Εν μέσω μιας περιόδου που χαρακτηρίζεται από υψηλές εντάσεις μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, και από κλιμακούμενες τριβές μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας σε οικονομικό (εμπορικός πόλεμος) αλλά και στρατιωτικό (Θάλασσα Νότιας Κίνας) επίπεδο, δεν είναι λίγοι αυτοί που μιλάνε για έναν νέο «Ψυχρό Πόλεμο», ο οποίος διαφέρει σε πολλά επίπεδα από τη μακροχρόνια αντιπαράθεση μεταξύ Δύσης και Ανατολικού Μπλοκ τον 20ό αιώνα, μα θα μπορούσε να έχει αντίστοιχα ολέθριες συνέπειες. Υπό αυτή την έννοια, έχει πάντα ενδιαφέρον να εξετάζει κανείς ιστορίες και σχεδιασμούς της περιόδου του Ψυχρού Πολέμου- αν μη τι άλλο για να κατανοεί πώς κάποια σχέδια και πλάνα για ακραίες καταστάσεις μπορεί να φαντάζουν στα μάτια ενός «απλού» παρατηρητή εξωφρενικά, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και ότι δεν πρόκειται να τεθούν σε εφαρμογή εάν κάποιες καταστάσεις εκτροχιαστούν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Ένα από αυτά είναι και το σοβιετικό μυστικό σχέδιο που άκουγε στο όνομα «Επτά ημέρες ως τον Ρήνο». Το σχέδιο αυτό είδε το φως της δημοσιότητας το 2005, όταν η τότε πολωνική κυβέρνηση δημοσιοποίησε σχέδια και έγγραφα της σοβιετικής περιόδου, όπου περιγράφονταν το σενάριο και οι σχεδιασμοί της εν λόγω άσκησης εν έτει 1979, που προέβλεπε έναν καταιγισμό επιθέσεων με πυρηνικά όπλα στην Ευρώπη, τον οποίο θα ακολουθούσε μαζική χερσαία εισβολή, που θα περνούσε από περιοχές που είχαν μολυνθεί από ραδιενέργεια.
Το πρώτο πλήγμα και η απάντηση
Η βάση της άσκησης ήταν η άμεση απάντηση σε μια υποτιθέμενη πυρηνική επίθεση πρώτου πλήγματος του ΝΑΤΟ εναντίον στόχων στην Πολωνία και στην Τσεχοσλοβακία, από τη Βαρσοβία ως την Πράγα, η οποία θα είχε ως αποτέλεσμα μέχρι και δύο εκατομμύρια νεκρούς, την εξουδετέρωση της πολωνικής στρατιωτικής ισχύος και την αποκοπή των σοβιετικών δυνάμεων στην Ανατολική Ευρώπη από την ΕΣΣΔ, εμποδίζοντας παράλληλα τη σοβιετική διοίκηση να στείλει ενισχύσεις στην Ανατολική Γερμανία- εν όψει μιας πιθανής ΝΑΤΟϊκής εισβολής .
Η σοβιετική αντίδραση θα έπρεπε να είναι ταχεία και συντριπτική: Οι σοβιετικές πυρηνικές δυνάμεις θα κατέστρεφαν, μεταξύ άλλων, το Αμβούργο, το Ντίσελντορφ, την Κολωνία, τη Φρανκφούρτη, τη Στουτγάρδη, το Μόναχο και τη Βόννη, καθώς και το αρχηγείο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, την Αμβέρσα και το Άμστερνταμ. Επίσης, δύο πυρηνικά πλήγματα θα δεχόταν και η Δανία.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
- -Η άγνωστη «μονομαχία» στους αιθέρες που παραλίγο να πυροδοτήσει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο πριν 30 χρόνια
- -Μυστήρια του Ψυχρού Πολέμου: Ένας ραδιοσταθμός- φάντασμα, που δεν ανήκει σε κανέναν και εκπέμπει από το 1982
- -Η φωτογραφία που άρχισε την Κρίση των Πυραύλων στην Κούβα, φέρνοντας τον κόσμο στα πρόθυρα του πυρηνικού πολέμου
Το αποτέλεσμα της σοβιετικής αυτής (αντ)επίθεσης, θα ήταν ο «αποκεφαλισμός» του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη και η καταστροφή των κυβερνήσεων σε Δυτική Γερμανία, Βέλγιο, Ολλανδία και Δανία, ή έστω η αποθάρρυνσή τους από το να συνεχίσουν τον πόλεμο. Επίσης, η καταστροφή του Αμβούργου, της Αμβέρσας και του Άμστερνταμ- πόλεις με λιμάνια- θα περιόριζε τις ΝΑΤΟϊκές δυνατότητες αποστολής ενισχύσεων στο μέτωπο από τη Μ. Βρετανία και τις ΗΠΑ.
Σημειώνεται πως, βάσει του σχεδίου, πυρηνικές επιθέσεις δεν θα εξαπολύονταν κατά της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου. Ως προς τους λόγους για αυτό μπορεί να υποτεθεί πως ήταν ότι επρόκειτο για χώρες που είχαν δικά τους, ανεξάρτητα από τις ΗΠΑ πυρηνικά οπλοστάσια. Αυτό σημαίνει πως, αν οι ΗΠΑ μπορεί να δίσταζαν να προβούν σε μαζικά πυρηνικά αντίποινα για να αποφύγουν την αμοιβαία καταστροφή (Mutually Assured Destruction) όσο η σύγκρουση φαινόταν να περιορίζεται στην Ευρώπη, αυτό θα ήταν λιγότερο πιθανό να ισχύει για τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, που θα «ένιωθαν» τα πυρηνικά όπλα του Συμφώνου της Βαρσοβίας πολύ πιο κοντά. Οπότε και η σοβιετική ηγεσία – το δόγμα της οποίας περιελάμβανε εκ των πραγμάτων ευρεία χρήση πυρηνικών σε περίπτωση πολέμου- θα προσπαθούσε να περιορίσει/ αποφύγει όσο το δυνατόν περισσότερο να προκαλέσει μια «πλήρη» πυρηνική απάντηση από τη Δύση, χρησιμοποιώντας τα δικά της όπλα «με μέτρο». Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν άλλα (παλαιότερα) σχέδια από το συγκεκριμένο, τα οποία περιελάμβαναν εισβολή στη Γαλλία.
Ο πόλεμος των επτά ημερών
Σκοπός ήταν ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος να διαρκέσει επτά ημέρες: Μετά τα πυρηνικά πλήγματα, θα ακολουθούσε μια μαζική χερσαία εισβολή από τις δυνάμεις του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Το σχέδιο «Επτά ημέρες ως τον Ρήνο», προέβλεπε την ύπαρξη μιας μεγάλης ραδιενεργής ζώνης στην Πολωνία, που θα χώριζε την ΕΣΣΔ από τις δυνάμεις της σε Ανατολική Γερμανία, Τσεχοσλοβακία και Ουγγαρία. Οι δυνάμεις αυτές, αποκομμένες από τη Σοβιετική Ένωση εξαιτίας μιας ραδιενεργής «ερήμου», μαζί με τους στρατούς των χωρών αυτών, θα αναλάμβαναν την επίθεση: Αιχμή του δόρατος θα ήταν οι σοβιετικές δυνάμεις στη Γερμανία: Πέντε στρατιές, η καθεμία με τρεις ή τέσσερις τεθωρακισμένες και μηχανοκίνητες μεραρχίες, μαζί με τον Ανατολικογερμανικό στρατό. Συνολικά, οι αποδιοργανωμένες δυνάμεις της Δανίας, της Ολλανδίας, της Δυτικής Γερμανίας και οι όποιες συμμαχικές δυνάμεις βρίσκονταν εκεί θα ήταν αντιμέτωπες, σε αυτό το βόρειο μέτωπο, με 18 μεραρχίες, συν δυνάμεις πυροβολικού, αερομεταφερόμενες μονάδες και μονάδες ειδικών δυνάμεων, σε μια ως επί το πλείστον επίπεδη έκταση, η οποία ευνοούσε την ταχεία κίνηση μεγάλων μηχανοκίνητων σχηματισμών- κάτι που θα συνέβαλε στη γρήγορη συντριβή των περισσότερων δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην περιοχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου