Την Κυριακή 26 Μαΐου ψηφίζουμε. Ψηφίζουμε για την Ευρωπαϊκή Βουλή αλλά και για την Αυτοδιοίκηση, Περιφερειακή και Τοπική.
Μαζί με όλους μας, ψηφίζουν για πρώτη φορά και τα δεκαεπτάχρονα παιδιά. Και το μεγάλο ερώτημα είναι πόσο αυτά τα παιδιά είναι ενημερωμένα, όχι μόνο για το αντικείμενο της ψήφου, αλλά και για βασικές έννοιες που όλοι οι υποψήφιοι χρησιμοποιούν για να μας πείσουν να διαλέξουμε εκείνους.
Ακούμε, για παράδειγμα, για ελλείμματα και πλεονάσματα του προϋπολογισμού, για κάποιους που μας «χρεωκόπησαν», για μέτρα ανακούφισης των πολλών, για υπερ-φορολόγηση των πολιτών ή για υπερ-απόδοση της οικονομίας, για νοικοκύρεμα των οικονομικών του Κράτους ή για προεκλογικές παροχές, για κάποιους κοινωνικά ευαίσθητους και άλλους κοινωνικά ανάλγητους, για κάποιους που εκπροσωπούν τη συντήρηση και άλλους που είναι προοδευτικοί.
Πόσο όμως αυτά τα νέα παιδιά,
γνωρίζουν τι κρύβεται πίσω από τα συνθήματα που χρησιμοποιούν οι πολιτικοί, όταν και εμείς οι υπόλοιποι πολίτες αγνοούμε βασικές έννοιες ή πληροφορίες ;
Πόσο αλήθεια ξέρουμε πως προκύπτει το έλλειμμα ή το πλεόνασμα του προϋπολογισμού ; Είναι απλώς ένα μαθηματικό αποτέλεσμα «έσοδα – έξοδα» ; Και τι προσμετράται στα έσοδα και τι στα έξοδα ;
Όταν ξέσπασε η κρίση, ανακοινώθηκε από την ΕΛΣΤΑΤ ότι το έλλειμμα ήταν 15% . Κάποιοι έσπευσαν να πουν ότι δεν ήταν τόσο, αλλά «μαγειρεύτηκε» για να δικαιολογηθεί η εμπλοκή του ΔΝΤ. Σήμερα, μετά από πολλές δίκες, ο τότε υπεύθυνος της ΕΛΣΤΑΤ δικαιώνεται τελεσίδικα, αλλά κανείς δεν ζητά δημόσια συγνώμη για την κατηγορία που είχε διατυπωθεί από αυτούς τους κάποιους για τους πολιτικούς τους αντιπάλους.
Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός σε μήνυμά του ζητά την ψήφο των πολιτών για να «σιωπήσουν αυτοί που μας χρεωκόπησαν». Ποιοι μας χρεωκόπησαν ; Πόσο η απάντηση στο ερώτημα αυτό αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας της συντεταγμένης Πολιτείας ; Και πόσο μας τιμά, την απάντηση να προσπαθούν να δώσουν κάποιοι δημοσιογράφοι. Μήπως βολεύει να ακούγονται χίλιες δυο διαφορετικές εκδοχές και μάλιστα με τη μορφή απλών συνθημάτων και να μην υπάρχει μία αντικειμενική ανάλυση που να αποδίδει "τα του Καίσαρος των Καίσαρι" ;
Αλήθεια, πόσοι από εμάς γνωρίζουμε την εξέλιξη του δημόσιου χρέους ; Πόσοι έχουμε στο μυαλό μας την ακόλουθη εικόνα ;
|
Ακούμε ακόμη για τα ολέθρια μέτρα των δύο πρώτων μνημονίων που μείωσαν το ΑΕΠ κατά 25%. Πόσοι άραγε γνωρίζουν την εξέλιξη του ΑΕΠ από το 1970 και μετά ;
Στοιχεία ΑΕΠ και ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας
| ||||||
1970-1994
| ||||||
Σε τρέχουσες τιμές
| ||||||
Σε εκατ. €
| ||||||
ΕΤΗ
|
Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν
|
Παρατηρήσεις
| ||||
1970
|
757
|
Σε εκατ. €.
| ||||
1971
|
843
|
Σε εκατ. €.
| ||||
1972
|
968
|
Σε εκατ. €.
| ||||
1973
|
1.257
|
Σε εκατ. €.
| ||||
1974
|
1.489
|
Σε εκατ. €.
| ||||
1975
|
1.741
|
Σε εκατ. €.
| ||||
1976
|
2.139
|
Σε εκατ. €.
| ||||
1977
|
2.479
|
Σε εκατ. €.
| ||||
1978
|
2.984
|
Σε εκατ. €.
| ||||
1979
|
3.654
|
Σε εκατ. €.
| ||||
1980
|
4.472
|
Σε εκατ. €.
| ||||
1981
|
5.458
|
Σε εκατ. €.
| ||||
1982
|
6.781
|
Σε εκατ. €.
| ||||
1983
|
8.021
|
Σε εκατ. €.
| ||||
1984
|
9.868
|
Σε εκατ. €.
| ||||
1985
|
12.140
|
Σε εκατ. €.
| ||||
1986
|
14.300
|
Σε εκατ. €.
| ||||
1987
|
16.077
|
Σε εκατ. €.
| ||||
1988
|
26.908
|
Σε εκατ. €.
| ||||
1989
|
31.974
|
Σε εκατ. €.
| ||||
1990
|
38.571
|
Σε εκατ. €.
| ||||
1991
|
47.632
|
Σε εκατ. €.
| ||||
1992
|
55.073
|
Σε εκατ. €.
| ||||
1993
|
62.027
|
Σε εκατ. €.
| ||||
1994
|
70.385
|
Σε εκατ. €.
| ||||
Σημειώσεις:
| ||||||
1. Λόγω των αναθεωρήσεων του τρόπου υπολογισμού των στοιχείων των Εθνικών Λογαριασμών, διακρίνουμε τις παρακάτω χρονικές περιόδους, εντός των οποίων τα στοιχεία είναι συγκρίσιμα μεταξύ τους: 1970-1987, 1988-1994, 1995-2015
| ||||||
2. Για τα έτη 1970-1987 το ΑΕΠ είναι υπολογισμένο σε τιμές συντελεστών παραγωγής, ενώ για τα έτη 1988-1994 το ΑΕΠ είναι υπολογισμένο σε αγοραίες τιμές.
| ||||||
Α.Ε.Π. σε τιμές συντελεστών παραγωγής (ή κόστους) = Α.Ε.Π. σε τιμές αγοράς - Έμμεσοι φόροι + Επιδοτήσεις
| ||||||
1995
|
1996
|
1997
|
1998
|
1999
|
95.727
|
107.657
|
119.180
|
129.111
|
139.033
|
2000
|
2001
|
2002
|
2003
|
2004
|
147.083
|
158.164
|
172.933
|
187.959
|
194.876
|
2005
|
2006
|
2007
|
2008
|
2009
|
210.504
|
224.994
|
231.915
|
231.583
|
224.521
|
2010
|
2011*
|
2012*
|
2013*
|
2014*
|
205.389
|
191.915
|
185.006
|
181.991
|
177.874
|
2015*
|
2016*
| |||
176.920
|
179.144
|
Είναι δυνατόν να απομονώνουμε μία περίοδο και να μην αναφερόμαστε σε μία διαχρονική εξέλιξη της οικονομίας ;
Πόσο αντικειμενικός και εν τέλει δίκαιος είναι ο χαρακτηρισμός συλλήβδην των πολιτικών αντιπάλων σαν «διεφθαρμένων που καταλήστευσαν τον ελληνικό λαό», χωρίς καμία αναγνώριση θετικών πραγμάτων που έγιναν επί εποχής τους ;
Πόσο ξέρουν οι νεότεροι τι σήμαινε η δημιουργία του ΕΣΥ ; Και πόσο γνωρίζουν ότι ο πρώτος νόμος προστασίας των συνδικαλιστικών ελευθεριών που ισχύει και σήμερα έχει ημερομηνία 1982 ;
Πόσοι θυμούνται τον διχασμό της ελληνικής κοινωνίας, λόγω του εμφυλίου πολέμου, και πόσοι γνωρίζουν πότε και από ποιους πάρθηκαν πραγματικά γενναίες πολιτικές αποφάσεις για τη συμφιλίωση του ελληνικού λαού με τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ αλλά και την αναγνώριση της Εθνικής αντίστασης ;
Αλλά, αν τα σημερινά δεκαεπτάχρονα παιδιά ζουν με την αγωνία των προσεχών πανελληνίων εξετάσεων, ποιος τους έχει μιλήσει για την πρώτη μεγάλη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου, τη «μεταρρύθμιση Παπανούτσου» που καθιέρωσε για πρώτη φορά τις πανελλήνιες εξετάσεις το 1964 ;
Δυστυχώς, όχι μόνο οι νέοι αλλά και οι περισσότεροι πολίτες θα πάμε για μία ακόμη φορά στις κάλπες, χωρίς ενημέρωση και γνώση και μόνο με συνθήματα. Και οι επιλογές μας που θα καθορίσουν το μέλλον μας μπορεί να είναι τυχαία σωστές. Μπορεί όμως να αποβούν και επώδυνες για τις επόμενες γενεές. Διότι, όπως είπε ο Αβραάμ Λίνκολν, «Με μία σφαίρα μπορείς να σκοτώσεις έναν εχθρό σου. Με μία ψήφο μπορείς να σκοτώσεις ολόκληρη γενιά».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου