ΠΡΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΦΩΚΙΔΑΣ ΚΥΡΙΟ ΚΩΣΤΟΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ - ΕΠ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΜΕ ΕΤΑΙΡΙΑ ΕΞΟΡΥΞΗΣ ΒΩΞΙΤΗ

Η συνύπαρξη μεταλλείου εξόρυξης με την ανάπτυξη και την ευημερία της τοπικής κοινωνίας είναι εφικτή και τέτοιο μοντέλο έχει εφαρμοστεί με επιτυχία στο νησί της Μήλου και σε πολλές περιοχές του εξωτερικού , σε πολιτισμένες δηλαδή χώρες όπου εφαρμόζονται οι νόμοι.

Η εξόρυξη σε χώρες όπου βασιλεύει η διαπλοκή γίνεται με τις κυβερνήσεις να επιτρέπουν στις εταιρίες να αυθαιρετούν αρκεί να "εξυπηρετούν" τους υπευθύνους κάθε φορά πολιτικούς. 

Πολλές τέτοιες χώρες βρίσκονται κάθε τόσο σε εμφύλιο πόλεμο , όπου , οι διεκδικητές της εξουσίας , στην πραγματικότητα διεκδικούν την είσπραξη του αντίτιμου της αυθαιρεσίας. 

Όταν οι εταιρίες κάνουν ότι θέλουν, αυτό σημαίνει ότι οι εξορύξεις πραγματοποιούνται με τον πιο πρόσφορο γι’ αυτές οικονομικό τρόπο .

Άσχετα αν αυτό απαγορεύεται από τους Νόμους του κράτους διότι  είναι το χειρότερο  για το περιβάλλον, κάνουν :

• επιφανειακές και όχι υπόγειες εξορύξεις, 
• τυχαία διάθεση αποβλήτων(π.χ. στρώνουν με αυτά όλο και περισσότερες πλαγιές και δρόμους δίπλα από τις περιοχές που εξορύσσονται και δεν τα διοχετεύουν στην στοά ενός εξαντλημένου κοιτάσματος μερικά χιλιόμετρα πιο μακριά) ,
• δεν αποκαθιστούν ότι καταστρέφουν στο περιβάλλον μετατρέποντας ολόκληρα βουνά σε Σεληνιακά τοπία , όπου δεν θα ξαναφυτρώσει ποτέ τίποτα , περιοχές όπου πριν υπήρχαν παρθένα δάση και όμορφα τοπία. 

Αν λάβουμε υπόψη ότι , στις εξορύξεις το μεγαλύτερο μέρος του κόστους παραγωγής είναι το περιβαλλοντικό,  δηλαδή τα έξοδα που χρειάζονται για να κάνουν την δουλειά τους όπως λένε οι περιβαλλοντικοί κ.λ.π. νόμοι, τότε και ο πιο αδαής καταλαβαίνει ότι αν αγνοηθούν αυτοί οι νόμοι, αν δεν καταβληθεί δηλαδή το κόστος σωστής εξόρυξης, αποκατάστασης του περιβάλλοντος,  σωστής διάθεσης αποβλήτων, αυτό παραμένει στο ταμείο ως υπερκέρδος. 

Όσοι γνωρίζουν τον συγκεκριμένο χώρο των εξορύξεων , ξέρουν ότι αυτό σημαίνει πολλές φορές μέχρι και πέντε με έξι φορές περισσότερο κέρδος από αυτό που θα έμενε, αν η επιχείρηση λειτουργούσε σύννομα.

Αυτό είναι και το τεράστιο κίνητρο για τις απρόσωπες αδίστακτες πολυεθνικές ( ποιος ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχουν τέτοιες;) οι οποίες τελικά , όπου ασκούν τέτοιες δραστηριότητες, το κύριο αντικείμενο της δουλειάς τους είναι να  δημιουργούν καθεστώς διαφθοράς και διαπλοκής και να το συντηρούν παρά την αλλαγή τοπικών αυτοδιοικήσεων  ή εθνικών κυβερνήσεων. 

Μετά από μερικές δεκαετίες   στην ίδια περιοχή, ο εθισμός στην μεγιστοποίηση των κερδών χωρίς ενδοιασμούς και ηθικές αναστολές , οδηγεί συχνά τις εταιρίες, τα στελέχη τους και τους διαχρονικά τοπικούς διεφθαρμένους πολιτικούς που εναλλάσσονται στην εξουσία , να  εκφυλίζονται σε βαθμό τέτοιο ώστε να μη μπορούν να διανοηθούν την δραστηριότητα αυτή να λειτουργεί με συνθήκες άλλες , εκτός αυτών των τριτοκοσμικών…

Δηλαδή , η άσκηση της εξορυκτικής δραστηριότητας χωρίς τα υπερκέρδη της απληστίας και της καταστροφής να θεωρείται ως οικονομικά μη ενδιαφέρουσα.  

Κυρίως  εάν η εκμετάλλευση  έχει πουληθεί και αγοραστεί πολλές φορές, το “κορόιδο” που έχει αγοράσει τελευταίο, πιθανά να έχει εξαρτηθεί από το να ασκηθεί η εκμετάλλευση  με τριτοκοσμικούς- καταστροφικούς όρους για να πετύχει τις ελάχιστες προβλεπόμενες αποδόσεις   και να μην χαρακτηριστεί η επένδυση αποτυχία.

Η εργασία της εξόρυξης αυτή καθαυτή  είναι τυποποιημένη με τυποποιημένες μεθόδους και τυποποιημένους κανόνες ασφαλείας των εργαζομένων, οι οποίοι όμως επίσης έχουν υψηλό κόστος που αν δεν το πληρώσει η εταιρία   παραμένει και αυτό ως υπερκέρδος στο ταμείο. 

Όταν μια εταιρία είναι του επιπέδου να προτιμά να διαφθείρει για να έχει υπερκέρδη σε βάρος του περιβάλλοντος και της τοπικής κοινωνίας, κατά κανόνα το ίδιο πράττει και με τα μέτρα ασφαλείας.

Αδίστακτος και ανήθικος επιλεκτικά δεν υπάρχει. Ή είσαι ή δεν είσαι σε όλα τα επίπεδα , κάθε φορά που το επιτρέπουν οι συνθήκες. 

Για να τα κάνει όλα αυτά μια εταιρία, είναι άκρως αναγκαίο  να μη εποπτεύει κανείς την περιοχή όπου γίνονται οι εξορύξεις. Αρχική βασική προϋπόθεση για κάτι τέτοιο είναι η  συγκάλυψη  από την κεντρική εξουσία. 

Στην συνέχεια , όταν οι συνθήκες είναι πρόσφορες , συχνά υποκινούν και συντηρούν έναν εμφύλιο ή  έναν εθνικό τοπικό πόλεμο με όπλα και σφαίρες, πράγμα συνηθισμένο στην Αφρική, στην ανατολική Μεσόγειο, στην Αραβική χερσόνησο, στην Περσία και την  Λατινική Αμερική για τον έλεγχο διαφόρων μεταλλευμάτων και κυρίως ορυκτών καυσίμων. 

Εάν οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν αλλά η χώρα μαστίζεται από  διαπλοκή και  διαφθορά, φυτεύουν  αρχικά   έναν τοπικό πολιτικό , ένα τοπικιστικό ή άλλου είδους «εμφύλιο» ώστε οι "αγράμματοι" ανύποπτοι ιθαγενείς  να εχθρεύονται για κάθε δεινό ο ένας τον άλλο και να μη αναγνωρίζουν τον πραγματικό υπεύθυνο για τα δεινά τους.

«Χειραγωγώντας» περαιτέρω τους πολιτικούς , η εταιρία φροντίζει στην συνέχεια για την μακροπρόθεσμη εξασφάλιση των υπερκερδών της. 

Συν τω χρόνω , με κάθε μέσο , μεθοδεύεται η ερήμωση της περιοχής , ξεκινώντας με την ανοχή ή και συνεργασία των πολιτικών, κάθε άλλης παραγωγικής δραστηριότητας. 

Αποτέλεσμα , με την πάροδο του χρόνου να αυξάνεται η επιρροή της μονοπωλιακής εταιρίας στην κοινωνική, πολιτική και οικονομική ζωή της περιοχής. 

Η τοπική κοινωνία οδηγείται μεθοδικά σε συρρίκνωση (μειώνεται ο πληθυσμός)  λόγω ανεργίας και βέβαια πάντα φταίχτης είναι κάποιος άλλος , το άλλο κόμμα, η άλλη παράταξη, το διπλανό χωριό…

Ποτέ όμως δεν ευθύνεται η εταιρία εξόρυξης η οποία καταλήγει να είναι και η μόνη που κάνει τις “απλόχερες” δωρεές σε Συλλόγους , Σχολεία , Νοσοκομεία και φορείς , ακόμη και στον στενό Δημόσιο τομέα (Αστυνομία, Λιμενικό , Πυροσβεστική ) , με ότι αυτό συνεπάγεται στην άσκηση αδέσμευτης εξουσίας και εφαρμογής των Νόμων.

Για να εξαφανίσουν την  πιθανότητα   κάποιοι από τους τελευταίους εξαθλιωμένους  ντόπιους παρά την εργασιακή τους εξάρτηση  , να θυμηθούν ότι αυτή η γη που καταστρέφεται , είναι η γη για την οποία έχυσαν το αίμα τους οι πρόγονοί τους,  φροντίζουν και για την σταδιακή αντικατάσταση του τοπικού ιθαγενούς πληθυσμού με οικονομικούς πρόσφυγες άλλων περιοχών, χαμηλότερων βιοτικών απαιτήσεων που φυσικά έχουν και  μηδενικούς δεσμούς με την ιστορία της περιοχής.

Τελικός στόχος , ο τόπος να ερημώσει από όποιον έχει ιστορικούς δεσμούς με τον τόπο και  δεν εξαρτάται εργασιακά αποκλειστικά από την εταιρία εξόρυξης. 

Όσοι μείνουν να εργάζονται σε αυτή την μονοπωλιακή εκμετάλλευση  πρέπει να έχουν το χαμηλότερο δυνατό  επίπεδο απαιτήσεων (ευαισθησίες περί περιβάλλοντος κ.λ.π.) και να μην νιώθουν καμία στεναχώρια όταν βλέπουν ένα ακόμα όμορφο τοπίο , δάσος κ.λ.π., στο οποίο έπαιζαν μικροί να μετατρέπεται σε χωματερή.  

Αυτή η πραγματικότητα έχει καταγραφεί σε πολλές περιοχές του κόσμου , έχει αποτυπωθεί σε πάμπολλα διεθνή ντοκιμαντέρ, έχει αποτελέσει  σύνηθες θέμα πολλών ταινιών του παγκόσμιου κινηματογράφου, κ.λ.π. και έχει αποτελέσει ακόμα και μέρος της πλοκής  σε παιδικά κόμικς.. !!

Αποτελεί με λίγα λόγια , μια παγκόσμια συχνή πρακτική η οποία έχει πολλές φορές πολέμιο κάποια ή κάποιες οικολογικές- περιβαλλοντικές οργανώσεις ή κάποιες  αριστερές οργανώσεις και παρατάξεις μιας και τέτοιες εταιρίες εκπροσωπούν τον ανήθικο και άπληστο τομέα ή κατ’ άλλους την αποδεδειγμένη αποτυχία της ελεύθερης οικονομίας ..(ποια σχέση να έχει άραγε ο ΣΥΡΙΖΑ με αυτές;).

Σύμφωνα και με τον βουλευτή  Κο Κωστοπαναγιώτου, τον ΣΥΡΙΖΑ Φωκίδας,  τον ΣΥΡΙΖΑ Ελλάδας, τον Κο Τσίπρα, τον Κο Σταθάκη τον Κο Φάμελλο και την κυβέρνηση που υποστηρίζει την κυριαρχία της εξόρυξης βωξίτη στην Φωκίδα, τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει στη γη των παγκόσμιων Δελφών, της επανάστασης του '21 και της Εθνικής αντίστασης του '40.

Επί πέντε χρόνια στην εξουσία έχουν αποδεχθεί πλήρως ότι η εξόρυξη βωξίτη είναι η μόνη δραστηριότητα που μπορεί να υπάρξει ως κυρίαρχη στην περιοχή. 

Για το λόγο αυτό , έδωσαν με τον πρόσφατο Χωροταξικό  σχεδιασμό και επίσημα την προτεραιότητα – κυριαρχία της εξόρυξης βωξίτη σε όλο το νομό Φωκίδας .

Και μιας και μιλάμε για “άχρηστο τόπο”, έδωσαν και άδεια να γεμίσουν τα βουνά βιομηχανικά αιολικά πάρκα και οι παραλίες κλουβιά ιχθυοκαλλιεργειών.

Σύμφωνα με την άποψη των προαναφερόμενων:

Δεν υπάρχει καμία εκτεταμένη καταπάτηση των Νόμων τις τελευταίες δεκαετίες στα βουνά της Φωκίδας ή στις εγκαταστάσεις βωξίτη στο λιμάνι των Δελφών. 

Δεν υπάρχουν αδικαιολόγητα σεληνιακά τοπία στον Παρνασσό την Γκιώνα και τον Ελικώνα. 

Δεν υπάρχει κανένα λόγος να ελεγχθούν διεξοδικά οι  πολλές επώνυμες και τεκμηριωμένες καταγγελίες  που και οι προηγούμενες κυβερνήσεις αγνόησαν. 

Γι' αυτό δεν μπήκαν  καν στον κόπο να απαντήσουν στο γιατί δεν ευσταθούν τα ακράδαντα αποδεικτικά στοιχεία που περιλαμβάνουν αυτές οι καταγγελίες. 

Γιατί ;

Ο Κος Κωστοπαναγιώτου και ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβαν (ή  υφάρπαξαν) την ψήφο των πολιτών    ως αντιπολίτευση  ενστερνιζόμενοι  προεκλογικά  ότι κάτι δεν πήγαινε καλά   με τις υφιστάμενες παραγωγικές εκμεταλλεύσεις στον Νομό Φωκίδας. 

Με το που ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ την εξουσία ,  έγινε κάποιος “έλεγχος” σύμφωνα με όσα ισχυρίζεται ο Κος Κωστοπαναγιώτου  (με μυστικοπάθεια ίσως για να μην εκτεθεί η   εταιρία εξόρυξης).  

Κάτι το οποίο επίσης  δεν ανακοινώθηκε επίσημα πουθενά, είναι ότι επιβλήθηκαν κάποια πρόστιμα-ψίχουλα  σε σχέση με τα υπερκέρδη δεκαετιών  όπως  ισχυρίζονται οι καταγγελίες .

Σύμφωνα με τον Κο  Κωστοπαναγιώτου , τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση του κου Τσίπρα , το μοντέλο που προσπαθούν να επιβάλλουν στην Φωκίδα ΤΩΡΑ , αυτό που επέβαλε πλαγίως τόσα χρόνια η διαπλοκή (όπως οι ίδιοι έλεγαν προεκλογικά):

-δεν είναι αποδεδειγμένα αποτυχημένο.… 

-ο πληθυσμός της Φωκίδας δεν μειώνεται συνεχώς, 

-η Φωκίδα δεν είναι «βολικά» από τις φτωχότερες περιοχές της Ελλάδας και 

-δεν συνεχίζει να φτωχαίνει αντίθετα με κάθε άλλο παραλιακό μέρος της Ελλάδας.  

-δεν υπάρχει έλεγχος της τοπικής πολιτικής ζωής από την τοπική εταιρία εξόρυξης και τους δορυφόρους της  , στα πρότυπα τριτοκοσμικών χωρών. 

Πιθανότατα  ο Κος Κωστοπαναγιώτου   πιστεύει ή   θέλει να πιστέψουμε πως σαν τίμια και δίκαιη αριστερή κυβέρνηση έχει κάνει ξεκάθαρο στους πολίτες της Φωκίδας ότι κουμάντο στην Φωκίδα κάνει η Ελληνική Κυβέρνηση, οι Ελληνικοί νόμοι, οι Ελεγκτές Περιβάλλοντος , οι Ελεγκτές Δημόσιας Διοίκησης, η Ελληνική Δικαιοσύνη, με επόπτη τον τοπικό βουλευτή και τον ΣΥΡΙΖΑ Φωκίδας , (οι οποίοι αφού ήλεγξαν όλες τις καταγγελίες τα βρήκαν όλα καλά) .   

Αποδεχόμενοι όλα αυτά, έστω και ως υπόθεση εργασίας, εύλογα γεννώνται απορίες με την συμμετοχή του βουλευτή στην τριμερή διάσκεψη του Υπουργείου :

-Σαν τι  πάει ο Κος Κωστοπαναγιώτου στην συνάντηση με τους εργαζόμενους και την  εταιρία εξόρυξης; 

-Με ποιο επίσημο σκοπό;  

-Βάση ποιού θεσμικού ή Νομικού πλαισίου θα ενεργήσει;

-Ποια είναι η διαπραγματευτική δύναμη του κου Κωστοπαναγιώτου βάσει της οποίας η παρουσία του σε μία τέτοια συνάντηση έχει κάποιο νόημα;

-Τι θα τάξει τελικά ο Κος Κωστοπαναγιώτου στην εταιρία προκειμένου αυτή να μη ενεργήσει όπως της επιτρέπει ο νόμος, με βάση τον επιχειρηματικό στόχο της για μεγιστοποίηση των κερδών  από την δραστηριότητά της  στην Φωκίδα;  

Αφού είπαμε ότι   η εταιρία τα έχει μια χαρά με τον Νόμο  δεν υπάρχει συγκάλυψη για να “πουλήσει εκδούλευση” ο Κος Κωστοπαναγιώτου στην εταιρία και  στους εργαζόμενους .

Μία καθαρή και κατανοητή απάντηση θα ήταν άκρως απαραίτητη  για να αυτοπροστατευθεί ο Κος Κωστοπαναγιώτου από κάθε κατηγορία  για διαπλοκή και διαφθορά. 

Εάν δεν απαντήσει ο Κος Κωστοπαναγιώτου,  υποχρέωση έχει να απαντήσει ο  ΣΥΡΙΖΑ Φωκίδας που αν δεν συμφωνεί θα πρέπει να το δηλώσει ξεκάθαρα και να τοποθετηθεί δικαιώνοντας τον λόγο ύπαρξής του , αλλιώς απλά θα καταστεί συνένοχος σε ότι και να κάνει ο Κος Κωστοπαναγιώτου κάτω από το τραπέζι. 

Κάτω από το τραπέζι όπου είναι ο κατ’ εξοχήν χώρος όπου διεκπεραιώνεται η διαπλοκή και η διαφθορά.

άρθρο του   Α.Γ.