίνει μεγάλη κουβέντα σχετικά με την ¨ακριβή¨ ιστορικότητα των ποιητικών γεγονότων, όπως για παράδειγμα η άλωση της Τροίας. Αναφέρεται σε μία άλωση, ναί, αλλά της Τροίας όντως; Σίγουρα, θα ήταν μία άλωση που χαράχτηκε έντονα στη συνείδηση των αρχαίων λαών. Γίνεται λόγος για την επιστροφή στην Ιθάκη. Αναφέρεται ένα ταξίδι επιστροφής, ένας νόστος, αλλά γιατί στην Ιθάκη; Ή οι Αργοναύτες, γιατί στην Κολχίδα; Νομίζω ότι οφείλουμε να μελετήσουμε τα αρχαία κείμενα με πιό αντικειμενικούς όρους. Ιδιαίτερα στην ποίηση, η οποία είναι ικανή να τροποποιεί καταστάσεις.
        Εγώ ευχαριστώ για τον χρόνο σας (αν θέλετε, ας μη μιλάμε στο πληθυντικό)
        Μου αρέσει!
      4. Ο/Η XΕΙΛΩΝ λέει:
        Αγαπητέ Παναγιώτη
        Ο Διόδωρος δεν αναφέρει επί λέξει το όνομα της Ηλεκτρίδας νήσου, αλλά η περιγραφή του δρομολογίου παραπέμπει σε αυτήν, ενισχύοντας τους ισχυρισμούς των λοιπών ιστορικών.
        Όσον αφορά στην ακρίβεια των «ποιητικών» γεγονότων………….όντως θα πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί και να λαμβάνουμε υπόψιν αυτά καθ’ εαυτά τα ιστορικά γεγονότα όπως τεκμαίρονται από συναφή ιστορικά στοιχεία (αναφορές – ευρήματα).
        Μου αρέσει!
      5. Ο/Η ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΙΟΥΚΑΣ λέει:
        Φίλε Χίλων,
        θα συμφωνήσουμε ότι προηγείται η ποίηση της ιστορικής πραγματικότητας, τουλάχιστον έτσι όπως παρατίθεται από τους κατοπινούς ιστορικούς. Θέλω να πώ ότι δεν υπήρξε κάποιος ιστορικός πρίν τον Όμηρο αλλά όλοι τους στηρίχθηκαν σε αυτόν. Το θέμα λοιπόν είναι σε ποιές βάσεις στηρίζεται μία ποιητική παράδοση. Ο ποιητής (Όμηρος, Απολλώνιος κτλ) πήρε και έδεσε διάσπαρτες παραδόσεις δημιουργώντας ένα έπος. Το εκάστοτε ταξίδι περιέχει διάσπαρτες αναφορές σε γεγονότα και καταστάσεις. Απλώς ο ποιητής έπρεπε να τις ενώσει σε μία, ώστε να έχει συνοχή και γι’αυτό γίνεται λόγος για εκστρατεία ή νόστος κτλ. Άραγε, οι Συμπληγάδες Πέτρες όντως υπήρξαν; Αν όχι, τότε τί συμβολίζουν; Αν πάλι είναι απλώς ένα σύμβολο και δεν στηρίζεται σε κάποιο αληθινό γεγονός, τότε γιατί η »αναπαραγωγή συμβόλων» σταματά στην αλεξανδρινή εποχή; Ο Όμηρος είναι σαφής. »Αργώ πάσι μέλουσα, παρ’ Αιήταο πλέουσα». Εάν στην εποχή του όλοι έψελναν τα κατορθώματα της Αργούς, τότε γιατί ο Όμηρος τα αποσιωπά; Είναι προφανές ότι αυτή η Αργώ ήταν κάτι αξιοθαύμαστο, κάτι που έκανε όλους τους ανθρώπους του τότε γνωστού κόσμού να την υμνούν στον αιώνα. Για τους Έλληνες, λαός ναυτικός, πήρε την εικόνα του πλοίου. Για άλλους λαούς, ενδεχομένως, μία άλλη εικόνα. Ένα όμως είναι το αρχέτυπο, ασχέτως εάν οι ποιητές αλληγόρησαν επί του αρχετύπου.
        Μου αρέσει!
      6. Ο/Η XΕΙΛΩΝ λέει:
        Αγαπητέ Παναγιώτη.
        Τα Ομηρικά έπη και γενικότερα ο «Επικός κύκλος» αποτελούν ποιητικά πονήματα. Δηλαδή δίδεται έμφαση στο ποιητικό στοιχείο (περιγραφές – αλληγορίες – συναισθηματικές επικλήσεις) χωρίς επ’ ουδενί να παραγνωρίζεται η ιστορικότητα των γεγονότων. Το θέμα των Ομηρικών έργων δεν ήταν η Αργοναυτική εκστρατεία επομένως οι αναφορές στην Αργώ είναι περιορισμένες, εξάλλου υπήρχαν τα Ορφικά Αργοναυτικά τα οποία είχαν ως θέμα την εκστρατεία. Όσον αφορά στον προβληματισμό……….γεγονός – σύμβολο – αλληγορία η προσεκτική μελέτη των ιστορικών κειμένων τα διαχωρίζει σαφώς.
        Μου αρέσει!
  4. Ο/Η ΛΙΒΑΣ ΔΗΜ. ΠΕΡΙΚΛΗΣ λέει:
    Τι να πώ..Μπράβο, απλά.
    Μου αρέσει!
    1. Ο/Η XΕΙΛΩΝ λέει:
      Περικλή σε ευχαριστώ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου