Έχουν και τα ζώα τον Άγιό τους
Μπορεί να μην είναι πολύ γνωστό, αλλά τα ζώα, κατοικίδια και όχι μόνο, έχουν τον Άγιό τους να τα φυλάει.
Μπορεί να μην είναι πολύ γνωστό, αλλά τα ζώα, κατοικίδια και όχι μόνο, έχουν τον Άγιό τους να τα φυλάει.
Στην ορθόδοξη παράδοση, αυτός είναι ο Αγιος Μόδεστος,που έχει το χάρισμα να θεραπεύει και να προστατεύει όλα τα πλάσματα του ζωικού βασιλείου. Υπάρχουν κι άλλοι άγιοι βέβαια που συνυπήρξαν μαζί με ζώα,όπως ο Αθηνογένης που ανέθρεψε μια ελαφίνα και την ευλόγησε να μην τη πιάσουν ποτέ κυνηγοί,ούτε αυτήν ούτε τα παιδιά της. Ο Βλάσιος, που ζούσε σε σπηλιά μαζί με άγρια ζώα,λύκους και τσακάλια. Ο Σεραφείμ του Σάρωφ, που κάθε πρωί τον επισκεπτόταν μια αρκούδα για να την ταΐσει. Ο Μάρκος, που θεράπευσε το τυφλό κουταβάκι μιας ύαινας… Ο Ελευθέριος, που τον έριξαν στα θηρία στην αρένα, αλλά εκείνα κάθισαν ήσυχα στα πόδια του. Ακόμα και ο γέροντας Παΐσιος είναι γνωστή από συγκεκριμένες μαρτυρίες η αγάπη που είχε για κάθε ζώο, μέχρι και στα φίδια!
Πιο γνωστός διεθνώς είναι ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, που έζησε στα χρόνια του Μεσαίωνα και τιμάται από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ενώ ξεχωριστή είναι η περίπτωση της Αγίας Τζούλιας του Νόριτς (Julian of Norwich,14ος αιωνας) που θεωρείται η προστάτιδα των γατών.
Την τιμούν Ρωμαιοκαθολικοί,Λουθηρανοί και Αγγλικανοί μαζί, κάτι σπανιότατο μιας και είναι γνωστή η… αγάπη που τρέφουν οι προτεστάντες για τον Πάπα και το αντίστροφο…
Σπουδαιότερος όλων όμως θεωρείται ο Αγιος Μόδεστος που γιορτάζει στις 18 Δεκεμβρίου.
Η ζωή του,το συναξάρι του όπως λέγεται στην εκκλησιαστική γλώσσα, ξεχωρίζει από τα συνηθισμένα…
Η ζωή του
Γεννήθηκε στη Σεβάστεια το 300 μ.Χ. είχε δηλαδή…ποντιακή καταγωγή!
Όταν ήταν 5 μηνών μωρό,οι χριστιανοί γονείς του πέθαναν σε φυλακή της Ρώμης. Μετά απ’αυτό, τον υιοθέτησε ένας συγκλητικός και τον μεγάλωσε ως πιστό του δωδεκάθεου, στο παλάτι του αυτοκράτορα Μαξιμιλιανού .Όταν έγινε 13 χρονών,ο Ρωμαίος του απεκάλυψε την πραγματική του ταυτότητα και το τι συνέβη στους γονείς του. Τότε ο Μόδεστος το σκάει και περιπλανιέται στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία,μέχρι που φτάνει στην Αθήνα.Εκεί βρίσκει καταφύγιο στην χριστιανική οικογένεια ενός Έλληνα χρυσοχόου, βαπτίζεται και πάει να ζήσει σαν ερημίτης ,στο βουνό του Παρνασσού.
Πεθαίνοντας ο χρυσοχόος αφήνει μέρος της περιουσίας του στον Μόδεστο, ο οποίος όμως την αρνείται και την μοιράζει στους φτωχούς. Τα παιδιά του χρυσοχόου παρόλαυτά,τον παρασέρνουν σε παγίδα και τον πουλούν ως δούλο! Μετά από 7 χρόνια σκλαβιάς στην Αίγυπτο, σώζει με θαύμα τον αφέντη του, ο οποίος του χαρίζει την ελευθερία κι έτσι ο Μόδεστος φεύγει προσκυνητής στα Ιεροσόλυμα. Είναι πια σαράντα ετών. Τελικά καταλήγει ασκητής στο Σινά,απ’όπου οι Χριστιανοί θα τον εκλέξουν Πατριάρχη της «Ιερής Πόλης».
Τα θαύματα με τα ζώα
Από τα Ευαγγέλια ξέρουμε την Ανάσταση του Χριστού, όπως του Λαζάρου και της Ταβιθάς που ανέστησε ο Πέτρος. Όμως ο Μόδεστος είναι ο μοναδικός άγιος που έχει αναστήσει ζώα!
Αυτό συνέβη όταν ένα ολόκληρο κοπάδι από βόδια πέθαναν, επειδή ήπιαν από μία γούρνα στην οποία το νερό είχε δηλητήριο φιδιού. Ο βοσκός τους, παρακάλεσε τον Μόδεστο να κάνει κάνει κάτι κι εκείνος τα ανέστησε όλα.
Από τότε είχε το χάρισμα να θεραπεύει όλα τα ζώα, ιδιαίτερα τα οικόσιτα.
Όταν στα γεράματά του ξανέγινε διωγμός εναντίον των χριστιανών, τον συνέλαβαν και τον πήγαν στον Ρωμαίο διοικητή. Εκεί ξαναέκανε κάτι το μοναδικό με τα ζώα: Επειδή δεν αρνήθηκε την πίστη του παρ’όλο που τον βασάνισαν, προσπάθησαν να τον δέσουν σε δυο μουλάρια, να τ’ αφήσουν να τρέξουν, κι έτσι να διαμελισθεί το σώμα του επάνω στις πέτρες. Αυτός όμως τα ευλόγησε και εκείνα έφυγαν. Τον ξανάδεσαν πάλι χειροπόδαρα αυτή την φορά και μαστίγωσαν με πολλή δύναμη τα μουλάρια, ώστε να τρέξουν. Παρ’όλο που τον παρέσυραν στο χώμα πολύ μακριά,μετά από πολλή ώρα τα οδήγησε πίσω χωρίς να έχει καμία πληγή!
Τελικά, πέθανε δια αποκεφαλισμού το 374,σε ηλικία 74 ετών.
Ο Αγιος Μόδεστος στην παράδοση της Ελλάδας
Ο Άγιος Μόδεστος αν και δεν είναι πολύ γνωστός στην χώρα μας τιμάται πιο πολύ στη Μακεδονία, στη Θεσσαλία και στην Κρήτη. Δεν είναι λίγοι πάντως οι άνθρωποι,φιλόζωοι οι περισσότεροι,που τον μαθαίνουν εξαιτίας του μικρού τους φίλου, της γάτας δηλαδή ή του σκύλου τους.
Τα παλιά χρόνια, η ημέρα της γιορτής του αποτελούσε αργία για τους γεωργούς (σε περιοχές στην Κρήτη μάλιστα την τηρούν ακόμη αυστηρά,δίνοντας…ρεπό στα ζώα!) οι οποίοι με τον αγιασμό εκείνης της ημέρας ράντιζαν τα σπαρμένα χωράφια τους. Έριχναν και κόλλυβα για να εξασφαλίσουν τη γονιμότητα της γης, ενώ κόλλυβα και άρτο έδιναν να φάνε και τα ζώα, για να έχουν την προστασία του.
Στην Καλαμπάκα μάλιστα οι κτηνοτρόφοι μάζευαν τα ζώα τους έξω από τον ναό για να τα ραντίσει ο ιερέας με τον αγιασμό της ημέρας.Το ίδιο γίνεται και σε νησιά,όπως στη Νάξο,τη Λέσβο και τη Λήμνο. Στην Θεσσαλονίκη, στο πρώην στρατόπεδο Κόδρα υπάρχει ναός του και κάθε χρόνο γίνεται πανηγύρι, στο οποίο παρίστανται και κτηνίατροι του Στρατού, αφού τον έχουν για προστάτη του κλάδου τους.
www.lifo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου